Ik ben Arjen, 26 jaar en heb anorexia. Heel veel mensen beseffen niet dat ook mannen een eetstoornis kunnen hebben. Vooral anorexia is een echte ”meisjes ziekte”. Op het internet is gelukkig heel veel informatie te vinden over anorexia, maar wat moet een man of jongen aan informatie als het uitblijven van de menstruatie? Voor mannen is er helaas niet veel informatie. Vaak lees je dat 10 procent mannelijk is… meer niet.
Als je een eetstoornis hebt of hebt gehad, weet je als geen ander hoe moeilijk het is om dit tegen je omgeving te vertellen en wellicht hulp te zoeken. Ik wil niet zeggen dat het voor een jongen nog moeilijker is om ervoor uit te komen, maar het is zeker een stuk eenzamer. ‘Jij anorexia? Dat hebben toch alleen meisjes?’
Ik ben al een aantal keer opgenomen geweest. Ook daar ben ik de enige man. Zelf vind ik het vaak eng hoe een nieuwe groep hierop zal reageren. Ben ik geen bedreiging? Gelukkig ben ik niet zo’n jongetje jongetje en gaat het altijd goed. Ook in de kliniek krijg ik vaak vragen hoe dat werkt bij jongens. Voel jij je ook dik? Tel jij ook calorieën? Wil je niet juist gespierd zijn? Er zullen zeker jongens zijn die anders denken, maar ik denk behoorlijk als een vrouw heb ik gemerkt. Dus ja, ook jongens kunnen zich dik voelen en tellen calorieën.
Het verwachtingspatroon is ook heel anders bij mannen. De man werkt, is sterk en emoties zijn voor watjes (Even zwart/wit gezien). Helaas kan ik mijn beroep als meubelmaker niet meer uitvoeren. Door de gevolgen van anorexia heb ik osteoporose en door gebrek aan spieren is het werk te zwaar. Mijn vrouw werkt en ik ben de huisman. lekker poetsen, de was doen en kleding vernaaien, ik doe het allemaal. Niet het prototype van de man.
Kleding kopen is vaak ook lastig. Xs of xxs kleding voor mannen is er bijna niet te vinden. Vaak loop ik in vrouwen broeken. Zijn er echt verschillen tussen mannen en vrouwen met anorexia? Ik denk niet zoveel. Alleen is het frustrerend dat bijna elke website, elk boek en elke informatiefolder vaak in de vrouwelijke vorm wordt geschreven.
Ja, als man met anorexia moet je vaak NOG meer uitleggen en is het soms best eenzaam. Maar hé, er zitten ook echt wel minder vervelende kanten aan. Je wordt niet gevraagd voor die saaie, lastige en zware klusjes en in een kliniek ben je vaak de grote/kleine broer van alle meiden. Gezellig!!
Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto’s in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl | Ook mannen zijn van harte welkom!
Geef een reactie