Anorexia in 3D

‘Ik vind mezelf dik als ik in de spiegel kijk, maar als ik een foto zie valt het wel mee’, zegt de één. ‘Ik vind mezelf juist dik op foto’s. Ik weet niet wat ik nu moet geloven’, zegt een ander. Het is zo lastig om jezelf objectief te bekijken. Vaak gaat je aandacht direct naar dat éne lichaamsdeel, dat éne stukje van je lijf waar je onzeker, ontevreden of negatief over bent. Voor sommigen helpt het om foto’s te bekijken: jezelf ‘vanaf een afstandje’, twee-dimensionaal bekijken. Maar kan het ook in 3D?

Schotse onderzoekers hebben een pilot-studie gedaan naar eetstoornissen, lichaamsbeeld en drie-dimensionaal naar jezelf kijken. Mogelijk is er sprake van een nieuwe manier om eetstoornissen te behandelen: 3D Scanning. Mensen met een eetstoornis kijken vaak op een onrealistische manier naar zichzelf. Dat hoeft niet: je kunt jezelf ook realistisch waarnemen, maar gewoon heel negatief zijn over wat je ziet. Een eetstoornis gaat eigenlijk altijd wel gepaard met een negatief zelf- en/of lichaamsbeeld.

In het onderzoek scanden patiënten met anorexia en boulimia hun lichaam zowel twee- als drie-dimensionaal. De onderzoekers ontdekten dat de patiënten de beelden van hun lijf in 3D eerder accepteerden, dan de 2D afbeeldingen. Bij de 3D afbeeldingen zie je het gehele volume, van alle kanten, van het lichaam. Bij 2D – oftewel, een foto – alleen één kant van het lichaam.

onderzoeker Dr. Arthur Stewart van Robert Gordon University zegt hierover: “alle methodes voor het creeëren van een realistisch lichaamsbeeld of het verbeteren van het lichaamsbeeld, zijn gebaseerd op 2D beelden.” Volgens Dr. Stewart kan het 3D scannen mensen met een eetstoornis helpen om zich bewust te worden van de lichaamsdelen waar ze ontevreden mee zijn. Hij ervaart dit als een basis voor nieuwe behandelingen en interventies voor eetstoornissen.

“3D scanning laat het hele lichaam zien. Het meet niet slechts de perceptie of de ontevredenheid, het laat de realiteit van de vormen drie-dimensionaal zien. We weten dat de meeste mensen met een eetstoornis hun lichaam niet realistisch waarnemen. Door middel van een ‘orbit camera’ kunnen we iemands lichaam van alle kanten in beeld brengen, waardoor het beeld zo realistisch mogelijk wordt” aldus Stewart.

Deze manier van lichaambelevingstherapie sluit mogelijk aan bij de Virtual Reality Therapy, waarbij je je angsten kunt tackelen in een 3D computerspel.

Zou 3D scanning wat voor jou zijn?

Bron: www.scotsman.com

Karianne

Geschreven door Karianne

Reacties

9 reacties op “Anorexia in 3D”

  1. Interessant!

  2. Het zou best kunnen werken. Ik heb ook heel veel moeite met mijn lichaamsbeeld/zelfbeeld. En ik zie vaak beter hoe ik er echt uit zie als ik op een foto kijk, maar zelfs dan vind ik het nog lastig. Dus het zou fijn zijn als dit zou werken.
    Ik zat ook al te denken aan dat 3D computerspel, waar eerder over werd geschreven. Ben heel benieuwd!

  3. Vandaag heb ik pas foto’s laten maken… Waar ik zeer ongelukkig mee ben, mijn linker oog zit uitgezakt, mijn haar piekt, ik heb een glinsterend voorhoofd en noem maar op….! Doe mij maar 3D, lijkt me veeeeeel beter

  4. Oh the horror!

    Ooit wel eens in zo’n pashokje gestaan waar ze van die spiegels hebben dat je ook je zijkant en achterkant kan zien?
    Wal-ge-lijk gewoon.

    Dus ik heb een mooie slogan voor mezelf: 3D, no way 😉

  5. Ik denk dat dat echt zou kunnen werken!

  6. ik denk dat het voor mij ook wel zou kunnen werken!

  7. wij moesten op de uni voor een practicum een presentatie geven, wat werd opgenomen op film. dat moest je later zelf terugkijken om er een verslag over te schrijven, en ik merkte dat ik daar mezelf echt wel realistischer kon zien! opeens waren mijn benen helemaal niet zo heel erg dik meer… dus ik denk ook zeker dat dit wel kan helpen:)

  8. Voor mij zijn foto’s al genoeg, zeker als ik naast mensen met een normaal figuur sta. Ik weet nog dat er een groepsfoto is gemaakt van mij en 8 vriendinnen in Rome, en dan zie je allemaal leuke meisjes, en een heel mager kind, en dat was ik dus. Ik schrok me echt dood, maar toen ik daarna in de spiegel keek leek ik helemaal niet zo dun. 3D ben ik een beetje bang voor, want ik heb inderdaad ook flinke trauma’s aan pashokjes met spiegels aan de zij- en achterkant.

  9. Ik denk dat t best effectief kan zijn op lange termijn als je ermee doorzet. Al zal het begin best confronterend zijn.

    Ik kijk veel in de spiegel maar ben vooral bezig om te kijken of ik er niet te dik uit zie. En ja mijn gezonde verstand komt ook weleens om de hoek kijken en ziet dat ik veel te mager ben. Nu nog ernaar handelen….

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *