Anorexia op televisie

Vanaf dat de problemen met eten begonnen, zocht ik er naar: Filmpjes, documentaires, artikelen en informatie over Anorexia. Ik had problemen en was niet gelukkig. Dat wist ik. Maar hoe erg mijn problemen waren en of het wel echt een probleem was, dat vroeg ik me af. Ik speurde het hele internet af om de bevestiging te vinden. Als er iets over Anorexia op tv kwam, zat ik dan ook steevast voor de buis of keek ik de aflevering stiekem terug op mijn laptop. Had ik dit ook?

Maar steeds wanneer ik de tv programma’s zag, kwam er juist twijfel. Dit had ik niet. Zo ‘goed’ was ik er niet in, maar ik wilde het wel kunnen. Naarmate mijn eetstoornis zich ontwikkelde en ik mijzelf opnieuw vergeleek, kwam ik ook opnieuw tot de conclusie dat ik dit niet had. Zo erg was het bij mij niet. Ik had nooit in het ziekenhuis gelegen, een gevaarlijk laag gewicht gehad of sondevoeding gehad. Bij mij viel het allemaal wel mee. Ik stelde me gewoon aan.

Steeds weer als ik Anorexia op tv tegenkwam, werd ik nieuwsgierig. Ik wilde kijken of dat dan was waar ik al zo lang mee worstelde. Maar telkens weer week ik teveel af van het meisje dat ik zag op tv. Ik lijnde wel, maar toen nog met vlagen. Ik had wel ondergewicht, maar niet zo ernstig. Ik voelde me wel dik, maar niet de hele tijd. Ja, ik had problemen met eten en zelfbeeld, maar Anorexia, dat had ik niet. En dus vond ik dat ik een nep-eetstoornis had.

Als je een eetstoornis hebt, vind je het misschien moeilijk om te praten over je gewicht. En ook horen wat iemand anders weegt, kan triggeren. Het zien van meisjes die dunner zijn vind je misschien ook heel moeilijk. Je voelt je dikker en minder sterk in je eetstoornis dan hen. Zelfs ook al weet je dat je net zo’n ernstige eetstoornis in je koppie hebt. En daarbij, een eetstoornis of problemen met eten is altijd ernstig. Het is in ieder geval niet iets om jaloers op te zijn of jezelf mee te vergelijken.

Toch kijk je tv programma’s, documentaires of lees je boeken over eetstoonissen. Hierin zie je vaak magere meiden, worden er soms gewichten genoemd of heftige situaties beschreven. Je vergelijkt jezelf, de boeken over anorexia triggeren, en komt tot allerlei conclusies, behalve de conclusie dat jij jouw eigen problemen met eten hebt en dat die niet te vergelijken zijn en serieus genomen mogen worden.

Ook als ik kijk naar programma’s over eetstoornissen, begint het vergelijken. Niet meer met hoe ik nu ben. Daar heb ik geen rede voor omdat ik geen eetstoornis meer heb. Maar toch merkte ik op dat, toen ik naar de trailers van Tot Op Het Bot keek, ik meteen mijn eigen gewicht van toen voor me haalde en bedacht hoe erg het bij mij dan wel of niet was. Het zien van de magere meisjes, de gewichten en lengtes riep een oordeel op over mezelf tijdens mijn eetstoornis. 

Tijdens mijn eetstoornis was dit er ook, maar dan op een hele ongezonde manier. Ik vergeleek mezelf en zag dat ik nog helemaal niet zo mager was. Ik werd jaloers of zag de meisjes in het tv programma als voorbeeld. Zij waren ‘echte’. Zij konden ‘het’. Ik deed maar een beetje alsof. En zo overtuigde ik mezelf er op de een of andere manier van dat ik door moest gaan met die eetstoornis. Ik wilde geen NAO of Boulima. Ik wilde liever Anorexia.

Ik weet niet precies waarom ik
geen nare ziekte op tv zag, maar een oplossing. Misschien omdat deze meisjes heel veel liefde en aandacht kregen? Op tv kwamen? Ze omdat ze anorexia hadden bijzonder waren? Of omdat ze sterk waren en controle hadden in mijn ogen? Of omdat ze deden wat ik deed, maar nog strenger waren? Was het omdat ze zorg kregen, waar ik eigenlijk heel hard om schreeuwde van binnen? Ik denk een combinatie van alles en misschien nog wel meer. Het triggerde mij in ieder geval heel erg.

Probeer je ervan bewust te zijn dat op televisie voornamelijk zeer ernstige en zichtbare eetstoornissen worden getoond. Het grootste deel van de mensen met een eetstoornis heeft helemaal geen ondergewicht, maar heeft een onzichtbare eetstoornis. Toch wordt dat op de een of andere manier door de media nog niet zo sensationeel gevonden en weinig getoond. Dat betekent niet dat het een minder ernstig probleem is waarvoor je geen hulp mag vragen. Anorexia is voor de media waarschijnlijk het meest indrukwekkend. En natuurlijk is het goed om begrip te creëren voor deze eetstoornis door hier meer informatie over te geven, het te vertonen op tv of erover te schrijven. 

Het kijken van dit soort tv programma’s kan je natuurlijk ook tot het besef brengen dat je dit totaal niet wilt. Het kan je laten inzien dat deze ernstige ziekte jou net zo ver van je dromen af kan brengen als de meiden op tv. Misschien zie je in dat je niet verder wilt gaan zoals je bezig bent, maar hulp wilt zoeken. Dat is een effect wat het kijken van zo’n programma natuurlijk ook kan hebben, maar bij mij heeft het helaas pas toen ik herstellende was zo’n effect gehad.

Als ik nu soms naar schokkende documentaires of tv programma’s kijk, vind ik dat nog steeds wel een beetje moeilijk. Maar niet meer omdat het mij triggert. Ik vind het lastig om ernstige eetstoornissen op tv te zien. Natuurlijk was mijn eetstoornis ook ernstig en een groot probleem. Zeker weten. Maar wanneer ik veel over extreem ondergewicht, sondevoeding, gedwongen opname of klinieken hoor, zie of lees, kan ik mezelf daarmee op die vlakken niet identificeren. En toch heb ik het idee dat sommige mensen die niets van eetstoornissen weten, mij wel identificeren met deze meisjes wanneer ik hen vertel dat ik een eetstoornis heb gehad in het verleden.

Probeer niet te zorgen dat je in het hokje past dat gevormd wordt door mensen die niet zoveel van eetstoornissen af weten of enkel tv programma’s hebben gezien. Het is jouw eetstoornis en die is niet te vergelijken met die van een ander. Jij hebt problemen. Hoe groot of klein die ook zijn. En je mag er hulp bij vragen en over praten. Je hoeft niet te wachten tot ook jij in het ziekenhuis belandt. Integendeel. Dit is niet wat jij wilt. Je wilt weer gelukkig zijn en die weg kun je op een andere manier vinden dan via een ernstige eetstoornis.

Vanavond komt de eerste aflevering van Tot Op Het Bot op tv om 20:30u op Ned1. Bedenk voor jezelf goed of het verstandig is hier naar te kijken. Gaat het je helpen en op wat voor manier of is het eigenlijk vooral een trigger? Na de aflevering kun je een half uurtje napraten met mij in de themachat over deze uitzending. De chat begint om 21:35 tot 22:05u.

Bron foto homepage: Youtube.com

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

66 reacties op “Anorexia op televisie”

  1. Mij helpt het totaaal niet.
    Ik voel me dan echt nog meer mislukt.. En ik vind dat de meeste programma´s ook niet de ziekte echt in beeld laten komen zoals die is.

  2. Mooi geschreven Nouska, ik herken mezelf hier heel goed in en in jouw eigen verhaal.
    Toevallig zat ik er net nog aan te denken, of ik wel of niet zou moeten kijken. Ik ga al maanden behoorlijk goed zonder therapie, durf mezelf haast genezen te noemen, toch ben ik ben bang dat dit me toch gaat triggeren. Mijn verstand zegt, niet gaan kijken. Misschien dat ik daar maar naar moet gaan luisteren :).

  3. Ik weet het niet zo goed… Aan de ene kant is het inderdaad waar dat ik vaak denk ‘zij zijn veel erger, en daarom juist ‘beter’ dan ik’. Aan de andere kant vind ik de herkenning ontzettend fijn.
    Wat me wel echt geholpen heeft is dat ik, ondanks dat het doodeng was, veel van de XXS afleveringen samen met mijn pleegmoeder heb gekeken. Die vroeg dan af en toe ook wel eens of ik dingen herkende, en of ik ook zo dacht. Dat maakte het voor mij veel makkelijker dingen uit te leggen die ik uit mezelf nooit zou zeggen.

  4. Ja ik heb net hetzelfde als jou, wat ze weergeven is vaak een misvormd beeld.. en dan denk ik helemaal, zie je wel ik heb geen probleem, bij hen is het veel erger.. dus mij triggert het heel erg.. maar toch kan ik het vaak niet laten zo’n dingen te bekijken of op te zoeken..

  5. Heel veel herkenning in je verhaal Nouska. Jouw manier van schrijven is zo sprekend, echt knap! Vanavond heb ik weer een late dienst op stage, maar ga hem gelijk terug kijken als ik thuis ben.

  6. Ik ga wel kijken. Vroeger vond ik deze programma’s triggerend.
    Maar nu denk ik als ik zoiets kijk dat ik blij ben met waar ik nu ben/sta en never nooit terug wil na de eenzaamheid van tijdens mijn es.

  7. Mij helpt het NIET. Het versterkt de eetstoornis alleen maar

  8. Ik heb dat soort docu’s nooit als inspiratie gezien ofzo, en ook niet dat ik mezelf ‘nep’ ging vinden. Ik dacht eerder zoiets als: oh wat zijn die meisjes er erg aan toe, gelukkig valt het met mij nog mee. Terwijl het dus helemaal niet mee viel. Zulke films en programma’s hielpen mij heel erg om mijn eigen probleem te onkennen.
    Ook dacht ik dan vaak: iiiieew wat zijn die meisjes dun, terwijl ik zelf ook veel te dun was maar op de een of andere manier dacht ik dat het bij mij niet zo was.
    Maar ik heb nooit zo iets gehad van dat ik een nepanorect was ofzo, want ik heb het feit dat ik een eetstoornis heb (gehad) juist altijd ontkend.
    Ik kijk dat soort programma’s eigenlijk nooit meer, omdat het me heel erg verdrietig maakt. Ik vind het heel erg om te zien hoe zo’n ziekte een persoon zo erg in z’n grip kan hebben, en het herinnert me ook te veel aan hoe ik was in mijn eigen tienerjaren.

  9. Het helpt mij wel een beetje als ik zie hoe het leven van iemand met een (ernstige) eetstoornis overhoop ligt. Niet dat dat fijn is om te zien maar de drang om ‘normaal’ te leven wordt dan wel groter omdat het leven van iemand met een eetstoornis vaak ‘stil ligt’ en dat wil ik echt niet (meer)

  10. Ik heb geen idee of k ga kijken. Ik ga sws eerst trainen dus mis het 1e gedeelte al. Maar mijn moeder wil het wel zien. Dus zal de tv er wel op staan als ik thuiskom. Ik vond de voorstukjes iniedergeval heftig. Dus ik kijk vanavond even hoe ik me erbij voelm wel goed dat je waarschuwt voor de evt. Nadelige gevolgen nouska! En fijn dat je op de themachat kan napraten. Ik denk dat dat heel belangrijk is!

  11. heel herkenbaar, goed stuk!

  12. Wat tof dat jullie een chat organiseren!

  13. Dank je Nouska, dat je ook deze kant belicht op Proud!

  14. Mij helpt het totaal niet.
    Maar toch ga ik kijken, ook puur uit nieuwsgierigheid.

  15. goeie invalshoek van je blog. Het triggert me enigszins om het te kijken, toch ga ik het kijken, ben benieuwd.

  16. Herken het wel. Ik wil niet kijken, want ik weet dat het me triggert, maar toch moet het van mezelf, maar wel zonder iemand erbij.
    Dit artikel is wel helpend, bedankt.

  17. Het helpt mij in de zin van dat ik denk: zo wil ik het nooit meer. Dus als extra motivatie om gezond te blijven.

  18. Ik vind dit een heel mooie blog, erg herkenbaar ook, al is de tijd van anorexia voor mij ook al een aantal jaren verleden tijd.
    En dit: ”Het grootste deel van de mensen met een eetstoornis heeft helemaal geen ondergewicht, maar heeft een onzichtbare eetstoornis. Toch wordt dat op de een of andere manier door de media nog niet zo sensationeel gevonden en weinig getoond.”, vooral dat woord sensationeel, die slaat de spijker op z’n kop.
    Ik ga vanavond denk ik wel kijken. Ik wordt er niet meer door getriggerd, dus daarom durf ik het wel aan.
    Ik vond de documentaires van Jessica Villerius wel erg mooi, vooral het tweede deel, de wanhoop nabij. Ik herkende mezelf in een van die meiden.
    Die herkenning, daar doe ik het eigenlijk voor.

  19. Mooie motivatie Roos!

  20. Ik ben vooral benieuwd hoe de meiden en de omgeving denken over alles, behalve eten. Het triggert me niet; bij herkenning voel ik me juist niet alleen staan in mijn es: wetend dat er meer mensen zijn die worstelen met een eetstoornis en dat zo op film te zien, ervaar ik als ondersteunend zelfs.

  21. Ik ga het misschien wel kijken, maar om eerlijk te zijn voelde ik bij de voorstukjes vooral schaamte… Schaamte om wat ik mijn omgeving heb aangedaan met m’n eetstoornis… De beelden triggeren me absoluut niet; ik ben hard op weg naar genezing, en ik kan geen enkele reden bedenken waarom ik weer zo ontzettend mager zou willen zijn. Ik vind m’n lichaam tot nu toe alleen maar mooier geworden met de extra kilo’s 🙂

  22. Wat goed geschreven, zo herkenbaar!! Het is voor mij echt een enorme trigger!

  23. het is voor mij echt en trigger,
    o zie je, die meisjes kunnen het ook, ik ben een zwakkeling.
    waaar is mijn dicipline , afvallen dik mens!!!

    dus nee, niet helpend..

  24. Goed dat hier ook over wordt geschreven!
    Voor mij is het een enorme trigger dus ik ga niet kijken. Ik vind het goed dat er aandacht aan wordt besteed door de media, maar jammer dat het altijd anorexia is en altijd in de diepste fases wordt laten zien. Iemand met gezond gewicht kan net zo’n erge eetstoornis hebben, maar dat wordt dan nooit op tv laten zien.

  25. Ik wordt er nogal gek van dat de media dit ziet als sensatie, ik zou wel is gewoon een meisje op tv willen hebben met een gezond gewicht, zodat ze kunnen zien dat het ook anders is. Daarbij, de uitslag van de poll zegt al genoeg lijkt mij? Ik kan in elk geval niet maar zulke programma’s kijken, want ik kan nu al zeggen, dat het mij ontzettend triggert en me aan dingen doet laten denken. Deze foto alleen al triggert mij, haha.

  26. Het helpt niet het werk alleen maar tegen. maar toch wil ik kijken..

  27. Het kijken naar programma’s over een eetstoornis maakt me vooral in de war maar ik kan het niet laten om te kijken hoe goed die meiden zijn.

  28. Mooi geschreven, Nouska. Zulke programma’s kijken helpt me niet. Ik wil dan weer terug naar anderhalf jaar geleden al weet ik dat ik toen ook niet gelukkig was. Ik baal ervan dat ik ooit anorexia heb gekregen, maar toch verlang ik ergens weer naar mijn dieptepunt. Waarom? Geen idee. Ik weet dat ik dit soort dingen niet moet kijken, maar toch ben ik erg nieuwschierig.

  29. Ik ga NIET kijken, ik vermijd liever deze trigger.

  30. heel erg herkenbaar,
    Ik weet van mezelf dat ik het niet kan laten om er naar te kijken,
    maar het zou wel beter zijn als ik het niet deed

  31. Ik moet altijd weer kijken, het is fascinerend, herkenbaar maar het is ook triggering. Het blijft moeilijk vind ik.

  32. Het trieert mij totaal niet (meer). Wel zie ik veel herkenbare dingen in programma’s over anorexia, dingen waar ik me destijds ook heel druk om kon maken. Nu kijk ik het met de gedachte: wat ben ik blij dat ik het mezelf niet meer zo moeilijk maak. Dan hoop ik vooral dat de arme meiden in het programma die ommekeer ook kunnen maken.

  33. Goed geschreven Nouska!
    Echt onder de indruk 🙂

    Liefs

  34. Het kan mij helpen, maar soms ook weer niet. Het triggert me wel erg, maar toch denk ik dat ik wel ga kijken.
    Ik denk dat het ligt aan hoe ver je bent in het genezen van je eetstoornis. Ik vertel mijzelf dat ik zo dun nooit geweest ben en daarom dus nooit ernstig geweest ben. Aan de andere kant weet ik dat ik ook niet gezond was, en zie ik dat deze meisjes zo al hun schoonheid verloren zijn. Het is heel dubbel.
    Net zoals de anderen hier: af en toe verlang ik dan weer naar mijn dieptepunt. Wat we eigenlijk allemaal niet moeten zouden willen… Ik wil nooit meer zo huilend in een bord eten zitten prikken.

  35. Voor iedereen die niet durft/wil kijken: gelukkig is er om half 9 ook expeditie robinson. ^^

  36. Herkenbaar… Mooi blog Nouska, bedankt!

  37. NEEE EXPEDITIE ROBINSON GAAT VOOR!

  38. Ik vind dat ze ook eens een programma over een andere eetstoornis dan anorexia mogen maken. Dit versterkt alleen maar het ‘standaard beeld’ dat veel mensen hebben van iemand met een eetstoornis…

  39. Voor mij is het juist andersom. Ik voel me juist meer gemotiveerd om weer gezond te worden na een programma over anorexia te kijken, omdat ik dan inzie dat ik het zo niet wil. Maar voor alsnog kijk ik Expeditie Robinson haha.

  40. Mij helpt het. Om te zien hoe het ‘niet’ moet. En ook om vanuit een ander perspectief te kijken, hierdoor zijn ook de reacties van andere ‘logischer’ en kan ik er beter mee omgaan

  41. Het is absoluut niet helpend. Het duwt mij heel hard terug in mijn eetstoornis terwijl het even wat beter ging. Het is om te janken dat dit op tv komt.

  42. Super overigens dit artikel hier. Ik ben blij dat Proud bestaat en ik hier in sommige reacties van anderen kan lezen dat ze hier ook niet blij mee zijn. Ik voelde me heel eenzaam in mijn angst voor dit programma voordat ik er aan dacht eens op proud te kijken of er wat over geschreven is.

  43. Er staat een fout : Het is ‘nieuwsgierig’ en niet ‘nieuwschierig’ 😉

    Ik heb nooit gedacht ‘zij zijn er veel erger aan toe’ omdat ik het ook allemaal meegemaakt heb (sondevoeding, opname, ernstig ondergewicht,…), ik heb het wel ook allemaal bekeken en gelezen maar ik heb geen idee of het helpt of niet helpt. Tijdens mijn eetstoornisperiode heeft het mijn eetstoornis volgens mij alleen maar slecht beïnvloed maar erna verafschuw ik die taferelen juist.

  44. ik wil het niet kijken maar ik kan mezelf bijna niet tegen houden om het nu of op een later moment toch wel te kijken, zoveel doet het nog met me 🙁

  45. Bijna pijnlijk, zo herkenbaar. Bedankt voor dit artikel, echt super fijn eigenlijk om te lezen dat andere mensen hier ook problemen mee hebben! Aan de andere kant natuurlijk ook wel heel triest dat andere mensen hier problemen mee hebben want dat is natuurlijk niet fijn. Ik ben nu ongeveer 1 jaar van mijn eetstoornis af, elke keer als er in de media veel over anorexia werd gepraat kreeg ik een terugval, zoveel als het met mee deed. Ik zag de boeken, de docu’s en de films als een maatstaaf voor mijn eetstoornis. Ik was er niet zo slecht aan toe als zij dus ik moest nog minder eten, en nog meer sporten. Ik vind het nu nog eng, ook als mijn moeder of zusje het kijkt omdat ik toch bang ben dat ze mij erop beoordelen. Dat ze denken: “Goh, ****** was er niet zo slecht aan toe, zou ze dan wel echt een eetstoornis hebben gehad, of viel het allemaal wel mee?”

    Ik heb mijn naam veranderd in: ****** omdat ik liever niet herkend wil worden :$

  46. Zo herkenbaar. Ik ging ook altijd dat soort dingen opzoeken en kwam vervolgens steeds tot de conclusie dat ik me gewoon maar een beetje aanstelde.

    Ik ga de aflevering wel kijken. Wil wel zien hoe ze het doen, zeg maar. Ben er ook bijna zeker van dat het geen trigger meer voor me is.

    Of het me helpt? Ja, om te beseffen dat ik nooit meer zo diep wil gaan.

  47. Ik zou alles doen om er vanaf te raken, maar ‘t is zo comfortabel, zo gekend, zo gemakkelijk om ‘zo verder te doen, want’t gaat toch’ – maar er zijn dingen die niet gaan.

    Ik weet het en toch, ik kan me er niet toe brengen te starten met eten. Want de schrik om nooit meer te kunnen stoppen is zo groot. Ik voel me nu al een slak, wat zal dat dan wel niet zijn.

    Hoe weet ik, kan iemand’t me nu zeggen (en niet alleen beloven, maar me er van overtuigen) dat ik wel zal kunnen stoppen. Dat ik genoeg zal hebben. Dat ik wel verzadigd zal raken?

  48. Herkenbaar stuk tekst dit. Ik zie overal de reclame passeren over dit programma die van start is, maar ik zal het toch maar liever vermijden dit te bekijken. En als ik toch die drang of behoefte voel om het te bekijken dan lees ik jouw tekstje opnieuw, Nouska. Ik vind het niet bepaald fijn dit soort programma’s en voor mij als persoon redelijk triggerend. Maargoed,..
    Mooi en duidelijk geschreven alleszins

  49. Ik vond het een mooi programma, mooi om te zien hoe zo’n lief meisje zo diep in de put zit en toch de kracht heeft om stappen te zetten. Ik denk dat als je doelen hebt die je zelf uitkiest en er in gelooft dat je het kan dat je er ook komt. Ik denk dat er vooral programma’s over anorexia zijn, omdat de meeste mensen het kennen, en wat mensen kennen gaan ze eerder kijken. Ik snap wel dat mensen met een andere (net zo’n ernstige eetstoornis) ook herkenning willen, maar elke eetstoornis is anders net zoals anorexia heeft iedereen andere moeilijkheden dus ik denk ook dat als je bijvoorbeeld nao hebt dat je dingen herkent in de anorexia. Sorry voor mijn lekker onduidelijk verhaal 🙂 x

  50. Nouska – jouw artikelen: zo herkenbaar! Dankjewel – heb gestemd!

  51. ik vond het tof om te zien! Er was heel veel aandacht voor alle aspecten die speelden over het waarom Lina een eetstoornis had. Top!

  52. Dank je voor het delen. Ook mijn stoornis is niet zichtbaar. Ik ben in behandeling en maak mezelf meer en meer zichtbaar met al wat ik nodig heb. Het voelt dubbel. soms grandioos en geweldig met steeds meer warme aandacht voor mezelf, soms ook ineens weer helemaal niet. Het blijft balanceren.

  53. Wohooo, ontdek net even iets totaaal bizars. Je kant op de site van tot op het bot een testje doen over hoeveel je over voeding weet. Ik wist niet alle antwoorden (ik geloof dat ik toch vooral blij ben dat ik niet precies weet hoeveel voedingsvezels ik precies nodig heb op een dag, haha). Krijg ik bij de uitslag het volgende te lezen: ‘Je bent al erg goed op weg. Je weet wat goed voor je is, maar het kan altijd beter! Probeer je nog meer in voeding te verdiepen. Zoek bijvoorbeeld interessante artikelen op het internet. Of inspecteer de achterkant van een verpakking. […]’
    Oké, misschien niet heel slim om dat testje te gaan doen, maar kan dan toch niets anders denken dan ‘way to go BNN’…

  54. Sorry dat ik het zeg maar wat een rotzus zeg. Wat zei zij nare dingen over Lina.

  55. Ja ik vond die zus ook niet erg leuk overkomen

  56. Ik vond de woorden van haar zus inderdaad ook niet bepaald motiverend en stimulerend overkomen.

  57. Ik voel me altijd enorm mislukt als ik zulke afleveringen kijk.
    Oké ik ben nu opgenomen, maar ik heb nooit een extréém lage BMI gehad.
    Dus voor mij helpen zulke dingen NIET! Ze zijn enorm triggerend omdat ergens die eetstoornis toch wil ik dat ik dàt bereik. Dus ik ga iets anders doen dan tv kijken vanavond! 🙂

  58. Het helpt mij juist heel erg..
    Het laat me inzien dat ik daar nooit meer naar terug wil..
    Ook toen ik er nog middenin zat, hielp het..
    weten dat de mogelijkheid bestond dat ik er ook ooit zo uit kwam te zien..en dat ik dat meer dan alles niet wilde…

  59. Ik heb de aflevering terug gekeken en vind het juist motiverend.
    Dit meisje heeft geknokt en zag er op het eind echt goed en blij uit!
    Dat lijkt mij alleen maar goed om te zien voor meiden die nog zo in die struggle zitten.

  60. Het helpt mij om ernaar te kijken. Dan zie ik hoe ik niet wil zijn en is er weer veel motivatie om te gaan vechten. Ja, dit helpt mij goed!

  61. Heel goed verwoord, niet op een veroordelende manier maar wel heel eerlijk!

  62. Nouska, het lijkt wel alsof je in mijn hoofd kunt kijken. Ik zit dan nog in de eetstoornis-fase maar wat dat betreft denk ik er precies hetzelfde over!

  63. ik wil even zeggen dat me zus vroeger was afgevallen en ze zag er te goed uit nu is ze weer dik maar dat komt door mediceinen pretnison
    ik heb ruzie met haar omdat ik wilde dat ze uit me gezichtveld verdween
    ik kan niet leven met een zus ook niet met een nicht de dochter van me broer
    ze is getrouwd maar het vriendje van me dochter komt daar
    me zus ziet er altijd beter uit ze weet wat ze koopt en ik niet ik heb ook geen geld
    ja ik heb wel een vriend
    me jongste dochtertje vind dat maar niks
    eetstoornis mijn zus had er een .
    denk ik ze ging ook altijd op reis haar dochter nu ook
    fam is raar je hebt er niks aan .

  64. ik heb last van die bladen ,barby
    en super slanke vrouwen ,dat klopt niet !!!
    twiggies ….

  65. Dan zou er bij zo”n documentaire of uitzending bij moeten staan dat het triggerend kan werken maar denk dat ze het als afschrikmiddel willen laten zien van wat er kan gebeuren als je er mee doorgaat, en hoe het kan gaan. Ze hebben ook vaak een korrelatienummer die je kunt bellen om er over te praten. Dan kun je zo”n documentaire of uitzending beter met nog iemand bekijken, waarna je er met diegene over praat. Ik hoop dat iemand zich hier voor tijdig laat helpen na het zien van zo”n programma of documentaire. En dat het wil laten zien hoe ernstig de gevolgen kunnen zijn. Ik hoop dat niemand er nog te lichtvaardig over denkt. . Ik kan me niet voorstellen dat mensen dit willen en er ook zo uit willen zien. Het is niet zo maar wat.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *