“Voor een nieuw televisie programma zijn we op zoek naar jongeren die lijden aan anorexia nervosa. We willen met dit programma graag meer begrip creëren rondom eetstoornissen. De anorexiapatiënten zullen intensief begeleid worden door een coach en een bekende Nederlander”
Dit is zomaar een gemiddeld voorbeeld van één van de tientallen mails die ik de afgelopen acht jaar via Proud2Bme heb mogen ontvangen. In het begin stond ik hier nog zeer positief tegenover. Ik vond het belangrijk dat er meer begrip en bewustzijn kwam rondom eetstoornissen. Door de jaren heen heb ik er een beetje vieze smaak van in mijn mond gekregen. Het voelde alsof Proud2Bme en haar bezoekers door televisiemakers werd misbruikt om zoveel mogelijk kijkcijfers te scoren. #smakeloos
De warme groeten kwamen me de afgelopen tijd mijn strot uit. Hoe warmer die groeten in de afsluiting van een e-mail, hoe killer het hart wat erachter zat. Via alle mogelijke wegen werd ik benaderd om jongeren te vinden met anorexia. Ik wil best ergens bij helpen, maar ik vind dat er dan een kwalitatieve samenwerking moet zijn. Ik wil geen doorgeefluik meer zijn naar een tv show waar ikzelf mogelijk niet achter sta. Nee, lijkt geen antwoord optie bij de televee. Gaat het niet over mijn rug, dan gaat het achter mijn rug om via een medewerker van Proud2Bme. Wie weet heeft zij nog wel een eetstoornis en wil ze meedoen aan het programma?! Gewoon even via Instagram een privéberichtje sturen.
Het is alsof we het over het over tweedehands kleding verkopen via Instagram hebben. Zijn we voor het gemak even vergeten dat het hier om één van de meest dodelijke psychische ziektes gaat? Anorexia Nervosa.
Wat zou nou scoren op televisie? Wat zou nou de meeste kijkcijfers trekken? De meeste mensen met een eetstoornis hebben een normaal gewicht. De minst voorkomende eetstoornis is anorexia nervosa. De eetstoornis waar al de meeste televisieprogramma’s over gemaakt zijn is anorexia nervosa. Anorexia is heftig om te zien. Veel mensen zullen benieuwd zijn naar mensen met anorexia die iets gaan eten.
1 + 1 = Anorexia Nervosa!
Via deze Instagram proberen we zoveel mogelijk mensen te bereiken! Excuses als je dubbel benaderd bent.
[3 januari 2018] – Hoi Paula, heb jij kanker? Wil je meedoen aan een TV programma? ~ Hoi ik ben 15 en weet niet of mijn ouders dit goed vinden ~
[8 januari 2018] – Hoi Paula, ik zie dat je de afdeling oncologie volgt op Instagram. Heb jij kanker? ~ Ik was al benaderd. het gaat niet zo goed en mijn ouders hadden het liever niet ~
[29 januari 2018] – Ha Paula! We willen graag meer begrip creëren rondom kanker. Heb je kanker en wil je helpen? ~ Dit is de vader van Paula. Ze is gisteren overleden ~
Wat een vreemde communicatie hierboven hè. Dat vind ik ook. Schandalig en niet ethisch. Toch lijkt dit bij een ziekte als anorexia nervosa gewoon te moeten kunnen. Allemaal onder de dekmantel: meer begrip en erkenning. Ik denk dat het begrip eerst eens moet beginnen bij de televisie maker zelf. Hier lijkt het nogal aan te ontbreken.
Als ik het programma een warm hart toedraag, zou ik me er wel voor inzetten. You. got. me. at. warm hart. Houd toch op. Ik draag niet het programma, maar de doelgroep een warm hart toe en juist daarom wil ik mensen behoeden voor de kille televisiewereld. Voor een programma waar het mogelijk niet werkelijk draait om mensen helpen en begrip creëren. Ik wil namelijk niet dat iemand later spijt heeft van zijn of haar deelname. Je zal niet de eerste zijn….
“Het is de eigen verantwoordelijkheid van de jongere om wel of niet mee te doen aan een televisie programma”
Mijn warme hart begint te koken. Meer begrip creëren voor anorexia, was de missie van het programa toch? Ik leg het even uit. Toen mijn lijf ondervoed was, mijn hersenen uitgehongerd en alles wat ik nodig had, liefde, steun, warmte en erkenning was… had je me heel veel kunnen wijsmaken. Ik had ook heel veel gedaan om mezelf iets gelukkiger te maken. Om de pijn te verzachten. Dacht ik toen helder na? Nee. Dat besefte ik me toen niet, maar nu wel. Is iemand met anorexia nervosa dan ontoerekeningsvatbaar? Nee, maar je kan iemand ook niet volledig verantwoordelijk stellen voor het maken van dit soort grote keuzes. Zeker niet aangezien het om een extreem kwetsbare en jonge (vanaf 15 jaar!) doelgroep gaat met een ernstige psychiatrische ziekte en bijbehorend zeer negatief zelfbeeld.
“Het is voor het programma wel belangrijk dat je nog goed in je eetstoornis zit. Wat is je BMI?”
….zal ik even teruggaan naar het voorbeeld met kanker? “Het is voor het programma wel belangrijk dat de kankercellen nog volop in je lijf zitten. Ben je wel kaal?” Excuse me? Dit werd via privéberichten op Instagram gezegd tegen minderjarige meisjes met anorexia nervosa. Het gevolg? De anorexia nervosa werd extreem getriggerd, waardoor zij direct stopten met eten. Gelukkig was er een paar dagen ervoor al een casting gesprek gehouden met een ander meisje uit de eetstoorniskliniek. Zonder dat iemand hiervan op de hoogte was vond dit plaats in de kantine van de GGZ instantie…
Ik vind het enorm belangrijk dat er meer begrip gecreëerd wordt rondom eetstoornissen. Dat er veel aandacht voor is én dat de hulpverlening ieder jaar beter wordt. Niet alleen voor anorexia, maar voor alle eetstoornissen. Voor een buitenstaander is deze ziekte nauwelijks te begrijpen. Voor iemand die eraan lijdt maakt dit het gevecht extra ingewikkeld en veelal schaamtevol. De manier waarop eetstoornissen onder de aandacht worden gebracht laat met regelmaat helaas te wensen over.
Ik denk dat het belangrijk is dat we dit als mensen die lijden aan eetstoornis, als ervaringsdeskundigen en als ouders en omstanders een halt toeroepen. Het op deze manier scouten van een (jonge) patiënten is niet ethisch en heeft niets met begrip creëren te maken.
#SMAKELOOS
Geef een reactie