Autisme bij vrouwen

Bij autisme wordt vaak gedacht aan contactschuwe mensen die je niet aankijken. Aan jongentjes met obsessies voor dinosaurussen. Aan kinderen met woede-aanvallen. Of juist aan extreem begaafde mensen, die de dienstregeling van de trein uit hun hoofd kennen. Toch zijn er ook mensen met autisme bij wie je dat aan de buitenkant niet zou zeggen. Zij hebben van binnen vaak duidelijk het gevoel ‘anders’ te zijn, maar passen zich voortdurend aan om hun ‘anders zijn’ te camoufleren. Met name bij vrouwen is dit vaak het geval. Waarschijnlijk omdat van vrouwen eerder verwacht wordt dat ze sociaal zijn, en zich aanpassen aan anderen. Een man komt er nog wel mee weg om de krant te lezen als er visite is, maar een vrouw rent rond voor de praatjes en hapjes. Terwijl dat soort dingen voor een vrouw met autisme veel lastiger zijn dan je aan de buitenkant kunt zien.

Er is de laatste tijd steeds meer bekend over autisme bij vrouwen. Dit komt onder andere omdat men tegenwoordig weet dat autisme een zogenaamde spectrumstoornis is. Je kunt autisme zien als een breed spectrum waarin verschillende gradaties voorkomen. Waar men vroeger dacht dat autisme alleen voorkwam bij verstandelijke beperkte mensen, weten we nu dat ook normaal-tot-hoogbegaafde mensen autisme kunnen hebben. Twee mensen met autisme kunnen dus totaal verschillend zijn. Ook al hebben ze dezelfde diagnose.

De belangrijkste kenmerken van autisme zijn:

  • Moeite met contact maken en het onderhouden van sociale contacten
  • Moeite met veranderingen. Rigide denken en handelen
  • Graag alles steeds op dezelfde manier doen (vasthouden aan routines)
  • Veel bezig zijn met één bepaald onderwerp of een hobby; soms zelfs obsessief
  • Over- of juist ondergevoeligheid voor sensorische prikkels (geluid, licht, smaak, tast)
  • Moeite met plannen en structureren
  • Overmatige gerichtheid op details

Zoals ik al schreef verschilt het erg per persoon hoe het autisme zich uit. Dat iemand autisme heeft, wil dus niet zeggen dat hij/zij alle bovenstaande kenmerken heeft!

Maar wat is autisme dan precies?
Kort samengevat is autisme een stoornis in de informatieverwerking. Prikkels en informatie van buitenaf worden op een andere manier verwerkt. ‘Normale’ mensen hebben een soort filter, dat bepaalt welke informatie wél belangrijk is, en wat niet. En dus wat er wél of niet binnenkomt in je hoofd. Mensen met autisme missen dit filter, waardoor álle prikkels binnenkomen. Vandaar dat mensen met autisme vaak overgevoelig zijn voor licht, geluid en andere prikkels.

Ook voor prikkels van binnenuit, zoals gedachtes, is het vaak moeilijk te bepalen wat wél en wat niet belangrijk is. Hierdoor kan het erg druk zijn in je hoofd. Je kunt onbelangrijke dingen als belangrijk zien, en daar uren over blijven piekeren. Dit wordt versterkt doordat het loslaten van gedachtes vaak moeilijk is, door de rigide manier van denken die bij autisme hoort.

Het verschil tussen mannen en vrouwen
Bij vrouwen uit het autisme zich anders dan bij mannen. Bij mannen zijn de problemen vaak externaliserend; naar buiten toe gericht. Bijvoorbeeld door gedragsproblemen, opstandigheid en woede-aanvallen. Bij vrouwen zijn de problemen meer internaliserend; naar binnen toe gericht. De problemen waar zij door hun autisme tegenaan lopen richten zich meer naar binnen toe, waardoor vaak problemen ontstaan als angst en depressie.

Daarnaast zijn vrouwen veel meer geneigd zich aan te passen aan, en zich te gedragen zoals van hen verwacht wordt. Dit worden ook wel ‘compensatiemechanismen‘ genoemd. Vrouwen met autisme kijken vaak het gedrag van andere mensen af, en proberen dit dan ook te doen. Bijvoorbeeld het maken van oogcontact en het aanknopen van gesprekjes. Zo lijkt het alsof ze best sociaal zijn, maar in werkelijkheid vinden ze sociaal contact vaak behoorlijk ingewikkeld. Dit zorgt ervoor dat ze vaak ontzettend op hun tenen moeten lopen, waardoor sociaal contact erg vermoeiend voor hen is.

Ook op andere gebieden moeten ze hard hun best doen om ondanks hun ‘handicap’ te kunnen blijven doen wat de buitenwereld van hen verwacht. Vrouwen passen zich vaak zó goed aan, dat het autisme bij hen niet herkend wordt. Dit kan hen heel eenzaam maken. Ze hebben vaak al van jongs af aan al het gevoel ‘anders’ te zijn, en lopen door hun autisme tegen veel problemen aan. Maar omdat dit aan de buitenkant niet te zien is blijven ze alleen met hun problemen zitten. Vrouwen met autisme krijgen gemiddeld dan ook pas op late leeftijd een diagnose. Vaak pas na hun 20e levensjaar. Dat is behoorlijk laat voor een stoornis die je al van je geboorte af aan hebt!

meisje bril

Verkeerde diagnoses
Het vervelende hiervan, is dat veel vrouwen al lange tijd vóór de autisme-diagnose in de hulpverlening terecht komen voor andere problemen. Doordat ze langdurig te veel van zichzelf vragen, komt er vaak een moment dat ze instorten. Ook ontstaat er vaak angst of depressie, omdat het ondanks al hun inspanningen niet lukt om zoals ‘de andere vrouwen’ te zijn en aansluiting te vinden.

Behandeling voor deze stoornissen heeft echter weinig zin als het achterliggende autisme niet herkend wordt. Mensen volgen soms eindeloos behandelingen voor, een persoonlijkheidsstoornis, angststoornis, depressie of eetstoornis. Met weinig resultaat. Dit komt omdat het hoofd van iemand met autisme anders in elkaar zit, en hij/zij anders op dingen reageert. Hierdoor slaat ‘de reguliere’ therapie vaak niet aan, omdat er geen rekening wordt gehouden met het autisme.

Dit leidt vaak tot vele faal-ervaringen, wat de psychische problemen alleen maar erger maakt. Bovendien vraagt het functioneren in een groep (bij groepstherapie) vaak erg veel van iemand met autisme. Mensen met autisme moeten erg hard hun best doen om sociaal contact te maken, en dit is voor hen dan ook erg vermoeiend. Ga er dan maar aan staan om fulltime in een groep te functioneren tijdens een opname of meerdaagse behandeling! Dit leidt vaak tot uitputting en negatieve gevoelens. Waardoor het destructieve gedrag juist in de hand wordt gewerkt.

Hoe weet je dan dat het autisme is?
Het is vaak lastig om autisme en andere stoornissen van elkaar te onderscheiden. Mensen met autisme hebben vaak eerder foutieve diagnoses gehad, als Borderline Persoonlijkheidsstoornis, Schizoïde-, Ontwijkende- of Obsessief Compulsieve Persoonlijkheidsstoornis. Dat is niet zo gek, omdat veel kenmerken van deze stoornissen overeen komen met autistische kenmerken.

Het verschil tussen autisme en persoonlijkheidsstoornissen, is echter dat autisme al vanaf de geboorte aanwezig is. Terwijl je een persoonlijkheidsstoornis pas later in je leven ontwikkelt. Om vast te stellen of er sprake is van autisme, wordt daarom goed gekeken naar hoe je als kind was en functioneerde. Er is vaak een uitgebreid diagnose-traject, waarbij bijvoorbeeld ook je ouders worden ondervraagd over je kindertijd.

Daarnaast zijn er een aantal specifieke kenmerken die bij autisme voorkomen, en níet bij persoonlijkheidsstoornissen. Bijvoorbeeld gedragsrituelen, moeite met veranderingen, overmatige detailgerichtheid, dingen letterlijk nemen, gefixeerde interesse en sensorische over- of – ondergevoeligheid.

Autisme en eetstoornissen
Uit onderzoek is gebleken dat 1 op de 4 vrouwen met anorexia ook een Autisme Spectrum Stoornis (ASS) heeft. Dit is behoorlijk veel, terwijl er helemaal geen onderzoek is gedaan naar de behandeling van patiënten met deze combinatie. Zij worden voor hun eetstoornis vaak behandeld in klinische setting, terwijl dat voor autisme niet de meest geschikte situatie is.

Bovendien zitten er bij autisme vaak andere oorzaken achter de eetstoornis dan ‘normaalgesproken’. Zo kan het te maken hebben met de sterke sensorische prikkelgevoeligheid, waardoor iemand eten gaat vermijden. Dit kan gaan om overgevoeligheid voor bepaalde smaken of geuren, maar ook om (eet-)geluiden tijdens het eten. Er zijn ook mensen met autisme die geen hongersignaal hebben. Ze vergeten hierdoor te eten, waardoor ze sterk afvallen. Ook kan de eetstoornis een uiting zijn van obsessies en/of rituelen, die zich in dat geval op het eten hebben gericht. Ook is het zo dat ondergewicht minder prikkels geeft. Je komt in een soort roes en dat is voor sommige mensen met autisme prettig.

Aangezien de combinatie van eetstoornissen en vaak voorkomt, is het zeker belangrijk dat er meer onderzoek komt naar manieren om dit op een goede manier te behandelen.

Wat helpt er dan wél bij autisme?
Het vervelende is, dat autisme niet te genezen is. Je wordt ermee geboren en het kan niet weggaan. Dat wil echter niet zeggen dat je er niet mee kunt leren leven. Je kunt beter leren begrijpen hoe je in elkaar zit, en waarom je dingen anders doet dan anderen. Hierdoor kun je jezelf beter leren accepteren.

Daarnaast kun je dingen in je leven aanpassen. Zoals zorgen voor veel structuur en duidelijke afspraken. Ook is het belangrijk om activiteiten te ‘doseren’. Mensen met autisme verwerken informatie op een andere manier. Prikkels van buitenaf komen bij hen veel harder binnen, waardoor ze eerder moe en overprikkeld zijn. Daarom is het belangrijk om je eigen grenzen te leren kennen, en op tijd rust te nemen. Ook sociale activiteiten kosten mensen met autisme vaak extreem veel energie. Waardoor ze soms eerder naar huis gaan, en vier feestjes in één weekend plannen niet zo’n goed plan is.

Vanuit de hulpverlening kun je bij dit soort dingen begeleid worden. Als je de diagnose autisme krijgt, krijg je vaak ‘psycho-educatie’. Dat is een soort cursus waarin wordt uitgelegd wat autisme inhoudt. Wat het voor jóu betekent, en hoe je je leven hierop aan kunt passen. Daarna wordt er vaak begeleiding geboden, om samen te bekijken waar je tegenaan loopt en hoe hier een oplossing voor gevonden kan worden.

Ook kunnen sommige comorbide (bijkomende) stoornissen die voortkomen uit het autisme worden behandeld. Een depressie kan bijvoorbeeld behandeld worden met Cognitieve Gedrags Therapie of Mindfulness.

Dat neemt niet weg dat het hebben van autisme je leven lang lastig zal blijven, en je hier altijd rekening mee zult moeten houden. Zeker als er bijkomende problemen als angst en depressie zijn, kan het vaak een ingewikkelde ‘knoop’ worden waar lastig uit te komen is. Dit verschilt echter erg per persoon. Er zijn zeker ook mensen met autisme die een passende werkplek of omgeving weten te vinden, waarin ze goed kunnen functioneren. Met de nodige aanpassingen is dan toch een hoop te bereiken.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

58 reacties op “Autisme bij vrouwen”

  1. Dankjewel voor het schrijven van dit artikel!

  2. Sorry dat ik weer zo zit te mierenneuken hoor. Waarom wéér alleen op de anorexia gericht en het krijgen van ondergewicht door gebrek aan hongerstimulans. Groter is het probleem van nooit verzadigd zijn. Nooit vol zitten of altijd een gevoel van honger te hebben waardoor er extreme eetverslaving ontstaat. Nou dit moest ik even kwijt voordat er door jullie een hele grote groep met ass en een voedselfixatie wordt overgeslagen. Vast niet jullie bedoeling om mensen uit te sluiten, maar daarom wilde ik het even gezegd hebben.

    1. Beste Lost Girl,

      Wat maakt het ene probleem groter dan het andere?

      1. Kokosnoot,

        Lost girl reageert zo, omdat het verhaal niet volledig klopt. Het is een detail dat mist. Iets waar mensen met autisme onrustig van worden en zich dus druk over maken. Dus niet dat het ene probleem groter is dan het andere. Het hoort erbij!

  3. Woow, ik heb pasgeleden de diagnose Obsessieve compulsieve persoonlijkheidsstoornis gehad.. maar als ik het zo lees zou het ook autisme kunnen zijn.

    1. Dit herken ik héél erg. Bijna een opluchting om dit te lezen.

      Dankjewel voor deze blog!

    2. mijn kinderen hebben ASS en nu ik dit heb gelezen is de kans groot dat ik het ook heb denk ik. zoveel gelijkenissen. heb pas te horen gekregen dat ik gevoelig ben voor psychose te ontwikkelen en een angstpsychose heb gehad. maar ik denk niet dat het dat was nu ik dit lees.

  4. Heel herkenbaar allemaal.

  5. Ik heb zelf een diagnose binnen.het autisme spectrum. Gekregen op 22 jarige leeftijd. Veel dingen in het artikel herken ik. Daarnaast is het ook zo dat het voor iemand met ass soms moeilijker kan zijn om patronen/gewoontes te doorbreken. Ik heb persoonlijk veel slechte ervaring met hulpverleners. Omdat ik moeilijk duidelijk kan maken wat ik denk en voel kan de hulpverlener mij niet adequaat begeleiden ook al zijn ze gespecialiseerd in ass. Zo volg je therapie maar blijkt weer verspilde moeite omdat je niet bent begrepen.
    Ik mis in jullie stuk alleen een positieve noot. De zin “helaas kun je er niet van genezen” vind ik best kwalijk. Het heeft namelijk ook mooie kanten die je op de juiste manier kan inzetten in je leven.

  6. Wat een herkenning! Ik kreeg zelf ook pas de diagnose op mijn 20ste… best laat terwijl ik als kind al enorm veel problemen ervaarde maar hier nooit dieper naar een reden of oorzaak werd gezocht. Hopelijk komt hier meer onderzoek naar het verband met een eetstoornis want hulpverlening vinden is hierdoor zo moeilijk…

  7. Bedankt voor het schrijven van dit artikel, al ben ik het ook wel eens met de reactie hier boven mij. Ik denk dat er niets mis is met mensen met autisme. Het enige probleem is dat de wereld hier niet echt op is ingericht..

  8. (Ik bedoelde trouwens de reactie van Anoniem.)

  9. Bedankt voor dit artikel, bijzonder dat het bij mij juist andersom was…

    ik kreeg de diagnose autisme toen ik 12 jaar was. Toen voelde k me nog eenzamer dan ik me al voelde,en nog meer buitengesloten. Want ik was gek, dacht ik. Ruim 10 jaar later werd vastgesteld dat ik geen autisme had. Dat voelde bevrijdend maar toen kreeg ik de diagnose “persoonlijkheidsstoornis NAO. Hier herken ik me wel in en hoe stom het ook klinkt, je kunt ermee leven

    1. Herkenbaar!

  10. Bij mij zijn ze er nu net achter na veel misdiagnoses.

  11. @Anoniem en Nienke. Het stuk eindigt toch met een positieve noot? Dat er met de nodige aanpassingen toch een hoop te bereiken is.

  12. Sjonge… wat ontzettend herkenbaar!!

  13. Wow… Dit is echt heel herkenbaar… Ik ga dit even meenemen naar mijn therapeut, want ik vind het bijna eng. Dit zou voor mij zoveel verklaren.

    1. Inmiddels langer dan een jaar geleden dat ik dit artikel las. Eerst wilde niemand me geloven, maar deze week had ik het uitslaggesprek van mijn diagnostisch onderzoek en er is inderdaad een autismespectrumstoornis uitgekomen. Na vier jaar in de hulpverlening, opnames, van alles en nog wat, weten we nu dat ik ook autisme heb. Ik had gewild dat dit zoveel eerder was (h)erkend. Anyways, ik hoop oprecht dat er steeds meer aandacht komt voor vrouwen met autisme, want ik heb me al mijn hele leven zo onbegrepen gevoeld. Ik ben heel blij dat ik nu eindelijk weet waar bepaalde dingen van mij vandaan komen. Er kan zoveel leed bespaard worden als je beter wordt begrepen.

  14. Ik heb vorig jaar de diagnose ASS gekregen op mijn 32ste. Na inderdaad mis diagnoses. Binnenkort start de thuis begeleiding voor mensen met autisme na 1 jaar op de wachtlijst te staan. Ik heb het na een jaar er nog altijd moeilijk mee met die diagnose.

  15. Heel herkenbaar! Ik zat van kinds af aan in de hulpverlening en toch dachten ze eerst aan een persoonlijkheidsstoornis – alleen ze konden geen enkele plaatsen en pas toen viel het kwartje van autisme. En nu ik het weet slaat de behandeling voor mijn eetstoornis zoveel beter aan. Wat een verschil kan een juiste diagnose geven – wat het ook mag zijn. Ik voel mij weer begrepen.

  16. Ik ben een vrouw van 46, ik heb mijn diagnose begin dit jaar gehad. Ik leef al 46 jaar met het idee dat er wat mis is met mij, nu weet ik ik ben niet gek, ik ben een autist! En trots erop ook, want ik ben ik, en ik ben prachtig!

    1. Super! Jouw insteek… Ik ben er trots op! Ik kies er bewust voor, om het niet te laten dianogticeren. Ik weet inmiddels mijn + en en -en. Accepteer mijn zijn(47).

  17. Dit is heel herkenbaar, ik ben een vrouw van 53 jaar en in 2015 ben ik na heel veel omzwervingen en altijd maar alles doen wat anderen van mij verwachten. Gestest opijn eigen verzoek en aandringen voor ass, want als ik niet had volgens iedereen was het ass. Nou ik heb dus ass en ook nog een beetje bordeline, maar de hulpverlening die nu heb zeggen, dat ik autistische ben en geen bordeline heb. Eindelijk een diagnose, daar ben ik Nu ik het weet kan ik beter met dingen omgaan en meer rust nemen. Niet doorgaan omdat anderen dat ook doen.

  18. Eindelijk ass-diagnose op mijn 52e!, waar geen enkele psycholoog of psychiater in geloofde! Had dat niet 30 jaar eerder gekund?
    Dank voor de goede informatie; hoop dat hulpverleners er meer aandacht voor krijgen

  19. Oh en ‘jongentjes’ hoort zonder ‘n’… dat hoort bij mij dat ik me daaraan stoor 😉 misschien kun je het aanpassen?

    Sorry als ik overkom als obsessief 😉 dat wordt mij nogal eens verweten.

    1. doe eens normaal joh

      1. er hoort een komma achter ‘normaal’ en voor ‘joh’

  20. Er is een hele verduidelijkende lijst met kenmerken van vrouwen met Asperger in het Engels. Ik heb zelf de diagnose ADHD-PI gekregen (aandachtsstoornis, overwegend onoplettende type) maar vind zelf dat er enorm veel raakvlakken zijn met Asperger bij vrouwen. Ik moest zelfs huilen toen ik het las.
    Hier is ‘tie:

    https://everydayaspie.wordpress.com/2016/05/02/females-with-aspergers-syndrome-checklist-by-samantha-craft/

    Hopelijk hebben jullie er wat aan.

  21. Wauw.. In 2004 ben ik gediagnosticeerd OPS. Ontwijkende Persoonlijkheid Stoornis. Ergens herkenning toen, maar toch wrong het. Regelmatig heb ik aangegeven te denken dat het meer iets met autisme te maken moet hebben en zie hier.. op de anorexia na, ik ben meer een overeter, is dit zo allespassend bij mij.
    53 ben ik. 40 dus toen er pas voor het eerst echt onderzoek gedaan werd.
    Ik weet niet beter dan dat ik mij aan anderen aanpas. Er zijn verschillende groepjes waar ik bij hoor; familie, collega’s en oud-collega’s (nee, geen echte vrienden of vriendinnen) en binnen elk groepje pas ik op een andere manier. Bij de een een keurige dame, bij de andere platte grappen.
    Maar hoe ik nu vanuit mezelf ben?

  22. Dit noem ik nou een goed artikel over vrouwen met autisme. Alles wat in deze tekst staat is zo herkenbaar. Jarenlang therapie gehad, bijna de diagnose borderline gekregen, toen op m’n 17e de diagnose klassiek autisme.
    Heb in de periode voor en na de diagnose een lange tijd geworsteld met eten, omdat ik ergens controle over zocht toen het leven zo chaotisch was.

  23. Is autisme erfelijk?

    1. Ja, autisme wordt onder andere door erfelijkheid veroorzaakt. Als één van de ouders autisme heeft, is het niet per definitie zo dat een kind het ook heeft. Maar de kans erop is wel groter. Ook als één of meerdere mensen in de familie autisme hebben, kan de kans op een kind met autisme groter zijn.

  24. 54 jaar, al sinds Mn 16 een eetstoornis, talloze therapieën gevolgd die nooit brachten wat ik verwachtte. En vorig jaar …….. eindelijk werd duidelijk wat ik heb…….! ASS.

    Er zijn veel puzzelstukjes in elkaargevallen. Goed artikel!
    Smaaksensaties – hongergevoel – overprikkeling – ja, ook IK herken dit!

  25. Zo vreselijk herkenbaar. En ja heel erg detail-gericht. Waardoor ik veel typefouten in het artikel zie. Maar ook ik herken de combinatie van autisme met een Eetstoornis, zowel naar ondergewicht, als naar geen stop hebben op het eten. Allebei is herkenbaar. Na 3 keer opgenomen te zijn geweest, ben ik wel klaar met die groepen in ziekenhuizen. Nu ik toch weer depressief ben, ben ik nu alleen maar bang dat ik niet uit die depressie kom zonder opname. Maar gelukkig heb ik goede begeleiding thuis. Nu er alleen een week aankomt met een extra vrije dag en alle begeleiding die ik heb een andere dag deze week een teamuitje hebben, slaat bij mij de paniek wel toe. Bespreekbaar maken is de enige optie die mij uit die paniek kan halen. Dat ga ik maandag dus doen.
    Iedereen veel sterkte en succes (heb eigenlijk een hekel aan het woord sterkte hierbij, maar soms is succes ver te zoeken).

    1. Hi HP, ik ben benieuwd, heb je wel eens antidepressiva gebruikt voor je depressie? Werkt dat dan niet, als je autisme hebt?

  26. Ik heb ernstig autisme (woon er begeleid voor, veel complexe co-morbiditeit) en wel wat problemen met dit artikel.
    Het grootste is dat “Daarnaast zijn vrouwen veel meer geneigd zich aan te passen aan, en zich te gedragen zoals van hen verwacht wordt. ” dit vooral iets is van de opvoeding en niet van geslacht. Ik ben een man met autisme en kan je verzekeren dat ik heel wat meer aangepast gedrag vertoonde dan de vrouwen met autisme die ik ken. Ook had ik een diagnose op leeftijd 26.

    Positief dan: Dingen die kunnen helpen die ik wil toevoegen: een drukvest/verzwaard vest en een verzwaarde deken. Die helpen mij heel erg 😉

  27. Dit is zo herkenbaar.

  28. Ergens wel herkenbaar, zelf heel veel moeite gehad met accepteren en nu nog steeds. Ik heb wel boulimia gehad en geen anorexia. Het purgeren van mijn eten was echt om mijn prikkels, emoties en gevoelens te uiten letterlijk. Ik dacht ook, dat wanneer men dacht dat wanneer ik alleen een eetstoornis had, of wanneer mijn eetstoornis op de voorgrond zou staan mensen daar op gingen concentreren en niet gingen kijken naar mijn autistische gedrag die toen voor veel struggels verzorgde. Ik kon met heel wat dingen niet goed omgaan zoals pesten en opmerkingen, nog steeds komen heel veel opmerkingen keihard het lijkt alsof ik geen onderscheid kan maken tussen echte kwetsende opmerkingen en onderbouwende feedback. Ik zie het beide als aanslag op mijn zijn.

  29. Heel herkenbaar zelf dit jaar pas te horen gekregen dat ik ook autisme heb en nu valt alles op zijn plek. Ook terugkerende depressiviteit en obsessief bezig zijn.
    Een opleiding volgen is dan ook erg vermoeiend voor mij.

  30. Ben een vrouw van 68 jaar. Op m’n 23e kreeg ik bij m’n derde opname te horen dat ik grote beperkingen had. Een naam was er niet voor. In 2003 werd Borderline vastgesteld maar dit dekte de lading niet. Nu op m’n 68e is vastgesteld dat die beperkingen ASS zijn, maar dat er ook sprake is van Borderline. Heel veel heb ik in m’n leven zelf uit moeten zoeken en binnen de hulpverlening was weinig ruimte voor m’n beperkingen. Vind bovenstaand artikel erg goed. Bedankt. Ik moet binnenkort naar de diëtiste wegens overgewicht. Heb veel problemen om maat te houden met eten. Een soort van innerlijke chronische honger. Ik weet daardoor niet of het gaat lukken met de diëtiste. Bedankt dat ik een stukje van mijn verhaal kwijt kon.

  31. Ik heb altijd geroepen dat ik trekjes van autisme heb. In mijn hoofd altijd druk. Nooit rust. Alleen pas ik niet in het plaatje over niet sociaal zijn. In tegendeel ik ben té sociaal Hoe en waar kan ik een test laten doen? En wat kost het? Bvd.

    1. Iedereen heeft kenmerken van autisme maar dat betekent nog niet dat je ook autisme hebt. Ik heb PDD-NOS. Voor zo ver ik weet vind iedereen met autisme sociale situaties lastig. Mensen aankijken, contact zoeken. Als jij in het dagelijkse leven geen last hebt van je ‘trekjes’ zoals je het noemt is het niet nodig om je te laten testen. Druk in je hoofd zijn kan meerdere oorzaken hebben. Misschien heb je een te drukke weekplannig. Of je wordt druk in je hoofd omdat je je niet kan afsluiten van prikkels om je heen. Mocht je willen onderzoeken of je autisme hebt. Weet dat er geen medicijnen voor zijn. Wel kun je in behandeling gaan om te kijken hoe je er mee omgaat. Je zult naar de huisarts moeten gaan voor een verwijzing naar een psychiater. Als je een zorgverzekering hebt is het gratis. Ik hoop dat ik je hiermee heb geholpen.

  32. Hallo,

    Mijn kinderen hebben ASS. Nooit geweten wat dat inhield tot nu. Wel altijd gemerkt dat mijn kinderen niet waren zoals andere kinderen, maar ikzelf ben ook altijd anders geweest, dus viel het me niet direct op als een probleem. Nu herken ik steeds meer kenmerken bij mezelf. Ik ben altijd bang geweest voor de psycholoog. Heb daarom nooit hulp gezocht, maar mijn hele leven zelf keihard geknokt om me aan te passen, mijn depressies en emotionele aanvallen onder controle te krijgen en om te leren leven met gevoelens van eenzaamheid. Lastig ook in de relatie met mijn man en intimiteit. Extreme vermoeidheid en overprikkeling door de kinderen. Nu ben ik 40 en ik leef niet. Ik overleef. Ik ben mezelf onderweg ergens kwijt geraakt. Zou zo graag mezelf weer willen zijn en ontspannen kunnen genieten van mijn dierbaren en de talenten die ik wel heb. Dat is een zoektocht. Ik wil me laten testen op ASS, maar ben er heel erg bang voor.

    1. Ik weet sinds december dat er bij mij sprake is van ASS en het heeft mij heel erg geholpen. Het is een hele heftige periode geweest en dat is het eigenlijk nog steeds wel maar ik weet nu zoveel beter de signalen van mijn lichaam te herkennen. Ik ben van overleven een heel stuk opgeschoven naar leven. Dat gun ik jou ook!

    2. Het komt heel regelmatig voor dat vrouwen pas met ASS gediagnosticeerd worden als hun kinderen het blijken te hebben. Vaak als ze bijvoorbeeld een zoontje hebben, omdat ASS zich bij jongens op een meer ‘externaliserende’ manier uit. Waardoor er beter zichtbaar is wat er aan de hand is.

      Als de moeder dan meer gaat lezen over ASS, blijkt soms toch het kwartje te vallen dat de kenmerken ook erg op zichzelf van toepassing zijn.

      Ik zou je zeker aanraden om je te laten testen. Wat heb je immers te verliezen?! Je leven klinkt immers als een uitputtingsslag op het moment…en dat zou niet nodig moeten zijn! Met goede begeleiding kun je beter leren om je leven op (eventuele) ASS aan te passen, en je energie beter te verdelen. Bij veel vrouwen zie je dat als gevolg daarvan ook de depressies en angsten afnemen.

      Veel sterkte!

  33. wat een fijn stukje om te lezen en wat een reacties ook.
    Voor mij heel herkenbaar en ook zo fijn om te lezen. Het bevestigt steeds meer mijn eigen gevoel. Ik zou het echt niet erg vinden als ik na een test te horen zou krijgen dat ik ASS heb, misschien ben ik dan zelfs wel blij. Ik probeer me er niet op vast te pinnen want dat zou betekenen dat ik teleurgesteld ben als ik te horen krijg dat ik geen ASS heb. Wat ik wil zeggen is dat ik het wel fijn zou vinden als ze iets vinden, iets om mij goed te kunnen helpen met waar ik allemaal tegenaan loop.
    Maar wel een hoop herkenning dus in dit stukje.

  34. Een mooi duidelijk stuk. Ik ben 47 en loop al bijna 20 jaar in de hulpverlening. Heb verschillende diagnoses gehad van persoonlijkheidsstoornissen met o.a. borderline trekken en ontwijkende trekken. Nu heb ik de diagnose ass gekregen. Met op de achtergrond dwangmatige persoonlijkheidsstoornis, borderline trekken, gegeneraliseerd angststoornis en obessesief compulsieve stoornis. Echter het laatste rijtje wordt niet officieel gediagnostiseerd omdat niet duidelijk gemaakt kan worden of het door de ass komt of op zich staande stoornissen zijn. Ook ben ik een extreme overeter. Ik voel niet wanneer ik vol zit met als gevolg behoorlijk overgewicht. Nu wordt het juiste traject gezocht voor begeleiding. Ik vind het allemaal heel spannend omdat er weer van alles gaat veranderen. En ik juist al continue bezig ben vooral rust te creëren wat echt onmogelijk is.

    1. Vervelend is dat he…dat de hulpverlening al zoveel tijd níet in staat is om autisme te herkennen, met name bij vrouwen. Het doet me echt pijn om te zien hoe lang meiden en vrouwen moeten worstelen voordat ze de juiste diagnose en hulp krijgen. Zó zonde om jaren van behandeling en opnames te ondergaan, die eigenlijk voor niets zijn.

      Veel sterkte verder! Ik heb dat je snel de juiste begeleiding zult krijgen!

  35. Heel erg bedankt voor het schrijven van dit artikel. Ik had al een aantal jaren in de gaten dat ik -naast ADHD-ook autistische kenmerken had. Maar er ging me steeds meer opvallen in mijn gedrag en denken. Ben nu al 43 jaar en na het doen van een online test blijkt dat ik heel veel kenmerken heb en als ik bovenstaand verhaal lees, lees ik gewoon mezelf! Vroeger op mijn 25e in groepstherapie geweest, diagnose borderline gekregen (waar ik al zeker 15 jaar echt van genezen ben) om er nu achter te komen dat ik dus autisme heb. Ik ben altijd anders geweest -vroeger al in het gezin waarin ik opgroeide – zoveel commentaar gekregen van mijn omgeving op mijn gedrag en communicatie. Hierdoor me steeds meer gaan aanpassen. Uiteindelijk besloten om mezelf te mogen zijn, ik ben zo gemaakt door God en ik leer steeds beter ermee om te gaan. Grenzen bewaken o. a., genoeg tijd voor mezelf nemen etc. Aan de ene kant moeilijk dat in deze diagnosezieke maatschappij, iedereen die niet in dat perfecte en saaie(!)hokje past meteen een stempel krijgt, aan de andere kant: je kan je voordeel eruit halen door jezelf beter te begrijpen, zelfkennis te vergaren en te leren hoe te gaan met jezelf/goed voor jezelf zorgen. Laat die vermoeiende jaren van aanpassing om geaccepteerd te worden achter je en ga nu lief zijn voor jezelf. Je bent vrij om jezelf te zijn!

  36. Wat een mooie wens, Sasha. Dank je wel. Herkenbaar ook wat je schreef.

  37. Is er een SRS-A test speciaal voor vrouwen? Zo ja, hoe heet die test dan?

  38. Autisme is autisme, er is geen vrouwen en of mannen autisme, wat een onzin stuk zeg.

  39. Bedankt voor dit artikel. Ik ben 29 en ben gediagnosticeerd met depressie, meerdere angststoornissen en een persoonlijkheidsstoornis in cluster C. Ik ben net klaar met meerdere jaren therapie voor de depressie en meerdere groepen van schematherapie. En toch voel ik altijd nog dat er iets mist.
    Ik ben sinds een paar maanden voor het eerst bewust bezig met de mogelijkheid dat ik op het autismespectrum zou kunnen zitten, en hoe meer ik erover opzoek, hoe meer herken ik me in alle mogelijke artikelen etc. Ik had nooit gedacht dat het autisme zou kunnen zijn omdat ik niet helemaal niet overeenkom met het typische beeld van autisme. Maar hoe meer ik lees over hoe het zich vaak bij vrouwen uit, hoe meer herken ik me erin.
    Nu ben ik wel even helemaal onzeker over of en wat mijn volgende stappen moeten zijn.

  40. Ik heb het gevoel dat als er veel op mij afkomt de emmer snel overloopt. Angst om te falen dichtgeknepen keel gevoel op je tenen lopen voordurend. En als dat gebeurd ben ik daarna doodmoe. Herkennen jullie dat?

    1. Beste Jose,

      Heel herkenbaar, ik heb diagnose 6 jaar geleden gekregen. Krijg je een cursus met uitleg. Daarna, zoek het maar uit want niemand kan je begeleiden. Daardoor heb ik geleerd, niet te snel ja te zeggen. Want helaas ben ik van het type dat voor iedereen altijd klaar staat. Sociaal ben en meeleef, echter op moment dat je zelf hulp nodig heb, dan is het er niet.

      Diagnose krijgen lost het probleem niet op. Mijn ervaring is neem tijd voor je zelf. Niks is fout, kijk wat lukt en niemand is perfect. Wat lukt koester dat en wat niet lukt, probeer het los te laten.

      Meestal als je ergens mee bezig bent, lukt het wel. Maar door van jezelf alles te eisen, maak je jou leven steeds moeilijker.

      1. Heel herkenbaar alle 2.
        Hier laat je dingen los?
        Hoe zet je jezelf aan tot dingen doen?
        Soms levert alles zoveel stress op

  41. Ik weet sinds 2020 dat ik autisme heb.
    35 jaar….
    Sinds mijn 17 eetprobleem en sinds mijn geboorte voedselallergie.
    Helaas wegens teveel verandering weer obsessief bezig met eten.

    Altijd honger hebben en weinig vol gevoel. Toen ik het losliet woog ik voor mijn gevoel teveel, achteraf.

    Hoe ga je met jezelf om in een wereld die niet stabiel en logisch is??
    Eenzaamheid of juist fijn om alleen te zijn.
    Keuzes maken met gevolgen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *