Automutilatie en mijn littekens

Soms heb je van die dagen dat het gewoon allemaal even tegen zit, dat het allemaal te veel wordt of dat er dingen zijn gebeurd waar je moeilijk mee om kan gaan. De hele dag stapelen al die emoties en spanningen zich op en uiteindelijk lig je ‘s avonds alleen in bed en weet je niet meer wat je met al die emoties en spanningen moet doen. Uiteindelijk wordt het zo moeilijk dat je jezelf weer pijn moet doen. Je schaamt je er enorm voor dat je jezelf beschadigt, maar ook voor de littekens die je eraan overhoudt. Je schaamt je zo erg voor je littekens dat je niet eens meer in korte kleding durft te lopen. Je moet gaan accepteren dat je littekens hebt en dat is moeilijk, …heel moeilijk!

Waarom doe ik mezelf dit telkens toch weer aan? Jezelf pijn doen om even af te zijn van de mentale pijn. Op het moment zelf voelt het als controle, maar snel daarna voel je schaamte, verdriet en alle andere nare emoties die erbij komen. Avonden en nachten lang lig je huilend in bed of juist met een enorm leeg gevoel, je moet jezelf weer pijn doen. Het is vaak een cirkel waar je in zit en die erg moeilijk te door breken is omdat je dit altijd als enige oplossing hebt gezien.

Toch is er een mogelijkheid om te stoppen, maar daar moet je wel een heleboel kracht voor hebben en dat heb jij want je staat hier nog steeds ondanks alle tegenslagen! Het is een lange en moeilijke weg en het zou met vallen en opstaan gaan, maar dat is niet erg. Dat hoort erbij en daar kun je heel veel van leren! Vraag hulp aan je omgeving men hulpverleners, want je hoeft het niet alleen te doen. Je verdient de hulp net zo hard als elk ander mens! Zoek afleiding, ga iets doen waar je bij moet nadenken zodat je uit je hoofd komt.

Ikzelf worstel ook elke dag weer met de drang om mezelf te beschadigen. De ene dag is het erger als de andere dag, maar het is er nog steeds elke dag. Bij mij gaat het helaas ook nog steeds wel eens mis, maar ik doe keihard me best om het niet te doen. Ik leer altijd weer van mijn fouten, soms moet ik dezelfde fout 2 x maken voordat ik er wat van leer, soms 3 x en soms vaker, maar dat is okay, want uiteindelijk leer ik er wel van en ik gun mezelf die leer tijd!

Een hulpverlener zei een keer tegen mij: ‘Doe wat helpt, ook al ga je schreeuwen of ga je ‘s avonds laat een rondje rennen, alles is beter dan jezelf pijn doen!’ Probeer alles uit wat jou misschien zou kunnen helpen om jezelf niet pijn te doen. Als afleiding ga ik altijd muziek luisteren en het liefst zo hard mogelijk. Stap voor stap probeer ik mijn weg hier in te vinden, ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik ben in ieder geval al verder dan ooit!

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

9 reacties op “Automutilatie en mijn littekens”

  1. Heel herkenbaar helaas..

  2. Voor mij òok heel herkenbaar helaas…..

  3. ….uit je hoofd inderdaad. En schreeuw, ja, soms ook tegen iemand, om je ellende eruit te gooien zonder het woorden te moeten geven.

  4. Ik ben nu 123 dagen clean van zelfbeschadiging en ik heb echt nog maar amper drang… En als ik drang heb dan ben ik lief voor mezelf en trek ik de stad in om koffie te drinken en onder de mensen te komen of ga ik savonds met m’n hond een wandeling maken met fijne muziek op!

    HERSTEL IS MOGELIJK! OOK JIJ KAN STOPPEN MET ZELFBESCHADIGING!

  5. Ik doe niet aan automutilatie op die manier,maar toch doe je jezelf steeds pijn in de eetatoornis laxeermiddelen,dwanggedachtes en dwanghandelingen,zelfhaat….Alles wat ik in dit verband doe voelt voor mij als zelfbeschadiging,nooit als “gewichtsbwheersing”.

    Iemand gaf mij eens de tip om een hele mooie tekening te maken en in plaats van mijzelf te bezeren, moest ik de tekening kapot scheuren.

  6. Is het raar dat ik mijn littekens niet haat?
    Ik vind het zelfs naar als ze vervagen ofzo..
    Schaam me daar misschien nog wel het meest voor.

    1. Je mag er ook zijn zonder pijn !

  7. Ik ben blij als ze vervagen maar ook vind ik het heel erg naar. Bij mij is het zo dat ik het niet op het moment doe dat de spanning te hoog wordt en ik het moet doen om mijzelf te straffen en/of rustig te worden maar ik kan (uit zelfhaat) heel erg fanstaseren over wonden en “grotere” blijvende littekens. Ik ben vaak maanden clean en dan gaat het mis ( de druppel) en ga ik los. Aangezien ik niet naar de eerste hulp durf en daarnaast dus ook van mijzelf dikke littekens moet hebben heelt het nooit zoals het zou moeten. Iemand herkenning en/of tips?

    1. Er is niemand die zegt dat jij pijn moet lijden.
      Iemand houdt heel van jou en begrijpt ook waarom je het voelt zoals je het voelt.
      Die liefde is sterker dan alles.Houd je daaraan vast en voel je niet schuldig als je geen pijn hebt.
      Wanneer ik vol word van zelfhaat doe ik yoga met Adriene!
      Probeer het eens en luister naar wat ze zegt.Ik raak het negatieve altijd kwijt tijdens yoga.

      Feelings are just feelings and we do NOT have to act on them.
      Je denkt soms dat je gevoelens waar zijn,dat je niets waard bent, je alles verkeerd doet,maar het klopt niet met de werkelijkheid
      Voor mij geldt dat wanneer ik moe bent of mijn bloedsuikerspiegel te laag wordt,dan wordt de zelfhaat veel erger.Al wil je op zon moment juist NIET goed voor jezelf zorgen,toch is dat de beste medicijn.
      Doe het tegenovergestelde van wat de stemmen je zeggen.!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *