Bang om geld uit te geven

Ik ben bij de Albert Hein en wil eigenlijk vluchten. Deze keer niet omdat het allemaal eten is wat ik zie, maar omdat ik bang ben dat ik die ene euro volgend jaar opeens veel harder nodig heb dan nu. Ongerelateerd aan eten. Ik ben namelijk vaak bang dat ik over een tijd niks meer heb. Gewoon arm, geen baan meer en uiteindelijk dan geen school meer om te betalen. Ik wil niks uitgeven voor ‘het geval dat’.

Als ik met mijn moeder boodschappen ga doen kan ze soms heel geïrriteerd worden, omdat ik heel veel ‘onnodig’ vind. Die goedkopere appels wil zij liever een keer niet omdat ze wat minder lekker zijn en dan begin ik meteen over de prijs. Of dat ze aan het passen is en dat ik altijd vraag ‘maar heb je dat wel nodig?’. Dit soort vragen stel ik niet alleen aan haar, maar vooral mezelf. Ik wil en mag zo min mogelijk uitgeven van en aan mezelf. Ik vind het wel leuk om af en toe een cadeautje te geven maar vaak als ik het gekocht heb, heb ik meteen spijt omdat ik dan denk: shit misschien heb ik hier helemaal geen geld voor of had ik dat echt niet moeten doen, die persoon zou zonder mijn cadeautje niet ongelukkiger zijn.. en ga zo maar door.

Uiteindelijk moet ik mezelf rustig proberen te krijgen door bijvoorbeeld ergens die week geen geld uit te geven ter compensatie. Net als bij het compenseren op eetstoornis vlak is dit niet altijd oké. Tuurlijk als je onredelijk veel geld uitgeeft of gewoon niet zo’n last hebt van de angst om ‘arm’ te worden kan je waarschijnlijk wel gewoon inschatten wat je wel en niet uit kan/mag geven. Maar die angst om arm te worden kan dus best ver gaan. Ik ben met alles wat ik koop en krijg super blij. Ik ben heel dankbaar voor alles wat ik heb. Maar er is dus een puntje wat mij vaak bedroeft maakt en dat is dus het schuldgevoel nadat ik iets gekocht heb of het niet kopen van dingen omdat ik bang ben om arm te worden.

Die angst is echt een rot gevoel. Maar ergens zie ik wel een soort linkje aan mijn eetstoornis. Dingen niet mogen kopen van mezelf (dingen niet mogen eten van mezelf) met de angst om arm (ongelukkig) te worden. Maar wat mij helpt is het relativeren: wat zit erachter die angst om arm te worden? Is dat onzekerheid over je kunnen, om (ater iets te bereiken wat je wil bereiken, is dat omdat je vroeger iets hebt meegemaakt of omdat je het jezelf niet gunt? Ik denk trouwens dat dit sowieso een goed punt is om te bespreken met een (vertrouwens)persoon.

Als eerst vraag ik mij af: is het omdat ik bang ben om arm te worden of omdat ik het mezelf niet gun? Bij het eerste heb ik het idee dat het een soort bang zijn voor het onbekende/de toekomst is. Je weet niet of je die euro‘s echt nodig zult hebben over zoveel tijd, je weet niet of je arm of rijk zult worden, je weet niet of je over x jaar bent waar je wil zijn. Maar zolang je daar aan denkt, en vooral met angst eraan denkt in plaats van met goede/positieve motivatie om er iets van te maken, zal je niet verder komen dan ‘rondlopen met angst om arm te worden’. Er zijn mensen om je te helpen met beslissen of relativeren of iets ‘te duur’ is op dit moment of dat het wel kan als je het wilt.

Ten tweede als ik het mezelf niet gun. Soms is het een soort van ‘cadeautje voor mezelf’ dat ik mezelf vaak niet gun en waar ik dan ‘de angst om arm te worden’ de schuld van geef. Maar of dit werkelijk zo is, of het niet gewoon is omdat ik het mezelf niet gun en daarom bang ben om het te kopen, bang ben voor het schuldgevoel.. is altijd een lastige vraag. Ik denk dan vaak: ‘Wanneer je moet besparen, moet je ook geld uitgeven, het is nodig om te (over)leven en daarom zal je soms het zekere van het onzekere moeten nemen. Denk eerst aan het nodige en als het kan aan het cadeautje aan of van jezelf.

Soms stoppen de angstgedachten niet en dan is een gedachte die mij helpt: ‘We hebben ‘het geluk’ dat we in een maatschappij geboren zijn die elkaar opvangt, dus stel: Je had dat geld van die dag echt nodig omdat je echt arm wordt, heb je alsnog niet niks. De samenleving laat je niet ‘zomaar’ helemaal zitten’.

Tenslotte helpt het mij ook om mezelf af te vragen of het echt nodig is om mij hier zorgen over te maken. Kan ik mij niet veel beter bezighouden met mezelf ‘gezond’ houden, met de mensen die er voor mij zijn of met hobby’s zoeken?

Ik ben benieuwd of mensen dit herkennen en hun gedachten willen delen.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

34 reacties op “Bang om geld uit te geven”

  1. Dit is zo herkenbaar! Ik vind het zelf ook heel lastig om geld (aan mezelf) uit te geven. Ik kijk altijd eerst hoeveel iets kost en of er niet een goedkopere “versie” van is. Om hier uit te komen, moet ik af en toe bewust het duurdere product kopen of iets voor mezelf kopen.
    Ennnn, als je er van bewust bent dat je dit doet, kun je er iets aan veranderen!

    xx

  2. Wow! Dit herken ik echt heel goed, en ik dacht dat ik de enigste was die dit heeft. Echt fijn om te weten dat dat niet zo is. Dankjewel voor je vehaal!

  3. Heeeel herkenbaar… bij mijn uiting van schema mislukken/restje gegeneraliseerde angststoornis

  4. Heel herkenbaar dit, bedankt voor het delen!

  5. Ja, ontzettend herkenbaar! Ik leefalsof ik geen cent te makken heb, maar ik durf/wil gewoon niets uit te geven aan mezelf.
    De bizarre uitzondering voor mij zijn eetbuien. Die kunnen zo ontzettend duur uitvallen, en leidt tot nog èxtra schuldgevoelens en stelen.

  6. Herkenbaar heeft dit ook met adhd te maken kan dat

  7. Ik denk dat iedereen die “arm” opgegroeid is hier in enige mate voor altijd last van blijft houden, hoeveel geld ze later ook hebben.

    Heb hier zelf ook veel last van. Ik vind mezelf al snel ondankbaar (al ben ik dat juist totaal niet) en gun mezelf daarom bijna niets.

    Grappig genoeg speelt dit thema de laatste week weer sterk!
    Je bent zeker niet alleen! Goed om te letten op je gedrag/gedachten en om relativering van anderen te vragen; doe ik ook!

  8. Heel herkenbaar. Ik heb wel een paar gebieden waarop ik het mezelf dan wel toesta en dat is wonen en studeren.

    Maar ik moet zeggen dat deze maand mijn angst ineens werkelijkheid is geworden. Totaal niet zien aankomen trouwens, maar ineens nog maar heel weinig over voor de rest van de maand. En dat is echt niet chill.

    Als je bij je ouders woont is dat niet zo erg, maar als je op jezelf woont en instanties willen geld van je hebben is dat echt niet chill 😉

    Ik heb geluk dat ik op dit moment nog een beroep kan doen op de DUO, waardoor ik er nog een beeetje vertrouwen in heb dat het dan over een tijdje wel weer oke zou zijn.

    Maar ik blijf erbij dat het hebben van 2000 euro extra toch wel echt veel meer lucht geeft. Kijk als je nou 30.000 heb dan zeg ik tsja waar heb je t voor nodig? Maar met 2000 kan je tenminste nog 2 of 3 maanden zonder werk overbruggen en dingen regelen die nodig zijn als je geen werk kan vinden 😉 zodat je erna een vangnet hebt.

    Maar wel vanuit het uitwonende perspectief gezien natuurlijk!o

  9. Ja heel herkenbaar! Toevallig deze ochtend met mijn vriend over gehad. Hij opperde het idee van een gezamenlijke rekening openen en ik schoot onmiddellijk in de paniek, want dan heb ik niet alle controle meer over mijn geld en hij geeft geld juist heel makkelijk uit. Vertrouw hem met alles maar het voelt idd net als met een eetstoornis :niemand mag er aan komen en met “mijn” getalletjes rommelen. Klinkt heel egoïstisch, maar ik wil juist altijd sparen voor mijn gezin, dus ook voor mijn vriend omdat hij dit zelf moeilijk vindt, en alleen het hoog nodige voor mezelf kopen. Vind het doodeng maar ergens zou ik wel een gezamenlijke rekening willen voor onze gezinsuitgaven.

  10. Ook als je rijk bent kun je je arm denken en voelen

  11. Heel fijn om dit verhaal te lezen. Zoals anderen zeggen dacht ik ook dat dit alleen bij mij voor kwam. Zo zie je maar weer, je bent niet de enige.
    Vaak kan ik uren ronddwalen in een winkel om te beslissen wat ik koop. ‘Verdien ik het wel”, ‘ben ik het echt nodig’ etc. Terwijl een mens gewoon moet leven en voedsel nodig is.

    Bedankt voor het delen van de blog!

  12. Bedankt voor je blog! ja, dat gevoel van controle willen houden, angst om te leven zelfs en ook jezelf veroordelen dat je zo denkt.
    Het lijkt mij heel vervelend om te hebben wat je beschrijft. Ik denk dat de aanvaarding dat je die gedachten en angste hebt en angsten al een goede stap is. Eerste gedachte die bij mij opkomen:
    Probeer die aanklagers in je hoofd (of wat het ook zijn) eens uit te dagen. Neem risico’s, leef!, je weet nooit, echt nooit of de controle die je vandaag voelt, er morgen nog is.

  13. wat fijn dat jullie reageren! Ik ben blij (niet voor jullie!) dat ik niet de enige ben!
    Liefs!

  14. Ik ben ook heel erg bang om geld uit te geven en ik voel me ook heel schuldig als mensen geld aan mij uitgeven. Ik snap deze gedachtes heel erg (ookal zijn de mijne soms wel anders met andere beredenering maar snap ze wel). Ik kan echt geen geld uitgeven als ik het niet nodig vind, wat op dit moment dus ook vaak etenswaren zijn en zet mezelf strenge regels met hoeveel geld ik mag uitgeven in een maand (veelste streng vinden sommige mensen maar ja). Geld uitgeven is en blijft moeilijk voor mij :$

  15. zo herkenbaar… Ik moet ook eerst alle supermarkten afgaan om zeker te weten dat het gene wat ik nodig heb, niet ergens toch in de aanbieding is. Echt om gek van te worden. En dat schuldgevoel inderdaad… zo naar.

  16. Heb niet zo zeer meer dat het niet mag van mezelf. Meer dat ik bang ben dat ik in de schulden raak als ik die leuke broek koop.

  17. Er zijn ook mensen die maken heel veel schulden, door bijv. dure t.v.’s te kopen, nieuwste smartphone etc etc. Leningen af te sluiten hiervoor.
    Vervolgens gaan ze 3 jaar in de schuldsanering (wat betekent dat ze op een klein budget moeten leven, wat best te doen is, wat velen van ons hier waarschijnlijk al vrijwillig doen..) en aan het eind van de 3 jaar worden alle resterende schulden kwijtgescholden!
    Misschien is dit iets om in je achterhoofd te houden. Je moet het echt heel bont maken wil je op straat komen te staan doordat je teveel uitgegeven zou hebben.

  18. Heel erg herkenbaar! Sinds ik van mijn eetstoornis af ben merk ik heel erg dat ik de controle zoek in het geld dat ik heb. Het laatste jaar gaat het nu wel beter met geld uitgeven, maar in het begin had ik er echt heel erg veel moeite mee en vond ik alles al teveel.

  19. Heel herkenbaar..voelde ook wat stom hierdoor, dacht dat ik ‘de enige’was. Deze angst is vooral de laatste 1-2 jaar gekomen terwijl ik al een langere periode een eetstoornis heb. Heb zelf ook vaak nagedacht waarom…bij mij is ook de gedachte vaak; heb ik het nodig? En dan is het vaak nee..of ik wil er over nadenken..of iets anders is goedkoper..etc.

  20. Heel herkenbaar helaas. Heb eetstoornis maar ook enkele overeenkomsten van obsessieve compulsieve persoonlijkheid en daar is dit ook een voorbeeld van.

  21. Voor mij was het herkenbaar. Was. Ik werkte bij de V&D.. Nadat het failliet ging en ik moeite had met rondkomen, is er bij mij een knop omgegaan. Arm worden kan door zoveel redenen komen. Ik heb er juist kracht uit gehaald en overtuig mijzelf met de gedachte dat ik er tot op zekere hoogte zelf wat over te zeggen heb. Echte armoede, daar zijn altijd oplossingen voor. Denk aan de voedselbank, bijstand, uitkeringen etc. En daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Ik heb daarna soms wel 15 sollicitaties per dag de deur uit gedaan, wilde alles aanpakken om uit de uitkering te komen. Dat is gelukt. Ik ga nu verstandig om met geld, bewaar de leuke uitgaven voor het einde van de maand, omdat ik dan weet dat het kan. En verder accepteer ik dat niets de zekerheid geeft van een bepaald inkomen, maar ik mezelf de zekerheid kan geven om niet te blijven hangen in financieel mindere tijden.

  22. Ik geef juist veel te makkelijk geld uit …

  23. Het is duidelijk dat veel mensen hier last van hebben. Misschien zou een post over hoe we hier mee om kunnen gaan een goed idee zijn?..naast wat er al als tips gegeven zijn :).

  24. Ik heb hier nog over nagedacht, maar heeft het niet ook te maken met dat je gewoon geen overzicht hebt over inkomsten en uitgaven? Dat is bij mij namelijk. En bij geld is dat toch wel een stuk belangrijker dan bij eten 😉 bij eten heb je nog een verzadigingsgevoel waar je naar kunt luisteren, maar bij geld kan je niet aanvoelen of het oke zit of niet..

  25. Ik herken dit heel erg. Voor mij is het een obsessie om elke maand zo weinig mogelijk uit te geven. Elke maand MOET ik sparen hoe weinig geld ik die maand ook heb. Mijn ouders zijn door problemen alles kwijt geraakt en die angst dat mij dit ook overkomt is zo groot. Dat het soms helemaal niet realistisch is hoe ik daar mee omga. Heel lastig.

  26. Dit is zo herkenbaar!
    Hoe kan je hier beter mee leren omgaan?

  27. Wanneer je nu weinig uitgeeft en dat ook goed kan (dat klinkt best eetstoornis.. goed kunnen in de context) waarom jezelf dan niet wat losser laten? Je bent meestal niet je geld in een keer kwijt. Je kan zuinig leven, dat heb je aan jezelf bewezen, dus wanneer dat moet kun je het ook.

    Je kunt ook met jezelf afspreken dat je in redelijke zin kan kopen wat je wil/nodig hebt en wanneer je onder een bepaald bedrag zit je iets zuiniger gaat leven, en bij nog minder geld echt gaat besparen.

    ik heb er niet echt een probleem mee, maar het geeft mij veel rust om de ziektekosten voor een heel jaar te betalen. Dan hoef ik niet elke keer bang te zijn dat de incasso wordt tegengehouden. De rest van het jaar spaar ik voor het volgend jaar, wat ik overhoud is vrij te besteden: boodschappen, extraatjes, sparen en weggeven.

  28. Ik ben 14, dus zou ik me hier eigenlijk helemaal geen zorgen over hoeven maken. Maar dan doe ik dus wél. Soms sta ik in de winkel een half uur prijzen te vergelijken van snoep, om dan uiteindelijk niets te kopen omdat ik vind dat ik best zonder kan.
    Voor mij is het ene halve hel om te gaan winkelen met mijn moeder. Ik vergelijk altijd de prijzen en neem wat goedkoopst is, terwijl zij daar totaal niet naar kijkt.

  29. hallo, ik haat mezelf omdat ik altijd zo weinig geld probeer uit te geven. Ik kan er niet aan doen maar ik ben inderdaad bang voor de toekomst. Misschien heb ik dat geld van mijn spaarrekening morgen wel nodig, wie zal het zeggen he? Maar ik vind het ergste nog dat ik mijn vrouwtje en mijn kinderen soms iets niet gun omdat ik vind dat niet echt nodig is of dat ik dit weggegooid geld vind. kzou heel graag regelmatig eens willen gaan eten met het gezinnetje, naar de bioscoop gaan en zelfs op reis gaan maar iets in mij houd dit tegen en daarom haat ik mezelf soms. Is er iemand die me hierbij kan helpen want volgens mij kampen we echt wel met een probleem hier, niet?
    Zou een psycholoog ons hiermee kunnen helpen? En zou dat geen weggegooid geld zijn want zeker zijn we er niet van dat hij/zij me kan helpen. Ik wil dit echt graag verholpen hebben, alleen al voor mijn gezin en mijn familie want die lijden hieronder.

  30. Robert de eigen bijdrage is al paar honderd zal dat beter aan je familie gunnen en die stem negeren

  31. Ik herken het ook, wij hebben nog een schuld af te lossen en een hypotheek, dat kunnen we van onze salarissen doen, die ruimte is er zeker.
    Ik hou daarnaast nog iets meer dan 450 over om te sparen.
    Mijn obsessie is dat ik dan 500 per maand wil sparen, ik kan ook niks uitgeven, verleden week hebben we vrienden getrakteerd op een etentje, de weken daarna leef ik heel zuinig, brood met pindakaas, geen vlees omdat ik voor mijn gevoel die uitgave moet compenseren.
    Ik weet niet hoe het komt, wij hebben wel een zus van mij veel geld geleend toen zij heel erg in de ellende zat, al het spaargeld weg, toch heb ik daar geen spijt van, ik heb een ander geholpen… maar zelf echt angstig nu om geld uit te geven.

  32. Pff herkenbaar. Al jaren moeizame relatie met geld. Moet zeggen dat het het laatste jaar wel beter gaat. Maar ik voel nooit de veiligheid en de rust om rustig iets te kopen. Ik heb ook ontzettend veel gezeik gehad met plotselinge hoge rekeningen door stomme fouten van instanties. Mn budgetbeheerder zorgde voor een schuld van 400. Heb een periode gehad dat ik vaak geld van mn ouders leende. Ik voelde me dan zo klein. Het was vooral vervelend toen het al een tijd goed ging, ze me gewoon weer wees op dat ik ooit wel heb geleend. Dat voelt zo naar. Geef me dan gewoon een compliment dat het goed gaat. Dus ik ben misschien bang voor dit soort ruzies. En de altijd aanwezige afkeuring van mn moeder. 🙁

  33. Ben ook bang dat mn familie dan denkt, als ik arm ben, zie je wel, ze kan niet voor zichzelf zorgen. Ik moet maar alles weer aan hun overlaten, zij weten hoe ik moet leven🙄

  34. Ik dacht ook dat ik de enige was. Voor mijn kinderen geld uitgeven lukt me wel, voor mezelf heel moeilijk. Heb er vooraf en achteraf buikpijn van! Ben ook altijd bang dat ik een miskoop doe. Stel grote uitgaven (alles boven de 500 euro) dus vaak jaren uit…tot ik echt niet meer anders kan (auto valt uit elkaar bijvoorbeeld).

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *