Bang voor een echte baan

Veel twintigers kampen met een dilemma nadat zij hun studie hebben afgerond. Ga ik eerst nog even reizen, doorstuderen of dan toch maar een baan zoeken? Het wordt dan wel voor het eerst een echte baan…. met al die verantwoordelijkheden. Ik vond mijn studie heel leuk en toen ik net afgestudeerd was, viel ik wel een beetje in een gat. Ik had eigenlijk nog helemaal geen zin om te gaan werken…

Terwijl mijn studiegenoten die tegelijk afstudeerden veel zin hadden om te gaan werken en direct op zoek gingen naar een baan, miste ik mijn studie en de vrije tijd die ik hierbij had. Ergens was ik misschien nog niet klaar voor het werkende leven, althans.. dat vond ik zelf. Ik wist eigenlijk helemaal nog niet wat ik precies wilde en het idee dat ik nog tot mijn 67e moet werken, hielp ook niet echt mee. Doorstuderen was een optie, maar ook dan wist ik niet precies wat ik wilde.

Bron

Ik denk dat heel veel twintigers die net zijn afgestudeerd of de stap willen gaan zetten naar een ‘echte’ baan, het aan het begin heel spannend vinden. Je voelt een bepaalde druk, verwachtingen van anderen, je hebt misschien het gevoel dat je niet meer terug kunt als je er eenmaal aan begint, dat je het nu altijd goed moet doen en maar moet blijven groeien in je ontwikkeling. Met ‘echte’ baan bedoel ik trouwens niet dat andere baantjes geen echte baan zijn geweest. Het gaat meer om het werk wat we vroeger misschien zagen als een grote mensen baan. Werk waarvoor we gestudeerd hebben of wat we hoe dan ook voor een groot deel van onze tijd doen om ons eigen leven te kunnen betalen.

Er zijn natuurlijk veel jongeren en volwassenen die ontzettend uitkijken naar het werkende leven en die niet kunnen wachten om deze nieuwe stap te zetten. Tegelijkertijd zijn er ook heel veel redenen waarom veel jonge volwassenen er tegen opzien om met die echte baan te beginnen.

Officieel afscheid van het leven als kind
Wanneer je een stap gaat zetten in het werkende leven, hangt dit voor veel mensen samen met het afscheid nemen van het leven als kind, tiener of puber. Laat dit nou net zijn waar sommige mensen moeite mee hebben. Het kan ontzettend fijn zijn om nog niet al die verantwoordelijkheden te hebben en een beetje aan te modderen. Een echte baan kan voelen als de druk om echt volwassen te moeten worden en je hiernaar te gedragen.

Niet weten wat je wilt
Tegen het werkende ‘volwassen’ leven opzien kan ook samenhangen met dat je niet goed weet wat je wilt. Lang niet iedereen heeft al een goed beeld van zijn/haar dromen voor de toekomst. Niet weten wat je wilt zorgt er ook voor dat je niet weet wat je kan verwachten, of je het wel leuk vindt, of het gaat tegen vallen, etc. Dit kan angst veroorzaken.

Angst om te falen
Het is een nieuwe fase in je leven, en dingen die nieuw zijn, zijn vaak ook eng. Je kent jezelf waarschijnlijk nog niet in deze situatie en je weet hierdoor ook niet goed wat je kan verwachten. Van het nieuwe maar ook van jezelf en hoe jij hier op reageert. Als je een nieuwe baan hebt, kan je erg onzeker zijn omdat je nog niet direct weet hoe alles werkt en moet wennen in een nieuwe functie. Dit kan ook grote angst veroorzaken om te falen, juist omdat je het goed wilt doen en wilt dat mensen tevreden over je zijn.

Moeten presteren
Tijdens mijn opleiding heb ik meerdere stages gelopen en stages staan bekend om het feit dat je er bent om te leren en dat fouten maken bij het leerproces hoort. Ondanks dat ik hier ook mijzelf moest laten zien en het heel graag goed wilde doen, had ik dit al helemaal toen ik afgestudeerd was en op zoek ging naar een baan. Ik dacht: “Nu ben ik afgestudeerd en zijn er allerlei verwachtingen.. nu moet ik echt laten zien wat ik kan”. Deze gedachte zorgde voor enorme druk en hierdoor kreeg ik er niet meer zin in om te gaan werken. Achteraf besef ik ook dat je ook als je net begint aan je werkende carrière, je niet alles hoeft te weten en in één keer goed hoeft te doen.

Bron

Tijd kwijtraken
Als student heb je nog wel heel wat vrijheid en dit wordt wel echt minder wanneer je fulltime gaat werken. Je moet je tijd anders in gaan delen en dat is soms wel even wennen. Je kan ontzettend moe zijn als je thuis bent en het gevoel hebben dat je alleen maar aan het werk bent en dat je geen tijd over houdt voor andere dingen. Als je dan om je heen kijkt naar andere mensen die werken, zie je dat het uiteindelijk wel lukt om dingen te combineren. In de beginperiode en inwerkfase bij je nieuwe baan zal het misschien erg druk zijn allemaal, maar uiteindelijk leer je daar ook mee om gaan en heb je ook tijd voor een leven naast het werken.

Verwachtingen van anderen
Ook kunnen we in conflict komen met de dingen waarvan wij denken dat anderen ze van ons verwachten. Soms zijn die verwachtingen er ook, maar soms zijn het ook spoken die we ons in ons hoofd halen. Het is belangrijk hier onderscheid in te maken en ons ook te bedenken in hoeverre wij ons hierdoor willen laten beïnvloeden.

Toenemende verantwoordelijkheid
Het werkende leven brengt vaak een andere verantwoordelijkheid met zich mee dan studeren. Veel mensen voelen hier de druk van en vinden het lastig deze verantwoordelijkheid te nemen. Het hoort bij het volwassen worden en je werk goed uitvoeren. Dit hoeft niet per definitie eng te zijn en het betekent al helemaal niet dat je deze verantwoordelijkheid niet aan kunt. Wat kan helpen is om je te bedenken waar jouw verantwoordelijkheden precies liggen en naar aanleiding daarvan kun je bepalen hoe je hier mee om wilt gaan.

Het gevoel hebben dat je een definitieve richting kiest
Wat ook weerstand op kan roepen, is dat je het gevoel kunt hebben dat je een definitieve richting kiest wanneer je het werkveld in gaat. De richting die je kiest is wel veelzeggend, omdat dat ook het uitgangspunt is als je op zoek gaat naar een andere baan, maar het is niet allesbepalend. Het betekent niet dat je je hele leven in dat vakgebied zal werken.

Al met al is het ontzettend spannend om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen in je leven maar het levert ook zoveel op. Je kunt sneller het gevoel hebben dat je serieus genomen worden, je gaat jezelf op een andere manier leren kennen, je gaat ontdekken waar je goed in bent en wat je leuk vindt en zo zijn er nog veel meer mooie dingen aan het werkende leven… en wat dacht je van elke maand een leuk salaris op je rekening?

Hoe kijk jij aan tegen het werkende leven?

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

17 reacties op “Bang voor een echte baan”

  1. Als het goed is ben ik volgend jaar februari afgestudeerd, dan ben ik klaar met mijn master. Na mijn HBO had ik al geen zin om aan het werk te gaan, ik wist ook nog niet precies wat ik wou. Als ik straks klaar ben heb ik wel een beetje een idee, maar nog steeds niet helemaal.
    Daarnaast weet ik wel dat ik niet fulltime wil gaan werken, dit is ook niet perse nodig voor mij. Ik geniet veel te veel van andere dingen om me heen, daarnaast heb ik ook nog een hond die ik gewoon niet hele dagen alleen wil laten.
    Dus al met al heb ik nogsteeds een beetje het idee van ik zie t allemaal wel…

  2. Ik heb nu bijna 9 jaar een vaste baan (fulltimebaan, grote mensen baan 😉 ) Nog tijdens mijn HBO studie, werd ik al aangenomen en op dat moment vond ik dat heel lastig. Ik wist niet of ik het wel wilde, was bang voor de verandering en was tegelijkertijd bang om het niet te doen (de banen in de professionele muziekwereld liggen nu niet echt voor het oprapen, het is een harde wereld…) Ik heb toen besloten het aan te gaan, te zien waar het zou eindigen. Nu, 9 jaar later, lijkt dat al weer heel ver weg, en is het gevoelsmatig vergelijkbaar geworden met bijvoorbeeld de overgang van basisschool naar middelbare school, of middelbare school naar studie. Dankzij mijn baan heb ik een eigen huis kunnen kopen destijds en kreeg ik daardoor juist ook weer veel vrijheid terug! Inmiddels ben ik getrouwd, woon ik samen en is er een kleine op komst. Of en hoe lang ik deze baan nog blijf houden, weet ik nog niet. Stoppen is ook weer een enge stap namelijk, maar ik heb inmiddels wel geleerd dat als je een deur sluit, er ergens altijd weer een raampje opengaat. Op die manier probeer ik zoveel mogelijk mijn hart te volgen.

  3. Goed artikel, ik herken er heel veel van, erg fijn, thanks!
    Ik ben bijna afgestudeerd op het hbo en ik zie het totaal nog niet zitten in een 8-5 baan te belanden. Tijdens mijn stages had ik voor mijn gevoel al amper vrije tijd over. Ik weet eigenlijk ook niet of ik wel wil werken in het vakgebied waar ik voor heb gestudeerd. Er zijn weinig passende vacatures of er wordt veel ervaring gevraagd, en m’n hart ligt er niet helemaal. Solliciteren vind ik dood eng. In mijn utopie doe ik werk wat ik super leuk vind voor 3-4 dagen in de week en kan ik daar voldoende van rondkomen, maar dan is het wel handig te weten wát ik dan super leuk vind, haha! Dus ik probeer stiekem toch positief te blijven ondanks gek te worden van onzekerheid xD

  4. Ik werk nu 3 jaar, weet nog steeds niet of dit is wat ik wil in de toekomst.
    Maar , dat zal de toekomst uitwijzen? denk ik.

  5. Ik zie er erg tegen op. Doe nu vrijwilligerswerk en dat vind ik fijn en leuk en zo, maar hoe dan ook heb ik minder verantwoordelijkheden etc. Maar bij mij is het sowieso nog maar de vraag of ik ooit een betaalde (fulltime) baan aankan, dus dat is toch al anders.

  6. Ooh, dit speelt nu heel erg bij mij. Bijna afgestudeerd (master) en ben nu bezig met mijn eerste (en enige) stage ooit. Soms wou ik dat ik HBO gedaan had, zodat ik meer stage gelopen had. Nu is het echt van de collegebanken, via één stage, naar echt werk. Ik vind het super eng en heb op stage al constant het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Ik ben helemaal niet klaar om zelf aan het werk te gaan, ik beheers mijn vak amper voor mijn gevoel. De praktijk is zo anders dan de theorie…

  7. Zo herkenbaar en vind het super eng al die verantwoordelijkheid met mijn faalangst en perfectionisme

  8. Ik doe vrijwilligerswerk en heb een wajong. Echt fulltime werken gaat er voor mij nooit in zitten maar misschien wel een paar uurtjes per dag ooit betaald werken.
    Ik vind het ook een eng idee zoveel verantwoordelijkheid te hebben en dan vooral dat je waar voor je geld moet geven. Gelukkig blijf ik iig altijd mijn wajong houden als achterwacht.

  9. Ja, heel herkenbaar! Echt iets waar ik de laatste tijd in mn hoofd best tegenaan loop en een reden om afstuderen uit te stellen. Ik vind niet zozeer het andere tijdsindeling krijgen lastig. Ik ben graag veel bezig en onder de mensen, maar als dat voor werk is, is dat ook prima!

    Wat me wel bezighoud is dat ik als ik ga werken inderdaad een keuze moet maken, wat ik lastig vind aangezien ik super veel dingen interessant vind en daar moeilijk een keuze in kan maken (heb het gevoel dat ik dan andere dingen helemaal los moet laten, terwijl ik het het liefst allemaal wil doen). Daarbij ook het gevoel maatschappelijk relevant te moeten zijn (een functie te willen hebben, iets te willen betekenen voor de wereld). Ook dat speelt een grote rol bij mijn keuze.

    Een tweede reden om nog maar te studeren heeft te maken met het af en toe nog ‘zwak’ en ‘hulpbehoevend’ te mogen zijn. Als ik zou werken zouden die mensen ineens collega’s zijn en zou dat voor mijn gevoel niet meer kunnen. Ook het idee dat ik dan alle bevestiging/zelfvertrouwen uit mezelf moet halen, maakt me een beetje bang.

  10. Wat grappig.. Ik kan juist echt niet wachten totdat het echte leven begint en ik eindelijk klaar ben met studeren..

  11. Heeel herkenbaar, ik heb eerst een half jaar op de bank gezeten voor ik überhaupt durfde te solliciteren..

  12. Ik ben afgestudeerd in 2011 en was heel blij dat ik ein-de-lijk klaar was met school. Vanuit school ben ik bij mijn, inmiddels nu,oude stagebedrijf blijven hangen. Hier heb ik met ontzettend veel plezier 5 jaar gewerkt, echt waar! Na 5 jaar werken en een periode in de Ziektewet, ben ik verder gaan kijken. Ook hier liep ik tegen de dingen aan die je in het artikel beschrijft. Ik vond het zo moeilijk! Uiteindelijk ben ik sinds deze maand begonnen bij mijn huidige, en dus ook, nieuwe baan. Aan de ene kant vond ik het echt heel erg eng en spannend, maar aan de andere kant had ik er ook zin in. Een nieuwe uitdaging en vooral meer structuur en regelmaat. Dat is wat ik op dit moment nodig heb, ben ik achter gekomen. Het bevalt me heel erg goed en ook al was het eng en spannend, het komt uiteindelijk allemaal goed! Ik hoop dat ik hiermee anderen ook kan motiveren, want wat je ook doet, het is goed. Als het je niet bevalt, kun je altijd verder kijken naar iets anders. Ik heb jarenlang mezelf vast geklampt aan mijn vorige baan. Dat was wat ik moest doen en wat ik moest blijven doen, voor altijd. Dat werd van mij verwacht, hield ik mezelf voor. Ik voelde me zo verantwoordelijk dat ik MOEST blijven en NIET weg mocht gaan. En dat moest allemaal van mezelf. Maar dankzij de enorm goede en fijne hulp van mijn vorige werkgever, heb ik nu een baan die op dit moment beter bij me past 🙂

  13. Precies de punten die je opnoemt. Hier liep ik gigantisch tegenaan toen ik een vakkenpakket moest gaan kiezen… Wat mede heeft gemaakt dat ik nu, zeven jaar later, nog letterlijk tussen vier muren zit, de tijd heb stilgezet, uit angst. En nu begin ik stukje bij beetje te beseffen dat dit het ook niet is en dat ik er ooit aan zal moeten – en stiekem ook willen – geloven.

  14. Ik ben nu 29 en ik heb nog nooit een echte baan gehad. Ik heb heel lang gestudeerd, maar helaas mijn studies niet kunnen afronden vanwege mijn psychische problemen. Nu zit ik al 5 jaar thuis en heb ik alleen maar therapie gehad sindsdien. Ik ga als het goed is na deze deeltijd wel naar een reïntegratiegroep, om te kijken wat ik kan gaan doen. Maar ik heb dus ook echt geen idee wat bij mij past, omdat ik niet kan werken in het werkveld waarvoor ik heb gestudeerd maar dus geen diploma heb. Maar wat ik dan wel kan gaan doen zonder diploma wat bij me past, geen idee. Dus ik hoop dat ik toch nog wat ontdek wat bij me past en waarvoor je geen diploma nodig hebt.

  15. Maar eerst maar eens beginnen met vrijwilligerswerk en kijken hoe dat gaat. Een fulltime baan zal ik sowieso nooit vol kunnen houden, dus het wordt sowieso parttime ( ik heb gelukkig wel een partner die fulltime werkt) Want misschien is een betaalde baan zelfs wel een stapje te hoog voor mij. Maar dat kan ik alleen ontdekken door het te doen. En gelukkig heb ik dan ook nog een Wajong als achtervang mocht het idd niet lukken.

  16. Voor mij heel erg herkenbaar, ik weet niet wat ik wil qua studie en werk waardoor ik niks doe en steeds maar vaster kom te zitten, ik vind het moeilijk om hieruit te stappen.

  17. Zo herkenbaar! Ik zou willen dat hier meer over gesproken werd. Ik heb heel lang gestudeerd en uiteindelijk na mijn eerste studie niks meer afgemaakt. Ik vond alles eng buiten studeren en kon ook niet bedenken wat ik anders kon gaan doen. Naast dat ik mentaal steeds erger achteruit ging (teveel stress, harde eisen aan mezelf stellen en niet mogen stoppen van mezelf) ging ik er ook lichamelijk aan onderdoor. Ik heb een chronische aandoening wat mij sneller vermoeid maakt en wat me minder mobiel maakt. Nu een aantal jaar therapie gehad en daarnaast langzaam van niks naar weer een beetje dingen ondernemen gegaan. Nu ben ik veel rustiger weer in mijn hoofd en weer wat positiever over het leven en begin ik weer aan het solliciteren. Maar nu wel met wat meer eigen grenzen en ook weer met wat meer zin in mijn eigen geld verdienen. Ik wens iedereen en mezelf toe dat we er linksom of rechtsom wel goed terecht komen 🙂

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *