Bang voor medicatie bijwerkingen

Dertig minuten nadat ik mijn medicatie in heb genomen voel ik plotseling een steek op mijn borst. “Zie je wel,” denk ik direct. “Deze medicatie is helemaal niet goed voor mij.” Ik merk dat zorgelijke gedachten zich aan me opdringen. “Straks ga ik dood!” De pijn lijkt gedurende de dag niet echt te zakken. Ook merk ik dat ik het rillerig ben, klamme handjes en hartkloppingen heb en het lijkt of ik minder goed kan zien. Aan het einde van de dag volgt een vervelende hoofdpijn. Deze bijwerkingen maakten me behoorlijk bang.

Omdat ik net een hogere dosering had gekregen, besloot ik na een aantal dagen toch weer naar de lagere dosering te gaan. Ik wist zeker dat dit niet goed kon zijn. Bijwerkingen, a la, maar de hele dag door pijn op de borst lijkt me toch niet gezond? Ik heb me er behoorlijk zorgen over gemaakt. Aan de andere kant merkte ik ook wel positieve effecten van mijn medicatie, waardoor ik ook niet zomaar wilde besluiten om er helemaal mee te stoppen. Het was niet voor niks dat ik begonnen was met medicatie. Ik hoopte er een positief effect mee te bereiken. Hoewel ik dat aan de ene kant ook wel merkte, zat ik echt enorm met de angst voor de bijwerkingen. Ik wist even niet zo goed waar ik nou eigenlijk goed aan deed. 

In mijn geval ging het over ADHD medicatie, maar bij heel veel andere soorten medicatie zitten natuurlijk ook bijwerkingen. Ik was bang voor mijn hart en dat ik misschien dood zou gaan. Op het forum lees ik wel eens dat mensen bang zijn om aan te komen als bijwerking van een medicatie soort. In mijn omgeving heb ik ook wel eens mensen gehoord die bang zijn geweest om verslaafd te raken aan hun medicatie, bang waren dat ze zichzelf zouden verliezen of bang waren dat ze er heel neerslachtig en vlak van zouden worden. Dat zijn allemaal geen leuke angsten, maar toch is het ook niet altijd zo simpel om te zeggen dat je dan maar geen medicatie neemt, want de medicatie zou juist een positief effect moeten hebben, waar je blijkbaar wel behoefte aan hebt.

Het bespreekbaar maken

Omdat ik nog in de instel-fase van mijn medicatie zat, zag ik elke week een arts met wie ik kon bespreken hoe het de afgelopen dagen was gegaan. Toen hij vroeg hoe het met de nieuwe dosering was gegaan vertelde ik over de bijwerkingen en dat ik besloot om mijn oude dosering weer te nemen. Hij vertelde mij dat ik best even had mogen bellen om advies te vragen, maar dat hij waarschijnlijk had aangeraden om hetzelfde te doen. Als ik maar wist dat ik kon bellen als ik me ergens onzeker over voelde wat de medicatie betrof. Dat wist ik ergens wel, maar het was toch fijn dat het even benoemd werd.

Als je merkt dat je twijfels hebt over je medicatie, of je nou al een tijdje bezig bent, juist net bent gestart of nog niet bent begonnen, is het altijd goed om dit bespreekbaar te maken. Wat dat betreft bestaan er geen domme vragen. Medicatie kan op iedereen weer een net wat andere uitwerking hebben en soms is het even zoeken naar wat het beste bij jou past. Ook als je na een tijdje merkt dat het eigenlijk toch niet (meer) goed voelt, is dit iets waarvan het belangrijk is om samen naar te kijken. Niet elke medicatie is geschikt om op eigen houtje mee te stoppen en bovendien is er misschien een andere weg of manier waarop de medicatie wél voor je kan werken. Niets om je voor te schamen.

Bij mij bleek bijvoorbeeld dat een ander merk van dezelfde werkzame stof in bijwerkingen een wereld van verschil maakte. Toch merkte ik na een week of twee nog steeds dat ik wat pijn in m’n borst had, al waren de rest van de bijwerkingen een stuk minder. Ik had geen hartkloppingen meer of het gevoel dat ik koorts had. Toch was ik niet gerust gesteld, want wat is die pijn? Ik begon me af te vragen of dit niet bij elke vorm van deze medicatie zou gebeuren en voelde de moed al in m’n schoenen zakken. Ik baalde dat die voordelen mij blijkbaar ‘niet gegund’ waren.

Wat zijn de feiten?

Toen ik dit bij een volgende afspraak bij de arts aangaf, vroeg hij naar wat precies mijn klachten waren. Wat ik hem vertelde, baarde hem op fysiek gebied in ieder geval geen zorgen. Hij gaf aan dat de pijn op m’n borst niet met mijn hart te maken had en misschien zelfs niet eens direct met de medicatie. Volgens hem was het heel duidelijk spanning. Ik gaf eerlijk toe wel eerder pijn op de borst te hebben gevoeld in stressvolle situaties, nog voordat ik medicatie gebruikte. Wellicht dat de rust die de medicatie bracht ervoor zorgde dat ik de spanning in mijn lijf beter kon voelen, maar de arts zei ook dat het feit dat ik me er zo druk om maakte het het zeer waarschijnlijk ook versterkte.

Vervelend, maar niet iets om me direct zorgen over te maken, dat zou zelfs alleen maar averechts werken en op fysiek gebied ook geen reden om de medicatie te stoppen. Als ik me echt druk maakte kon ik altijd een afspraak met de huisarts maken om het te laten checken, al zou dat volgens hem voornamelijk ter geruststelling zijn, maar ook dat is natuurlijk een heel goede reden.

Ik benoem heel bewust dat er geen fysieke reden zou zijn geweest om de medicatie te stoppen. Echter zou de medicatie niet meer helpend zijn als ik me er op mentaal gebied dus heel erg druk om zou maken. Het moet een positief effect hebben, anders heeft het niet echt zin. Soms moet je om dat positieve effect te bereiken eerst door bepaalde bijwerkingen heen, die vooral in het begin voorkomen, maar later weer kunnen afnemen. Geef je lichaam de kans om eraan te wennen, maar geef het ook aan als je je zorgen maakt. Ook op mentaal gebied mag je er aan wennen en/of jezelf geven wat je nodig hebt. Het is niet zo dat jij je aanstelt als de arts zegt dat er fysiek niks is, maar dat het alleen in je hoofd is, want ook wat in je hoofd zit is echt, maar het is niet definitief.

Dit geldt niet alleen voor ADHD medicatie, maar ook voor andere soorten medicatie zoals antidepressiva. Check de feiten: Wat gebeurt er nu werkelijk met mijn lichaam? Komt dit door de medicatie? Kan ik bepaalde verbanden leggen wanneer de klachten opspelen? Hoe groot is de kans dat waar ik bang voor ben echt aan de hand is en in welke mate? Wat kan ik doen als dit of dat toch gebeurt? Hoe noodzakelijk is de medicatie voor mij? Door zo veel mogelijk informatie in te winnen en feiten te verzamelen kan je jezelf gerust stellen en keuzes maken die niet gebaseerd zijn op enkel angst. Hoewel angst een nuttig gevoel is, dat ook voor onze veiligheid zorgt, is enkel angst geen goede noch complete raadgever.

Er bestaan geen domme vragen

Nogmaals, domme vragen bestaan niet. Toen ik begon met medicatie hield ik elke dag in een boekje bij hoe ik me voelde, maar schreef ik ook elke vraag op die in me op kwam. Deze vragen konden heel uiteenlopend zijn. Moet je deze medicatie dan je hele leven gebruiken? Hoe bepaal je met welke medicatie je start? Wat betekent deze bijwerking? Kan het zijn dat ik dit ook opmerk? Hoeveel wordt er van mijn medicatie vergoed? Hoe werkt het met mijn zorgverzekering? Waarom staat dit of dat in de bijsluiter? Enzovoort. Geen enkele vraag is gek, dus stel ze vooral. Het gaat uiteindelijk om jouw welzijn. Of dat nou op emotioneel, lichamelijk, financieel, praktisch of wat voor gebied dan ook is.

Hoe ga jij om met de bijwerkingen van medicatie? 

fotografie: pexels

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

6 reacties op “Bang voor medicatie bijwerkingen”

  1. Ik heb best een storende bijwerking namelijk restless lege. Ik had toen ik nog een AD had altijd een verstopte neus. Het is soms kiezen tussen het accepteren van een bijwerking en de gunstige werking van het medicament. Ik kan niet zonder mijn antipsychoticum voor nu maar hoop juist door de restless legs er toch eens van af te komen..

  2. Ik wil misschien wel medicijnen slikken, maar ben bang om (heel) moe te worden en aangezien ik studeer zou dat niet handig zijn…

  3. Medicijnen zorgen voor een verstoring van het evenwicht in je lichaam dus makkelijk gezegd van zo’n arts. Bij bijwerkingen staat onder andere hartkloppingen.
    Dergelijke medicijnen remmen bijvoorbeeld de heropname van een bepaald stofje, waardoor er een kettingreactie van andere verschuivingen plaatsvind. De heropname van serotonine afremmen, zoals bij antidepressiva, zorgt voor een verminderde aanmaak van melatonine, tekort aan melatonine geeft ook een verstoring van het oestrogeen. Hoe het bij middelen die op de dopaminehuishouding werken, zou ik niet precies weten. Plus dat medicijnen zorgen dat voedingsstoffen verminderde worden opgenomen cq verhoogd worden uitgescheiden.
    En al die mooie stofjes kan je lichaam ook zelf aanmaken, met wat hulp van onder andere de juiste voeding (minder exorfinen) en wat voedingssupplementen. Ben vroeger flink gedrogeerd geweest, met diverse pillen in m’n lijf. Weet ook niks meer van de gesprekken die ik had. En van het ene middel kan je moeilijk naar de wc; het andere zorgde voor trillerigheid, waarvoor overigens wel een ander pilletje. Dat nooit meer dus. Gelukkig weet ik wel manieren te vinden, waarmee ik me beter voel dan destijds met medicatie. Voel me best wekeens wat minder maar dat gaat wel weer over.

  4. Ik reageer door een enzymafwijking (genetisch polymorfisme) heel vreemd op allerlei medicatie en psychofarmaca in het bijzonder. Ik ben er vaak gewoon heel ziek van.
    Heb een keer antidepressivum gekregen waardoor ik suicidale gedachten kreeg én lichamelijk allerlei klachten kreeg. Ik heb toen twee weken lang dagelijks contact gehad met mijn huisarts (email, telefoon). Hij bevestigde steeds dat het ok was om te contacten. Dat gaf mij veel rust en steun. En samen hebben we toen besloten na 2 weken om in overleg met de psychiater te stoppen omdat de bijwerkingen te erg waren.
    Ik wil maar zeggen: ALTIJD contacten met een vertrouwde arts!

  5. De slaperigheid vond ik meestal wel fijn maar soms een nadeel als ik sochtends iets te doen had. Voor de rest kan ik me niet herinneren dat ik bij het beginnen veel bijwerkingen had maar sommige medicamenten slik ik ook al 15 jaar dus dat weet ik niet precies meer. Wat wel heftig was was het afbouwen vorig jaar in de kliniek. Heel langzaam een antipsychoticum afgebouwd en daar goed ziek van geweest voor een paar weken. Een kortwerkend slaapmiddel geprobeerd te stoppen maar daar toch maar weer mee gestart omdat ik niet meer in slaap kon komen. Op zich ben ik nu wel tevreden met mijn cocktail hihi.

  6. Ik heb ook die angst voor bijwerkingen van medicijnen,als je de bijsluiter leest,krijg ik al angst,nou oogdruppels gekregen tegen oog druk te hoog,en heb wat dikkere oogleden gekregen,staat ook vermeld,ben gewoon bang om wat te gebruiken

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *