Sommige van de huidige Proud2Bme redactieleden zijn bekend met eetbuien, maar niemand van ons heeft ooit de diagnose eetbuistoornis – ook wel BED: Binge Eating Disorder – gekregen. Ook heeft niemand van ons overgewicht (dit kan een gevolg zijn van BED, maar dat is niet altijd zo). We schrijven wel eens over BED vanuit ons eigen perspectief en naar aanleiding van wat we erover horen en lezen, maar voor de ervaringsverhalen over deze eetstoornis wilden we mensen aan het woord laten die ook daadwerkelijk een eetbuistoornis hebben (gehad). Daarom zijn we de interviewserie ‘BED babbels’ gestart. Vorige week kon je het verhaal van Charlotte lezen. Voor nu sluiten we deze interviewserie af met Michael.
Michael is 28 jaar oud en werkt als steward bij een grote Nederlandse luchtvaartmaatschappij. Dit betekent dat hij voor zijn werk de hele wereld overvliegt!
Bron: Unsplash
Wat is Binge Eating Disorder in jouw woorden?
“Voor mij is Binge Eating Disorder een ziekte die ervoor zorgt dat ik de controle ben kwijtgeraakt over voeding. Naast mijn normale maaltijden heb ik eetbuien, zonder dat ik probeer te compenseren. Dit resulteert in een snelle gewichtstoename waardoor ik me steeds slechter ben gaan voelen over mezelf. Eigenlijk draait voor mij mijn hele leven nu uit gedachten over eten of juist niet eten en ben ik alleen maar bezig met hoe ik er uitzie en hoe anderen mij zien.”
Wat zit er achter jouw eetstoornis?
“Er nu op terugkijkend, denk ik dat ik vooral aandacht en liefde miste. Ik voelde me alleen en dat maakte me onzeker. Hoe hard ik mijn best ook deed om af te vallen, het leek nooit goed genoeg te zijn. Dit gevoel kreeg ik heel erg door reacties van anderen. Iets waar ik veel waarde aan hechtte en misschien nog steeds veel waarde aan hecht. Wat andere mensen van mij vinden, vind ik heel belangrijk. Ik heb vaak het gevoel dat ik niet belangrijk ben en dat anderen mij niet leuk genoeg vinden. Door te eten hoef ik even niks te voelen en ben ik als het ware even verdoofd. Dit is natuurlijk maar voor korte duur, waardoor ik soms meerdere eetbuien op een dag heb.”
Hoe belemmert jouw eetstoornis jouw leven?
“Mijn eetstoornis maakt me depressief, waardoor ik vaak nergens zin in heb en ik steeds meer in isolement raak. Doordat ik door de eetbuien veel in gewicht ben aangekomen, kon ik de kleding die ik altijd droeg niet meer aan. Om te moeten shoppen voor kleding in een grotere maat vond ik verschrikkelijk. Dit brengt ook veel schaamte met zich mee. Ik merkte dat ik steeds vaker sociale gelegenheden wilde vermijden omdat ik me niet prettig meer voelde door mijn omvang. Dit was ook erg lastig in mijn werk, waar ik eigenlijk altijd onder mensen ben en ik als het ware mijn masker opzette zodat niemand iets merkte. Dit kost erg veel energie.”
Hoe werk jij momenteel aan herstel?
“Ik zit nu nog midden in mijn eetstoornis. Ik ben eerst naar de huisarts gegaan omdat ik dagen op de bank lag en veel last had van stemmingswisselingen. Ik moest dan vaak uit het niets huilen en kon niet meer stoppen. Zonder te weten waarom ik eigenlijk aan het huilen was. Ik kon letterlijk zo niet verder. Eerst heb ik therapie gehad bij een psycholoog die mij hielp om beter mijn grenzen aan te geven en op te komen voor mijn behoeften. Dit heeft er voor gezorgd dat ik nu minder depressieklachten heb, maar de eetstoornis is in de tussentijd wel erger geworden.
Dezelfde psycholoog probeerde me ook te behandelen voor de eetbuistoornis, maar bleek tekort te schieten en we kwamen samen niet verder. Ik besloot om me in te schrijven bij Human Concern, centrum voor eetstoornissen. Hier moet ik nog starten met de behandeling, maar de gesprekken die ik tot dusver heb gehad geven me veel hoop voor de toekomst. Ik heb er een goed gevoel over dat zij mij kunnen helpen herstellen.”
Wat zou je willen dat mensen wisten over BED?
“Dat het hebben van een eetstoornis heel alleen voelt en dat je het gevoel hebt door niemand echt begrepen te worden. Dat het hebben van BED veel complexer is dan veel mensen denken. En dat je niet gewoon ‘even’ de knop om kan zetten zodat je ermee kan stoppen. Dit lijken veel mensen niet te begrijpen.
Ik vind het ook belangrijk dat mensen weten dat het hebben van een eetstoornis niet alleen bij vrouwen voorkomt, maar ook zeker bij veel mannen. Misschien zou ik al eerder de diagnose eetstoornis hebben gekregen en eraan kunnen werken als hier meer over bekend was geweest.”
Wie of wat inspireert jou en waarom?
“Ik volg op Instagram een aantal mannen die heel open zijn over hun eetstoornisverleden. Ik haal hier veel steun uit en vind herkenning in hun verhalen. Zij geven mij het gevoel dat herstel mogelijk is en er een licht is aan het einde van de tunnel. Dit is ook de reden dat ik zelf graag mijn verhaal wilde delen, zodat anderen daar misschien steun uit kunnen halen. Ook de wekelijkse verhalen, blogs en videoās die Proud2Bme plaatst geven mij veel steun en het gevoel dat ik niet alleen ben.”
Wat wil je meegeven aan anderen die hiermee worstelen?
“Wat ik iedereen kan meegeven vanuit mijn eigen ervaring is: praat erover. Neem je vrienden of familie in vertrouwen en vertel wat er aan de hand is. Ook al zullen ze het niet altijd begrijpen, ik heb gemerkt dat de meesten wel willen luisteren. Dat kan al zo fijn zijn; een luisterend oor als je er zelf even niet uitkomt.
Bedankt dat ik mijn verhaal hier mocht doen. Ik ben dankbaar dat ik steeds weer een stapje dichtbij herstel kom en ik hoop dat mensen steun uit mijn verhaal kunnen halen, net zoals ik dat doe uit verhalen van anderen.”
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie