Beginnen met sporten na een eetstoornis

Inmiddels sport ik weer regelmatig en ik merk dat ik me daardoor veel beter voel. Sterker. Niet zozeer lichamelijk, maar vooral mentaal. Ik zorg voor mezelf op een manier waarop ik mijn lichaam lang verwaarloosd heb. Nu heb ik weer iets om naar uit te kijken, stoom af te blazen en een plek om nieuwe mensen te leren kennen. Ik ben namelijk begonnen met CrossFit.

Al een tijdje was ik weer op zoek naar een fijne ‘sportroutine’. Vóór mijn eetstoornis was ik fanatiek wedstrijdzwemmer en kickboxer. Destijds gaf het me echt veel energie en iets om naar uit te kijken. Tijdens mijn eetstoornis veranderde dit echter. Het bewegen werd obsessief. Het heeft me echt wat tijd (en veel energie) gekost om dit los te laten. Door mijn eetstoornis veranderde mijn kijk op sporten volledig. Ik dacht dat ik nooit meer ‘normaal’ zou kunnen sporten, dat ik per definitie door zou slaan. Ik kon bewegen niet los zien van een eetstoornis, zelfs al was ik hersteld. In deze video vertelde ik daar al meer over. 

Het heeft dus, sinds mijn herstel, echt wel wat jaren geduurd voordat ik op een punt ben gekomen dat ik oprecht kan zeggen dat ik bewegen leuk vind en ik hierbij écht naar mijn lichaam luister. Ik weet dus hoe moeilijk dit is. Daarom schrijf ik deze blog. Niet alleen omdat ik je – hopelijk – hierbij wat perspectief kan geven, maar ook wil ik jou tips geven die mij in dit proces hebben geholpen. Om je te laten zien hoe bewegen een aanvulling kan zijn, zonder de hoofdrol (of geen) rol te spelen.

Kies iets dat bij je past

Explosieve sporten vind ik zelf het leukst. Hierbij heb ik het gevoel dat ik echt een mentale grens over moet. Hier schuilt voor mij ook meteen het gevaar. Ik ben geneigd om over mijn eigen (fysieke) grenzen te gaan. Ik moest dus leren om de signalen van mijn lichaam te herkennen en hierop in te spelen. Dat is niet altijd makkelijk en ik denk ook zeker dat tijd hierin een grote factor is. Hoe ouder ik word, hoe makkelijker dit me afgaat. Voor mij speelde bewustzijn hierin een grote rol. Echt even stilstaan, voelen wat mijn lichaam aangeeft en dan beslissen wat en of ik hier iets mee moet. Momenteel sport ik in een klasje. Mijn trainer weet mijn achtergrond en kan ook inhaken als ik teveel hooi op mijn vork neem. Dat vind ik prettig en ik ben van mening dat dit ook erg waardevol is; dat je anderen kunt toelaten in het proces.

Wissel af

Misschien hecht jij veel waarde aan het beoefenen van dezelfde sport vanuit een passie, maar dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn. Ook al heb ik vroeger dus echt wel specifieke sporten gedaan, ik merk dat mijn lichaam afwisseling ook fijn vindt. Op die manier overbelast ik mijn spieren wat minder, waardoor de kans op blessures ook kleiner is. Weet je niet zo goed wat je leuk vindt en wat er allemaal mogelijk is? Bij veel sportklassen kun je een proeflesje aanvragen. Op die manier kun je kennismaken met de sport en de sfeer even proeven. Ook zijn er tegenwoordig in veel steden bepaalde lidmaatschappen waarmee je bij verschillende sportclubs kunt sporten.

Bouw het rustig op (écht rustig)

Ha, ja, daar zul je ‘m weer hebben: doe rustig aan. Zeker wanneer je een tijd niet hebt bewogen, is het niet raadzaam om in één keer van 0 naar 100 te gaan. Je lichaam moet weer wennen aan het bewegen en door dit rustig op te bouwen, verklein je de kans op blessures. Ik betrap mezelf er vaak op dat, zeker als ik ergens heel enthousiast over ben, ik snel ‘teveel’ wil. Hierbij helpt mijn sportklasje mij ook. Ik heb een abonnement voor een beperkt aantal keer per maand, hierdoor heb ik al een soort ‘begrenzing’. Hiernaast kan het ook helpen om het bewegen met iemand samen te doen en je ook echt aan die momenten te houden. 

Stop met vergelijken

Eén van de moeilijke punten misschien wel: stoppen met vergelijken. Ik denk dat jezelf vergelijken heel menselijk is, we doen het allemaal. Maar zeker wanneer je ergens net mee begint, is het onrealistisch om te verwachten dat je net zo goed bent als anderen die het al veel langer doen. Hiernaast denk ik ook dat het hier helemaal niet over moet gaan. En toch betrap ik mezelf er wel eens op dat ik mijn eigen sportprestaties met die van anderen vergelijk. Maar iedereen heeft een ander lichaam met zijn of haar beperkingen, een eigen tempo en een andere ervaring. Voor mij voelt het soms een beetje suf om ‘wat minder snel’ door de oefeningen te gaan (of met een roder hoofd), maar dit soort dingen wil je niet forceren. Je hebt maar één lichaam en door steeds die grens over te gaan, doe je uiteindelijk meer kwaad dan goed. 

Waar ik zelf ook op moest letten bij het weer beginnen met sporten, is het vergelijken met mijn eerdere zelf. Zeker tijdens mijn eetstoornis ging ik altijd de competitie aan met mezelf. Ik moet sneller en beter zijn dan de keer ervoor. Ook hier geldt: doe wat voor jou nu goed voelt. Een gezonde dosis competitie is niet erg natuurlijk, maar de nadruk moet hierbij wel echt liggen op gezond. Het is zeker niet de bedoeling dat die strijd het wint van jouw sportplezier. Is dat wel zo? Schroom dan niet om dit, waar mogelijk, aan te geven en hier hulp bij te zoeken. 

Zorg voor voldoende rust

Rust is zo ontzettend belangrijk, dat kon je eerder ook al in deze blog lezen. Sporten kan fijn en goed zijn, maar wanneer jouw spieren (en de rest van je lichaam) niet de tijd hebben om te herstellen, zul je ze uiteindelijk overbelasten. Vind je het moeilijk om die rust te nemen? Daar ben je echt niet alleen in. Misschien dat het voor jou waardevol is om te onderzoeken wat die onrust veroorzaakt? 

Eet en drink goed

Een volwaardig eetpatroon is voor iedereen heel belangrijk. Ik wilde dit zelf ook eerst echt op de rit hebben voordat ik begon met sporten. Ik weet dat bewegen voor mij, tijdens mijn eetstoornis, een trigger kon zijn om te minderen in mijn eetpatroon. Hierdoor wilde ik echt een basis hebben en me ‘comfortabel’ voelen met een gezond en volwaardig eetpatroon. Hiernaast is het ook niet onverstandig om, zeker op de dagen wanneer je sport, wat bij te eten. Je lichaam verbruikt natuurlijk energie en je hebt nieuwe energie nodig voor je spieren om te herstellen. Waar je allemaal uit kunt kiezen is natuurlijk eindeloos, maar dit artikel geeft je hierin wat houvast. 

Het hoeft niet in één keer goed te zijn

Misschien, zeker als je een eetstoornis hebt (gehad), definieer je jezelf als perfectionist. Ik vond het best een uitdaging om dit tijdens het sporten los te laten. Hier kwam ook weer dat stukje vergelijken terug: ik wilde beter zijn dan iedereen om me heen, beter zijn dan mezelf. Maar daar gaat het niet (meer) om. Je bent een mens, je mag fouten maken. Je kunt niet elke dag de beste versie van jezelf zijn en dat hoeft ook niet. Zolang je geniet van je sportmomenten, is het doel allang bereikt. Toch?

Extra tip voor bewegingsdrang

Heb jij last (gehad) van bewegingsdrang en wil je gaan sporten? Natuurlijk kan ik niet bepalen of dit het juiste moment is voor jou, maar als jij op dit moment echt actief last hebt van die drang, wil ik je wel vragen hoe jij hier zelf tegenaan kijkt. Deze blog van Daphne kan misschien voor wat inzicht zorgen. Wanneer is sporten eigenlijk ongezond en waar kun je dit aan herkennen?

Wil je alle blogs en video’s over bewegingsdrang (nog eens) zien? Dat kan hier

Extra tip voor een afkeer tegen sporten

Het gevoel dat je nooit meer ‘normaal’ kunt sporten of sporten alleen maar met een eetstoornis kunnen associëren… Dat is vervelend en oh zo herkenbaar. Ik denk dat het misschien ook wel een ‘natuurlijke’ reactie kan zijn om zo jezelf te beschermen tegen een mogelijke terugval. Zeker als je ook last hebt gehad van beweginsdrang en dit niet los kunt zien van een eetstoornis, kan dit toch als ‘gevaarlijk’ voelen. Ik hoop dat deze blog je heeft laten inzien dat het mogelijk is om ook met een eetstoornisachtergrond op een gezonde manier te bewegen. Dat hoeft allemaal niet nu, maar weet dat, wanneer jij er klaar voor bent, je dit op jouw manier mag onderzoeken. 


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar. 

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

5 reacties op “Beginnen met sporten na een eetstoornis”

  1. Ik ben vroeger nooit een sporter geweest. Tijdens mijn laatste terugval van m’n eetstoornis, kwam wel ineens de beweegdrang. Gelukkig werd dat minder toen ik met m’n begeleidster hier afspraken over maakte. Sinds een paar weken ben ik lid van een sportvereniging voor mensen met autisme. Bij deze vereniging ligt de nadruk vooral op het in contact komen met ‘lotgenoten’ en de gezelligheid van het samen bewegen. Elke sportavond of -middag doen we een andere activiteit waarbij de lat vrij laag ligt. Nu ik een aantal keer ben geweest, merk ik dat dit een hele fijne manier voor mij. Het is niet te intensief, maar het werkt wel als uitlaatklep en dat had/heb ik nodig. Het voldoende eten op die momenten is nog wel een uitdaging. Ik wil het wel, maar voel nog niet goed aan hoeveel ik nodig heb.

  2. Lonneke hoe ervaar jij het competitieve element van CrossFit? Als in: zo veel mogelijk herhalingen binnen een bepaalde tijd.

    1. ook wel benieuwd naar. En hoe je dan toch kan letten op je eigen grenzen.

  3. Dankjewel voor het plaatsen van deze blog! Precies de goede timing. Ik wil ook graag weer het sporten oppakken, maar ben zo bang dat het weer een obsessie wordt. En dat terwijl ik sporten ook leuk kan vinden… Ik durf het gewoon niet meer. Misschien moet ik daar hulp bij vragen, dankjewel voor dat inzicht 🙂

  4. @ IRene, gezien dat ze ook bij de OS aan het klimmen zijn? Ik zie het nu op Eurosport! Of doe jij een andere discipline qua klimmen? Echt leuk dat jij dit ontdekt hebt. Ik kijk er naar uit te kunnen boksen en echt te genieten van een uurtje sporten zonder dat het uit mijn tenen moet komen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *