Bekentenissen over borderline

Over een borderline persoonlijkheidsstoornis is al veel gezegd en geschreven. Ik heb hier ook al een aantal blogs over geschreven die je hier terug kunt vinden. Als je kampt met borderline, dan kan dat ontzettend ingewikkeld zijn. In deze blog deel ik verschillende bekentenissen van mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Deze bekentenissen kunnen herkenning en steunen bieden en daarmee laten zien dat jij, als je ook te maken hebt met borderline, hier niet alleen in bent.

Met deze blog wil ik niet zeggen dat iedereen met borderline deze gedachtes heeft. Het zijn enkel verschillende gedachtes die weleens voorkomen bij mensen met borderline. Niet iedereen met borderline heeft al deze gedachtes en niet iedereen die deze gedachtes heeft, heeft borderline. 

Bron

1. Als iemand niet direct reageert op mijn Whatsapp-bericht, ga ik piekeren en ben ik bang dat ik iets verkeerd heb gezegd of gedaan.
Het is dan lastig te bedenken dat het niet aan mij ligt en dat diegene misschien gewoon aan het werk is of op school zit en later wel zal reageren.  

2. Ik haat mijn leven. Het ene moment voel ik me fantastisch, het andere moment zit alles tegen. Het put me uit.
Dit heeft te maken met stemmingswisselingen die vaak voorkomen bij borderline. Je kunt je hierdoor erg goed voelen terwijl je je later ineens een stuk slechter voelt, zonder hele duidelijke oorzaken. Voor degene die hier last van heeft is dit erg vermoeiend.  

3. Soms gebruik ik mijn diagnose om dingen voor elkaar te krijgen.
Bijvoorbeeld voor een extra herkansing op school, om later te mogen beginnen op het werk of om meer kans te maken op een uitkering bij het UWV. 

4. Ik vind dat ik het niet verdien om gelukkig te zijn
Door mijn lage zelfbeeld vind ik het moeilijk om mezelf iets positiefs te gunnen. Ik zie overal het negatieve van in en kijk vooral naar het negatieve.  

5. Als mijn vriend met een ander meisje praat, word ik ontzettend boos, maar eigenlijk ben ik dan vooral heel bang dat hij dan merkt dat anderen veel leuker zijn en ik hem dan kwijtraak.
Ik kan dan maar moeilijk inzien dat hij gewoon even met iemand kletst. Ik ben zo onzeker over mezelf dat ik jaloers word omdat ik het idee heb dat anderen veel leuker zijn. 

Bron

6. Niemand weet dat ik borderline heb, ik ben bang dat ik iedereen kwijtraak als ik het aan iemand vertel, vanwege het beeld dat mensen over borderline hebben.
Iedereen denkt dat mensen met borderline hartstikke gek zijn, dus ik houd dat liever voor mezelf. 

7. Ik vraag me regelmatig af waarom ik besta en wat mijn leven ertoe doet.
Ik voel me altijd leeg en alles wat ik doe voelt zinloos. Waar doen we het allemaal voor? Dat speelt geregeld door mijn hoofd. 

8. Het is mijn schuld dat ik borderline heb.
Ik gedraag me zo raar dus dan komt het vast door mij dat ik zo ben. Ik vind het lastig te bedenken dat het met dingen van vroeger te maken hebben dat ik zo geworden ben. 

9. Officieel ben ik genezen van borderline en soms vind ik dat jammer. Borderline was voor mijn gevoel soms een excuus om raar of gek te doen en geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen. Nu kan dat niet meer.
Het is heel fijn om niet meer zoveel last te hebben van al die problemen, maar niet alles is direct opgelost.  

10. Ik durf niet te solliciteren voor een baan omdat ik bang ben afgewezen te worden en dat vind ik veel te moeilijk.
Het helemaal niet proberen is soms makkelijker dan de mogelijkheid om eventueel afgewezen te worden. 

Bron

Wat is jouw bekentenis?

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

13 reacties op “Bekentenissen over borderline”

  1. Ik herken veel hierin voorafgaand aan alle therapieën. Het kan zo veel malen beter worden. Nog steeds verzwijg ik mijn diagnose door het stigma. In het verleden reageerde in ene heel anders op me toen ze het wiste. Ik was niet veranderd maar hun zagen me als een monster.

  2. Veel herkenning in deze blog. Bij mij is borderline niet gediagnostiseerd omdat ze me te koet gevolgd hebben maar hebben wel gezegd dat ik kenmerken heb van maar om t beeld helderder te krijgen moesten ze me langer zien binnen een opname. Schrok heel erg van de halve diagnose maar door een aantal blogs hier zoals de stille borderline zie ik mezelf er zeker in terug helaas. Ben er nu vooral mee bezig om er mee om te leren gaan maar dat gaat echt met vallen en opstaan en zeker in combinatie met me eetstoornis. Vertel t ook niet aan de buitenwereld vind ik gewoon niet nodig maar beeld van borderline schrikt ook wel af om t te doen zeg maar. Bedankt weer voor deze fijne blog!! En ondanks dat deze dagen niet altijd even makkelijk zijn toch wens ik iedereen fijne dagen toe!!!

  3. Ik kamp zelf ook al jaren met borderline. Talloze (niets uitgehaalde) opnames gehad, bakken medicatie geslikt, en nog steeds hetzelfde. Hierbij komt mijn eetstoornis die alles nog dubbel zo moeilijk maakt.
    In blote armen of benen over straat lopen lukt niet meer, ik ben één en al litteken.
    Nog steeds heb ik maandelijkse bezoeken aan de spoedafdeling om wonden te hechten, nog steeds kamp ik met suïcidegedachten en plannen, en nog steeds ben ik in behandeling. Mijn lichaam is inwendig kapot (braken, laxeren, middelenmisbruik) en uitwendig scheelt het ook niet veel.
    Borderline is een verschrikkelijke ‘ziekte’. En toch ben ik voor de buitenwereld een ‘normale’ 23-jare masterstudente aan de universiteit. Niemand weet het en ik durf het ook aan niemand te zeggen. Maar eens terug op kot ben ik een apatisch wezen die alleen zichzelf kapot wil maken… En daarmee zoveel mensen rondom mij pijn doe…

  4. Wauw er zijn best wat dingen waar ik me in kan vinden…

  5. Ik kan nooit van mijn gevoel op aan. Dat gaat van leeg maar euforisch naar “normaal”… Vooral als ik me leeg en somber voel dan schaam ik me zo dat ik niemand meer wil zien.
    Ik voel me momenteel afgewezen door bijna iedereen maar misschien zit dat ook alleen maar in mn hoofd. Het voelt zo. Ik vind mezelf zo mislukt.
    Daarom zoek ik geen contacten meer maar ik word steeds eenzamer. Maar iemand die zit te kniezen zonder er iets aan te doen heb ik geen respect voor. Ik heb geen respect voor mezelf.

  6. borderline is sucks

  7. ik herken veel maar heb een andere diagnose hoe kan dit ?

  8. Jahoor, dat kan heel goed. Psychische stoornissen hebben vaak overlap met elkaar, wat inhoudt dat bepaalde symptomen bij meerdere stoornissen voor kunnen komen; bijv punt 1, 2 en 7 passen ook goed bij depressieve problematiek en verschillende punten passen ook goed bij angstproblematiek of andere stoornissen.

  9. Ik herken letterlijk ALLES, maar ik heb nog nooit gedacht aan Borderline, vooral omdat dit nog vaak (onterecht) geassocieerd word met een agressief iemand met een kort lontje…

  10. 1, 2, 4, 7, 8,

  11. Maar 1 2 4 7 8 passen een weer bij heel veel andere stoornissen,dus mensen maak je zelf nu niet bang door te denken dat je borderline hebt.

  12. Te herkenbaar. Officieel niet gediagnostiseerd op borderline omdat ik te jong was destijds. Ze mochten toen alleen zeggen dat ik trekken daarvan had..
    Gelukkig gaat het een stuk beter, maar het blijft voor altijd. S U C K S

  13. Ik werk nu al heel wat jaartjes in de zorg, met voornamelijk mensen met Borderline. Je schrijft het heel erg treffend en herkenbaar. Niet alleen voor dragers maar ook voor hulpverleners. Mooi om te zien dat er mensen zijn die het zo herkenbaar kunnen benoemen en opschrijven dat het bijna ongelooflijk is dat ze er zelf mee kampen (of gekamd te hebben in jou geval).

    Rob

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *