Ben ik dik in deze jurk?

Terwijl ik mij in een broek aan het wurmen ben hoor ik mijn vriendin in het pashokje naast mij klagen over een jurk die ze aan heeft. Ze doet het gordijn open en ik zie aan haar dat ze ergens mee zit. Vervolgens zegt ze dat ze veel te dik is voor deze jurk. Ik kijk naar haar en zie dat het haar geweldig staat. De jurk tekent niet, de kleur staat haar goed, het model is perfect voor haar figuur en ze is al helemaal niet dik. Ze is zo onzeker soms en bekijkt zichzelf een stuk kritischer dan dat ik doe. Ze ziet dingen die ik niet zie. Ze is ook niet gewend om jurken te dragen, maar het staat haar prachtig.

Het is inmiddels een soort kenmerk geworden van veel vrouwen om te klagen over hun ‘te dikke’ lichaam en om hierin bevestiging te vragen. Het is niet voor niks dat praktisch alle mannen dit herkennen en het zelfs in reclamespotjes voorkomt. Het is nou eenmaal iets wat veel voorkomt. Veel vrouwen zijn ontevreden maar misschien ook wel vooral onzeker als het gaat om hun lichaam. Dingen als “heb ik een dikke kont in deze broek?” of “ben ik dik in deze jurk?” worden al snel gezegd en het lijkt in sommige gevallen zelfs een soort gewoonte te worden. Het zijn voor veel vrouwen herkenbare gedachtes die zij hebben voor de spiegel.

Vragen om bevestiging
Zelf heb ik dit soort vragen eigenlijk niet zo vaak gesteld. Wel in de vorm van of iets leuk stond en of de kleur goed bij mij paste, maar niet omdat ik bang was dat ik te dik zou zijn. Het was eerder zo dat ik bang was dat ik er te dun in zou lijken of dat ik een broek aan had waarin ik geen billen had ofzo. Ik denk dat sommige vrouwen al snel deze vraag stellen en dat het voortkomt uit automatisme maar dat er in de meeste gevallen een wens achter ligt. De wens om bevestiging of iets wel of niet leuk staat of de bevestiging willen hebben dat je niet dik bent.

Ook denk ik dat we onbewust zoeken naar opmerkingen van anderen om het beeld wat wij hebben van onszelf te bevestigen. Niet omdat wij het willen, maar het gebeurt vaak onbewust wel. Ik merk namelijk vaak dat het geen gewicht in de schaal legt als ik zeg “nee je bent helemaal niet dik in die jurk”. Daarnaast is het een natuurlijke neiging om dingen op te merken die passen bij het beeld in ons hoofd. We hoeven dat beeld dan niet te corrigeren maar alleen maar aan te vullen. Dit is alleen lang niet altijd helpend en het zorgt ook lang niet altijd voor een realistisch beeld.

“Het vragen om bevestiging of iets mij wel of niet goed stond werd op gegeven moment een soort gewoonte. Ik vroeg het bij bijna alles en aan bijna iedereen. Het antwoord deed er op gegeven moment niet zoveel meer toe, want het maakte geen verschil als iemand zei dat ik niet dik was. Iemand heeft weleens tegen mij gezegd dat ik beter een ander model rok kon dragen omdat dat mij beter zou staan. Dat zorgde wel direct voor paniek in mijn hoofd. Ik trok mijn conclusies en dacht direct dat ze me dik en lelijk vond. Ik verweet haar ergens dat ze dit tegen mij zei en achteraf kan ik wel bedenken dat ik zo’n antwoord kan verwachten als ik er naar vraag. Ik heb er overigens ook niks aan als mensen geen eerlijk antwoord geven. Deze gedachte helpt mij wel om wat bewuster stil te staan bij de vragen die ik stel. Wil ik er echt antwoord op? Ook als dat betekent dat ik me dan misschien daarna nog onzekerder en slechter voel? Gek genoeg helpt het ook om het antwoord dat ik niet dik zou zijn in bepaalde kleding, wat serieuzer te nemen.. al blijf ik toch nog wel een beetje aan mijzelf twijfelen. ” – Simone

Het antwoord lijkt soms nooit goed genoeg te zijn. Als je een eetstoornis hebt, is dit soms ook het geval als het gaat om complimenten. Als iemand zegt ‘wat zie je er goed uit’, draait je hoofd misschien wel direct overuren. Het is een compliment wat ook echt als compliment bedoelt is en wat iemand zonder eetstoornis waarschijnlijk heel fijn vindt om te horen. Wanneer je onzeker bent over jezelf en een eetstoornis hebt, kunnen gedachten door je hoofd gaan als: “Betekent het dat ze me dik vindt?”, “zie je wel, ik ben aangekomen!”, “Ik zie er niet ziek genoeg uit” of “Nu denken ze straks dat het goed met me gaat”. Een compliment wordt dan heel anders opgevat dan het bedoeld is en zorgt er dan misschien voor dat je je alleen maar slechter voelt.

Hoe ga je hiermee om?
Het constant vragen om bevestiging levert iets op, anders is het niet iets wat je blijft doen. Het is alleen denk ik wel interessant om eens bij jezelf na te gaan wat maakt dat je dit steeds doet. Welke wens of behoefte ligt daar onder? En wat doet het antwoord met je? Kan je het van iemand aannemen als gezegd wordt dat je niet dik bent en kun je daardoor misschien beter relativeren? De vraag is of het helpend is om vaak naar die bevestiging te vragen en het kan raadzaam zijn om eens te proberen het achterwege te laten. Om gewoon kleding te passen zonder dat je die vraag stelt, maar dat je een reactie afwacht van de ander. Die komt vaak vanzelf.

Daarnaast is het denk ik nog beter om eerst eens te kijken naar wat je er zelf van vindt. Op het hangertje in de winkel vond je het leuk en als je het al in je kast hebt hangen, heb je het niet voor niks gekocht. Wat maakt dat je ineens gaat twijfelen als je het aan hebt getrokken? Wat zie je en hoe voel je je daarbij? Het is daarnaast ook wel gewoon normaal om je niet altijd goed te voelen in bepaalde kleding. Ik sta ‘s morgens ook weleens voor de spiegel en kom dan tot de conclusie dat ik eigenlijk helemaal niet blij wordt als ik mezelf in een jurkje zie die ik op andere momenten graag draag. Soms voel je je ook beter als je iets anders draagt en heb je ook weleens dagen dat niks en goed en lekker zit en dat je sowieso wat onzekerder bent.

Ik vraag me alleen af in hoeverre het helpt om constant vragen te stellen vanuit onzekerheid waarbij je bijvoorbeeld vraagt of je dik bent in een bepaald kledingstuk. Ik denk dat het op gegeven moment voor irritaties kan zorgen, zeker als degene aan wie je het vraagt merkt dat het toch niet zoveel uitmaakt wat ze zeggen omdat het nooit goed genoeg lijkt te zijn. Ik denk ook dat het niet altijd helpt om dit steeds uit te spreken omdat je de focus alleen maar meer legt op je ontevredenheid en onzekerheid ten opzichte van je figuur. Ik ben benieuwd hoe jij hier over denkt.

Lees ook: waarom ik trots ben op mijn lichaam, je mooi voelen in kleding en ben ik dik?

Fotografie: Daniel M. Viero

Hoor of zeg jij dit vaak?