Body positivity hielp mij niet

Het is al een aantal jaar in opkomst en tegenwoordig staat het internet er helemaal vol mee: het zogenaamde ‘body positivity’. In kranten, artikelen en op social media gaat steeds meer aandacht naar je fijn voelen in het lichaam dat je hebt. Denk aan plus size models, inspirerende quotes op het internet, youtubers en bloggers die openhartig over hun lichaam en imperfecties vertellen. Er bestaat geen goed of slecht lichaam. Elk lichaam is mooi op zijn eigen, unieke manier. Het heeft al veel mensen geholpen zich lekkerder in hun vel te laten voelen. Ik vond het fijn om te zien dat hier steeds meer aandacht naar ging, maar voor mij deed het niet zo veel. 

Toen ik een eetstoornis had, werden er ook al ‘body positivity’ acties gedaan en berichten geplaatst. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst hoorde van een plus size model en ik las artikelen die in gingen tegen de slogan “real woman have curves“. Of je nou wel of geen curves hebt, je bent toch altijd een echte vrouw? Hier werd onwijs veel op gereageerd door mensen uit mijn omgeving en het was een groot onderwerp van discussie. Ik was blij dat dit bestond, dat er mensen waren met dezelfde problemen als ik. Mensen die niet lekker in hun vel zaten en hun lichaam op een nieuwe manier leerden waarderen. Iedereen is anders en goed zoals ‘ie is. Een echte vrouw kan rondingen hebben, maar ze kan het ook niet hebben. Het maakt haar niet meer of minder vrouw. Sommige mensen zijn wat dunner, sommige wat dikker, maar beide zijn mooi en waardevol. Uiterlijk is niet alles, maar dat wat er is mag je van houden in welke vorm het ook komt. Omarm je oneffen huid en accepteer de stoppels onder je oksels. We hebben allemaal wel wat. 

De laatste jaren is ‘body positivity’ activisme alleen maar groter geworden. Instagrammers als Bodyposipanda en Selfloveclubb veroveren het internet met hun eerlijke instagram-posts en duidelijke statements. Ook gaan veel kunstenaars aan de haal met het onderwerp. Zo tovert Zinteta striae om tot prachtige kunstwerkjes en vind je op Recoverywarriors inspirerende quotes en teksten. Ook op YouTube zijn veel vloggers die speciale video’s maken over het accepteren van hun lichaam. Neem bijvoorbeeld Vera Camilla die een maandelijks een ‘lichaamstaal‘ video uitbrengt waarin zij ophartig praat over het accepteren van haar lichaam.

Ik vind dit echt een hele goede ontwikkeling en ik zie dat veel mensen er een hoop steun uit halen. Super goed dat dit nu gebeurt en dat we het gesprek open kunnen aangaan. Het wordt steeds minder een taboe om over de imperfecties, of eigenlijk verschillen, van het menselijk lichaam te praten. Perfectie bestaat niet, dus we hoeven onszelf toch ook niet imperfect te noemen? We zijn allemaal mensen, we komen in verschillende vormen en maten en zullen er nooit allemaal hetzelfde uit kunnen zien. Er naar streven heeft geen zin, omarm wie je bent.

Echter kon ik er wat mezelf betreft niet in geloven. Het concept van ‘body positivity’ geldt misschien voor hen, maar niet voor mij, vond ik. In theorie was ik het er best wel mee eens, maar het klopte niet met mijn eigen gevoelens. Ik voelde een enorme golf van paniek opkomen wanneer ik alleen al dacht aan het accepteren van mijn lichaam zoals het is. Het is niet zo simpel gedaan als het gezegd is. Mijn herstel heeft toch echt van andere dingen afgehangen.

Het gaat niet over eten. Mijn eetstoornis ging niet over het hebben van ‘het perfecte’ lichaan. Mijn eetstoornis was mijn uitlaatklep wanneer emoties te heftig werden. Ik luisterde niet goed naar mijn lichaam, wilde alles perfect doen en negeerde emoties tot ze zo hoog opliepen dat ik ze niet meer kon ontkennen. Het was alsof ik in een mum van tijd van 0 naar 10 was geschoten en ik totaal geen controle had over hoe ik me voelde. Mijn eetstoornis hielp me dat gevoel te verdoven en zogenaamde controle te behouden. Het was mijn excuus niet te hoeven voldoen aan wat ik dacht dat er van mij verwacht werd, want ik zou het toch nooit kunnen waarmaken. Het was mijn manier om liefde en steun te vragen, wat ik anders niet zou verdienen. Om vervolgens weer de tweestrijd aan te gaan of ik die liefde eigenlijk wel waard was. Toch kon ik mezelf zo verliezen in mijn eetstoornis dat het veiliger voelde dan de wereld om mij heen. Dit, terwijl het me eigenlijk kapot maakte. Ik was constant in conflict met mezelf. Dat maakt de strijd ook zo moeilijk. Het heeft mij jaren therapie gekost om mijn zelfvertrouwen weer terug te winnen en te durven geloven dat ik mijn eetstoornis niet nodig had, dat ik sterk was. Dit ging veel verder dan slechts het accepteren van mijn lichaam en mijn vrouwelijkheid.

Een eetstoornis gaat niet slechts over eten of gewicht. Het gaat niet slechts over je mooi en aantrekkelijk voelen. Het gaat over controle, angst, een laag zelfbeeld, emoties onderdrukken. Een eetstoornis kan voor mij iets anders betekenen dan dat het voor jou betekent. Ik wil hiermee overigens niet zeggen dat ‘body positivity’ onzin is. Zoals ik al had gezegd vind ik het een super goede ontwikkeling en denk ik dat het veel mensen helpt. 

Nu ik geen eetstoornis meer heb kan ik me wel heel goed vinden in ‘body positivity’ activisme. Ook nu, na mijn eetstoornis, ben ik nog wel eens onzeker over bepaalde dingen. Nu ik er voor open sta en mijn eetstoornis me geen onjuiste dingen meer influistert, hebben die berichten, afbeeldingen en video’s absoluut een positief effect op mij. Ik kan nu wel voelen dat ik mooi ben zoals ik ben. Ik kan nu wel geloven dat het perfecte lichaam niet bestaat en dat gebreken mag hebben. Ik kan geloven dat ik hier niet alleen in ben. Ik kan geloven dat mijn uniekheid mij juist waardevol maakt. Het is fantastisch dat er steeds ophartiger en eerlijker over dit onderwerp gesproken wordt en ik denk dat het veel mensen wel helpt.

Daarnaast voel ik nu ook dat een lichaam meer is dan alleen uiterlijk. Ik vind een lichaam, welk lichaam dan ook, zo mooi en bijzonder. Dankzij mijn lichaam kan ik dansen door de woonkamer, wat ik zo heerlijk vind om te doen. Met mijn handen kan ik kunst maken en gitaar spelen. Met mijn armen kan ik mijn naasten omhelzen. Met mijn voeten kan ik wandelingen maken door de prachtige natuur die zich gewoon hier op aarde bevindt. Met mijn mond kan ik zingen onder de douche en met mijn oren luister ik naar mooie muziek. Ik zorg graag goed voor mijn lichaam, want met mijn lichaam kan ik leven. Een leven wat ik heb moeten leren aangaan met al zijn ups en down. Een leven waar ik, dankzij mijn lichaam, onwijs veel van geniet. 

Wat vind jij van ‘body positivity’ activisme?

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

10 reacties op “Body positivity hielp mij niet”

  1. Wat jammer dat het jou niet heeft geholpen. Bij mij juist wel, maar pas toen ik begonnen was met therapie. In die tijd kwam ik veel aan. Maar als ik keek naar een prachtig succesvol plus-size model, wist ik dat aankomen niet meteen falen hoeft te betekenen.

  2. Vanuit eetstoornis-perspectief zou je zelfs (heel sneaky) zeggen: “Als alle lichamen mooi en oke zijn zoals ze zijn, dan is uitgemergeld ook oke. Vrouwen komen in alle soorten en maten, de bilboards zeggen het zelfs!”
    Maar op mij persoonlijk heeft de body-positivity beweging geen negatief maar ook geen positief effect. Gewoon neutraal, in de zin dat het geen invloed had op mijn ES of zelfbeeld. Vooral omdat ik nooit bezig ben geweest om er op een bepaalde manier uit te zien. Me richten op eten en andere dwangdingetjes heeft meer met stressregulatie en vermijding van het leven te maken.
    Maar in principe vind ik het wel een goede trend dat er vaker modellen met verschillende maten worden gebruikt bijvoorbeeld en dat niet meer altijd alle imperfecties worden gefotoshopt (meestal wel helaas). Ik denk dat body-positivity en variatie in modellen vooral veel verschil kan maken voor toekomstige generaties die dus niet eerder zijn blootgesteld aan 1 type ideaalbeeld.

  3. Oef … Ik begon zo stilaan te denken dat ik de enige was die daar niets aan had.
    Ik vind die hele body positivity heel erg dubbel. Alsof sommige mensen moeten benadrukken dat striae, een opgeblazen buik ‘s avonds, … normaal zijn. DAT IS GEWOON NORMAAL! Je hoeft daar echt niet zo de nadruk op te leggen. Daardoor lijkt het juist alsof het niet normaal is en je mensen daarvan moet overtuigen. Oké, deze uitleg klinkt hel erg vaag. Maar mij doet het absoluut niets als iemand met een maatje 40 op de cover staat. Het doet me overigens ook niets als iemand met een kindermaatje op die cover staat.
    Maar misschien is dat omdat bij mij anorexia nooit over gewicht ging. Het boeit me niet hoeveel iemand weegt of hoeveel die eet. Het boeit me niet welke huidskleur iemand heeft en of die een handicap heeft. Ik ben overigens wel voorstander van meer diversiteit in de media maar zonder dat daar de klemtoon op gelegd wordt van ‘Hé, kijk! Wij nemen iemand aan met een handicap!’ Alsof dat zoiets spectaculair is.
    Ik haal veel meer motivatie uit verhalen van mensen die de aandacht leggen op iets wat ze kunnen of bereikt hebben ipv op hoe ze er uit zien. Mensen die hun droom hebben gevolgd ondanks dat dat een sprong in de diepte was of mensen die volhielden ondanks tegenslagen en nu bereikt hebben wat ze wouden bereiken. Misschien omdat een eetstoornis bij mij eerder ging over rust in m’n hoofd en het gevoel hebben niet voor mezelf te mogen kiezen. Over angst, niet goed genoeg zijn, perfectionisme en voor iedereen goed willen doen en mezelf daarbij wegcijferen. Hoe mijn lijf er uit ziet kan me daarbij weinig schelen.

    1. Wow, precies dit! Goed omschreven zeg!

    2. Hier sluit ik me ook bij aan!!

  4. Ik vind het erg goed dat er aandacht aan wordt geschonken, maar ik vind het wel stom dat wat zwaardere vrouwen zich heel erg arrogant opzetten tegen minder zware vrouwen. Niet dat ik er verder wat van aantrek, maar dat is me wel opgevallen.. ik vind dat de uitstraling van iemand ook telt, en jij hebt echt wel een vrolijke, leuke uitstraling, Irene! 🙂

  5. mij heeft het ook nooit geholpen
    het ging er me nooit om om ‘mooi gevonden’ te worden
    toen ik nog overgewicht had, waren het niet de media die me een slecht gevoel over mezelf gaven. Dat waren mijn familie, klasgenoten, …
    en toen ik in ondergewicht belandde begon er plots overal plussize op te duiken. Langs de ene kant lees je dan dat je vanaf maatje 40 al als plus size gezien wordt, langs de andere kant zie je op de foto’s over body positivity bijna niemand met een gewoon gezond gewicht.
    Mij stoort het gewoon omdat , op welke manier dan ook, het weer eens campagnes zijn die zich focussen op ‘hoe je eruit ziet’ en niet benadrukken wat je met -of ondanks- je lichaam kan doen

  6. Mij helpt body positivisme ook niet!
    Ergens blijft het hetzelfde ,;mensen blijven maar bezig met hun lichaam.Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen,maar er zijn meer dingen die je gelukkig maken dan je lichaam en er zijn meer dingen nodig voor een goed zelfbeeld dan je lichaam alleen!

    Ik vind het tijd dat wij het over leukere en interessantere dingen hebben dan ons lijf.Het is zo overdreven op deze manier ,je komt het overal tegen.We worden zo klein gehouden en maken ons wereldje zo klein als wij hier steeds mee bezig zijn.

  7. Ik vind de reacties hierop wel heel negatief. Mij hielp het trouwens wel want ik was heel gefocust op het ideaalbeeld.

    – plussize modellen of bopo mensen met wat meer gewicht doen niet arrogant tegenover iemand net een slank postuur of mager van zichzelf. Het gaat puur omarmen wie je bent. Real woman have curves is daarin al lang achterhaald.
    – het gaat of meer dan uiterlijk het gaat ook om voelen, leren van jezelf te houden en jezelf te verzorgen
    – leren wat eten op gevoel is.

    De nadruk ligt ook niet heel erg op om je imperfecties te accepteren er worden posts over gemaakt om men te leren dat het normaal is want sommige mensen weten dat echt niet .

    Ik sta dus volledig achter bodypositivity

    1. Helemaal mee eens! Het helpt veel mensen wèl! Zeker als ze begrijpen wat het precies inhoudt, want de media gaat er soms op de verkeerde manier mee aan de haal. Het gaat om veel meer dan uiterlijk.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *