Boos zijn terwijl je verdrietig bent

”Soms ben ik zo ontzettend boos, terwijl ik eigenlijk gewoon hartstikke verdrietig ben. Ik doe onwijs onaardig of word gewoon chagrijnig en kwaad. Ik wil wel verdrietig zijn, maar het lukt niet. Het enige wat ik kan is boos zijn op iedereen. Want… het doet pijn.”

Soms uit je niet de emotie die je wilt uiten. Je wordt heel druk of hyper als je je onzeker of zenuwachtig voelt of boos terwijl je eigenlijk in tranen uit wilt barsten. Best lastig, want voor je omgeving is het dan moeilijk te weten hoe jij je nu echt voelt en wat ze voor je kunnen doen.

Misschien ben je gekwetst en trek je een enorme muur omhoog. Heel lastig voor je omgeving, maar voor jou de enige manier om je niet nog slechter te gaan voelen. Die muur van boosheid of onverschilligheid kan jou helpen je tranen te bedwingen. Het voelt beter, sterker en niemand kan erbij.

Maar is het eigenlijk niet handig om die gevoelens er toch maar uit te gooien en achter die muur vandaan te kruipen? Het is misschien super eng om te laten zien dat je je helemaal niet zo sterk voelt, misschien niet kwaad, maar gewoon heel erg verdrietig bent. Je kwetsbaar opstellen is eng, want zonder die muur ben je misschien een stuk makkelijker te raken. Toch is het belangrijk je muurtje soms even af te breken. 

Wat kan helpen?
 Schrijf over wat je voelt en dan niet alleen over de dingen waar je boos over bent, maar juist wat jou pijn doet of verdrietig maakt. ”Ik ben boos, maar eigenlijk voel ik mij heel verdrietig, omdat…”

Zeg tegen de persoon waar je boos op bent dat je het niet zo bedoelt, maar dat je het moeilijk vindt om verdrietig te zijn en daarom boos bent. Zo verklein je de afstand die je hebt veroorzaakt met je boosheid alweer een beetje.  

Kijk een zielige film, lees een dramatisch boek of doe iets anders waardoor je tranen los kunnen komen. Op die manier kun je je wat losmaken van de boosheid en meer inleven in je verdrietige gevoelens.  

Uit alle boosheid door bijvoorbeeld op je matras te slaan met een kussen, keihard te gillen of te schoppen tegen een voetbal. Achter boosheid zit vaak verdriet. Als je dus voorbij de boosheid komt door die te uiten, kom je bij je tranen die eruit moeten.

Als je altijd maar boos reageert op dingen die moeilijk zijn, tegenzitten of je kwetsen kan dat behoorlijk frustrerend zijn voor jou en je omgeving. Boos zijn is op zich prima, maar soms is het ook goed gewoon te vertellen wat je voelt. Denk een volgende keer eens na waarom je boos wordt, voordat je boos wordt en spreek dat uit naar de persoon of tijdens die situatie waarin je gekwetst wordt. 

Ben jij wel eens boos terwijl je eigenlijk verdrietig bent?

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

40 reacties op “Boos zijn terwijl je verdrietig bent”

  1. Ja, herkenbaar. Dit hield me vandaag nog bezig. Ik voel me eigenlijk heel verdrietig, maar soms denk ik ik dat ik boos ben en doe ik ook bozig, totdat ik begin te huilen. Dan merk ik dat er vooral veel verdriet in mij schuilt.

  2. It happens all the time.. Meestal als ik boos ben dan zit er een andere emotie achter (vaak verdriet, maar ook angst). Ik leer nu heel langzaam om me beter te uiten en huil nu af en toe, hoe lastig dat ook is. De tips in de blog pas ik ook weleens toe, dat helpt 🙂

  3. Grappig, ik uit me juist andersom.

  4. Jaa heel vaak. Ik kan echt niet verdrietig zijn en als ik verdrietig ben mag ik niet huilen van mezelf. Maar mijn moeder kan ook niet verdrietig of boos zijn, zei zegt dan gewoon door gaan of Nja zo reageert ze. Ik ben heel vaak boos als ik verdrietig wel zijn. Of ik wordt destructief. Ik kan er dus niet mee omgaan.

    Liefs Amanda

  5. Ik heb het omgekeerde … ik begin te wenen als ik kwaad ben. Omdat ik die kwaadheid niet wil uitwerken op anderen. Omdat kwaad worden of roepen voor mij gelijk staat aan controleverlies en anderen kwetsen. Ik denk dat het jaren geleden is dat ik nog eens uitgevlogen ben tegen iemand of heb geroepen.

  6. ik ken het ook
    ik mix gewoon alle gevoelens die niet hetzelfde als ‘blij’ zijn

    ik ben liever boos dan bang of verdrietig
    maar ik vind tonen dat ik boos ben moeilijker dan tonen dat ik andere negatieve gevoelens heb
    wat ik echter heel vaak voel is onmacht, en daar word ik dan weer zowel boos, bang als verdrietig van.

  7. Interessant. Ik heb dat juist andersom. Als ik eigenlijk boos, word ik juist verdrietig of heel somber.

  8. Ik heb het ook meer andersom. Maar vind het verwarrend; misschien ben ik ook wel oprecht verdrietig, maar verwachten anderen meer dat ik boos zal zijn. Als iemand iets doet waar je boos om zou kunnen worden, word ik vaak verdrietig, omdat ik dan teleurgesteld ben.

  9. Dit ben ik haha. Vorige week mijn kamer nog overhoop geschopt met een bal, de woede komt er dan wel uit, maaarr mijn spullen kwamen er minder goed vanaf..

  10. Precies dit, echt precies dit.
    En ik wil niemand daarmee kwetsen, maar op deze manier maak ik een soort afstand volgens mij naar anderen toe. ‘kwetsbaar’ wil ik, kan ik me niet tonen.
    Heel moeilijk besef dit hoor. Dat is zeker. Maar vind deze ‘herkenning’ wel even fijn.

  11. Ik herken het heel erg. Ik uit mij ook altijd zo. Ik reageer heel boos en wanneer ze uit mijn buurt zijn barst ik in tranen uit.
    Door dit artikel stelt het me weer wat meer gerust, omdat ik nu weet dat het er wel een beetje bij hoort.

  12. Ontzettend herkenbaar. Ik ga zo anders doen als ik echt verdrietig ben.
    Ga lachen, of druk doen, of inderdaad boos op met name m’n ouders. Door medicatie kan ik niet goed huilen dus dat is ontzettend naar. Het hoopt allemaal op… Kan ik nog zoiets zieligs opzoeken, het blijft binnen. Tot t op een gegeven moment niet meer kan, de boel te vol zit en ik uiteindelijk wel breek hetzij boos word.

  13. Dat heb ik echt heel vaak… Is zeker niet handig en vaak moet ik gewoon met iets gooien zodat dat boze gevoel weggaat en dan ja, dan komen de tranen. Ik moet het leren beheersen volgens anderen, tot nu toe lukt dat niet. Misschien helpen die punten 🙂

  14. Hmm. Deze blog komt echt op het goede moment. Op dit moment is het eigenlijk dat ik boos ben op alles en iedereen, inclusief mezelf.
    Terwijl er eigenlijk zo veel verdriet zit.

    Bedankt voor deze blog Nouska!

    Liefs.

  15. Heel vaak last van helaas. Al lukt het me beter om niet boos te reageren naar mensen.

  16. haha jaa, maar dan andersom. Ik word ook altijd heel verdrietig als ik boos, gefrustreerd en/of onbegrepen voel.

  17. Ja vandaag nog. Heb een tentamen niet gehaald, dus voel me ontzettend boos (op mezelf), terwijl ik eigenlijk gewoon heel verdrietig ben

  18. Ik ben altijd vrolijk als ik verdrietig ben. Gewoon lachen en vrolijk meedoen. Soms ook boos. Maar boos zijn vinden mensen niet leuk dus dan word ik automatisch weer vrolijk om niet boos te zijn.

  19. Herkenbaar…

  20. jup zo herkenbaar vandaag tijdens de les op school ook gehad 🙁 het word dan teveel boosheid op een gegeven moment en dan barst ik uit in huilen.

  21. ik ook andersom..

  22. Ik heb het juist met alle negatieve emoties,
    Ik lach terwijl ik boos ben en ik lach als ik verdrietig ben,
    En ga zo maar door.
    Ik voel me onveilig bij het uitte van emoties.
    Erg lastig want ik blijf er wel mooi mee zitten.

  23. Meestal komt het voor als je teleurgesteld bent , teleurstelling hebt meegemaakt

  24. of emotioneel labiel zijn

  25. Bij mij als ik teleurgesteld ben

  26. Ik had dit vroeger heel vaak maar als ik t nu heb dan heb ik nog steeds dat ik eerst heel boos word en dan in huilen uitbartst

  27. Heel erg herkenbaar, ik ben heel vaak boos als ik eigenlijk wil huilen. Bij mij eindigt het wel in huilen uiteindelijk.

  28. Schrijven & muziek, dat zijn echt mijn uitlaatkleppen.

  29. Story of my life.

    Als ik me niet fijn voel, gekwets, verdrietig of als ik het ergens moeilijk mee heb, doe ik boos tegenover mn familie. Ik reageer nie door tranen te laten zien, maar door woede te tonen.
    Ik denk dat het voor mij een manier is om me sterk te houden en niet zwak, ook wil ik niet dat ze écht weten hoe ik me voel.

    Afgelopen week was ik ook boos tijdens een therapie uur, maar aan het einde hield ik het niet meer en barstte ik in tranen uit. Dat gebeurt niet vaak, maar ze gingen maar door en het werd me echt teveel.

  30. Herkenbaar, ik word soms gek van mezelf maar voor ik het door heb heb ik al gereageerd op een manier die recht tegenover het gevoel staat welke ik ervaar. En,als ik heel erg verdrietig ben is pissed off makkelijker om zo de pijn weg te drukken, maar uiteindelijk doet alles dan alleen nog maar meer pijn…….. lastig!

  31. Ontzettend herkenbaar. Ik uit mijn verdriet/onmacht ook altijd in boosheid of beter gezegd gewoon woede. En zodra ik alleen ben huil ik. Ik huil niet waar anderen bij zijn. Ik kan en wil mij niet kwetsbaar opstellen. Ik wil niet dat anderen zien dat ik eigenlijk helemaal niet zo sterk ben als dat ik lijk..

  32. Ik heb het precies andersom.
    Ik ben wel eens verdrietig terwijl ik eigenlijk boos ben.

  33. Eerst kon ik mijn emoties goed uiten en erover praten.
    Ik heb een hele moeilijke periode gehad. Bijna elke dag huilen, elke dag enorme angst (later niet eens meer voor iets in het bijzonder) en helemaal verwikkeld zijn in mijn gevoelens.
    Nu gaat het beter, maar ik ben bang om me kut te voelen en om te huilen en verdrietig te zijn. Ik ben bang dat ik me dan weer zo ga voelen als daarvoor.
    Wat er nu gebeurd is dat ik me groot houd, al mijn emoties gaan op een grote hoop & uit dus bijna alle negatieve emoties in boosheid, of ik duw het weg. In mezelf keren of boos worden..

  34. Als ik verdrietig ben omdat ik bijvoorbeeld ruzie heb met me beste vriendin dan wordt ik op veel mensen boos en die denken dan dat ik sago ben en dan moet erachter aan sturen dat het kwam door die ruzie en ‘s avonds schrijf ik altijd alle gevoelens op die ik die dag mee maakte en waarom. Soms komen dan vanzelf de tranen los.

  35. Ik ben erg verdrietig maar dacht dat ik boos was.

  36. ja heb dit heel erg vaak

  37. wil gewoon me huis doen niet depressief zijn .mezelf zijn dus ga ik boos me huis doen vaak samen met verdriet

  38. Ik ben verschrikkelijk boos om de dingen die me in mijn leven overkomen zijn.
    Ik had een zwaar narcistische vader, die mij en mij moeder ontzettend vernederde. Op school werd ik altijd gepest.
    Mijn schoonmoeder en schoonzus vernederden mijn man en mij, en onze kinderen ook. Nóóit konden wij iets goed doen in hun ogen.
    Ik had gebroken met mijn ouders toen ik geconfronteerd werd met mijn jeugd. Ik was 36, mijn vader had net een paar weken in het ziekenhuis gelegen en kon niet voor zichzelf zorgen. Mijn oudste zoon, toen 14, lag in het ziekenhuis voor een ooroperatie. Mijn moeder moest met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis. Ik mee met mijn vader. Ik haatte hem. Moeder werd opgenomen, ik heb mijn vader 2 weken in huis gehad.
    Grootste fout van mijn leven . Raakte zwaar overspannen en depressief. Het is nooit meer goed gekomen.
    In 2015 kreeg mijn man darmkanker. Grote tumor van 25 cm bij ontdekking. Hij is een jaar zwaar ziek geweest, 7 x in het ziekenhuis gelegen. Bestraling en chemo hadden alleen als resultaat dat hij 5 weken doodziek in het ziekenhuis lag, zelfs op de ic. Een hel van een jaar. 47 jaar getrouwd geweest.
    Februari 2018 overleed mijn hartsvriendin aan een hersentumor. In die tijd leerde ik een weduwnaar kennen met wie ik een LAT relatie heb. Om diverse redenen zit er niet meer in dan dat. Hij woont 25 km bij mij vandaan.
    Eindelijk weer wat geluk in mijn leven. Begin februari kreeg ik te horen dat mijn oudste zoon kanker had in een vergevorderd stadium. Niks meer aan te doen. Twéé weken later overleed hij.
    4 weken geleden kreeg ik zelf lichamelijke klachten waarvoor ik naar de specialist in het ziekenhuis moest. Wacht op uitslag van onderzoek.
    Probeerde vanochtend een afspraak bij de huisarts te maken. Kan pas volgende week terecht.
    Toen werd ik wel zo ontzettend boos.
    Míjn pijn, onzekerheid, angst enz. , ik kan er niet mee omgaan.
    Ik ben zó intens verdrietig, maar kan het niet kwijt. Heb verder niemand meer behalve nog een zoon, twee schoondochters en een kleindochter van 4 en kleinzoon van 3. Én mijn vriend. Maar niemand woont dichtbij. Voel me eenzaam en alleen en ontzettend boos op alles wat mijn leven zo sterk heeft bepaalt. Ik heb recht om weer gelukkig te kunnen zijn. Helaas lijkt me dat niet gegund.

  39. Ik reageer eigenlijk blij als ik verdrietig ben weet dan niet goed hoe ik er mee moet omgaan.

  40. Op school krijg ik de laatste tijd veel problemen.
    Mensen die mijn pesten en uitdagen.
    Waardoor ik vaak heel onzeker wordt.
    En ik moet al die problemen zelf oplossen , ik heb niemand Om me heen
    die mij zouden kunnen helpen.
    Op school heb ik 4 vertrouwens personen , Maar ik wil ze niet lastig vallen want ze hebben echt veel werk.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *