Borderline en een eetstoornis

Wanneer de problemen rondom het eten zijn begonnen weet ik niet meer precies. Ik was altijd een vrolijk meisje dat genoot van het leven. Een meisje dat vriendinnetjes had en zich goed voelde zoals ze was. Op mijn 9e zijn mijn ouders gaan scheiden. Wij hebben toen noodgedwongen 11 maanden lang op een camping moeten wonen.

We zagen om het weekend mijn vader en dat was gewoon altijd gezellig. We zaten in de ochtend altijd een uur in de auto om op school te kunnen komen. In die tijd waren mijn opa en oma een soort tweede vader en moeder voor ons. Maar met mijn opa ging het niet zo goed, hij had veel last van zijn hart en lag veel in het ziekenhuis. Het waren dus hectische tijden voor ons. Eindelijk, na 11 maanden op een camping te hebben gewoond hebben we een huisje gekregen. Een nieuwe start. Helaas is vrij kort daarna mijn opa overleden. Iets wat voor mij als een groot gemis kwam.

De laatste jaren op de basisschool volgde. De plek waar ik mij veilig en vertrouwd voelde moest ik na 9 jaar achter me laten. Nooit ben ik gepest of wat dan ook. Maar op de middelbare school is dat gaan veranderen, op de middelbare is het gepest begonnen. Ik bracht daardoor de pauzes vaak eenzaam door in de toiletten. Niemand die me zag of naar me omkeek. Zo nu en dan zat ik bij vriendinnen maar het voelde niet fijn. Al die mensen om je heen was niks voor mij.

Na het tweede jaar moest ik van school veranderen. Ik hoopte daar op een nieuwe start, maar helaas. Het gepest is daar ook weer verder gegaan. Het waren twee moeilijke jaren voor mij. Gelukkig werd het gepest in de vierder klas veel minder. In die tijd is de moeder van mijn vriendin overleden. Iets waar ik het heel moeilijk mee heb gehad. Ik denk dat rond die tijd ook mijn eetstoornis is begonnen. Ik begon mezelf te beschadigen en aan mezelf te twijfelen.

Na de vijftigste verjaardag van mijn vader heeft mijn moeder besloten dat we hem niet meer mochten zien. We kregen voor het eerst te horen dat hij alcohollist was en me moeder het niet langer vertrouwde. Ik viel weer in een diep zwart gat.

Op school ging het wel goed, behalve tijdens de stages. We dachten dat er iets achter zat en zijn dit gaan onderzoeken. Daar is uit gekomen dat ik PDD-nos heb. Iets waar ik me erg voor schaam. Ik ben altijd bang dat mensen me raar vinden. In de vierde klas mocht ik geen examen doen omdat ik mijn stage niet had afgerond. Daarna ben ik niet meer naar school gegaan en heb ik dagen lang thuis gezeten. Toen is mijn eetstoornis een nog grotere rol gaan spelen. Ik was bewust over wat ik at en snoepte steeds minder. Ik sloeg maaltijden over en bewoog veel. De kilo’s vlogen er af.

Na een tijdje kreeg ik dagbesteding waar ik erg blij mee was en waar ik het erg naar mijn zin had. Ondertussen waren we bezig met het zoeken naar een woonplek voor mij. Daar zit ik nu ruim een jaar en ik heb het daar erg naar mijn zin. Ik ben toen naar een tijdje naar een leerwerktraject gegaan. Een plek waar je theorie hebt zoals Nederlands en wiskunde, maar ook andere vakken zoals paardrijden, stallen uitmesten en dat soort dingen.

 

 

De paarden op school geven mij zoveel kracht een doorzettingsvermogen. Het is zo bijzonder! Als ik bij de paarden ben lijkt het net of al mijn zorgen even weg zijn. Ze troosten me en geven me de aandacht die ik op zo’n moment zo hard nodig heb. Daar zijn we er ook achter gekomen dat ik naast de PDD-nos en mijn eetstoornis ook nog is borderline heb. Nu wist ik waar al die stemmingswisselingen vandaan kwamen. Toen mijn oom kwam te overlijden en ik mijn vader daar zag brak mijn hart. Ik heb hier toen met mijn therapeute over gehad en had besloten om weer contact te zoeken met hem. Twee dagen later kreeg ik het nieuws te horen dat mijn vader overleden was.

De weken na zijn dood zijn zwaar geweest. Ik zakte dieper en dieper weg in mijn eetstoornis en wist het niet meer zo goed. Ik had zoveel schuldgevoelens over het feit dat hij dood was. Waarom had ik hem nou niet opgezocht? Waarom heb ik niet gezegd hoeveel ik van hem hou (nu ik dit typ stromen de tranen ook over mijn wangen heen). Misschien was hij dan hulp gaan zoeken en had hij nu nog geleefd.

Ik viel toen erg veel af en zat echt op ondergewicht. De mensen die dichtbij me stonden keken machteloos toe. Altijd iemand vroeg hoe het ging zei ik: “Prima hoor niks aan de hand!”, terwijl ik diep van binnen echt brak. Zijn dood heeft nu bijna 2 jaar later nog steeds geen plekje gekregen.

In Februari heb ik mezelf bij elkaar geraapt en ben ik gaan vechten tegen mijn eetstoornis. Ik heb gevraagd of ik EMDR en therapie voor mijn borderline kon gaan volgen. Dat is nu allemaal in gang gezet en begin hier binnenkort mee. Mijn eetstoornis is nog elke dag sterk aanwezig en ik ben er ook nog zeker niet. Ik zit nu weer in een terugval en moet proberen daar uit te komen. Alleen lukt het me niet, dus ik ga ook daar hulp voor vragen. Dit doe ik in de hoop dat ik over een tijdje me verleden achter me kan gaan laten en kan zeggen:

“I’m proud 2B me!”

Door: Irma 

Proud2Blog

Geschreven door Proud2Blog

Reacties

30 reacties op “Borderline en een eetstoornis”

  1. Ik ben trots op je lieverd!

  2. respect dat je dit met hier deelt , hopelijk haal je kracht en steun uit de reacties die je hier mag ontvangen …

    Heel veel kracht, sterkte en succes , je bent er misschien nog niet maar zolang jij in jezelf blijft geloven weet ik zeker dat je dit kunt overwinnen…

  3. Knap om je verhaal met ons te delen!
    Heel veel sterkte en hou je vast aan de mooie dingen die het leven te bieden heeft!

  4. Ik ben trots op je schat! Super dat je dit hier deelt!

    Je bent er nog niet, maar ook ik geloof in je! Je kan dit overwinnen!

    Ik ben er voor je!

  5. Je hoeft je zeker niet te schamen voor je PDD-NOS, ik heb het ook, maar weet je: iedereen heeft wel iets! Zet hem op meid, je kunt het echt!

  6. Trots op je meisje!

    xxxxx

  7. Ik vind je een hele dappere meid en een enorme doorzetter! Inspirerend te lezen dat je blijft vechten voor jezelf en JOUW geluk.

    You are gonne be all right 🙂

  8. Wat goed dat je het hier deelt, het is niet niks wat je al hebt meegemaakt. ik geef om je en weet zeker dat jij eruit gaat komen.

  9. Jeetje, wat heb jij veel meegemaakt meid! Goed om te lezen dat je er tegen gaat vechten. Dat gaat je lukken, zo te lezen ben jij een ontzettend sterk persoon!

  10. Irmaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa je bent een kanjer meid! Wie vecht kan niet verliezen meid! Je kan het! Ik ben er voor je!

  11. wauw meid! Ik ben trots op je dit je dit zo geschreven hebt! En trots, omdat je een geweldige meid bent. En iedereen die dit leest weet dat nu ook..
    Heel veel sterkte met strijden..
    I’ll be there for you!

    Liefs

  12. Wauw Irma, ik ben súpertrots op jou mooi meisje! En nu doorzetten he, jij kunt dit!

  13. Wauw Irma, respect voor je verhaal!
    Je komt er wel lieverd! 🙂

  14. heftig verhaal! goed dat je ertegen gaan vechten! ik weet zeker dat je er komt, en keep in mind: there is always a place for you on this earth!!

    x

  15. respect voor je meid! het komt allemaal wel goed, gewoon proberen positief te blijven. je komt er wel!

  16. Jeetje, wat heftig allemaal zeg! Dapper dat je je verhaal met ons hebt willen delen!

    Sterkte!!

    xxx

  17. Zo trots op je, lieverd

  18. Heftig verhaal, heel dapper dat je het hebt durven delen! xxxx

  19. wooooow! wat ben jij een topper zeg!!!!!!!!!!
    Diep respect.

  20. super meis dat je dit hier gedeeld hebt en jij komt er zeker weten wel! 😉

  21. Wat een heftig verhaal zeg…
    Jij komt er weer bovenop, daar ben ik zeker van!
    Sterkte,

  22. Hee meis.
    Wat ben jij sterk!
    liefs, jorinde.

  23. Lieve Irma,

    Ik ben zo trots op je! Je vecht. En jij bent een super sterke meid! Weet dat ik er voor je ben! Je staat niet alleen in deze klote strijd!

    Liefs!

  24. Beetje , Laat..

    maar ik googelde , borderline en een eetstoornis ..
    en toen kwam ik dit verhaal tegen ..
    want ik zou volgens zo,n test borderline hebben ( kan ik zelf niet geloven) , maar ik denk toch ook echt een eetstoornis .. !

    Lieve irma ..
    je bent zo,n sterke meid , je hebt het niet makkelijk gehad !
    maar toch vecht je o zo goed , ik heb echt respect voor je !

    je staat echt niet alleen meer , in deze klote strijd , weet dat je altijd bij mij terechtkan ! , samen komen we er wel !

    dikke knuffel , voor jou topper , en vechter !

    xxxxxx Laartje !

  25. Ik ben zo trots op hoe jij blijft vechten, ondanks wat je allemaal hebt meegemaakt. Superstoer dat je hier je verhaal met ons wilde en durfde te delen! Je komt er wel, en je weet me te vinden hè!?

    liefs. xx

  26. Wat een mooi verhaal liefje! Ik ben en blijf heel trots op op de manier hoe jij je maar staande weet te houden!
    Ben er altijd voor je lief meisje!

    Liefs, Lovatic

  27. supergoed dat je dit heb durven delen. Sterkte!

  28. Meid heel veel succes! Ik herken zoveel in je alleen andere dingen meegemaakt. J kan t. Ik geloof in je!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *