Na vier jaar wachten weet ik eindelijk wat er met mij nog meer aan de hand is. Van opname naar opname. Nergens beter worden omdat je zelf het gevoel hebt dat er iets anders speelt waardoor ik blijf vastlopen in bepaalde patronen, zoals mijn eetstoornis. Ik had de moed al wat opgegeven omdat de hulpverlening zei dat het door de puberteit kwam, maar dat gedrag bleef maar. Iedere dag opnieuw, waardoor ik depressief werd. Ik zag het allemaal niet meer zitten, omdat ik niet wist hoe ik aan mijn problemen moest werken…
Ik ben ondertussen al drie maanden opgenomen in een ziekenhuis voor crisisopvang en diagnostiek waar ze mij onbeantwoorde vraag konden beantwoorden ‘Wat heb ik nu toch precies?’ Borderline kwam eruit. Op zich geen onverwacht nieuws voor mij, ik had al veel gelezen over borderline en kon mij daar wel in vinden. Het was toch even slikken om de diagnose op papier te krijgen, omdat dit een soort stempel is en waar nog veel onbegrip voor is in de buitenwereld.
Ik heb het advies gekregen om dialectische gedragstherapie te volgen in dagbehandeling of opname. Ik ben er nog steeds niet uit wat ik ga kiezen en wat het beste voor mij is, maar wat ik wel zeker weet is dat ik eraan ga werken zodat ik mij terug beter kan voelen en terug mee kan functioneren in de maatschappij.
Ik heb therapie nodig die vooral gericht is op het gedrag, vandaar dat ze mij dialectische gedragstherapie voorstellen. Ik moet eerst mijn gedrag veranderen, vooraleer ik aan mijn gevoelens kan werken. Daar kan ik mij wel in vinden.
Dit proces van genezing ga ik uiteraard niet alleen aan. Ik heb steun nodig om mij beter te kunnen voelen, dus daarom maak ik dit ook bespreekbaar met mensen die dicht bij mij staan. Vooral mijn vriend waar ik nu heel veel steun aan heb. Hij is er ieder moment van de dag voor mij en ik kan er altijd op rekenen. Dat is denk ik heel belangrijk voor iedereen dat je iemand bij je hebt waar je echt op kan rekenen.
Bij mij zit het zo; ik ervaar het grootste deel van de dagen een leegte waar ik ook veel moeite heb met enorme stemmingswisselingen. Het ene moment kan ik mij geweldig voelen en na een paar minuten kan het zich helemaal keren. Ik heb ook altijd al een laag zelfbeeld gehad en weinig zelfvertrouwen in het kunnen van dingen door ervaringen die ik in het verleden meegemaakt heb.
Wanneer er iets gebeurt, bijvoorbeeld ik zie een ongeval, dan word ik overspoeld door verschillende emoties die heftiger zijn dan iemand die geen borderline persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik ben daarnaast ook een zwart-wit denker of beter gezegd alles of niets denker, er zit geen grijze zone bij mij. Wanneer ik bijvoorbeeld een taak moet maken voor school en ik mijn twijfels heb of het goed is wat ik doe, dan stop ik er meteen mee.
Omdat ik moeilijk met mijn emoties om kan gaan ben ik ook iemand heel impulsief op het vlak van geld uitgeven, zonder stil te staan bij de gevolgen nadien. Het contact tussen mensen wisselt ook continu. Ik kan gemakkelijk contact leggen, maar heb het heel moeilijk om contacten en relaties te behouden, omdat ik vaak mensen aantrek en afstoot wanneer voor mij iets te dichtbij komt of wanneer ik wantrouwen in de mensen begin te krijgen. Dit zijn een deel van de dingen waar ik zoal mee worstel en die ik ga bevechten…
Geef een reactie