Borderline, niet de puberteit

Na vier jaar wachten weet ik eindelijk wat er met mij nog meer aan de hand is. Van opname naar opname. Nergens beter worden omdat je zelf het gevoel hebt dat er iets anders speelt waardoor ik blijf vastlopen in bepaalde patronen, zoals mijn eetstoornis. Ik had de moed al wat opgegeven omdat de hulpverlening zei dat het door de puberteit kwam, maar dat gedrag bleef maar. Iedere dag opnieuw, waardoor ik depressief werd. Ik zag het allemaal niet meer zitten, omdat ik niet wist hoe ik aan mijn problemen moest werken…

Ik ben ondertussen al drie maanden opgenomen in een ziekenhuis voor crisisopvang en diagnostiek waar ze mij onbeantwoorde vraag konden beantwoorden ‘Wat heb ik nu toch precies?’ Borderline kwam eruit. Op zich geen onverwacht nieuws voor mij, ik had al veel gelezen over borderline en kon mij daar wel in vinden. Het was toch even slikken om de diagnose op papier te krijgen, omdat dit een soort stempel is en waar nog veel onbegrip voor is in de buitenwereld.

meisje

Ik heb het advies gekregen om dialectische gedragstherapie te volgen in dagbehandeling of opname. Ik ben er nog steeds niet uit wat ik ga kiezen en wat het beste voor mij is, maar wat ik wel zeker weet is dat ik eraan ga werken zodat ik mij terug beter kan voelen en terug mee kan functioneren in de maatschappij.

Ik heb therapie nodig die vooral gericht is op het gedrag, vandaar dat ze mij dialectische gedragstherapie voorstellen. Ik moet eerst mijn gedrag veranderen, vooraleer ik aan mijn gevoelens kan werken. Daar kan ik mij wel in vinden.

Dit proces van genezing ga ik uiteraard niet alleen aan. Ik heb steun nodig om mij beter te kunnen voelen, dus daarom maak ik dit ook bespreekbaar met mensen die dicht bij mij staan. Vooral mijn vriend waar ik nu heel veel steun aan heb. Hij is er ieder moment van de dag voor mij en ik kan er altijd op rekenen. Dat is denk ik heel belangrijk voor iedereen dat je iemand bij je hebt waar je echt op kan rekenen.

Bij mij zit het zo; ik ervaar het grootste deel van de dagen een leegte waar ik ook veel moeite heb met enorme stemmingswisselingen. Het ene moment kan ik mij geweldig voelen en na een paar minuten kan het zich helemaal keren. Ik heb ook altijd al een laag zelfbeeld gehad en weinig zelfvertrouwen in het kunnen van dingen door ervaringen die ik in het verleden meegemaakt heb.

Wanneer er iets gebeurt, bijvoorbeeld ik zie een ongeval, dan word ik overspoeld door verschillende emoties die heftiger zijn dan iemand die geen borderline persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik ben daarnaast ook een zwart-wit denker of beter gezegd alles of niets denker, er zit geen grijze zone bij mij. Wanneer ik bijvoorbeeld een taak moet maken voor school en ik mijn twijfels heb of het goed is wat ik doe, dan stop ik er meteen mee.

Omdat ik moeilijk met mijn emoties om kan gaan ben ik ook iemand heel impulsief op het vlak van geld uitgeven, zonder stil te staan bij de gevolgen nadien. Het contact tussen mensen wisselt ook continu. Ik kan gemakkelijk contact leggen, maar heb het heel moeilijk om contacten en relaties te behouden, omdat ik vaak mensen aantrek en afstoot wanneer voor mij iets te dichtbij komt of wanneer ik wantrouwen in de mensen begin te krijgen. Dit zijn een deel van de dingen waar ik zoal mee worstel en die ik ga bevechten…

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

8 reacties op “Borderline, niet de puberteit”

  1. Wat een mooi en helder verhaal heb je geschreven. Fijn voor je dat er nu duidelijkheid is, al kan ik me voorstellen dat het best even wennen is, zo’n diagnose. Het klinkt in ieder geval alsof je heel zelfbewust bent. Ik wens je toe dat je niet alleen weer zal kunnen functioneren in de maatschappij, maar vooral dat je jezelf opnieuw gaat terugvinden, met alle mooie en bijzondere kanten die je hebt.

    Veel succes de komende tijd!

  2. succes met je therapie!

  3. Ik ga dgt klinisch doen. Voor mij werkt dat beter omdat ik het anders alweer kwijt ben op de weg naar huis. Ik vind dgt een hele mooie training waar bijna elk mens wel wat aan zou hebben. Pubers en mensen met eenperssoonlijkheidsstoornis. zeker benieuwd naar jouw keuze en ervaringen.

    Zet ‘m op!!

  4. Trots op jou lieve Astrid 🙌🏻💪🏻❤️

  5. Ben trots op u mijn lieve schat. Ik zal er altijd voor u zijn en ik zal u altijd steunen door dik en dun. Love you ♥ ♥ ♥

  6. Zo fier op jou Astrid 😊 Mooi artikel en vooral de moed om het te doen. Ik probeer het weg te steken maar jij hebt tenminste het lef om er mee naar buiten te komen.

  7. Super mooi onder woorden gebracht lieve meid! Chapeau voor jou🍀🍀🍀 We wensen je nog veel moed en staan klaar voor je 🌻

  8. Astrid, eindelijk weet je nu zeker wat er aan de hand is. Je hebt een enorme heldere blik op het leven det is al een groot begin. Je zet al een stap in de goede richting. Ik ben ook enorm blij voor je dat je een vriend hebt waar je veel liefde en aandacht en begrip van krijgt. Veeel succes!!! Je kan het ❤️🍀🍀🍀😘

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *