In Friesland duiken steeds meer posters op met teksten als ‘Boulimia is net zo erg als anorexia’ en ‘Onzichtbare eetstoornissen zijn ook eetstoornissen‘. Het gaat hier om een campagne van Laura, die zelf lijdt aan boulimia en daar meer bewustwording voor wilt creëren. Boulimia wordt in haar ogen nog te vaak niet gezien of niet goed begrepen. Daar wil zij door middel van haar campagne verandering in brengen. En jij kunt daarbij helpen!
Hallo! Stel jezelf even voor… š
“Ik ben Laura en ik ben 28 jaar oud. Ik woon in Leeuwarden, maar ben geboren in Heerenveen in Friesland. Ik ben net afgestudeerd aan de NHL Stenden; communicatie multimedia design. Ik heb al ruim tien jaar een eetstoornis, waarvan het de laatste vijf jaar een ernstige vorm aan heeft genomen. Begin februari had ik een breekpunt en heb ik dan eindelijk aan de bel getrokken. Ik heb boulimia.”
Je bent een campagne begonnen genaamd ‘Zichtbaar boulimia’. Wat houdt die campagne in?
“Als je naar het nieuws en social media kijkt naar informatie over eetstoornissen, zie je eigenlijk dat het vrijwel altijd over anorexia gaat. Dit omdat het zichtbaar is aan de buitenkant. Bij boulimia heb je geen uiterlijke kenmerken, dat maakt hem zo gevaarlijk. Veel mensen weten niet wat het precies inhoudt, omdat je het niet ziet en er niet zoveel over hoort. Door middel van mijn campagne wil ik boulimia zichtbaarder maken.
Dat doe ik hoofdzakelijk door aandacht te trekken met de posters die ik heb gemaakt, maar ik heb ook een website met een persoonlijke blog. Hier kunnen mensen mijn verhaal lezen over hoe het is om boulimia te hebben. Ik hoop door zelf zo open te zijn dt anderen het ook beter kunnen begrijpen en er meer aandacht voor komt. Op mijn Instagrampagina laat ik het altijd weten wanneer er een nieuwe blog online komt.
‘Zichtbaar boulimia’ is ook mijn afstudeerproject. Toen ik vijf jaar geleden aan de studie begon, had ik al het idee dat ik hier misschien iets mee wilde doen voor mijn afstuderen. Een voorwaarde van een eigen afstudeerproject is dat het een maatschappelijk probleem moet zijn. Dat past dus heel goed! Ik hoop hiermee uiteindelijk ook de eetstoornisperiode op een waardevolle manier af te sluiten.”
Waarom is het zo belangrijk om meer bewustwording rondom boulimia te creëren?
“In de tien jaar dat ik een eetstoornis heb, heeft niemand ooit iets gemerkt aan mij. Acht jaar geleden hadden mijn ouders mij een keer betrapt op het braken, maar dat waren ze nadat ik het een jaar niet deed ook weer vergeten. Ik heb dit zo lang voor mij kunnen houden en niemand heeft ooit iets door gehad. Ook niet als ik extreem veel aan het sporten was of zei dat ik even wat minder at, omdat ik zei dat ik wat was aangekomen.
Het feit dat ik er met niemand over kon of durfde te praten, maakte het extra moeilijk voor mij. Die moeilijkheid triggerde vaak ook wel eetbuien. Ik weet wel zeker dat ik niet de enige ben die hier zo’n last van heeft. Het voelde wel zo, omdat er nooit over gesproken werd binnen familie- en vriendenkring. Ik hoop dat er door mijn campagne meer over gesproken gaat worden, al is het maar een klein beetje.
Nu mijn familie en vrienden het weten, lucht het zo op! Ik vind het fijn dat ik er eindelijk over kan praten. De eetbuien worden ook een stuk minder, omdat ik minder gefrustreerd of boos ben. Ik voel me er minder alleen in staan. Ik hoop dat dit voor anderen ook zo kan gaan. Dat er meer over gesproken gaat worden en dat het ook meer in het nieuws komt, net als anorexia. Zodat omstanders en ‘buitenstaanders’ ook beter weten wat het inhoudt.
Ik heb op mijn website in mijn eigen worden omschreven wat boulimia inhoudt, maar ook hoe je het eventueel kan herkennen en wat je kan doen als iemand in jouw omgeving het misschien heeft of als iemand naar jou toe komt om het te vertellen. Ik merkte namelijk dat veel mensen het lastig vonden wat ze tegen mij moesten zeggen, of hoe ze zich dan om mij heen moesten gedragen. Daar geef ik tips voor.”
Kun je een voorbeeld geven van zo’n tip?
“Toen ik het net had verteld, gingen mensen ineens op mijn eten letten. Ik kreeg zo veel vragen over of het wel goed was en dat ik wel genoeg moest eten. Ze wilden keuzes voor mij maken over wat het ik het beste kon eten – goed bedoeld – maar ik wil graag zelf op blijven scheppen. Ook opmerkingen als ‘Wat ben je lekker aan het eten’ of’ Iedereen heeft toch wel iets’ konden heel verkeerd vallen. Het zijn kleine dingetjes die misschien goed bedoeld zijn, maar toch kwetsend over kunnen komen. Ik denk dat je dat zelf misschien niet eens doorhebt, daarom is het goed om over te praten en wil ik het ook delen.”
Heb je al veel reacties gekregen op jouw project?
“Ja, echt super veel! De posters hangen in de grotere dorpen en steden in de supermarkten in Friesland. De dag erop kreeg ik al via Instagram een bericht dat iemand ze had zien hangen. Super om te zien dat mensen daarop reageren. In heel Leeuwarden hangen ze op gratis plak-zuilen op A1 formaat. Dat viel wel op, daarom belde de Leeuwarder Courant mij ook voor een interview!
Toen het in de krant stond – met een kleurenfoto van mijn hoofd en de poster – kreeg ik veel lieve berichten van vrienden. Het ging pas echt los toen het artikel ook op de Facebookpagina van de krant stond. Er kwamen veel likes, het bericht is een aantal keer gedeeld en alle reacties zijn zo positief! Iedereen is het met de boodschap eens: boulimia is net zo erg als anorexia en onzichtbare eetstoornissen zijn ook eetstoornissen.
Zo heeft Human Concern het bericht ook gedeeld op hun Facebook pagina. Daar krijg ik wel wat kippenvel van, haha. De campagne is alleen in Friesland in het echt te zien (door COVID-19), maar hoe vet is het dat het zelfs daarbuiten gezien wordt. Ik wacht nu alleen nog op een berichtje van iemand die zegt: ‘Bedankt, dankzij jou heb ik het nu eindelijk verteld’ of ‘Je hebt mij hier zo mee geholpen’. Al is het maar één persoon die ik heb kunnen helpen, dan is mijn missie geslaagd!”
Hoe ga jij zelf de strijd aan tegen boulimia?
“Helaas sta ik al sinds begin maart op de wachtlijst bij de GGZ in Leeuwarden. Ik wacht af en kachel rustig verder met hoe het nu gaat. Ik heb in het verleden al zoveel zelfhulp-pogingen gedaan. Gelukkig gaat het ‘beter’ op het moment. Dankzij COVID-19 en het afstudeerproject ben ik dichter naar mijn vrienden toe gegroeid. Hierdoor eet ik bijna elke avond bij hen, waardoor de frequentie van het braken wel is afgenomen. Al blijven veel andere ‘eetstoornistrucjes’ wel aanwezig. Dat zal ook het moeilijkste worden voor mij tijdens de behandeling. Ik leef al ruim tien jaar op deze manier, het is zo ‘normaal’ geworden…”
Is er nog iets dat je mee wilt geven?
“Als mensen mee willen helpen de boodschap verder buiten Friesland te verspreiden, dan zijn de posters te downloaden op mijn website via deze link. Aan het begin van iedere week komt er een nieuwe blog op mijn website. Deze gaan dus over hoe ik mijn leven leid en de struggles die erbij komen als iemand boulimia heeft. Er speelt veel schaamte bij boulimia, maar probeer het toch te vertellen. Ik ben zelf heel blij dat ik dat heb gedaan. Het geeft veel rust geen geheim mee te moeten dragen en anderen kunnen je zo beter helpen!”
Samen gaan we voor meer openheid en minder schaamte. Doe je mee? ♥
Geef een reactie