Boulimia tijdens de feestdagen heeft niet zoveel te maken met gezellig samen zijn en genieten van lekker eten. Het gaat niet over een lekker kerstontbijtje, een brunch, kerstdiner en hier en daar wat lekkers tussendoor. Het is een constante strijd van je moeten beheersen op de gezamenlijke eetmomenten terwijl je je eigenlijk vol wil proppen. Het is ergens uitkijken naar de eetmomenten omdat je dan eindelijk mag eten en tegelijkertijd er ontzettend tegenop zien omdat je niet aan wil komen. Het is ook een ontzettend eenzame strijd omdat niemand aan je ziet hoe zwaar dit voor je is. Je ziet er immers normaal uit en doet gewoon mee. Misschien zegt die ene vervelende oom zelfs nog even: ‘zo, jij hebt honger!’ als je nog een handje nootjes pakt omdat je je nauwelijks kan bedwingen. Je glimlacht om jezelf vervolgens letterlijk uit te kotsen in de wc.
Ik weet hoe lastig het is en hoe graag je deze dagen over zou willen slaan. Ik kan niet in je hoofd kijken maar de afgelopen jaren hebben zich heel wat scenario’s in mijn hoofd afgespeeld tijdens de feestdagen, dus ik kan het me wel enigszins voorstellen. Eén van die scenario’s was bijvoorbeeld dat ik mezelf toestemming gaf om helemaal los te gaan in de decembermaand. Ik dacht in alles of niets en zei tegen mezelf dat ik in januari wel weer normaal zou gaan doen. Ik had alleen maar eetbuien, gaf vrijwel iedere dag over en voelde me ontzettend ellendig. Ik kon nooit genieten van eten.
Andere jaren zei ik streng tegen mezelf dat kerst maar twee dagen was en Oud & Nieuw één avond dus dat het nergens voor nodig was om zo uit de bocht te vliegen. Ik stond mezelf niets toe waardoor ik juist last kreeg van eetbuien. Ik zat vol met spanning en wist niet hoe ik dit moest uiten. Hierdoor begon ik 1 januari vol met spanning en nare gevoelens, opnieuw in het toilet.
De middenweg was altijd ver te zoeken en ik weet niet hoe ik het gedaan heb, maar inmiddels gaat het een stuk beter. Soms eet ik iets te veel en soms iets te weinig maar meestal doe ik gewoon mee met wat anderen doen. Het eten beheerst mijn leven niet meer zoals het altijd heeft gedaan. Ik kan vooral uitkijken naar de dingen die ik heb gepland met mijn vrienden en familie. Lekker eten is daarbij een leuke bijkomstigheid. Ik gun jou dat ook maar weet tegelijkertijd dat dat echt heel hard werken is en niet vanzelf gaat.
De feestdagen staan dit jaar alweer bijna voor de deur en als je nu last hebt van boulimia, dan is het vooral belangrijk om te kijken naar hoe je daar het beste mee om kunt gaan. Het is niet ineens weg, maar probeer het zo dragelijk mogelijk te maken en net als ik ooit deed, die middenweg te vinden. Deel met de mensen die je vertrouwt wat er in je hoofd omgaat en wanneer de spanning oploopt.
Ga je bijvoorbeeld op één van de kerstdagen naar familie, bedenk je van tevoren hoe je deze dag aan wil pakken. Een plannetje maken geeft rust in je hoofd en zorgt ervoor dat je niet voor verrassingen komt te staan. Ontbijt goed, ook als je daar geen zin in hebt omdat je denkt dat je de rest van de dag toch al veel moet eten. Het voorkomt dat je later op de dag doorslaat en last krijgt van schuldgevoel. Probeer enigszins structuur in je dag aan te brengen door ‘s middags een lunch te nemen en op gezette tijden iets tussendoor te eten, ook als anderen dat niet doen. Doe wat jou helpt en wat goed voor jou is.
Wees ook niet bang om nee te zeggen. Je hoeft geen dingen te doen tegen je zin in of iets te eten wat je eigenlijk niet wil. Ik heb vaak dingen gegeten omdat ik het rot vond om nee te zeggen terwijl het eigenlijk niet goed voelde. Ik wist dan al dat iets me heel veel stress ging bezorgen of dat het eigenlijk nog een stap te ver was. Het is goed om jezelf uit te dagen en soms hoort daar ook bij dat je iets doet wat buiten je comfort zone ligt, maar het moet allemaal wel haalbaar zijn. Doe dus dingen die je eng vindt, maar overvraag jezelf niet en let op je grenzen. Je hoeft geen dingen te doen enkel om anderen te plezieren.
Zie de feestdagen tot slot niet als een vrijbrief om heel veel te eten met het idee dat je vanaf januari wel weer strikt gaat lijnen. Dat doen immers zoveel mensen, toch? Dat is een leugen van je eetstoornis en diep vanbinnen weet je het. Er zijn mensen die dat doen ja, maar die doen het niet op de manier zoals jij dat doet. Obsessief, zonder er echt van te genieten en tegelijkertijd vol walging en zelfhaat. Je weet dat het bij jou niet enkel gaat om wat meer eten en daarna weer even op de lijn letten. Als je jezelf nu helemaal laat gaan, dan geef je je eetstoornis alle ruimte en ben je veel verder van huis.
Probeer je gezonde verstand erbij te houden en te doen wat je kunt. Isoleer jezelf niet van anderen. Houd contact, bespreek wat er in je omgaat, ondanks de schaamte. Het is niet erg dat het nu allemaal wat moeizaam gaat en dat je erg gericht bent op (niet) eten, afvallen, gewicht et cetera. Als je je er maar bewust van bent en je best doet om niet steeds iets verder af te glijden. Houd voor ogen dat er feestdagen komen waarbij je weer vrij met eten om kunt gaan. Voor nu hoop ik dat je ondanks alles een beetje kunt genieten. Fijne dagen.
Fotografie: Robert Bejil
Verder praten over dit onderwerp? Neem een kijkje op ons forum of in de chat.
Geef een reactie