In de periode dat ik last had van dwangmatige gedragingen, heb ik een tijd een bullet journal bijgehouden. Hier schreef ik bijvoorbeeld in hoeveel tijd ik per dag kwijt was aan de handelingen, wat ik hierbij dacht en voelde en wat er met me gebeurde als ik niet zou gehoorzamen. Ook had ik een aparte ‘trigger’ pagina. Ik ervoer regelmatig paniekaanvallen en hier hield ik deze aanvallen bij en wat eraan voorafging.
In een eerdere blog liet ik al een keer wat los over mijn bulletjournal. Bullet journals zijn tegenwoordig best bekend en worden ook regelmatig ingezet als tool om inzicht te krijgen in je eigen voortgang en moeilijkheden. Hierdoor kunnen ze van betekenis zijn tijdens een helingsproces. Ook ik heb veel gehad aan het bijhouden van een bullet journal. In deze blog deel ik graag mijn ervaringen.
Inzicht krijgen
De reden dat ik begon met het bijhouden van een bullet journal, was het uitdagen van mijn perfectionisme. Tijdens mijn eerdere herstel had ik geleerd dat het bijhouden van een (eet)dagboek voor mij heel uitdagend was. Ik wilde het té goed doen, alles moest precies goed omschreven zijn. Dit is iets wat ik tijdens mijn herstel niet heel erg heb uitgediept. Puur omdat mijn eetstoornis prioriteit had. Via mijn bullet journal wilde ik mezelf de vrijheid geven om te schrijven zoals ik het fijn voelde. Misschien elke dag, misschien niet. Ik wilde vooral ontdekken wat voor mij helpend zou zijn, zonder meteen iets te moeten.
Dankzij een ‘mood’ tracker en mijn ‘trigger’ pagina kreeg ik inderdaad meer inzicht in mijn eigen paniek. Hoe lastig ik het ook vond, braaf hield ik de data en tijden bij dat ik een paniekaanval kreeg. Hierbij noteerde ik de gedachtes en gevoelens die ik ervoer en wat er precies aan vooraf was gegaan. Vaak was dit een confrontatie of ruzie. Ook al weet ik van mezelf wel dat ik dit lastige situaties vond, toch was het best een eye-opener voor mij om te zien dat deze momenten zelfs paniekaanvallen aanwakkerden.
Mezelf herontdekken en bewustzijn creëren
Naast de vergaarde inzichten gaf het mij vooral ook wat rust om op een fijne manier met mezelf bezig te zijn. Ik was vanuit de kliniek gewend dat ik levensverhalen moest opschrijven, mijn trauma’s moest oprakelen en dat herstel bestond uit vooral maar weer alles durven eten. Ik leerde in deze periode dat herstel voor mij vooral inhield dat ik mezelf de rust gaf om mezelf te ontdekken. Ik had zo lang geleefd met een eetstoornis, dat ik niet zo goed meer wist wat ik zelf leuk vond en wie ik nou eigenlijk was. Ik moest mezelf weer helemaal opnieuw leren kennen. Via verschillende ‘trackers’ hield ik bij wat ik op een dag deed en hoe ik me hierbij voelde. Ik leerde dat ik veel baat had bij natuurwandelingen en lezen. Ik voelde me vaak fijn en rustig als ik even naar het bos geweest. Nu ik dit zo opschrijf, klinkt het vrij logisch dat je van jezelf weet dat je dit fijn vindt, maar op dat moment wist ik echt even niks. Ik tastte in het duister en vertrouwen deed ik mezelf eigenlijk ook niet. Ik had het soms echt even zwart op wit nodig om iets binnen te laten komen en hier vervolgens weer naar te handelen.
Omdat ik veel schreef over mijn paniekaanvallen en triggers begon ik bepaalde patronen te herkennen. Dit zorgde ervoor dat ik op de momenten dat ik een trigger ervoer, hier bewust van werd. Dit hielp mij om wat rustiger te blijven, omdat ik mijn eigen gedrag wat beter herkende. Dit hielp mij weer om mijn eigen gedachtes te relativeren, waardoor ik de trigger veel beter op kon vangen.
De gedachtes die mij hielpen, begon ik ook op te schrijven. Uiteindelijk had ik een aantal pagina’s vol met helpende gedachtes. Hier heb ik een foto van gemaakt en als achtergrond op mijn telefoon gehad. Zo had ik makkelijk toegang tot deze gedachtes en kon ik er ook gemakkelijk op terugvallen als ik me niet zo fijn voelde.
Het haalbaar houden
Dit is denk ik een heel belangrijk punt voor mij geweest. Juist omdat mijn perfectionisme heel snel met mij aan de haal gaat, was het voor mij echt belangrijk om niet te snel te veel te willen. Ik raakte gefrustreerd wanneer een pagina er niet zo mooi uitzag als ik in mijn hoofd had, of wanneer ik een opvallende spelfout maakte. Dit zijn dingen die gebeuren, en juist hiervan heb ik geleerd. Het hoeft allemaal niet zo perfect als ik het graag zou willen. Door mijn bullet journal liet ik mezelf toe om hiermee te oefenen. Laat die spelfout maar even voor wat hij is, houd die ‘lelijke’ pagina er juist in, wat gebeurt er dan…?
Op dit moment houd ik geen bullet journal meer bij, puur omdat ik nu met andere dingen bezig ben. Maar voor mij is het een periode in mijn leven heel helpend geweest om me hiermee bezig te houden.
Houd jij een bullet journal bij?
Geef een reactie