Schokkend vind ik het eigenlijk, dat lichaamsdelen in de mode kunnen zijn. Het valt mij de laatste tijd steeds meer op. Kim K. en JLo met hun volle billen zijn helemaal hot. Blake Lively heeft haar lange benen en Kylie Jenner is gezegend met volle lippen. Op internet vind je talloze oefeningen en manieren om ook zulke benen, billen, borsten, buiken en tailles te krijgen. Er zijn video’s waarin getoond wordt hoe je met lippenstift je lippen voller kunt laten lijken. Maar er is nu ook CandyLipz, een zuigapparaatje wat meisjes gebruiken om hun lippen voller te maken.
CandyLipz is een eigenlijk gewoon vacuum zuignap in de vorm van een appeltje dat de lippen voller maakt in een paar minuten. Het zuigt vocht en bloed naar je lippen toe, waardoor dit ook nog eens enige tijd zo blijft. De Lip Pump, zoals het ook wel wordt genoemd wordt in allerlei Youtube video’s gedemonstreerd als het alternatief voor plastische chirurgie. Je lippen injecteren gaat de meisjes een stap te ver, maar deze zuignap vinden zij een perfecte oplossing om hun lippen precies zo te krijgen als die van Kylie Jenner bijvoorbeeld. De nadelen zoals blauwe plekken, rimpeltjes, absurd dikke lippen, bloeduitstortingen of bloedende lippen nemen de meisjes voor lief. Het is geen plastische chirurgie, dus zo erg kan het toch niet zijn?
Volle lippen zijn in de mode, aldus de media. Ik heb ze niet en als ik ze toch zou willen moet ik daar blijkbaar de meeste gekke dingen voor uit gaan halen. Ik moet mijn lippen op laten pompen met lipfillers, bijzondere manieren gebruiken om mijn lippen te stiften of mijn lippen opblazen met een vacuümpompje in de vorm van een schattig appeltje. ”Het moet niet gekker worden”, was mijn eerste reactie op het pompje. Ik vind het bizar hoe vrolijk en leuk het appeltje eruit ziet, terwijl het eigenlijk weer een nieuwe manier is om lichaamsacceptatie tegen te gaan.
”Als je niet tevreden bent, verander je het toch gewoon”, is het huidige motto van de maatschappij als het gaat om het schoonheidsideaal. Als de onzekerheid over je borsten je frustreert of je geobsedeerd bent met je lippen, dan laat je daar toch iets aan doen? En ben je niet blij met de bouw van je lichaam, dan kun je ook daar allerlei dingen aan veranderen. Waar sporten in mijn optiek iets is om lekker in je vel te zitten, je gezond te voelen en er gezond uit te zien, gaat het sporten wat ik zie op veel meidenblogs vooral over ”hoe krijg ik de buik van een Victoria Secret model” (lees: Hoe verander ik mijn uiterlijk drastisch).
Ook ik ben wel eens ontevreden, vooral tijdens mijn tienerjaren. Ik zou ook wel zo’n mooie gladde huid willen als sommige filmsterren, maar ik heb regelmatig een puistje of vijf. Ik vond mijn borsten te klein maar gelukkig ben ik inmiddels heel blij ze. Ook vond ik mijn bovenlip te dun, ik wilde krullend haar en graag vollere wenkbrauwen. Ik voelde me vroeger meteen helemaal niet meer mooi door zulke ontevredenheiden. Nu bekijk ik dat gelukkig wel anders en hang ik er minder aan op. Ik heb mijn imperfecties, maar ik vind mezelf mooi zoals ik ben.
Ik houd eigenlijk ook helemaal niet zo van perfect. Het is mij door de maatschappij en de media aangeleerd dat bepaalde lichaamskenmerken mooi en perfect zijn, zoals bij bepaalde filmsterren en modellen. Maar hoe belangrijk is dat uiterlijk nu helemaal? Voor mij is uiterlijk een stuk minder belangrijk geworden na mijn eetstoornis en nu ik iets volwassener ben geworden. Ik wil er verzorgd uitzien, maar niet perfect en ook niet nep.
Wat sommige van jullie misschien weten is dat ik jarenlang hairextensions heb gedragen. Inmiddels ben ik daar nu al zo’n anderhalf jaar vanaf. Daar ben ik trots op. Ik heb niet het volle haar dat ik zo mooi vind bij andere mensen, maar ik ben wel mezelf. Andere mensen zijn gezegend met bepaalde uiterlijke kenmerken en ik heb ook mijn mooie kanten. Ik heb tevreden leren zijn met mezelf, door positief te leren denken en door minder make-up te gebruiken, geen extrensions meer te dragen en niet mee te doen aan bepaalde trends. Ik wilde mezelf weer mooi leren vinden.
Soms was dat lastig en voelde ik me weer even heel onzeker over mijn uiterlijk. Natuurlijk wilde ik nog wel eens die lange volle bos haar terug of even wat meer make-up dragen. Maar hoe langer ik het niet deed en hoe meer ik erin ging staan, hoe fijner ik me erbij voelde. Ik werd trots op mezelf, omdat ik bij mezelf bleef. Ik denk dat het te maken heeft met kwetsbaar zijn. Jezelf veranderen kan altijd. Je kunt ervoor kiezen om af te vallen en je kunt ervoor kiezen om je lippen op te pompen met de CandyLipz. Je kunt al je onzekerheden wegmaken en oplossen door je te blijven aanpassen. Dat kan.
Maar je kunt er ook voor kiezen om je kwetsbaar op te stellen. Om niet mee te doen aan de dikke-billen en dikke-lippentrends. Om geen extreem wasbordje en te laag gewicht van jezelf te eisen of neponderdelen aan je lichaam toe te voegen. Je kunt ervoor kiezen om authentiek te blijven en de uitdaging aan te gaan. De uitdaging die hem zit in jezelf kwetsbaar opstellen, je ontevredenheid onder ogen zien en de strijd rondom lichaamsacceptatie in plaats van lichaamsverandering aan te gaan.
Een moeilijke weg, en daarom denk ik een weg waarbij we heel veel uitweggetjes zijn gaan bedenken met elkaar. Manieren om onszelf te verbergen, te veranderen en onder die uitdaging van zelfacceptatie uit te komen. Uitweggetjes zoals nepwimpers, hairextensions, gebleekte tanden, dikke lagen make-up, nepnagels, plasitsche chirurgie, bilfillers en de CandyLipz. Allemaal uitweggetjes in plaats van wegen die leiden naar de echte oplossing. Maniertjes die je voor heel even helpen, maar uiteindelijk geen voldoending geven omdat je jezelf ermee ontkent.
Ik zeg niet dat je niets aan jezelf moet doen en ineens make-uploos of zonder gekamd haar de deur uit moet gaan. De uitdaging moet je klein beginnen en hoeft niet van zwart naar wit te gaan. Ik wil alleen maar zeggen dat het belangrijk is om je niet teveel bezig te houden met de uitweggetjes, omdat dit je af houdt van de weg naar zelfacceptatie. Een fijne mascara, af en toe krullen zetten, een mooie blush of een puistje wegwerken met concealer, daar zit het hem niet in. Maar als je teveel bezig bent met dat soort dingen en er heel veel tijd en ruimte in je hoofd aan kwijt bent, gaat het misschien wel een beetje te ver. Dan ben je per ongeluk of bewust een zijweggetje ingeslagen en verlies je het doel dat je voor ogen had rondom acceptatie.
Lekker in je vel zitten, is iets anders dan jezelf perfect vinden. Het gaat erom dat je jezelf mooi vindt zoals je bent, met de rare pluk haar, met die gekke rimpeltjes, een beetje vet op je heupen en af en toe een puist op je kin. Dat je niet overmatig bezig bent met hoe je eruit ziet, maar de aandacht uitgaat naar wie je bent en hoe je voor jezelf zorgt. Een gesprek op een verjaardag afgelopen week over CandyLipz was voor mij een momentje waarop ik stil stond en dacht aan alle jonge meiden die ontevreden zijn over hun lippen. Hoe verleidelijk moeten die uitweggetjes zijn voor hen? Ik denk net zo verleidelijk als dat hairextensions jaren geleden voor mij een oplossing leken.
Probeer blij te zijn met wat je wel hebt en leer dat soort dingen steeds meer zin bij jezelf. Train jezelf om die uitweggetjes te leren herkennen en sla ze niet in. Verzorg jezelf, wees lief voor jezelf en let niet teveel op anderen, maar vooral op jezelf. Je bent mooi zoals je bent en extra mooi als je dat zelf ook leer inzien. Kwetsbaarheid als het gaat om jezelf zijn en jezelf niet veranderen is juist heel krachtig.
Geef een reactie