Chatten met Lonneke

In onze ‘Chatten met…’ blogs maak je kennis met onze ervaringsdeskundige redactieleden. Hierdoor weet je met welke onderwerpen zij ervaring hebben, mocht je met ze willen praten tijdens hun ervaringsdeskundigen-chat.


Ik zat in mijn HAVO eindexamenjaar toen ik werd gediagnosticeerd met Anorexia Nervosa. Een beetje per ongeluk eigenlijk. Mijn toenmalige vriendje had mijn pro-ana dagboekje gevonden en had alarm geslagen. Ik zat hier helemaal niet op te wachten, wilde helemaal geen diagnose, ik was niet ziek. 

Toch zat ik de maanden hierna in het muffe kantoor van een mevrouw die mij wilde helen. De planten op de archiefkast waren al gestorven van verveling en ik hield me ook amper staande. Ze wilde me laten inzien hoe ik echt bezig was en dat ik wel degelijk een eetstoornis had. Ik weigerde dit in te zien, had hier geen boodschap aan. Ik wist heus wel wat anorexia was, ik had het gezien op tv. Onmogelijk dat ik zo was. Met niet al te veel moeite bewoog ik mij door de gesprekken heen. Ik kreeg een aantal keer EMDR maar vond dit maar onzin. Dat ik stiekem mijn eetstoornis dwangmatig bij me hield zei ik niemand. Voor haar was ik genezen, mijn moeder dacht het ook. Maar niets was minder waar. Ik wilde helemaal niet beter worden. Ik nam mijzelf niet serieus, lachte mijn problemen weg en wilde dat iedereen mij gewoon eens met rust zou laten.

Ik was niet genezen. Mijn eetstoornis had zich gevoed met alle informatie die ik had gekregen tijdens de therapie die ik had gehad. Mijn eetstoornis werd stiekem, kreeg door dat het niet oké was. Ik mocht niet meer in het zicht eetgestoord handelen. Ik begon ondertussen zelf ook wel te merken dat ik misschien toch wel eetgestoord bezig was. Toen ik niet lang hiernaar uit huis ging, kreeg mijn eetstoornis pas echt de ruimte. Ik hoefde niks meer, niemand hield me in de gaten. Hier kreeg ik een terugval die ervoor gezorgd heeft dat ik uiteindelijk behandeld werd in de 5 daagse in een eetstoorniskliniek in een ziekenhuis.

Na mijn intake, kreeg ik hier echter de diagnose Boulimia. Op dat moment had ik geen ondergewicht. Ze vertelden mij dat ze de diagnose Anorexia niet vonden passen omdat ik geen ondergewicht had en dat NAO niet genoeg urgentie zou wekken. Met de stempel boulimia ging ik richting huis. Compleet in de war. Ik voelde me ontzettend onbegrepen en ongehoord. Krijg ik nu wel de hulp die ik nodig heb? 

In de kliniek leerde ik dat ik vastzat in ontzettend veel angsten. Niet alleen wat betreft het eten, maar ik was eigenlijk altijd bang. Angsten over mijn herstel, kikkerfobie, angsten voor nat eten en moeilijke structuren, bang voor mijn vader, angsten als ik niet mocht bewegen… Ik moest een eetdagboekje bij houden waar ik ook dwangmatig aan vasthield. Ik leek niks goed te kunnen doen.. 

In mijn tijd in de kliniek is er vaak gewezen op mijn zogenaamde eetbuien. Dit frustreerde me mateloos, ik had helemaal geen eetbuien. Mijn behandeling stond in het thema van het overwinnen van Boulimia. Dat ik mij hier zelf niet in vond passen maakte niet zoveel uit, althans, dat idee kreeg ik. Ik bleef volhouden dat ik Anorexia had. Uiteindelijk heeft de arts de diagnose aangepast. Veel vertrouwen gaf het me helaas niet meer. Ik had het idee dat iedereen al vond dat ik me aanstelde en niemand leek er zo’n big deal van te maken als ik.

Toen ik tijdens mijn herstel subjectieve eetbuien begon te krijgen was de reactie van een socio dat ik me hier niet voor hoefde te schamen. ‘Ik had immers Boulimia’, hield de socio vol. Op dat moment voelde ik mij ook niet meer veilig in de groep en heb ik de keuze gemaakt om mijn behandeling te stoppen.

De maanden hierna heb ik thuis hard gewerkt aan mijn herstel. Ik had gelukkig veel tools gekregen om mijn eetstoornis te verslaan. Ik kwam erachter dat het voor mij niet echt uitmaakte welke stempel ik had en of ik überhaupt een stempel had. Nu terugdenkend snap ik wel waarom dit mij zo frustreerde. Ik kreeg het idee dat er niet naar mij geluisterd werd en ik was bang dat de hulp op deze manier niet passend genoeg zou zijn.

Langzaam aan kreeg ik door wat er allemaal schuil ging achter mijn eetgestoorde gedrag, waarom ik mijn eetstoornis al die jaren zo nodig had gehad. Het omgaan met mijn reuma, het misbruik op jonge leeftijd, de angsten rondom mijn vaders alcoholverslaving en de onveilige situatie thuis, hoe ik geen volwassen vrouw wilde worden.. 

Mijn eetstoornis kon ik loslaten. Dat ik mijn eetstoornis eigenlijk aan het vervangen was had ik helaas vrij snel door. Ik kreeg last van een schoonmaakobessie en smetvrees. Het eten ging goed maar ik had een nieuwe diagnose.  OCD, een dwangstoornis. Dit verklaarde waarom ik mijn toevlucht eerder had gezocht in een eetstoornis. Ook hier was ik erg dwangmatig bezig geweest. 

In dezelfde tijd begon ik een intensief programma bij een fysio-praktijk. Hier kreeg ik steun van een groot team specialisten, waaronder ook een psycholoog. Hier heb ik voor de tweede keer EMDR gehad. Dit keer met succes. Ik had een goeie klik met haar en dit keer stond ik hier ook echt voor open. Voor het eerst in tijden lukte het mij om alle spanning een beetje los te kunnen laten. Ik heb veel van mijn psychologe geleerd, lessen waar ik nog steeds wel eens aan terugdenk. 

Tijdens mijn herstel heb ik nooit echt steun kunnen vinden van iemand die echt wist hoe het voelde om een eetstoornis te hebben. De specifieke angsten en moeilijkheden die hierbij komen kijken. Ik hoop dat ik jullie wel die steun kan bieden en dat jullie je bij mij veilig genoeg voelen om te delen waar je mee zit. Wat jou misschien tegenhoudt, hoe jij je echt voelt. Ik weet dat het lastig kan zijn om hier over in gesprek te gaan, maar ik weet ook hoe moeilijk het kan zijn om die strijd alleen te voeren. 

Ik hoop jullie snel in de chats te zien. ♥

Liefs,
Lonneke 


Bekijk onze agenda om te zien wanneer onze redactieleden chatten.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

14 reacties op “Chatten met Lonneke”

  1. Fijne blog! Kijk uit naar de chats 🙂

  2. Ik vind het altijd echt heel fijn om video’s/blogs van jou te zien Lonneke. Je bent echt een inspiratie! Ik hoop dat er snel weer een dagje mee video van je komt 🙂
    xxx

  3. Oh, die diagnose. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Anorectisch gedrag, geen ondergewicht, subjectieve eetbuien, dus dan maar boulimia. En tijdens mijn behandelingen werd steeds gevraagd naar mijn eetbuien en ander compensatiegedrag (met name purgeren). Purgeren heb ik sinds dag 1 van die behandeling nooit meer gedaan (heeft het me toch nog iets opgeleverd), en eetdrang heeft geen behandelaar kunnen bespeuren. Door de focus op boulimisch gedrag kon ik mijn gang blijven gaan met restrictief eten en bewegen, zodat ik binnenkwam op gezond gewicht en uit behandeling ging met ondergewicht. Toen ik een halfjaar later terugkwam met zeer ernstig ondergewicht, had men wel door dat de diagnose Anorexia beter bij me paste. Het voelde voor mij alsof ik me moest bewijzen naar de kliniek. Nu, jaren later en vele blogs van met name Irene en Daphne (dank!) verder, weet ik dat wat ik had écht geen objectieve eetbuien waren. Ik heb nooit boulimia gehad.

    Dat was even een zijweggetje. Lonneke, ik vind je echt een enorme aanwinst voor Proud. Je durft allerlei moeilijke onderwerpen bespreekbaar te maken, je durft de controverse op te zoeken, je durft je kwetsbaar op te stellen. Ik kom zeker een keer bij je op de chat kijken.

  4. Wat heb jij ongelofelijk veel meegemaakt zeg!
    Wat sterk om je zo kwetsbaar op te stellen en met je verleden nu andere mensen probeert te helpen. ❤️

  5. Mooi geschreven en goed verwoord. Fijn dat je dagboek laten slingeren uiteindelijk tot iets positiefs heeft geleid en dat je er wat mee kan doen.
    Zelf een aantal jaar met een eetstoornis gelopen, zonder dat iemand het wist, ook binnen de hulpverlening, waar het onder hun ogen gebeurde.
    Heb moeite met die hokjes, omdat ze vaak de lading niet dekken. Had zelf vreetbuien, met compenseren; eerst normaal gewicht, later ondergewicht. Ik vond mezelf dus ook niet in het hokje anorexia passen toen ik later hulp kreeg voor mijn eetstoornis. Omdat ze op de opnameafdeling niks merkten van mijn vreetbuien, die ik buiten de deur had, kwam ik in het hokje anorexia terecht.

  6. Wauw, wat goed geschreven!!
    (ik denk dat je in de inleiding GEEN diagnose bedoelt)

    1. Heey Maya,

      je hebt helemaal gelijk, ik pas het meteen aan! Dankjewel en fijne avond!

      Liefs,
      Lonneke

  7. Wat dapper dat je dit hebt geschreven, Lonneke! Erg inspirerend en vooral: veel respect voor je!

  8. Wat dapper en mooi dat je dit hebt geschreven. Jullie (ervaringsdeskundige van Proud2bme), en vooral jij Lonneke in het bijzonder, zijn voor mij echt een voorbeeld wat betreft het genezen. Ik vind het zo fijn dat je deze blog met ons deelt! Ik hoop je snel een keer te zien in de chat.

    Liefs,

  9. Bedankt voor de lieve reacties allemaal 🙂 ♥

  10. Wat stom dat je zo’n totaal onjuiste diagnose kreeg en daar niet meer vanaf leek te komen. Kan me voorstellen dat je je niet gehoord voelde. Herken -in andere vorm- wel van een niet-lopende therapie, waarbij alles wat ik zei als ‘passend bij mijn diagnose’ werd gezien. Er werd inhoudelijk niets mee gedaan, want ik was tenslotte de patiënt. Wat een enorm verschil met mijn huidige therapeut, die én de diagnose aanpaste, én me steeds boven alles als mens i.p.v. label blijft zien.

    Gehoord en gezien worden is cruciaal voor het slagen van een behandeling…

    Dankjewel voor je waardevolle bijdragen, Lonneke!

  11. Ah ik had deze blog niey eerder gezien, fijn dat hij nog eens wordt geplaatst.
    Hoop naar de chat te kunnen komen eens. Trouwens leuk om met winnie te chatten ook, wat een lieve foto.

  12. oh he ik heb weer de middag chat vergeten, zal volgende week ook aanawezig zijn, zo fijn dat het ook in de middag is! fijn als je geen dagbesteding hebt, dan heb je even wat om naar uit te kijken, bedankt proud!

    1. Ah wat jammer! We willen de middagchat op de dinsdag er inhouden dus geen zorgen! In de agenda kun je zien wie wanneer chat 🙂

      Liefs en hopelijk tot snel in de chat!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *