Controlerende opvoeding negatieve impact

Ouders die in de opvoeding van hun kinderen erg controlerend zijn, lopen het risico hun kinderen op de lange termijn erg veel schade toe te brengen, zo blijkt uit een recente studie van de Universiteit van Londen. Deze emotionele schade zou vergelijkbaar zijn als de schade die kinderen oplopen bij het verliezen van een dierbare zoals een goede vriend of een familielid.

Ouders die hun kinderen niet of nauwelijks toestaan eigen beslissingen te maken, de kinderen weinig privacy gunnen en de kinderen weinig ruimte geven om onafhankelijk te worden, kunnen het welzijn van een kind behoorlijk schaden. De onderzoekers volgden voor deze studie 5362 mensen vanaf hun geboorte in 1946. De resultaten laten met name zien wat voor impact de opvoeding op een mensenleven heeft.

Bron

Mai Stafford, leider van het onderzoek, geeft aan dat het uitoefenen van psychologische controle duidelijk in verband te brengen is met in hoeverre mensen tevreden zijn over hun leven. ”We ontdekten dat mensen van wie de ouders warmte en respons ontvingen als kind, tevredener waren in hun volwassen leven dan mensen bij wie dit niet het geval was. Ouders geven ons een stabiele basis van waaruit we de wereld ontdekken. Psychologische controle beperkt kinderen hier juist in en zorgt dat zij minder onafhankelijk worden en in minder in staat zijn om hun eigen gedrag te reguleren.”

In dit onderzoek werd de deelnemers als volwassenen gevraagd om te beschrijven hoe zij de zorg van hun ouders hebben ervaren tot hun zestiende levensjaar. De antwoorden werden vervolgens onderverdeeld in categorieën waarbij ”probeerde alles te controleren wat ik deed” bijvoorbeeld viel onder de controlerende manier van zorgen die een negatieve invloed blijkt te hebben op het welzijn van mensen in hun latere leven.

Veel mensen herkennen waarschijnlijk wel dat de opvoeding van invloed is voor de rest van je volwassen leven. Strenge ouders kunnen ervoor zorgen dat je zelf bijvoorbeeld erg opstandig wordt en grenzen op gaat zoeken, beschermende ouders kunnen ervoor zorgen dat je in je latere leven erg angstig en bang bent omdat je altijd hebt gehoord wat er mogelijk allemaal kan gebeuren of mis zou kunnen gaan.

Kinderen die te vrij gelaten zijn kennen wellicht juist helemaal geen grenzen terwijl zij hier wel behoefte aan hebben waardoor het hen niet lukt om een rustig en stabiel leven op te bouwen. Zo heeft iedere opvoeding weer andere gevolgen en zorgt het er ook voor dat dit door gegeven wordt aan nieuwe generaties, als deze kinderen later besluiten zelf ook kinderen op de wereld te zetten.

Bron

Hoe heeft jouw opvoeding jou beïnvloed? 

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

6 reacties op “Controlerende opvoeding negatieve impact”

  1. Nu ik schematherapie krijg, merk ik ook hoeveel invloed mijn opvoeding op mij heeft gehad. In schematherapietermen heb ik een sterke ‘straffende ouder’ en ‘kwetsbaar, angstig kind’ kant, wat zeker (deels) voortkomt uit bepaalde dingen uit de opvoeding, in combinatie met mijn eigen karakter en gevoeligheid.

  2. Ik herken dat overbeschermde heel erg.. Ik durf, zelfs na therapie, bijna geen risico’s te nemen en ben vrij angstig voor dingen die zouden kunnen gebeuren.. Gelukkig is m’n vriend het tegenovergestelde hiervan waardoor het zich in balans brengt 😉

  3. Mijn ouders hebben nooit controle gehad.. (alhoewel mijn vader vroeger wel bij mn zus controlerend was met wie en waar etc) maar toen der tijd ik kwam gingen we allemaal onze eigen gang.. Nu nog steeds, weet k niet waar k hoor.. of er regels zijn.. Niemand controleert me, ik doe mn eigen ding.. en ja soms verlang k gewoon naar een moeder die me iets aanwijst of leer op een liefdevolle manier.. ;(

  4. Mijn vader was/is er nooit en mijn moeder gedroeg/gedraagt zich als een klein kind, het lijkt ze niet uit te maken wat er met mij gebeurd, en mijn moeder stimuleert zelfs soms destructief gedrag. hoewel ze daar naast ook wel heel aardig kan zijn hoor.
    en ik zou dus ook liever hebben dat ze me op een goede manier op dingen zou wijzen. Of iig ook vroeger.

  5. Hoi, mooie stuk tekst! Zou ik de bron misschien kunnen zien over het onderzoek van de universiteit van London? Ik kan deze namelijk niet vinden maar wil hier wat moois over schrijven voor mijn opleiding. Thanks!

  6. Ik herken een soort van overbeschermende opvoeding:( Mijn moeder was behoorlijk beschermend tegen mij. Niet perse een "helikopter moeder" maar omdat ik een vorm van autisme heb. Ze vond/vindt het heel moeilijk om mij met de normale mensen/leeftijdsgenoten om te laten gaan. Ik heb bijvoorbeeld altijd speciaal onderwijs gevolgd en mocht eigenlijk niet op normale clubjes. (Om ballet heb ik echt moeten smeken.) Maar het vervelendste vond/vindt ik dat ik niet met normale mensen om mag gaan:( Toen mijn stief/bonuszusje een feestje gaf waar je vies kon worden, touw zwaaien en roeien, moest ik letterlijk aan de kant zitten! Ik voelde me op dat moment echt anders en verdrietig. Ook mag ik niet meedoen aan een talentenshow als Hollands got talent. Ze is te bang dat ik in paniek raak, zelfs nu ik volwassen ben:( Terwel ik dit heel graag wil! Ik wil heel graag die ervaring meemaken, niet om te winnen;) Maar vanaf ik op me zelf woon heb ik het gevoel dat mijn moeder me, vanwege mijn autisme en de beste bedoelingen, in een kooi heeft gestopt. Nu kom ik er beetje bij beetje uit, maar het blijft best een beetje lastig. (Ik mag eigenlijk zelfs geen contact zoeken met "normale" leeftijdsgenoten op internet, maar dat doe ik stiekem.)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *