Corona met een eetstoornis

Het was zondagochtend. Nietsvermoedend werd ik wakker. Zaterdagmiddag had ik me voor de zekerheid laten testen op corona. Ik had lichte keelpijn, maar aangezien dit zaterdagavond alweer weg was, ging ik ervan uit dat de testuitslag negatief zou zijn. Je voelt het waarschijnlijk al aankomen; dit was niet het geval. Via een link in mijn e-mail ging ik naar de uitslag en daar zag ik het staan: “de uitslag van de test is positief. Dat betekent dat u corona heeft”.

Ik schrok, dit had ik niet verwacht. Er gingen allemaal gedachten door mijn hoofd: wat nu? Hoelang moet ik in quarantaine? Mag ik wel naar beneden? Ik besloot informatie op te zoeken op de website van de GGD. Ik kwam er toen achter dat ik, vanaf het moment dat ik klachten kreeg, zeven dagen in quarantaine moest. Tot en met vrijdag dus. Van tevoren had ik niet gedacht dat dit me mentaal zo zwaar zou vallen. 


Bron foto

Het mentale stuk 

Je leest en hoort veel verhalen dat mensen heel ziek kunnen worden van het coronavirus. Koorts, benauwdheid, verkoudheid, allemaal fysieke klachten die erbij kunnen komen kijken. Over het mentale stuk hoor je maar weinig. Echter, is het best heftig om zeven dagen alleen op je kamer te zitten en gevoelens van eenzaamheid zijn dan ook niet meer dan logisch. Niet alleen de eenzaamheid, maar ook het feit dat mensen niet bij je in de buurt willen komen en je ontwijken, doet iets met je. Ook al weet je diep van binnen wat de reden daarvan is, het blijft iets onnatuurlijks en het wekt gevoelens op dat je er niet mag zijn

De eetstoornis  

Voor mij bleef het niet alleen bij de gevoelens van eenzaamheid. Hoewel ik in het herstelproces van mijn eetstoornis zit en het de afgelopen tijd best goed ging, viel dit me zwaar. Ik vond het enorm lastig dat ik alleen op mijn kamer mocht zitten en amper kon bewegen. Mijn angst om aan te komen, werd ineens weer heel groot en het lukte me niet om me aan mijn voedingslijst (opgesteld door mijn diëtist) te houden. Ik bewoog niet, dus ik moest minder eten anders zou ik dik worden. Dat was de onrealistische gedachte die constant door mijn hoofd ging. Daarnaast vond ik het lastig dat ik niet naar beneden mocht om mijn eigen eten te maken. Als ik iets wilde eten, moest ik mijn moeder appen en maakte zij dit voor me klaar. Mijn moeder bepaalde dus mijn porties en ik had hier geen controle meer over.  

Gevolgen  

Ik merkte dat de angst om aan te komen me weer volledig in de macht had. Over alles wat ik at, dacht ik heel lang na. Hierdoor kwam ik in een negatieve spiraal. Naast de eenzaamheid die ik voelde, werd ik opgeslokt door ‘eetstoornis gedachten’. Ik was er constant mee bezig en ik kon me niet goed focussen op andere dingen. Ik merkte dat mijn eetstoornis weer de overhand nam en het lukte me op dat moment niet om dat tegen te houden. Daarnaast merkte ik dat mijn lichaam een beetje verzwakte en ik weinig energie had. Kortom, het toegeven aan de ‘eetstoornis gedachten’ bracht me dan misschien weer een beetje controle, maar verder leverde het me helemaal niets op. Ik voelde me juist vervelender.  

Realisatiemoment  

Het feit dat ik het zo ontzettend moeilijk vond om niet te bewegen en niet mijn eigen eten te maken, drukte me keihard met mijn neus op de feiten: mijn eetstoornis was nog niet weg. Ondanks dat ik dacht dat het echt goed met me ging en ik geen hulp meer van mijn psycholoog nodig had, realiseerde ik me hierdoor dat ik nog niet was hersteld. Hoewel ik dit best confronterend en moeilijk vond, denk ik dat het ook goed was dat ik me dit realiseerde. Ik heb gewoon nog meer hulp nodig en doordat dit is gebeurd, ga ik hier voor zorgen, want ik wil herstellen en hier ga ik voor.  

Uit quarantaine 

Toen het eenmaal zaterdag was en ik uit quarantaine mocht, realiseerde ik me dat ik mijn voedingslijst echt weer op moest gaan pakken en niet in de spiraal van ‘minder eten’ moest blijven hangen. Eigenlijk had ik me tijdens de quarantaine ook aan mijn voedingslijst moeten houden, want ook als je niet beweegt heeft je lichaam voeding nodig. Ik baal er dan ook van dat dit mij niet gelukt is tijdens de quarantaine, maar hier probeer ik me nu niet te schuldig over te voelen. Het is gebeurd, het heeft me nieuwe inzichten gegeven en ik kan er in blijven hangen maar dat brengt me niets. Wat voor nu belangrijk is, is dat ik de motivatie voel om mijn voedingslijst weer op te pakken en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Dit is dan ook wat ik ga doen.  

Tips  

Mocht je in dezelfde situatie zitten of op een andere manier merken dat de eetstoornis weer de overhand neemt, dan geef ik je graag mijn tips: 
 
♥ Blijf je realiseren dat je lichaam voeding en energie nodig heeft, ook als je niet beweegt mag je dezelfde hoeveelheid/meer eten als wat je normaal doet.  
 
Luister naar je hongergevoel en geef hieraan toe. Je lichaam geeft aan dat het energie nodig heeft. Wees lief voor je lichaam.  
 
♥ Houd je doel voor ogen. Wat wil je bereiken? Voor mij was dit: weer vrij kunnen eten. Stel jezelf steeds de vraag of je handelingen bijdragen aan het behalen van je doel of dat ze je doel in de weg staan.  
 
Praat erover. Wees eerlijk over hoe je je voelt en waarom je bepaalde dingen moeilijk vindt. Dit kan met familie, vrienden of via Proud2Bme. Elke dag ben je welkom op ons forum en in avond staan er van 19.00 – 21.00 chats voor je klaar, waar je om advies kunt vragen maar in gesprek kunt met lotgenoten.
 
♥ Zoek afleiding en doe dingen waar je blij van wordt. Ik weet dat dit lastig is als je in quarantaine zit, maar ga bijvoorbeeld een mooi boek lezen, puzzelen of creatief aan de slag.   
 
♥ Wees eerlijk naar jezelf en geef het toe wanneer de eetstoornis weer de overhand neemt. Alleen als je het zelf toegeeft kan je er iets aan doen.  
 
♥ Blijf niet hangen in gevoelens van schuld als je eetstoornis de overhand neemt. Het kan gebeuren en het hoort erbij. Probeer het te zien als een realisatiemoment, waar je alleen maar sterker uit kan komen. 

♥ 


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar. 

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

8 reacties op “Corona met een eetstoornis”

  1. Heel goed dat er eens wordt stilgestaan bij de mentale gevolgen van een quarantaine. Ik ben ook zwaar depressief en als ik in quarantaine zou moeten, zal ik tussen 4 planken uit mijn appartement komen, ik overleef dat isolement niet…covid is erg maar er moet stilgestaan worden wat een quarantaine kan teweegbrengen bij een eetstoornis maar ook bij andere psychische aandoeningen.

    Lieve Marlou, ik wens je heel veel sterkte toe bij het verder herstel van je eetstoornis. En watknap dat je deze mooie blog schreef!

  2. Ik moet er bijna van janken. Ik weet hoe vreselijk eenzaam dat kan voelen.

    De beste remedie is om je niet aan dat bizarre overheidsbeleid te.houden. Knuffel, leef, lach, geniet…. Er zijn meer dan genoeg gelijkgestemden. Dat mentale aspect was ook vanaf het begin voor mij de reden dat ik kritisch ben op de maatregelen. Ik heb andere mensen opgezocht die er net zo instaan, en daardoor heb ik veel nieuwe vriendschappen en andere contacten opgedaan. ❤

    1. Ja precies dit♥️

  3. toen je las dat je positief was toen was er paniek in je hoofd door het binnen blijven en de controle die weg was met eten. fijne en goeie blog, ik voelde de paniek met je mee toen ik je blog las.

  4. Dank voor je blog, ik hoop dat je de draad weer op hebt weten te pakken en je fysiek weer wat fitter voelt. Ik kan me de gevoelens van eenzaamheid goed voorstellen. Ik heb vorig jaar ook twee weken alleen binnen gelegen toen ik ziek was en ik werd daar (door gebeurtenissen uit mijn verleden) zo bang van, dat ik uiteindelijk juist beter ben gaan eten in de hoop aan te sterken. Maar ook bij mij was het een realisatiemoment. Ik werd eerst heel bang doordat ik niet kon bewegen, niet naar de winkel kon, etc. en vervolgens moest ik nog maanden het koken uit handen geven, omdat ik niet snel opknapte. Nu probeer ik binnen de maatregelen en wat ik zelf veilig genoeg vind voelen mensen te zien en naar buiten te gaan. Mijn angst om ziek te worden is flink toegenomen door deze ervaring. Maar ik sluit me er bij aan dat het een lastige tijd is, zeker als je als met pyschische problemen kampt en hoop dat zoals Marlou schrijft, mensen hierover in gesprek durven en kunnen gaan.

  5. @depriaspie: momenteel zeer herkenbaar!Goede blog idd!x

  6. Mooie blog. Het klopt helemaal en fijn dat hier aandacht voor is. Ook de andere kant van de eetstoornis; in quarantaine en daardoor veel alleen zijn met eetbuien..

  7. Ik zit momenteel ook in quarantaine en het valt mij echt heel zwaar. Vooral de geen controle hebben.
    Gelukkig zit in in een appartement met m’n vriend waardoor ik m’n eigen eten kan maken.

    Maar ik heb geen eetlust door dat ik Corona heb. Ik blijf proberen om m’n maaltijden te eten. Maar de gedachtes die je beschrijft komen mij zo bekend voor.

    Volgens mij therapeut mag je 1keer in de week wegen alleen dat kan nu niet dat spookt ook door m’n hoofd en het “stemmetje” dat zegt mischien Ben je wel aangekomen of mischien ben je niet aangekomen. Maakt het eten van m’n maaltijden moeilijk.

    Ik wil naar buiten kunnen even een rondje lopen frisse lucht. I.p.v. de heledag op elkaars lip te leven.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *