Coronavirus; niet perfect de crisis door

Natuurlijk is het belangrijk om te proberen iets positiefs uit een situatie te halen. En om te proberen zo constructief mogelijk met een heftige situatie om te leren gaan. Dat lijkt me een fijne en gezonde insteek. Maar gaandeweg deze coronacrisis, waarin we met elkaar toch echt in een crisissituatie zitten, zou je bijna het gevoel krijgen dat je dit moment moet aangrijpen om de beste versie van jezelf te worden. Dat je hier beter uit moet komen. Dat je zen, fit, schoon, opgeruimd, positief, verlicht en twee talen rijker uit quarantaine moet komen…

Maar dat hoeft niet. Hier uitkomen, hier überhaupt doorheen komen, lijkt mij het beste streven op dit moment. Je hebt niet gefaald en geen kans gemist als het bij jou anders gaat. Als je je even niet fit, niet zen en misschien juist wat slechter voelt dan eerst.

Voor je het weet, weeg je tien kilo meer‘, zo kopte een artikel in het Algemeen Dagblad. En ik snap het ergens wel. Mijn nekharen gaan overeind staan, maar tegelijkertijd snap ik het ook. Want overgewicht is maatschappij-breed een heel groot thema. Voor veel mensen is dit een belangrijk onderwerp, ook mensen die een gezonde mindset hebben tegenover eten en hun eigen lichaam. Maar vrij snel hierna denk ik aan een willekeurige moeder die plotseling haar kind les moet geven, terwijl ze zelf ook de gevolgen van deze crisis ondervindt op haar eigen werk. Na het lesgeven probeert ze de schermtijd te beperken, vers eten op tafel te krijgen en in het weekend wordt er – ondanks de vermoeidheid – toch een fort in de woonkamer gebouwd. Om het hele gezin even af te leiden en het plezier erin te houden. Diezelfde vrouw kan er zomaar vijf of tien kilo bij hebben na deze periode, maar who cares? Is ze er dan niet goed doorheen gekomen? Is ze dan ook meteen ongezonder? Heeft ze gefaald? Of is ze zichzelf juist op veel vlakken overstegen? 

Het voelt alsof voor mij alsof ergens ‘goed’ en ‘sterk’ doorheen komen, gelinkt is aan je lichamelijke conditie en uiterlijk vertoon. Gelinkt aan productiviteit, aanpassingsvermogen en discipline. Het is crisis, maar aan mij zie je niets! Alsof het makkelijk zou zijn, en voor iedereen haalbaar, om mentaal een beetje opgeruimd deze maanden door te komen. Terwijl het voor sommigen vóór deze crisis al een rommeltje was. Of eenzaam, of ontzettend zwaar. Het leven op zich kan al een heel gedoe en een behoorlijke uitdaging zijn waar je hard voor moet werken. Als er een crisis bijkomt die zowel op de volksgezondheid als de economie als ons dagelijks leven invloed heeft, dan is het belangrijkste om daar überhaupt doorheen te komen. En ‘zo goed mogelijk’ is totaal persoonlijk, niet afhankelijk van een denkbeeldige maatschappelijke lat.

Er goed doorheen komen kan betekenen dat je ‘simpwelweg’ geen stap terug doet. Dat je geen extra controle zoekt in je eetstoornis en deze maanden probeert geen maaltijden over te slaan. Dat je geen extra eetbuien hebt, of meer compenseert dan eerst. Er goed doorheen komen kan betekenen dat je vaker iemand opbelt terwijl je dat ontzettend eng vindt, omdat je die steun nodig hebt. Er goed doorheen komen kan ook zijn dat je jezelf na een kleine terugval weer hebt herpakt in je dagelijkse eet- en leefritme. Misschien betekent het voor jou dat je niet de hele dag in bed ligt, maar je tussendoor een keer hebt gedoucht en eens per week géén pyjama aan hebt. Er is geen goed of fout, het gaat om jouw welzijn. In een tijd die anders is dan anders.

De druk die erbij komt kijken als we tijdens een coronacrisis ook nog eens van onszelf verwachten dat we er beter uit moeten komen, weegt veel te zwaar en voelt onnodig. Waarom zouden we onszelf dat aandoen? Uiteindelijk kijk je dan strakjes terug op alles wat je niet hebt bereikt, terwijl je dat in andere ‘normale’ omstandigheden niet eens van jezelf had gevraagd. Het is moeilijker, maar we verwachten meer van onszelf. Dat lijkt me niet eerlijk. Ons welzijn en onze gezondheid is geen wedstrijd, niet met anderen en het liefst ook niet met onszelf.

Ik ben helemaal niet de beste versie van mezelf. Ik kom deze crisis niet perfect door. Het is crisis, en het staat op mijn voorhoofd! Ik ben onrustiger, loop volledig overprikkeld de schappen omver in de Albert Heijn. Ik huil meer en heb vrijwel elke nacht nachtmerries. Ik merk aan mezelf dat alles anders is. Ik leer er elke dag van, maar doe weinig dingen ‘beter’ dan hiervoor. Een goede dag is nu als het een beetje in de buurt komt van de dagen vóór de coronacrisis, terwijl ik daar harder voor heb moeten werken. 

Never waste a good crisis, is het gezegde. Natuurlijk zou ik hier ook beter uit willen komen, dat lijkt me fantastisch. Maar wat is beter? Beter vind ik het ook als ik tot waardevolle en nieuwe inzichten kom. Als ik mezelf beter leer kennen en ondertussen een beetje stabiel weet te blijven in mijn dagritme en stemming. In deze maanden hebben we misschien meer veranderingen, meer teleurstellingen en meer gemis gevoeld dan in alle jaren hiervoor. We krijgen heftiger binnenlands nieuws te verwerken en we hebben meer zorgen. Stabiel blijven en hier samen – en voor een deel alleen – doorheen komen komen, is eigenlijk al perfect. Goed genoeg zoals het gaat. 

Straks, als de crisis voorbij is en het leven zoals je dat kende weer zijn vertrouwde vormen gaat aannemen, is het voor jou dan belangrijk geweest om de beste thuis-workouts gedaan te hebben? Is het voor jou noodzakelijk geweest dat je je een ongeluk hebt gepoetst in huis? Zal het op dat moment van belang zijn geweest, om de afgelopen maanden een druk gevoeld te hebben? Wat heb jij er straks aan, om nu iets te moeten bewijzen?

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

14 reacties op “Coronavirus; niet perfect de crisis door”

  1. Prachtige geschreven dank je wel Daphne!

  2. Fijne blog, dankjewel Daphne!

    Dit soort dingen zijn altijd lastig, omdat het heel erg verschilt wat mensen nu nodig hebben. Sommige (met name mentaal gezonde) mensen kunnen echt wel wat hebben aan een aanmoediging of subtiele waarschuwing om de discipline vast te houden. Op deze site komen echter relatief veel mensen met toch al verwachtingen van zichzelf, neigingen tot straffende gedachten of gedragingen of zelfs een teveel aan discipline. Voor die mensen kan al dat gehamer of prestaties en zelfverbetering heel averechts werken.

    Ik vind dit best lastig om mee om te gaan, maar ik probeer de buitenwereld zoveel mogelijk te laten voor wat het is en bij mezelf na te gaan wat míj nu helpt. Soms zijn dat bemoedigende woorden om de structuur vast te houden en toch nog wat van een dag te maken, soms is het juist even rust en een dagje vrij. Hoewel het lastig is om echt eerlijk naar mezelf te zijn en ook om achter mijn eigen beslissingen te staan, merk ik wel dat dit het best werkt voor mij.

  3. Wow ook super mooi geschreven Fire! Er staan veel mooie adviezen op internet, maar het moet inderdaad maar net passen bij jou en bij het moment.

    En zo fijn Daphne dat je zo open schrijft en niet veroordelend/prestatiegericht. Het mag inderdaad gewoon zijn zoals het is.
    Super bedankt voor alle mooie blogs op proud!
    Liefs

  4. Hele mooie blog. dankjewel.

  5. Pff jemig je bent zo slim. Dank je

  6. De crisis is niet zomaar voorbij. Dit kan een ommekeer zijn van ons leven ten negatieve of dat het nog omdraait. De wereldelite heeft deze corona tot in de puntjes voorbereid, als strategie om nog meer ons uit te buiten en te controleren. We zijn al die jaren gebrainwashed, om ons leven te leiden zoals zij dat wensten. Veel mensen met eetproblemen voel(d)en dat wellicht aan, dat er iets niet klopt in dit systeem, waardoor je meent of meende een eetprobleem te moeten krijgen. Ik iig wel. Ik wil niet negatief doen, maar er is inmiddels zoveel alternatieve media beschikbaar met tegenberichten. We zijn al die jaren in de maling genomen over wie of wat we moesten zijn, terwijl we alleen maar ons gezonde verstand hoefden te gebruiken om de dag door te komen en daarin de best mogelijke keuzes te maken, voor onszelf en voor de natuur. Dat hebben we onder invloed van indoctrinatie over hoe het allemaal moet en zal en beelden om steeds maar naar toe te streven, uit het oog verloren. We waren nooit goed genoeg in verhouding tot. Dat was ook juist de bedoeling van deze wereld elite, om ons van onszelf, ons eigen pad af te brengen ten behoeven van hen. Ik hoop dat mensen het nu dan inzien en door niet meer mee te doen iig. een tegensein afgeven. Niet meer meedoen, met alles wat tegen je gezonde verstand indruist. ( Ik wil niet preken of angst zaaien, maar het is oorlog, oorlog vanuit de wereld- elite gericht op de massa, ik hoop juist dat mensen het zien of doorhebben, juist mensen met eetstoornissen, dat jij het bij het juiste eind had, als je over dingen twijfelde bv. over hoe het leven zou moeten zijn, terwijl het dat niet is.)

  7. Wat een fijne en realistische blog, dankjewel Daphne 🙂

  8. Thanks Daphne, voor deze spiegel.

  9. Dankjewel Daphne, wat een goede blog.
    Ik worstel hier heel erg mee, zeker in het begin. Toen kreeg ik heel erg last van mijn schoonmaak en opruimdwang omdat elke krant volstond met berichten dat “onze huizen en tuinen er nog nooit zo goed bij stonden”. En inderdaad die berichten over fit blijven etc… pff! Ook ervaar ik veel stress van het thuiswerken omdat ik geen werkplek heb maar wel de hele dag spreekuur draai aan de telefoon. Ik probeer het nu meer te relativeren (die berichten over meer opbergen gaan misschien over mensen die helaas tijdelijk helemaal geen werk meer hadden maar ik vergeet dat ik gewoon 40 uur werk, ookal is het nu thuis). En ik probeer mijzelf dagelijks te complimenteren dat het zo goed blijft gaan met eten. Fijn om hier een dergelijk bericht te lezen, stond dat maar wat meer in de krant!

  10. Het kan ook goed helpen om te proberen af te wegen voor jezelf of bepaalde adviezen wel of geen betrekking op jou hebben. Het is mensen met een eetstoornis nogal eigen om alles op zichzelf te betrekken, je zou deze crisis dus ook als een oefening kunnen zien om de adviezen bewust en weloverwogen naast je neer te leggen. Het is meer dan terecht dat er adviezen worden gegeven over gezondheid (eindelijk eens een keer!), het is aan ons om ze niet uit z’n verband te trekken. Ik bedoel het niet verkeerd, maar ik denk wel wat wij ons moeten realiseren dat wij gewoon niet de ‘norm’ zijn, dat wij oversensitief zijn en we de rest zeg maar niet continu kunnen opleggen om hiermee rekening te houden als het om algemene adviezen gaat. De maatschappij verandert niet ten voordele van mensen met een psychisch probleem of een eetstoornis, ook nu niet in deze crisis, het is zelfs discutabel of je dat wel moet willen. Als je goed van binnen voelt, dan weet je best of het advies wel of geen betrekking op je heeft, en mocht het zelf niet lukken, kun je altijd je omgeving vragen of zij je kunnen vertellen of het advies voor jou geldt of niet, toch?

  11. Kleine opmerking: ‘…vrij snel hierna denk ik aan een willekeurige moeder OF VADER die plotseling haar kind les moet geven…’
    Maar voor de rest super mooie blog!

    1. Eens!
      Anders ligt er meer druk op vrouwen..
      Mooie blog verder!!
      Dank.

  12. ♥

  13. Dit geeft weer ruimte en lucht.
    Dankjewel

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *