Daar ben ik weer! Na precies 17 weken en één dag verlof ben ik weer begonnen met werken. Begin januari begon mijn zwangerschapsverlof en kon ik nog vier weken genieten van de rust voordat de kleine zou komen. Ik had het niet verwacht maar deze weken vlogen voorbij en ik was op een gegeven moment echt klaar voor haar komst. Echter besloot ze nog even op zich te laten wachten en kwam mijn dochter acht dagen na de uitgerekende datum op deze wereld!
Voordat mijn verlof begon zag ik best op tegen het verlof. 16 weken zonder werk kon ik me niet voorstellen! Ik had ervoor gekozen om ‘maar’ vier weken voor de uitgerekende datum op verlof te gaan omdat ik me niet nog langer wilde vervelen. Echter vlogen de weken voorbij. De feestdagen waren best druk geweest en kort daarna ben ik iemand heel dierbaar verloren. Ik kon die vier weken goed gebruiken om even bij te komen.
In die vier weken had ik alle kleertjes en knuffeltjes nog eens gewassen en heb ik het één en ander in huis gedaan. Wanneer de kleine er is zou hier vast niks meer van komen… (ja, ik had gelijk!) Tussendoor had ik veel rust gepakt en ging ik vaak afspreken zodat ik me niet zou vervelen thuis. Na vier weken was ik echt klaar voor de kleine meid maar er was nog geen teken van haar komst. Ik had al veel pijnlijke oefenweeën gehad, maar komen wilde ze niet. Na acht dagen was het dan zover en begon het echte werk…
Na 12 hele lange uurtjes konden we onze dochter Romy eindelijk ontmoeten! Vanaf dat moment had ik nog 12 weken verlof en had mijn man een paar weken vrij genomen. Samen konden we wennen aan onze dochter en alle veranderingen die ze met zich mee bracht. Ik moet zeggen dat de eerste weken erg pittig waren. Van een roze wolk kon ik zeker niet spreken. Het was erg zwaar en genieten vond ik heel moeilijk of zelfs onmogelijk. Ik voelde me hier ontzettend naar over. Ik hoor toch te genieten van mijn kind!? Toen de vakantie van mijn man erop zat, bleef ik achter met een kwetsbaar babytje die helemaal afhankelijk was van mij. Dat voelde zo bizar en heftig. Ik ga nog een blog schrijven over mijn minder roze wolk, maar ik ben vooral blij dat ik nu kan zeggen dat het veel beter gaat!
De kleine doet het hartstikke goed, ondanks haar mindere dagen. Dat hoort er eenmaal bij. Zij moet nog wennen aan alles en ontwikkelt zich elke dag waardoor geen dag hetzelfde is. Ik kan steeds beter omgaan met alle veranderingen en ik heb vooral leren loslaten. Loslaten van een schema of van wat ‘hoort’. Elk kind is anders en daar moet je op inspelen als ouder (jeetje, ik ben een ouder!!). Het zal elke dag zoeken zijn, dat is één ding wat wel zeker is.
Nu is het weer tijd voor een volgende stap, namelijk dat mama weer moet werken. Gelukkig werk ik vanuit huis en ben ik nooit ver weg. Ik had ook nog eens acht dagen extra verlof doordat ik later was bevallen. Ondanks dat het wennen is, ben ik blij om weer te werken. Ik ben tijdens mijn verlof nog een paar keer online geweest om wat te lezen, omdat ik erg benieuwd was naar hoe het met jullie is. Ik kijk er naar uit om jullie proces weer te volgen en jullie te ondersteunen in jullie strijd.
Geef een reactie