De Borsten Blog

Boobs, boobies, memmen, tetten, bloemkolen, voorgevel. Hoe je ze ook wilt noemen, of hoe vooral niet; borsten hebben we als vrouw allemaal. Uit onderzoek van de Anglia Ruskin University bleek dat twee op de drie vrouwen ontevreden is over haar borsten. Die ontevredenheid kan negatieve gevolgen hebben. Naar aanleiding van dit artikel namen wij onze eigen borsten eens onder de loep. Of nouja, onze kijk erop… 

In het onderzoek werd aangetoond dat onder 18.000 vrouwen (uit 40 verschillende landen) twee derde van die vrouwen ontevreden is over haar borsten. Net zoals ontevredenheid over elk ander lichaamsdeel, kan die negatieve kijk op je borsten invloed hebben op je psychische gezondheid. Iets wat je misschien wel herkent bij jezelf? Niet alleen omdat elk lichaamsdeel op zichzelf al moeilijk kan zijn, maar het is ook nog eens een directe link met je vrouwelijkheid. Wat weer een hele nieuwe battle kan zijn voor sommige vrouwen. 


Bron: anniespratt

Iets waar ik best wel van schrok; we zijn eigenlijk massaal niet blij zijn met onze voorgevel! Gelukkig kwam er ook goed nieuws uit het onderzoek. Namelijk dat vrouwen met de jaren wel minder ontevreden worden. Hoe ouder de vrouwen werden – en hoe ouder hun borsten dus ook werden – hoe meer tevreden de vrouwen waren. Door minder de behoefte te voelen om aan het schoonheidsideaal te moeten voldoen, veranderde ook de kijk op hun eigen lichaam. Dat geeft dus hoop! Zelf dacht ik vaak: wat heb ik aan die hoop als ik dan moet wachten tot ik oud en verlept ben!? Nouja het fijne is dus dat je er dan niet meer zo over denkt, als het goed is. Je kijkt er dan dus écht anders naar. Milder. 

“Ik herinner me dat er een keer een grapje is gemaakt over mijn kleine cupmaat op de middelbare school. Die opmerking zelf maakte niet veel indruk. Ik vond die jongen vooral een enorme sukkel. Hoewel ik al met al behoorlijk onzeker was, ben ik nooit echt onzeker geweest over mijn borsten. Grappig hè! Mijn borsten zijn niet groot en ik vind het fijn dat ik daarom zonder moeite geen bh draag. Ook vind ik mijn borsten mooi en ondanks dat ze niet groot zijn toch heel vrouwelijk. Ja, ik voel me daar best zeker over.”
– Irene

Je kunt je natuurlijk meer of minder vrouwelijk voelen door hoe je je borsten ervaart. En daarnaast kun je je borsten ook inzetten of juist bedekken doordat je je meer of minder vrouwelijk wilt voelen. Een tool, maar ook een last, waar iedere vrouw zich op haar eigen manier tot moet verhouden. “Als dit het is, neem ik echt een borstvergroting!” Ik hoor het mezelf nog zeggen, in de badkamer, terwijl ik naast mijn moeder stond en in de spiegel keek. Het was te weinig, niet mooi en niet rond. Niet zoals ik dacht dat het hoorde te zijn.  

Een paar jaar later veranderden mijn rechte schouders in een wat ineengedoken houding. Zodra er een foto gemaakt werd, merkte ik dat ik mijn schouders wat naar binnen trok en me het liefste half omdraaide. Die borsten maken je nog dikker, ging er elke keer door mijn hoofd. De bh’s met vullingen moesten allemaal de deur uit en ik wist ook niet wat er dan voor in de plaats moest komen. Het moest gewoon minder, platter, net zoals ik de rest van mijn lichaam ook het liefste zag. Uiteindelijk was het nooit goed, net zoals de rest. Terwijl ik, hoe ouder ik word – ja nu dus al – ze steeds meer kan waarderen. En het ook best bijzondere, vrouwelijke dingen vind, zo aan de voorkant van mijn lichaam.


Bron: helloimnik

“Mijn borsten zijn altijd best wel een ding geweest. Ik heb er zelfs al een blog over geschreven. Ik herinner me nog dat ik tot in den treure topjes kocht bij de hema en ik er uiteindelijk drie over elkaar heen droeg. Alles om mijn borsten maar te verstoppen. Om die vreselijke bh maar uit te stellen. Uiteindelijk kwam het moment natuurlijk daar dat ik er toch aan moest geloven. En het was vreselijk. Er was niemand in de winkel en niemand had me verteld dat mijn borsten ook opgemeten moesten worden. Ik schrok me dood toen ik dat koude meetlint om mijn lichaam voelde gaan. Ik was ook nog eens de oudste thuis, dus de opmerkingen van mijn zusje achteraf hielpen ook niet mee.”
– Lonneke

Wist je trouwens…

… dat bij meer dan de helft van de vrouwen de linker borst groter is dan de rechter? Als je je dus heel erg stoorde aan die ongelijkheid, kun je dat nu loslaten. Het is iets wat veel vrouwen hebben en eigenlijk heel normaal is. Waarschijnlijk omdat hij dichter bij het hart zit en er meer bloed doorheen wordt gepompt.

En misschien heb je ook al eens gelezen dat tachtig procent van de vrouwen een verkeerde bh maat draagt. Ergens is dat ook niet zo gek. Als je ziet hoe veel vrouwen ontevreden zijn over hun borsten, is het wel begrijpelijk dat je je als vrouw letterlijk in bochten kunt wringen om je er iets gemakkelijker bij te voelen. Misschien vind jij ze niet de moeite waard? Niet de aandacht en het geld waard om ze eens op te laten meten en een mooie, goed passende bh te kopen? Haal je er liever zo veel mogelijk aandacht vanaf… Hoe dan ook, het zorgt er misschien ook voor dat je je daardoor minder comfortabel voelt.

… dat in 1914 de eerste officiële bh werd gemaakt? Of eigenlijk pas echt erkend, want de Romeinse dames hielden hun borsten al op hun plek met speciale doeken. 

… dat als je ongesteld bent, je borsten wel een hele cupmaat kunnen groeien? Geen wonder dat ik me soms opgeblazen voel of dat alles ineens knelt voor mijn gevoel. Iets wat dus niet zo veel zegt over je lichaam en al helemáál niet over je eetpatroon, maar puur met het feit dat het hele vrouwelijke systeem op volle toeren loopt. Het slinkt ook altijd weer als alles van binnen wat rustiger wordt. 

Daarnaast bestaan er ongeveer acht verschillende soorten tepels! Er kunnen dus best grote verschillen kunnen zijn, terwijl ze allemaal even normaal en gezond zijn. Daarnaast heeft ongeveer één op de achttien mensen meerdere tepels. Er kan een verdwaalde tepel op de buik terechtkomen, maar ook op voeten komen ze wel eens voor.

“Tot ongeveer drie jaar terug heb ik nooit stilgestaan bij mijn borsten. Ik vond ze niet te groot, maar ook niet te klein. Ze waren gewoon prima naar mijn idee. Toen mijn oudste dochter drie jaar geleden geboren werd, veranderde de waarde van mijn borsten. Ik kon daarmee namelijk mijn kind voeden en laten groeien. De voeding kwam alleen langzaam op gang, waardoor ik ontzettend onzeker werd over iets waar ik daarvoor nooit zo bij stil had gestaan. Kon het wel genoeg voeding aanmaken? Waren ze niet te klein? Of juist te groot? Toen de voeding eenmaal op gang was, kwamen er andere onzekerheden. Gaan ze niet hangen nadat ik stop met borstvoeding? Zien mensen dat ik lek uit mijn borsten?! Hoe moet ik in het openbaar mijn kind voeden, zonder dat iedereen mijn borst ziet? Hoewel ik mijn borsten nog altijd het liefst voor mezelf houd, ben ik iets makkelijker geworden als mensen die dichtbij me staan het zien. Ik moet mijn kind nu eenmaal voeden en ik ben blij en stiekem ook erg trots dat ik dit bij allebei mijn kinderen kon en kan doen. Maar ik kan ook niet wachten om mijn borsten weer helemaal voor mezelf te hebben.”
– Phoi Cai


Bron: charlesdeluvio

Borsten hebben, voor mijn gevoel, heel wat te verduren gehad. Aan de ene kant is het iets wat symbool kan staan voor seksualiteit en vrouwelijkheid, aan de andere kant wordt het voor mijn gevoel ook steeds meer genormaliseerd. Het mag er steeds meer zijn, op een realistische en geaccepteerde manier. Met meer ruimte voor diversiteit. Nu pas zie ik ongefilterde, gerimpelde, gestippelde, ongelijke, ronde, platte én hangende borsten. Allemaal even mooi, goed en prima. Net als die van mij. Ik zie inmiddels af van de borstvergroting en ik sta ook, met steeds meer vertrouwen, rechtop. 

Hoe denk jij over (jouw) borsten?

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

28 reacties op “De Borsten Blog”

  1. Ik heb ingetrokken tepels en voel me minder vrouw. Ik heb geen gevoel in mijn tepels en zou waarschijnlijk geen borstvoeding kunnen geven.

  2. ik heb bijna geen borsten, nooit gehad ook. tot het punt waarop een arts mij een keer vroeg (toen ik een groot oversized shirt aan had) of ik ooit wel borst ontwikkeling heb gehad. als (bijna) 30 jarige vrouw is dat toch wel pijnlijk, ik voelde me daardoor heel onvrouwelijk opeens.
    ik heb, toen ik jonger was, heel veel gelezen over borstvergroting en er heel serieus over na gedacht, maar door de kosten en de risicos heb ik het toch nooit gedaan. ik ben daar nu dankbaar voor. ik heb bijna geen borsten, maar het is niet anders, ik ben zoals ik ben. elk nadeel heeft ook een voordeel, kleding zit nooit te strak en ik krijg er geen last van (van de rug) en mensen kijken naar me voor andere dingen ipv dat ze eerst naar mijn borsten kijken. ik ben blij dat ik mijn borsten heb leren accepteren.

  3. Die van mij zijn echt te klein ik heb ook met mijn huisarts besproken of ik vergoeding kon krijgen. Ik ben 27 en ik heb een cup a 75 als het geen aaa 75 is. Zou ook nog kunnen , ik was waarschijnlijk een grens geval dus of het zou volledig vergoed worden of niet en je bent echt heel lang uit de running en dat was het voor mij nou ook weer niet waard.

  4. Groot, onhandig, zwaar en lelijk. Dat is wat ik van kinds af aan denk en voel bij mijn borsten. Meestal noem ik ze hompen vlees omdat ze me mateloos irriteren. Is niet aardig en het helpt ook niet in het wat milder er naar kijken, maar ik zou echt mijn handtekening zetten voor een D-cup of kleiner. Het lijkt bij mij ook vaak net alsof ik er vier heb want ze gaan gewoon door als vetrollen op mijn rug. Dit heeft natuurlijk grotendeels met mijn hoge gewicht te maken want als ik wat lichter ben wordt mijn bovenlichaam iets platter. Daarnaast is het heel lastig om passende Bh’s te vinden. Kwaliteit is veel te duur en met sporttopjes heb je ze na één keer springen alsnog in je nek hangen. Ziet er altijd zo lullig uit om je borsten vast te houden terwijl je in een kringetje staat te warming-uppen haha. En andere vrouwen je vriendelijk toeknikken omdat ze weten hoe het is wanneer je je borstkas en schouders bij elke jumping Jack richting je knieën voelt scheuren.

    Nee, wat borsten betreft was ik liever een jongetje geweest.

    1. Wat eerlijk ♥

      Ik heb een trauma vwb mijn borsten, ik durf het niet uit te spreken.

  5. Ja ik vond ze altijd heel groot. Maar sinds ik weet dat ik een gen bij mij draag wat een verhoogde kans op borstkanker geeft ben ik ze ook weten te waarderen. Voor zo lang ik ze nog mag hebben.

    1. Dat snap ik dan weer heel erg goed. Ik heb zelf onderzoek gedaan naar borstkanker en de BRCA-genen. Daarom besef ik dat ik niet mag klagen, maar mijn gevoel gaat daarin niet mee. Ik hoop dat jij je borsten nog lang mag omarmen! Liefs

  6. Zo ingewikkeld dit. Ik heb moeite te begrijpen dat mensen zich minder vrouwelijk voelen met kleine borsten, ik zou ze graag kwijt zijn namelijk of in ieder geval minstens 4 cupmaten kleiner. Naar verhouding heb ik hele grote borsten en ik vind ze verschrikkelijk. Zelfs met flink ondergewicht had ik nog grote borsten en daardoor leek ik altijd zwaarder dan ik was. In het begin vond ik dat fijn, dan kon ik het verbergen. Maar al snel walgde ik ervan en vond het vreselijk om in therapie te horen dat ik tenminste nog vrouwelijke vormen had. Ik hoef die vormen helemaal niet. Voor mij zijn het nutteloze extra kilo’s gewicht. Ik probeer ze zoveel mogelijk te verbergen, maar dan moet je wel goede bh’s kunnen vinden met smalle omvang en grote cup…

    1. Ik snap best dat het lastig is als je grote borsten hebt denk dat je er fysiek meer hinder van ervaart dan kleine borsten maar het is echt dat je minder vrouwelijk door kan voelen. Ik ben ook echt vreselijk gepest door meiden op de middelbare school die allemaal stuk voor stuk zelfs als ze heel slank waren een grote cupmaten hadden. Met wc rolletjes om je heen dansen, opmerkingen, toneel gespeel om mijn kleine voorgevel te beledigen. Dus ik denk dat elke maat wel zijn nadelen heeft.

      1. Wat ontzettend gemeen van die meiden zeg, echt niet normaal!

      2. Oh absoluut! Helaas blijkt maar weer dat het niet uitmaakt of je grote of kleine borsten hebt, dik of dun bent, groot of klein. Als mensen willen pesten vinden ze altijd wel iets. Ik ben helaas jarenlang veel gepest met alles wat ze maar konden bedenken. Ik wilde ook zeker niet de gevoelens ontkennen van vrouwen met kleine borsten die zich daar onzeker over voelen, sorry als dat zo overkwam. Voor mij persoonlijk geldt dat ik me nooit fijn heb gevoeld met mijn lichaam en ik liever gewoon een zwevend brein zou zijn 🙂 Ik zou me fijner voelen zonder borsten, het doet niets voor mijn vrouwelijkheidsgevoel. En ik vind vrouwen met kleine borsten ook niet minder vrouwelijk, borsten maken niet de vrouw in mijn ogen… vandaar 🙂

  7. Aan de kleine kant…maar ik heb ze nog!
    Ik heb een afwijking ( nf1) waarbij tumoren groeien. Vaak goedaardig, de kans is echter ook dat ze wel eens kwaadaardig kunnen zijn. Afgelopen jaar had ik er in beide borsten 1. Die groeiden en zeer deden. Na verwijdering een extra test omdat het niet goed leek. Gelukkig was alles WEL goed.
    Dus. Ik ben er blij mee, maar ben nog als de dood dat het een keer mis is

  8. Oud en verlept?!
    Nice….
    Not.

    1. Aanvullend nog een vraag. Hoe oud moet je ongeveer zijn om in 1 adem het waardeoordeel verlept opgeplakt te krijgen?

      1. Bwoah.. jaar of.. 85?

        1. Zijn ze eindelijk zelf tevreden, drukken anderen ze een stempel met het waardeoordeel verlept op. Nice.

          1. Niet al te zwaar aan tillen 😉

          2. Ja, toch wel.
            Het is net zoiets als dik in één adem noemen met vies.
            Of mager met lelijk.
            Misschien is het niet zo dat vrouwen tevredener worden naarmate ze ouder worden. Maar dat de ondervraagde oudere vrouwen behoren tot generaties die altijd al tevredener zijn geweest dan de huidige, jongere generaties. Als we onszelf blijven aanpraten dat we verleppen als we ouder worden, blijven we levenslang angstig en ontevreden.
            We plakken een negatief waardeoordeel op iets heel gewoons als ouder worden. Een oordeel wat ook nog eens vooral vrouwen treft, want ik heb nog nooit gehoord dat een man oud en verlept genoemd werd.
            Het is gewoon niet oké, hoe grappig of luchtig het ook is bedoeld.
            Daarom til ik er wél zwaar aan.
            Ik neem het Daphne niet kwalijk, maar ik val er wel over.

          3. Hi Els,

            Dankje voor je reactie en goed dat je je zo uitspreekt hierover.
            Wat ik in mijn blog bedoelde was puur vanuit mijzelf geschreven; hoe ik over mezelf dacht als ik eenmaal ouder zou zijn. Iets waar ik nu inderdaad anders insta en ik denk dat het inderdaad waardevol en belangrijk is wat jij schrijft; dat dat negatieve waardeoordeel niet helpend is. Iets wat ik met de rest van de tekst ook zeker mee wilde geven.

            Een goed en belangrijk thema om over in gesprek te blijven en hopelijk iets waar we samen, als vrouwen, verder in kunnen komen.

            Liefs!

          4. Hi Daphne, tof dat je zelf ook reageert, dankjewel!

  9. In mijn periode van overgewicht had ik grote, stevige borsten, een flinke D cup. Dat was het enige wat ik toen mooi vond aan mezelf.
    Toen ik afviel, werden ze kleiner, maar was het nog steeds een mooie C cup.
    Toen mijn eetstoornis me flink in zijn greep kreeg, werden ze door het afvallen kleiner en kleiner. Nu zijn het 2 troosteloze zakjes. Slap, klein, hangend, amper nog een A cup. Ik hoop vurig dat ze, nu ik langzaam aankom, weer een beetje voller worden.

  10. Heyy, zouden jullie meer van dit soort blogs willen schrijven? 😉

  11. Vroeger had ik een grotere cupmaat dan dat ik nu heb. Komt ook door de eetstoornis. Eigenlijk ben ik er juist wel blij mee dat ze nu kleiner zijn, want ik hoef met hardlopen en andere sporten nooit een sport-bh aan. Nooit pijn aan mijn borsten met rennen. Nooit rugpijn door te zware borsten. Ben er dus wel tevreden mee.

  12. Nadat ik door mijn eetstoornis kleine borsten had heb ik een borst vergrotende operatie ondergaan, nu ik anders naar mijn lichaam kijk kan ik zeggen dat ik er best spijt van heb. Ik was jaren obsessief bezig met mijn uiterlijk, nu ben ik daar niet meer zo mee bezig. Wil me gewoon gezond en fijn voelen,misschien laat ik ze verwijderen, dat speelt al een tijdje door mijn hoofd.

  13. Ik ben tevreden met mijn borsten. Twee kleine minpuntjes zijn de striemen (door het snelle groeien) en geen passende voedingsbh omdat mijn cupmaat te groot is voor de omtrek.

  14. Ik was een jaar of 11 toen mijn borsten besloten explosief te groeien. Wel lastig voor een meisje wat het liefst onzichtbaar was.
    Het formaat van mijn borsten die uiteindelijk bleven steken op een F cup bleek vooral erg interessant voor de jongemannen. Voor mij lastig want ik was liever meisje dan vrouw en liever onopvallend dan in the picture. Maar sinds mijn 18e weet ik dat ik het brca 1 gen heb ge erft van mijn moeder en oma. Zij overleden jong aan eierstokkanker ( mijn moeder was 44 toen ze stierf zelf was ik op dat moment 16) op mijn 23e kreeg ik links borstkanker en werd besloten beide borsten ( rechts prefentief) te verwijderen en implantaten terug te plaatsen. 4 jaar geleden kreeg ik steeds ontstekingen in de linker kant ( ik heb overigens ook geen tepels meer omdat er dan risico zou blijven, onze beide zonen zijn daarom verplicht fleskinderen) en is die vervangen. Nu 12 jaar ná de ene en dus 4 jaar ná de andere blijkt dat ik veel reumatische en andere nare klachten heb gekregen door wat ze asia syndroom noemen kort gezegd valt mijn lichaam de siliconen aan. Vorig jaar rond deze tijd zou ik geopereerd worden omdat mijn linker prothese weer steeds ging ontsteken ( toen wist ik nog niet van het asia syndroom en had nog niet zoveel klachten ook) maar dat kon niet omdat mijn gewicht te laag was, vorig jaar ná de voorjaarsvakantie heb ik eerst 7,5 week op de paaz gezeten en daarna naar de 4 daagse van balanz. In die tijd bleven ze hameren op de noodzaak van gezond gewicht en de operatie. Toen in dec besloten ze dat ik nog niet helemaal
    maar wel goed genoeg (net aan dan) zou zijn voor een operatie dat zou 6 jan zijn maar dan hadden ze de protheses gewoon vervangen. Met oud en nieuw was in zo ziek en de ontstekingswaarde zo hoog ( daarna is pas het asia syndroom ontdekt) dat de operatie gecanceld is. Vele onderzoeken later bleek dus dat asia syndroom en werd nadrukkelijk gezegd dat ik niet opnieuw protheses moest laten terug plaatsen. Omdat mijn lichaam er heel heftig op reageert. Ok nog een keer met spoed de operatie ingepland. En toen kwam de corona crisis waardoor de operatie wederom gecanceld.
    Dit is echt een hele rare tijd niet alleen vanwege de corona maar ik was voorbereid dat de borsten die bij de operatie op mijn 23e van een F cup naar een prothese C cup zijn gegaan ineens voor altijd weg zouden zijn.
    Dat zou mentaal echt heel zwaar zijn
    Maar door de omstandigheden zitten ze er nog als ziekmakende tijdbommetjes.

  15. ik ben er best wel tevreden over, soms zou ik weleens kleinere willen. in sommige shirtjes vind ik ze wel erg mooi.

  16. hey,
    ik ben 12 en ik heb niet echt grote borsten ik wil ze zoo graag en anderen uit mijn klas hebben dat al en dragen bh….
    Iemand tips die echt werken om ze te laten groter te worden?

    xoxo

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *