De dietist: de vijand van mijn eetstoornis

Ik ga naar de diëtist en neem mee…..mijn eetstoornis! Ik kreeg het advies van mijn behandelaar om nog eens een afspraak te maken met de diëtist. Mijn gewicht was weer iets gezakt en samen met de diëtist kon ik kijken hoe ik mijn gewicht weer binnen de marges van gezond gewicht kon krijgen. Meteen, toen het woord diëtist op de tafel werd gelegd, werd het oorlog in mijn hoofd. Mijn gezonde kant werd overschreeuwd door een zeer boze en waarschijnlijk ook wanhopige eetstoornis. Ik denk dat de diëtist de grootste vijand is van de eetstoornis. Dat is namelijk de persoon die de eigenaar van het lichaam waar de eetstoornis in woont weer aan het eten zet, lijsten maakt en plannen maakt om de eetstoornis uit te roken.

Voor veel meiden die ik ken met een actieve eetstoornis is de diëtist ook echt de vijand, word ze niet vertrouwd in haar advies en zien ze haar als persoon die hun dik wilt maken. Mijn eetstoornis zou ook heel graag zien dat ik mijn diëtist zo zag; er gewoon niet heen ging en mijn eigen ding, of die van de eetstoornis, bleef doen. Zoals mijn familie het wel eens zegt: je eet toch, wat maakt dat cijfertje op de weegschaal dan nu uit?

Ik ga naar de diëtiste en neem mee.....mijn eetstoornis!

Ik loop de wachtkamer in en meteen voel ik de tweestrijd in mijn hoofd! Weg, weg, weg! zegt de eetstoornis, terwijl de gezonde kant me richting de stoelen in de wachtkamer stuurt. Ze gaat je dik maken, ze gaat je volproppen, ze gaat je laten overeten, je gaat niet meer kunnen stoppen, je moet haar niet vertrouwen, wat weet zij er nu van. Allemaal zaken die de eetstoornis nog probeert om me richting uitgang te krijgen. De eetstoornis zou inmiddels toch wel moeten weten dat als ik eenmaal A heb gezegd, dat ik er dan ook helemaal voor ga!

Ik word door haar binnen geroepen en meteen weet ik het weer! Ik vind haar wel een aardig mens, ondanks wat de eetstoornis zegt en ik vertrouw haar eigenlijk best wel. Ik ben nu twee jaar bij haar en ben nog steeds niet te dik. Iedere verhoging van de eetlijst die ze voorstelt wordt een enorme strijd in mijn hoofd… Moet dat echt? Durf ik dat wel? Ze ziet hoe moeilijk ik het heb, maar beseft heel goed dat dit de eetstoornis is die sputtert en gaat door… tot het woord mayonaise valt…. die komt hard aan in mijn hoofd!

“Ben je gek geworden? Dat ga je niet eten hoor.. nee daar word je echt dik van, dat is een en al vet, no fucking way dat dit op je menu komt.. nee we doen het niet… nee nee nee nee….. ”

Het geschreeuw stopt niet meer en ik schiet vol. De tranen stromen over mijn wangen. Ik wil deze strijd niét de rest van mn leven. Ik wil niet constant dit gevecht blijven voeren! Ik word er gek van… wanneer stopt dit nu eens?

mayonaise

De enige manier waarop het gaat stoppen is door te doen wat de diëtist, die er wel verstand van heeft en geen enkele intentie heeft om me dik te maken, me adviseert en me eigenlijk bij het handje pakt en me door deze vreselijk enge tunnel gaat lijden. Nu is het de mayonaise die ik eng vind, maar een jaar geleden raakte ik compleet in paniek als ze het woord pudding in de mond nam. Dat eet ik nu dagelijks en daar voel ik helemaal geen spanning meer bij, dus wie weet hoe ik over een jaar kijk naar die lepel mayonaise.

Ooit gaat het me echt lukken. Eten zonder spanning, eten zonder nare bijgedachten, eten zonder enorme angst. Ooit ga ik een leven lijden zonder die eetstoornis. Als ik naar de mensen kijk die het voor elkaar hebben gekregen kijk ik daar vol jaloezie naar, dat wil ik ook….en zoals al eerder aangegeven in deze blog: als ik A zeg dan zeg ik ook B… dus AAAAAAA!


Meer lezen van Britt? Bekijk haar hele blogreeks via Britt Blogt.
Fotografie: Unsplash

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

14 reacties op “De dietist: de vijand van mijn eetstoornis”

  1. Je bent een topper!!

    1. Dankjewel!! Jij ook!

  2. Wat een mooie blog! Herkenbaar én motiverend!

    1. Dankjewel…!!

  3. Dank je wel Britt voor je blog, veel herkenning! Mooie blog,ik wil wel meer van je lezen en dat kan zag ik! xx

  4. Hoi Britt,
    ik heb al je blogs gelezen en vraag me af of jouw opname je verder heeft geholpen. Ik ben 50 en heb al jaren een eetstoornis. Ben bij diverse therapeuten in behandeling geweest en het heeft me veel kennis opgeleverd. Echter, die dingen doen die moeten lukt me niet. Daardoor heb ik dus nog steeds last van mijn eetstoornis. Ik zet af en toe hele kleine stapjes, maar uiteindelijk ben ik er nog steeds niet en verwacht ik inmiddels ook geen wonderen meer. Hoe sta jij daar in? Groet Nicky

  5. Hoi Nicky! Mijn opname heeft me zeker verder geholpen! Het heeft me meer inzicht in de eetstoornis gegeven en meer vertrouwen. Helaas merk ik dat ik nu pas meer met gevoelens ga stoeien, doordat er meer ruimte in mn hoofd is en er meer aandacht is voor de onderliggende problemen. Mijn opname werd gevolgd door een dagbehandeling traject en eigenlijk zou ik daar nu ook veel baat bij hebben denk ik. stoeien over de zaken waar ik mee worstel, gevoelens daadwerkelijk voelen ipv onderdrukken door na te denken over wel of niet eten; compenseren of welke eetstoornis gedachte dan ook! Ik heb nog steeds de hoop dat ik de eetstoornis helemaal los ga kunne laten. Ik ben super gemotiveerd aan het traject beginnen en hoewel t soms moeilijk is, er soms veel weerstand merkbaar is in mij ben ik nog steeds gemotiveerd om weer normaal met eten te kunnen omgaan. Gezellig met mijn man te kunnen gaan eten zonder paniek en misschien zelfs ooit met mijn kinderen naar de mc donalds (zonder dan twee dagen nauwelijks te eten om het te compenseren!) Het leven lijkt me gewoon veel mooier zonder… T is hard vechten maar uiteindelijk is t het vast helemaal waard geweest. Overweeg je een klinisch traject? Groetjes britt

  6. Mijn eetstoornis en mijn diëtist zijn dikke vrienden.
    Zij raadt suikervrij leven aan e.d. en mijn eetstoornis geniet. Maar ik voel me daar toch een beetje slecht onder, omdat het niet als écht genezen voelt.

    1. Dag Emily,

      Heb je dit al eens besproken met je diëtiste zelf? Of (als je naar een psy gaat) het eerst aankaarten met je psycholoog/psychologe en zijn/haar advies hierin vragen?
      Ik denk dat als JIJ het gevoel hebt dat je op deze manier niet écht kan genezen, het verstandig zou zijn om voor jezelf toch een andere weg met een andere diëtiste te overwegen.

      Hoewel ‘suikervrij’ een terecht en goed advies kán zijn indien om medische redenen, lijkt het mij een heel slecht advies voor wie van een eetstoornis wil afraken en terug op een gezonde, normale manier met eten wil leren omgaan (en dus niet om medische redenen een suikervrij dieet moet volgen). Het is alsof je eetstoornis steun krijgt van een professional … boks daar maar eens tegenop!

      Veel sterkte!

      1. Hi, ik heb ook ooit een voedingspatroon zonder geraffineerde suiker ed aanbevolen gekregen door een dietist… bij mij was ook lichamelijk wel het een en ander mis. Vanuit een vrij restrictief eetpatroon ben ik naar een gevarieerd gezond/ongezond eetpatroon gegaan. Een dergelijk dieet heeft voor mij heel goed gewerkt als tussenstap. En ik heb dit al van meer mensen gehoord. Dus zo kan het ook.

  7. Ik lees je blog echt zo graag Britt, hopelijk komen er steeds meer online en vind je sillaan je weg naar herstel. Ik wens het je alvast van harte toe! Dank je voor alle leuke blog! 🙂

  8. Haha mayonaise is helemaal niet zo ongezond hoor… onverzadigde vetten die goed voor je lichaam zijn, hormonen, hersenen, darmen wat niet al…

    ik kan me een leven zonder mayonaise in een gezond menu niet meer voorstellen!

  9. Zojuist mn eerste lepel mayonaise verwerkt. Groot gesputter van mn eetstoornis, halleluja van mn gezonde kant! T was namelijk super lekker! Trots momentje van mezelf…! I did it!

    1. Goed bezig! Mayo is ook gewoon lekker:D

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *