Het is moeilijk om los te laten,
moeilijk de eetstoornis te verlaten.
Ik zocht troost in het niet eten,
troost om mijn zorgen te vergeten.
Aan dat gevoel raakte ik verslaafd,
werd op het gebied van voedsel hoogbegaafd.
Deed er alles aan om zo min mogelijk te wegen,
zodat de depressieve gedachten in mijn hoofd even zwegen.
Gelukkig merkte mijn ouders het snel,
ik kreeg meteen hulp en vond dat de hel.
Later ging ik inzien dat het niet langer zo kon,
het was niet ik met de controle,
maar de eetstoornis die won.
Simone
Geef een reactie