De eetstoornis maakte mij een bitch

Als ik terug denk aan de tijd dat ik een eetstoornis had, vind ik wie ik toen was helemaal niet leuk. Ik was kattig, snel op mijn tenen getrapt, kon niet tegen kritiek, loog en bedroog en was enorm jaloers en prikkelbaar. Eigenlijk was ik best een klein beetje gemeen zelfs. Of misschien was het zelfs egoïsme. Ik was een kat in het nauw. En je weet, die maken rare sprongen.

Een eetstoornis hebben is overleven. Ik wist op een gegeven moment gewoon echt niet meer hoe ik met het leven om moest gaan. Onder andere die paniek zorgde ervoor dat ik mijn eetstoornis ontwikkelde.

Ik wist niet hoe het anders moest. De eetstoornis gaf me dingen, het had een functie die mij hielp te kunnen functioneren. Maar het maakte van mij ook een bitch.

 Betweterig
”Ik was niet alleen kattig omdat ik prikkelbaar was, ik was ook enorm negatief. Eigenlijk over alles. Ik had altijd een beter idee of wilde de leiding nemen. Ik liep niet perse voorop, maar ik wist wel hoe het moest. Ik speelde heel vaak de baas en dat maakte dat er vaak meningsverschillen of ruzie ontstond tussen mij en een vriendin. Ik wilde de controle en wist alles beter.” Anoniem

 Negatieve aandacht
”Door het niet eten had ik weinig energie. Ik was moe, zag er slecht uit, was somber en had nergens zin in. Daarom ging ik ook vaak niet mee of ging ik eerder naar huis van een feestje. Ik gedroeg me eigenlijk ook best wel anders dan ik ben, als ik nu terug kijk. Ik hield me stil, maakte dingen erger waar mensen bij waren. Zo vertelde ik vaak hoe duizelig ik was, dat ik niet lekker was en moe. Ik legde het er veel dikker bovenop dan hoe het werkelijk was. Ik weet niet waarom. Misschien wilde ik aandacht …” Anoniem

 Bot en egocentrisch
Er zijn heel veel manieren waarop een eetstoornis het leuke mens dat je was tijdelijk laat verdwijnen. Je bent in de ban van eten en soms zelfs helemaal geobsedeerd hierdoor. Er is niets anders belangrijker dan jij en je eten, jouw controle of jouw probleem. Gewoonweg omdat je niet weet hoe het anders moet en je puur aan het overleven bent.

 Controle
”Ik ben in die tijd heel wat vriendinnen kwijtgeraakt. Ik deed vaak kattig, was onaardig en kortaf. Ook drukte ik overal mijn stempel op en oefende ik controle uit. Uiteindelijk kon dat de sfeer soms behoorlijk verzieken. Een ‘gezellige’ avond werd vaak verzorgd door mij. Alleen al omdat ik dan kon bedenken wat er voor lekkere of juist enorm gezonde hapjes in huis gehaald moesten worden en het me rust gaf dat ik de controle had.” Anoniem

 Jaloers
”Wat was ik snel jaloers. Of het nu kwam door mijn eigen negatieve zelfbeeld, ontevredenheid of dat het gewoon mijn eetstoornis was. Ik vond dat anderen altijd mooier, dunner, beter en sterker waren dan ik. Knappe, slanke mensen vond ik bij voorbaat eigenlijk al niet eens meer aardig. Het waren trutten die alleen maar bezig waren met uiterlijk en aan het ideaalbeeld wilden voldoen. Ik was jaloers, zo jaloers dat ik iemand die dunner was eigenlijk niet eens meer aardig kon vinden.” Anoniem

Ook van mij heeft mijn eetstoornis een tijdje een bitch gemaakt. Ik herken me dan ook zeker in een aantal punten van hier boven. Ik denk dat het bij iedereen er wel een beetje voor zorgt dat je niet meer jezelf kunt zijn. En misschien weet je wel niet eens hoe leuk je eigenlijk bent. Ik kwam er pas na mijn eetstoornis achter dat ik helemaal geen kattenkop was en dat ik helemaal geen controle hoefde te hebben. Ik leerde het loslaten en mijn vriendschappen zijn daardoor zoveel verbeterd.

Ik zag in mezelf weer positieve eigenschappen. Ik was lief voor mensen, kon beter luisteren en had belangstelling. Ook was ik opener, ik loog niet meer en hield geen dingen meer achter. Ik was weer te vertrouwen. Eigenlijk vind ik mezelf nu best een leuk persoon. En ik weet dat ik ook tijdens mijn eetstoornis al deze persoon ben geweest. Ik zag het alleen helemaal niet. Ik kwam door die eetstoornis helemaal niet leuk uit de verf. 

Ik heb positiever leren denken. Mijn eerste reactie is niet meteen commentaar, al was ik daar vaak wel toe geneigd. Ik hoef geen controle meer uit te oefenen, omdat ik heel veel over mezelf heb geleerd en zoveel beter weet met mijn gevoelens om te gaan. Die controle laat ik varen. Ik zie wel, en dat geeft me zoveel rust en positiviteit. 

Ik verwijt het mezelf niet meer dat ik zo lelijk heb gedaan en zoveel heb gelogen. Een aantal vriendinnen heb ik mijn excuses aangeboden en ook met mijn ouders heb ik er over gepraat. Eigenlijk begreep iedereen het heel goed, maar het woordje ”Sorry dat ik zo deed” maakte een hoop goed. Ik kon er ook niets aan doen, ik was die kat in het nauw. Maar het is niet altijd leuk geweest met mij in die tijd.

 Werk er aan
Gelukkig zijn de dingen nu anders. Ik kan mezelf niet alles blijven verwijten. Ik doe mijn best en veel dingen zijn gelukkig hersteld. Misschien heb jij hier ook wel ervaring mee of zit je er midden in en wil je helemaal niet liegen of kattig doen. Neem het jezelf dan niet teveel kwalijk, maar probeer te kijken hoe je dingen anders kunt aanpakken. Word niet boos op jezelf, maar werk er aan met een positieve blik. En vergeet niet dat je niet perfect kunt worden. Ieder mens heeft negatieve eigenschappen. Alleen worden deze tijdens je eetstoornis soms wat uit vergroot. 

 Veroodeel jezelf niet
Denk eraan dat je nu misschien wat prikkelbaar bent en dingen nog niet helemaal goed aanpakt, maar kijk ook naar wat je wel goed doet. Je bent geen bitch al doe je misschien soms wel wat onaardig. Vergeet niet dat dit jouw gedrag en niet jouw karakter is. En een beetje initiatief nemen, van je af bijten of je mening geven is echt niet altijd een nadeel hoor!

 Stop met vergelijken
Ben je jaloers dan heeft dat vaak te maken met je eigen problemen of ontevredenheid over jezelf. Dat betekent niet dat een ander niet dun mag zijn, een ander triggerend is of dat jij lelijk bent. Probeer te stoppen met vergelijken. Ieder mens is uniek en dus geen goed vergelijkingsmateriaal. 

 Kies voor verandering
Probeer in ieder geval over je eetstoornis te praten en soms even rust te nemen om naar jezelf te kijken en je gedrag. Het is niet erg dat je het moeilijk hebt. Door er over te praten lucht dat al heel veel op en is er meer begrip. En uiteindelijk is het natuurlijk belangrijk die eetstoornis de deur uit te zetten en je niet meer door te laten beinvloeden. Wanneer je die eetstoornis los laat, kun je steeds meer van jezelf gaan zien. 

Herken jij hier iets in?

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

20 reacties op “De eetstoornis maakte mij een bitch”

  1. Volgens mensen om me heen is het zeker zo

  2. ja eigenlijk herken ik best veel, ik lieg ben jaloers. maar die dingen wat er onder staan had ik echt nodig

    thanks xx

  3. Autsj… Hier herken ik veeeeel meer in dan me lief is! Ik had er juist de afgelopen dagen al heel veel over na gedacht en ik hoop echt dat ik mijn eetstoornis helemaal achter me kan laten en weer gewoon de gezellige, spontane, energieke en meelevende meid mag worden die ik voorheen was! *Hopelijk wel wat minder onzeker dan dat ik ben…*

  4. Heel herkenbaar.
    Nu het steeds wat beter met me gaat, krijg ik af en toe ook van mijn omgeving te horen hoe ‘verschrikkelijk’ ik kon zijn… dat nemen ze me allemaal niet kwalijk (gelukkig) maar ik schaam me er soms behoorlijk voor…

  5. Echt zo fijn dat je dit hebt geschreven Nouska. Ik merk bij mij heel veel van deze dingen en ben me er ook van bewust. Ook al is mijn echte eetstoornis al meer naar de achtergrond, en maak ik me meer druk om de achterliggende dingen dan om wat ik ga eten zelf, de manier waarop ik me gedraag is vaak nog zo.

    Ik ben altijd extreem moe en daardoor geef ik snel op omdat ik snel denk dat ik iets niet kan. Ik vind het heel moeilijk om me open te stellen voor vrienden. Afspraakjes maken vind ik te zwaar, en ik denk toch vaak al zo negatief over mezelf dat aandacht vragen op een positieve manier haast onbereikbaar lijkt. Jaloezie… heel erg. Controle ook.

    Maar ik geloof dat het beter word. Ik neem het mezelf niet kwalijk, maar ik leg me er ook niet bij neer.

    Dankjewel voor deze mooie blog dus, het geeft me echt rust om dit uitgeschreven te zien staan en dan neem ik het mezelf ook minder kwalijk dat ik zo ben (geweest).

  6. Heel erg herkenbaar. Ik merk dat ik ook ontzettend onaardig en onredelijk ben. Het stomme is alleen dat ik het wel besef, en ik het super graag wil veranderen, maar dat lukt me gewoon niet. Het lijkt wel vanzelf te gaan..

  7. Ohhh.. dit is zoo herkenbaar!
    Ik doe het allemaal, vooral het controle-achtige en betweterige.
    :'( Ik wil dit niet meer!!

  8. Herkenbaar helaas… en het stomme is dat ik ook zo écht niet wil zijn, maar het is voor mij de enige manier om nu te overleven. Stront chagrijnig, kortaf en een control-freak… ik ben absoluut geen fijn gezelschap 🙁

  9. Heel herkenbaar….

  10. Ik irriteerde me tijdens mijn eetstoornis aan alles. Op school werd ik gek van die kleine brugsmurfen, terwijl ik ze vroeger zo lief vond. Ik was op dat moment echt bang om voor altijd een geïrriteerde zeur te zullen blijven. Nu zie ik in dat het echt met mijn eetstoornis en het te weinige eten te maken had (gelukkig!).

  11. Ik herken dit allemaal en ik wordt er echt gek van met mn vriendinnen heb ik ook best vaak ruzie. Ik wil hier gewoon van af dat ik alleen maar aan eten enz. Denk ik wil dit eigenlijk tegen niemand zeggen en dat heb ik ook nog niet gedaan weten jullie misschien iets hoe ik dit zelf kan oplossen ? (Please reageer :s) Gr jolanda

  12. Ik was/ben wel prikkelbaarder, maar dat merkte je niet heel erg. Ik bleef/blijf me juist altijd ‘opofferen’, voorkomen dat iemand mij niet aardig vindt of boos op mij wordt. Zorgt ervoor dat ik juist mijn angsten voor mezelf houd en net doe of het wel prima gaat. Gewoon toch eten als mensen me iets voorzetten en blijven aandringen bijvoorbeeld. Om wanneer ik alleen ben dat allemaal vrolijk weer te compenseren. (Mijn schoonouders destijds, toen ik opgenomen moest worden: ‘Maar ze at altijd gewoon mee’ Ja, ik kan als wannabe ideale schoondochter toch niet overduidelijk anorectisch gaan zitten doen).
    Aan de ene kant zorgt dat ervoor dat mijn ondergewicht nooit levensgevaarlijk laag wordt (dan lijden anderen te veel door de zorgen die ze zich maken, dat vind ik mezelf niet waard, dus ik moet zelf maar lijden door niet oneindig door te gaan met afvallen). Aan de andere kant zorgt het er ook mede voor dat mijn eetstoornis al zo lang duurt. Als je enorm schreeuwt en heisa maakt en weigert ook maar iets te eten, dan krijg je veel meer aandacht (ook tijdens behandeling) dan wanneer je dat niet doet. Dan gaat men er vanuit dat je angsten minder erg zijn, dat het niet zo heel slecht gaat, want je eet toch zonder al te veel dwang? Terwijl je zelfbeeld eigenlijk dusdanig laag is dat je jezelf haat om je lijf en helemaal vastloopt, maar dat je dat minder erg vindt dan wanneer anderen zich zorgen zouden kunnen maken. En dus blijf je maar op dat randje balanceren tussen ‘zeker niet gezond’ maar ook niet voor iedereen zichtbaar

    Ik herken wel het willen controleren, maar dat blijft ook heel erg in mijn hoofd, wat er alleen uitkomt als spanning, niet het daadwerkelijk anderen mijn wil opleggen of manipuleren. Ik probeer het weleens telepathisch, maar dat werkt niet zo 😛

    Echt liegen heb ik ook bijna nooit gedaan. Ik draaide er wel een beetje omheen, maar echt zeggen dat ik al gegeten had terwijl dat niet zo was deed ik bijvoorbeeld niet.

  13. Niet voor iedereen zichtbaar ziek.

    D’r ontbrak nog een stukje.

  14. herkenbaar :s

  15. heel herkenbaar me ouders noemden me een monster… heb echt vreselijke dingen gezegd en gedaan maar,gelukkig heeft iedereen het me vergeven.

  16. Dit is echt heel herkenbaar!

  17. Wow, erg veel is herkenbaar. Ik ben enorm prikkelbaar, wil alles bepalen. Word snel boos en leg de fout vaak bij de ander terwijl dit vaak onterecht is. Ik ben inderdaad ook jaloers op mensen die nog dunner zijn…

  18. ik hab juist ook heel erg dat ik over emotioneel was. Er hoefde maar een klein voorvalletje te gebeuren en ik was aan het janken. Ik had het gevoel dat alles wat mis ging in de wereld mijn schuld was en dat ik niks waard was. Dus ipv prikkelbaar was ik juist de hele dag down en liep erbij als een zombie…
    maar jaloers was ik wel heel erg.

  19. Hai ik heb alles daarvan en ik ben nu bijna.
    Al mijn vrienden kwijt en ik heb eigenlijk ook wel geluk gehad denk ik
    want ik heb een hartafwijking en ik had eerder anorexia
    nu be n ik van anorexia af maar nu heb ik een eetstoornis
    maar ze zeiden toen ik nog anorexia had dat ik het niet xou overleven door mijn hart
    Het was maar 40%. Dat ik het zou overleven en ik heb het overleefd.
    Maar dat boeit nu niet waar het me nu omgaat is ik ben nu een dikke stomme
    trut een bitch en ik ben zo niet. Maar nu wel :-[ en wat moet ik nu doen
    ik hrb soms zelfmoord neigingen omdat ik denk ik ben lelijk
    ik kan niks je bent niks ik ben mezelf totaal kwijt help me :’-(

  20. Ik heb dit nog steeds heel erg … Mijn eetstoornis is mijn schild tegen de wereld. Ik ga door mijn eetstoornis gelijk terug in de aanval als ik van iemand kritiek krijg of iemand boos tegen mij doet. Ik heb mijn eetstoornis een tijdje nodig gehad om van me af te bijten , maar nu niet meer. Punt is dat ik haar nog niet los kan laten terwijl ik nu alleen nog maar met de negatieve dingen aan het kampen ben. Ik kan het mezelf niet niet kwalijk nemen en ik vind het ook moeilijk om achteraf steeds weer sorry te zeggen. Of weer te moeten uitleggen dan het niet aan de persoon ligt maar aan mezelf

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *