Als je in behandeling bent, kan het zijn dat je op een gegeven moment groepstherapie gaat volgen. Zelf heb ik dit ook meerdere keren meegemaakt en het viel me altijd op dat ik de enige jongen was in de groep. Omdat ik denk dat andere jongens/mannen dit herkennen, vind ik het belangrijk om hier aandacht aan te besteden.
Zelf vond ik het altijd wel prettig om de enige jongen te zijn. Ik voel me (vaak) meer op mijn gemak bij vrouwen. Ook omdat ik redelijk gevoelig ben en me in therapie vaak kwetsbaar opstel, ook in een groep. Maar het kan ook een gevoel van eenzaamheid geven: ben ik de enige jongen die dit meemaakt? Heb ik een vrouwenziekte? Hoor ik hier wel? Allemaal vragen die door je heen kunnen gaan.
Abel was in 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij heeft onder andere blogs geschreven over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag ‘Abel blogt‘.
Taboe op eetstoornissen bij mannen
Dit linkt eigenlijk aan het taboe dat er (helaas) nog steeds rust op eetstoornissen bij mannen. Gelukkig wordt er steeds meer aandacht aan besteed, op bijvoorbeeld social media. Maar het zijn vooral nog vrouwen die naar buiten treden als het om eetstoornissen gaat, of om mentale gezondheid over het algemeen. Dit vind ik jammer en ook wel kwalijk: mannen hebben ook problemen, kunnen (en mogen!!!) het ook moeilijk hebben.
Je hoeft niet altijd stoer te doen, het is oké om gevoelens te hebben, om je kwetsbaar op te stellen. Het maakt je niet minder mannelijk. In tegendeel zelfs: in mijn ogen is je kwetsbaar opstellen júíst stoer.
Eetstoornissen komen in alle soorten en maten en discrimineren niet. Mannen kunnen ook een eetstoornis hebben en mogen daarover praten.
Voor de anderen in de groep
Ook kan ik me voorstellen dat het voor de anderen in de groep ook lastig kan zijn: er is ineens een jongen bij. Hoe reageer je hierop? Misschien voelt het wel ongemakkelijk, of onveilig zelfs.
Ik kan geen gedachten lezen, maar kan me indenken dat het voor anderen ook even schakelen is, even wennen. Maar terwijl ik dit typ, voelt het ook een beetje vreemd: mannen zijn ook gewoon mensen. We zijn geen buitenaardse wezens die volledig anders geprogrammeerd zijn. Je kunt alles tegen ons (tegen mij in ieder geval) zeggen.
Ik ben niet anders dan jij, en jij bent niet anders dan ik, in vele opzichten.
Mannen en trauma’s
Met deze alinea realiseer ik me dat ik me op glad ijs begeef, maar ik vind het toch belangrijk om ook dit onderdeel aan te kaarten. Ik realiseer me dat er, vooral in de tijd waarin we nu leven, veel gesproken wordt rondom thema’s als seksueel grensoverschrijdend gedrag, trauma’s en alles wat daarbij komt kijken. Ik heb hier zelf (gelukkig) geen ervaring mee, en vind het verschrikkelijk voor iedereen die dat wel heeft. Ik kan me ook voorstellen dat als je deze ervaringen hebt met een man, het extra lastig kan zijn om wél samen met een jongen in een groep te zitten en om je wél kwetsbaar op te stellen tegenover een man. Weet dan alsjeblieft dat niet alle mannen hetzelfde zijn.
De laatste tijd zie ik vaak op social media dat alle mannen over één kam worden geschoren en dit vind ik onterecht. We zijn allemaal individuen die onze eigen keuzes maken en sterke en zwakke kanten hebben. Dat één man iets doet wat ronduit afschuwelijk en walgelijk is, betekent niet automatisch dat alle mannen in staat zijn om dat te doen.
Ik realiseer me dat ik nu vooral voor mezelf en vanuit mijn eigen ervaring kan spreken, maar alsjeblieft: denk hier eens over na.
Dat één man of jongen niet oké is, betekent niet dat alle mannen op de wereld niet oké zijn.
Aan de jongens die dit nu lezen, die misschien op het punt staan om te beginnen met groepstherapie, zou ik willen zeggen: weet dat je niet de enige bent. Ik hoop dat je steun uit deze blog kunt halen en het is oké om het spannend te vinden en je kwetsbaar op te stellen. Weet echter ook dat je uit mag spreken dat het spannend is of dat je het ingewikkeld vindt.
Hetzelfde geldt in het algemeen voor als je nu (of in de toekomst) in een therapiegroep zit en tegen dingen aanloopt: bespreek het met bijvoorbeeld een behandelaar of je naaste omgeving.
In contact met anderen valt er altijd een oplossing te vinden, als je maar goed blijft zoeken.
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2022
Geef een reactie