De eerste keer dat het mij lukte om mijn eten uit te spugen, ervoer ik hele dubbele gevoelens. Enerzijds was ik ontzettend trots: eindelijk was het gelukt! Dit was de ideale oplossing voor mijn problemen. Hoe makkelijk zou het immers zijn, als ik de rest van mijn leven kon eten wat ik wil, zonder bang te hoeven zijn dat ik aankom, door enkel na het eten even naar de wc te gaan en mijn vinger in mijn keel te steken, zonder verdere consequenties? Anderzijds had ik een naar onderbuikgevoel. Ik wist dat dit niet oke was. Ik rommelde al lang met eten maar dit was toch wel ”next level”. Ik zei dan ook tegen mezelf dat het maar voor één keertje was en dat ik het niet meer moest doen. Of misschien dan alleen als ik een eetbui had gehad. Of misschien alleen als ik me rot voelde na het eten. Nou ja, ik zou het wel zien.
Het bleef niet bij die ene keer en ook niet bij af en toe. Toen ik eenmaal wist dat deze optie er was, was het moeilijk om het niet te doen. Ik heb jarenlang last gehad van eetbuien en het schuldgevoel daarna was vaak onverdraaglijk. Bovendien was overgeven voor mij een manier van omgaan met emoties. Ik spuugde niet alleen mijn eten uit, maar ook mezelf. Ik haatte mezelf en in periodes walgde ik van mezelf. Overgeven bracht dan enorme verlichting. Eigenlijk had het op dat moment alleen maar voordelen, dacht ik.
Ik wist heus dat het niet goed was voor mijn lichaam, ik ben niet dom. Iedereen met eetproblematiek weet dat dit lichamelijke gevolgen heeft, maar het is lastig om dit onder ogen te zien op het moment dat je er middenin zit. Vaak ervaar je op dat moment niet direct de negatieve consequenties of wegen ze niet op tegen de voordelen. Die negatieve consequenties zijn er echter wel, zowel op korte als lange termijn.
Mijn lichaam gaf namelijk al snel de eerste signalen aan. Ik kreeg last van mijn keel en had opgezette speekselklieren. Dit kun je voelen in je nek, onder je kaak. Door het braken wordt je vochthuishouding behoorlijk verstoord. Dit kan leiden tot veel vochtverlies. In eerste instantie denk je daardoor misschien dat je veel afvalt door over te geven, maar veelal gaat het hier met name om vocht. Na een tijdje kan dit leiden tot uitdroging. Je kunt dit merken doordat je veel dorst hebt en een droge huid krijgt. Ook kun je last krijgen van duizeligheid of het gevoel krijgen dat je flauwvalt.
Overgeven doet nog veel meer met je lichaam. Door regelmatig zelf het braken op te wekken, doe je iets tegennatuurlijks en beschadig je je slokdarm ontzettend. Hier hoef je in eerste instantie niet zoveel van te merken. Wel kun je merken dat er regelmatig maagzuur omhoog komt en dat je eten na een tijdje steeds makkelijker omhoog komt omdat het klepje tussen je slokdarm en je maag als het ware lam wordt. In het ergste geval kunnen er ontstekingen en scheuren in je slokdarm ontstaan.
Door over te geven, loop je de kans om op termijn een tekort te krijgen aan vitamines en mineralen. Ook dit heeft allerlei gevolgen voor je lichaam. Bovendien kun je last krijgen van spierkrampen en nier- en leverbeschadigingen. Houd er ook rekening mee dat je hart een spier is. Vele tekorten en beschadigingen in het lichaam kunnen leiden tot hartritmestoornissen met kans op een hartstilstand. Misschien denk je dat dit alleen anderen zal overkomen, maar jaarlijks overlijden er helaas ontzettend veel mensen aan de gevolgen van eetstoornis.
Naast deze gevolgen, zorgt zelfopgewekt braken ook voor een verstoord honger- en verzadigingssysteem, zeker omdat het in vrijwel alle gevallen gepaard gaat met een verstoord eetpatroon. Je brengt je lichaam hier ontzettend mee in de war en geeft verkeerde signalen af. Het herstellen van dat systeem kan in sommige gevallen jaren duren.
Tot slot breng je je gebit onherstelbare schade toe door regelmatig over te geven. Het tandglazuur wordt hierdoor aangetast en dit komt helaas niet meer terug. Dit kun je merken door pijn aan je tanden bij het eten of drinken van koude of warme producten. Ook merk je dit wellicht doordat je veel gaatjes of gewoon hele gevoelige tanden hebt. Ik merk dit bijvoorbeeld al als het buiten erg koud is en ik lach, dit doet ontzettend veel pijn aan mijn voortanden. Ook ijs is ontzettend pijnlijk om te eten en thee drink ik pas op als het lauw is. Dit is helaas niet meer herstellen, wat ontzettend zonde is als je nog jong bent en nog een heel leven met een gebit moet doen.
Wellicht lees je deze blog en denk je: ”ach, het zal wel meevallen” of ”ik laat het niet zover komen”. Bedenk je dan goed dat je niet aan de binnenkant van je lichaam kunt kijken en niet weet welke schade jij al hebt toegebracht. Kleine signalen van je lichaam zoals duizeligheid of misselijkheid kunnen al tekenen zijn dat je niet goed bezig bent. Luister daarnaar en neem je lichaam serieus. Dit is het lichaam waar je het de rest van je leven mee zult moeten doen. Zorg er goed voor.
Geef een reactie