De LANGE weg naar herstel…

Het begon allemaal 4 jaar geleden. Ik was mollig en werd hierdoor gepest. Jongens scholden me uit voor dikzak en als het zomer werd, durfde ik niet naar het zwembad. Ik was bang voor mijn lichaam, bang om uitgescholden te worden. In groep 8 moest ik naar de schoolarts. Ook deze bevestigde duidelijk dat ik af moest vallen en adviseerde mij om naar een diëtiste te gaan. Mama was het hier absoluut niet mee eens en dacht dat het allemaal wel goed kwam als ik zou gaan menstrueren. Dit was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen. Ik moest en zou gaan afvallen!! Het begon met steeds minder snoepen, maar mijn doorzettingsvermogen was zo sterk, dat ik zelfs een dieet ging volgen. Toen ik eenmaal het dieet had afgerond en wat kilo’s kwijt was, ging ik fitnessen. Dit leek goed te gaan, totdat ik er steeds minder bij ging eten.

Langzaam begonnen mijn ouders zich zorgen te maken, maar de mensen uit mijn omgeving zeiden dat het allemaal wel goed zou komen. Dit bleek helaas niet zo te zijn. De 1e week van de zomervakantie besloten mijn ouders dat ik dringend naar de dokter moest, deze adviseerde mij om wekelijks een gesprek te hebben met een psycholoog verpleegkundige. Ik ging snel achteruit en toen zij ziek werd, vond mama het onverantwoord om zolang niemand te zien. Ik moest naar de kinderarts. Het eerste wat hij zei toen ik binnen kwam was; “als je nog x kilo afvalt, nemen we je op”. De week erop kwam ik terug en ja hoor! Ik moest opgenomen worden.

lange weg naar herstel

Na 6 weken in het ziekenhuis te hebben gelegen, moest ik gelijk door naar Emergis in Goes. Hier heb ik veel meegemaakt, maar ook zeker veel goede dingen geleerd. Na 3 maanden mocht ik naar huis, op 1 voorwaarde! En dat was dat ik wekelijks therapie kreeg. Elke week ging ik op en neer met de taxi om in Goes therapie te volgen. Na een jaar lang stil te hebben gestaan, moest er andere hulp komen. We besloten met zijn alle om terug te gaan naar de GGZ in Breda. Hier adviseerde ze ons om de MFT (Multi Family Therapie) te gaan volgen. Dit was zeker een goede oplossing omdat ik en mijn moeder vaak onenigheid hadden met mijn vader, hij snapte er niks van. Eet toch gewoon, zei hij altijd.

Sinds de MFT is de weg naar herstel begonnen. Ik maakte kleine stapjes en de band met mijn vader werd steeds beter. Nadat de MFT was afgelopen, hield ik wekelijkse gesprekken bij de GGZ. Hier kwam ik niet echt verder mee. Ze gaf me als optie om met een ervaringsdeskundige te gaan praten. Ook dit hielp niet echt.

Na alle therapieën die ik gevolgd had, hadden me ouders en ik zoiets van, wij kunnen dit wel met z’n 3e. Dit ging in het begin erg moeilijk. De gedachtes speelde op en de eetstoornis stem werd steeds sterker. Er moest iets gebeuren! Ik had een terugval en had hulp nodig. Dit was voor mij het punt waarop ik dacht: wat wil ik met mijn leven? Voor altijd een eetstoornis hebben? Of de strijd aangaan? Ik koos ervoor om de strijd aan te gaan en besloot Minnie Maud te gaan volgen! Dit was een moeilijke stap, maar ik wilde beter worden. Dit heeft mij erg geholpen!

Ik ben hierdoor een stuk sterker geworden en ben aan het vechten tegen de stem. Ik accepteer mezelf steeds meer en geniet weer van alle leuke momenten in het leven! Ik ben er nog niet, maar ik ben zeker al een heel eind op weg! Ik ga deze strijd winnen en zorgen dat ik weer de baas over mezelf word!

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

9 reacties op “De LANGE weg naar herstel…”

  1. heftig wat je meegemaakt hebt maar goed van je dat je gaat vechten!

  2. Wat een open en rakend verhaal. Maar superknap dat je voor herstel gekozen hebt en zo hard vecht! Liefs, jij kan dit ♥

  3. Wat n heftig verhaal,ik heb respect voor jou,jij komt er wel.dikke knuffel.

  4. Lynnie, ik ben echt supertrots op jou. Altijd al geweest overigens. Ik weet dat je altijd je best doet en vind het heel fijn dat ik altijd bij jou terecht kan terwijl je zelf ook je struggles hebt. Het is altijd super gezellig met jou en kan heel veel lol met jou hebben. Het voelt heel goed om te zien dat het steeds beter met jou gaan, nog even doorzetten meid! U can do this, als je even wilt praten of je ergens anders aan wil denken meeten we gelijk!
    Xxx
    (Echt heel mooi geschreven lieverd)

  5. Super knap van jou je bent een echte doorzetter je kan het 👍

  6. Mooie geschreven Lynn
    Je bent een vechter en samen met de steun van je lieve ouders komt t weer goed
    xx Chris

  7. Lieve prachtige Lynn ,je bent een doorzetter ,erg heftig wat jij en ook je ouders moeten meemaken .
    Maar in dit verhaal voel ik gewoon dat je er gaat komen ,zal niet altijd gemakkelijk zijn !! maar ik weet zeker met behulp van je lieve mama en papa ,( samen kom je er wel )
    dikke knuffel schat xxxxxxxxxxx en heel veel sterkte en kracht gewenst xxx

  8. Wat bot van zo”n schoolarts om er zo mee aan te komen want zo kan het doorslaan in eetstoornis. Het begint met een koekje en een toetje en als je wat kilo”s bent afgevallen fan geeft het je een goed gevoel en dan gaan ook de boterhammen er van af en het meest essentiele van wat je nodig hebt. Een gevoel van macht en zo is het beheersbaar. Een onschuldige opmerking of een plagerijtje kan al genoeg zijn op die leeftijd om daar in door te slaan in afslanken wat op het eerste gezicht onschuldig kan lijken maar in een eetstoornis kan overslaan als men niet op tijd ingrijpt.het is een nep identiteit. De eetstoornis neemt de persoonlijkheid over.. Is het zo erg met dat overgewicht en zegt zo”n arts dit dan plompverloren op die leeftijd want iemand kan het overgroeien op oudere leeftijd op teenerleeftijd? Meer beweging op scholen invoeren. het komt er heel er van op aan van hoe je er mee aankomt en hoe je het zegt. Soms kan iemand het overgroeien van dat ze later vanzelf slanker worden. Ze zeggen een eetstoornis is op jongere leeftijd nog schadelijker dan op jongere leeftijd want dan ben je nog in de groei. Je kunt je goeie momenten hebben maar het werkt ook wel helend om er over te schrijven. Het lijkt alsof de persoonlijkheid diep verstopt zit.

  9. Dikke respect voor jou lieve Lynn.
    Je hebt enorme stappen gezet en gaat het gevecht nu echt aan.
    Hopelijk dat jij nu steeds weer wat meer kan gaan genieten en het echte leven aan durft te gaan. Ik weet zeker dat er heel veel potentie in jou zit. De wereld ligt aan je voeten. Nu moet je het alleen zelf nog ondervinden.
    Houd vol meis, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit jou gewoon gaat lukken.

    Liefs, Marinke

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *