De monsters in mij

Ik denk dat iedereen zijn eigen ‘inner demons’ of ‘monstertjes’ heeft. Negatieve, destructieve gedachtes die niet lief voor je zijn. Mijn eetstoornis, negatieve zelfbeeld en zelfhaat waren een paar van die gruwelijke monsters in mij. Ik moest aan ze denken toen ik een nummer van Mumford and Sons hoorde waarin hij iets zong over ‘the monsters in me’. Want ook ik heb en had zulke monstertjes. Dingen die je kapot maken als je er in mee gaat, dingen die je tegenhouden gelukkig te zijn… In dit blog maak ik de titel persoonlijk en zal ik een paar van deze monsters in mij delen met jullie.

Het hele idee van die monsters is natuurlijk dat ze winnen en aan ons is het denk ik om te zorgen dat je jouw eigen monsters temt of volledig de mond snoert. Een wazige omschrijving, maar ik vind het wel een mooie manier om naar mijn negatieve valkuilen in het verleden en nu te kijken. Je zult altijd een beetje met die monsters om moeten leren gaan, ze temmen.

Schrijfster Brené Brown noemt deze monstertjes je innerlijke ‘kwelduiveltjes’ die je dingen vertellen zoals dat je niet goed genoeg bent en waar je niet naar zou moeten luisteren of die je tegen moet leren spreken. 

♦ Eetstoornismonster
Deze is denk ik wel duidelijk. Mijn eetstoornis was een monster dat alle monsters in zich had. Haatmonsters, destructiemonsters, oppervlakkige monsters, perfectionistische monsters, herinneringenmonsters en ga zo maar door. Alle monsters hieronder zaten bij de groep ‘Eetstoornismonsters.’ Samen werd het dit monster en dat was knap ik gewikkeld, zoals je wel begrijpt. Gelukkig heb ik dat eetstoornismonster verslagen en heb ik de rest leren temmen of ook de mond gesnoerd. Het eetstoornismonster was wel een heel groot en sterk monster om te verslaan, maar het is blijkbaar niet onmogelijk.

♦ Hokjesmonster
Dit monstertje heb ik eigenlijk nog steeds en soms luister ik er ineens weer heel even naar. Niet zo slim. Hij vertelt me dat ik er niet bij hoor, dat ik niet voldoe aan eisen of dat ik ‘iemand’ moet zijn om waardevol te zijn. Dat ik een bepaalde functie, rol of talent moet hebben en dat ik anders niets beteken. Een hokje waar ik in moet passen, maar waar ik niet in pas. Een heel perfectionistisch monster is het. Gelukkig vertel ik dat monster ook vaak genoeg dat zo’n hokje me eigenlijk geen reet interesseert en ik gewoon wil zijn wie ik ben. 

♦ Moetmonster
Dit monster is vriendjes met mijn perfectionismemonster. Die houdt gelukkig zijn mond, maar helaas zijn de woorden van het moetmonster nog wel eens erg overtuigend. Hij vindt dat ik aan van alles moet voldoen en stelt enorm veel en hoge eisen. Ik heb ze wel eens opgeschreven in mijn dagboek en kwam toch wel op aardig wat pagina ‘s met dingen waar ik aan moet voldoen van het moetmonstertje in mij. Van mooi zijn tot een sterke, zelfverzekerde jonge vrouw zijn en alles daar omheen en tussenin. Ik moet echt teveel van dit monster en daarom moet ik bezig blijven deze te temmen en niet teveel te luisteren naar al die eisen. Ik mag ook af en toe gewoon zijn zoals ik ben, zonder dat ik al die dingen doe en kan, gewoon even ontspannen.

♦ Nooitgenoegmonster
Dan komen we meteen bij het nooitgoedgenoegmonster, dat volgens mij vrij close is met het moetmonster. Gelukkig heb ik deze al aardig in de hand. ‘Je bent niet goed genoeg’, is een zin die dit monster regelmatig naar me uitkraamt, maar ik weet zelf inmiddels wat meer van dit onderwerp af dan dit monstertje. Ik heb dan ook goede tegenargumenten, waardoor deze weinig plek meer inneemt. Verder is het ook een monster dat mijn ogen laat richten op alles wat ik niet heb of kan. Alles wat ik tekort kom, de schaarste in mijn leven. Van leuke kleding tot dingen aan mijn uiterlijk en van bepaalde talenten tot dingen die ik heb beleefd. Tevredenheid is het beste wapen om dit monster te bestrijden en zelfs uit te roeien.

♦ Angstmonster
Dit monstertje heb ik denk ik van mijn moeder geerfd. Dat geeft niet, maar ik moet hem wel in de gaten houden. Te veel inspraak moet hij niet krijgen, want dan geniet ik niet meer van dingen. Maar deze angsthaas in mij is soms nog wel even aanwezig. Ik ben er erg allert op en probeer de duizenden waarschuwingen en angsten waar hij me bang mee wil maken, niet toe te laten. Dat gaat aardig. Het zal denk ik altijd een van mijn inner monsters blijven, maar ik heb hem goed onder de duim en daag hem ook flink uit door tegen hem in te gaan en dus juist dingen te doen waar hij me bang voor maakt.

♦ Verdoofmonster
Van nature hebben we allemaal een verdoof- of wegrenmonstertje in ons. In ieder geval, dat is wat ik denk en in meerdere boeken over psychologie en zelfontplooiing heb gelezen. Het is de neiging die je hebt om verdriet, pijn en boosheid te ontwijken of weg te stoppen. Dit monster gaat over gevoelens die moeilijk zijn onderdrukken of jezelf verdoven met afleiding, drukte, een eetstoornis of verslaving. Dit monster kan ik inmiddels goed aan. Ik neem expres wel tijd voor mezelf, schrijf en praat over gevoelens en laat tranen, tot grote irritatie van mijn verdoofmonster, gewoon de vrije loop.

♦ Ziejewelmonster
Dit monstertje bevestigt constant alle andere monsters. Een super irritant ventje dus. Hij zegt bij alles wat negatief is of bij kritiek die ik krijg ‘zie je wel, je bent niet leuk’. Ik word niet zo heel blij van dit monstertje maar heb hem goed getemd. Als ik moe ben of het druk heb, vind ik dat echter wat lastiger en grijp ik soms wat later in. 

♦ Chaosmonster
Mijn chaosmonster is er een die heel stiekem te werk gaat. Een groot deel van de tijd gaat het prima. Juist omdat ik tegen mijn andere monsters in ga door juist goed voor mezelf te zorgen en alles te doen, behalve wat zij zeggen. Maar het chaosmonster is nu eenmaal eentje die er is. En ik kan hem ergens ook wel waarderen. Hij maakt me creatief en impulsief, maar de nadelen van die twee eigenschappen moet ik daarom ook accepteren. Een monstertje met twee kanten en daarom moet ik dus af en toe goed wat ruimte maken voor structuur, rust en planning. Als ik dat doe, is het in ieder geval te doen en soms best gezellig met dit monstertje. Een beetje ritme en prioriteiten stellen zijn goede middelen om hem te temmen.

♦ Ongeduldmonster
Dit monster heeft te maken met wat impulsiviteit. Het ongeduldmonster is een monster met veel gevoel en intuïtie. Omdat ik mijn intuïtie en gevoel wil volgen, komt dit monstertje hier soms ook bij kijken. Het maakt mij ongeduldig en ik kan soms moeilijk met die gevoelens omgaan. Ik ben dan heel enthousiast of voel dat ik iets moet doen omdat het op mijn hart ligt, maar als mijn omgeving dat niet zo ervaart of de mogelijkheid er niet is om iets uit te voeren, komt dit ongeduldmonster om de hoek kijken. En dat kan me dan niet zo blij maken. Bewustwording en afleiding is een goed middels om deze te bestrijden

♦ Schaamtemonster
Dit monster vindt het fijn als ik mijn gevoelens voor me houd en weinig deel met anderen. Het geeft mij het gevoel van schaamte en een ongemakkelijk gevoel in mijn buik. Alsof ik dingen niet goed doe of beter niet kan zeggen. Die schaamte gaat vooral over emoties uiten, mezelf zijn en eerlijkheid. Soms zorgt het ervoor dat ik mezelf niet durf te zijn, verlegen word of gevoelens en gedachtes niet durf te delen uit angst voor dat ongemakkelijke gevoel van schaamte dat het monster mij geeft. Schaamte kun je op een heleboel manieren bestrijden, bijvoorbeeld door juist wel te praten, door verbinding te zoeken met mensen om je heen en door authentiek te zijn. Het lukt mij inmiddels best goed om dit monster geen ruimte te geven of over hem heen te stappen.  

Je valkuilen zien als monstertjes
Dit zijn een aantal van ‘the monsters in me’. Ik vond het leuk om ze met jullie te delen, ook al zijn ze eigenlijk best persoonlijk. Maar ik weet dat ik niet de enige ben met kwelduiveltjes, we hebben ze allemaal. Ik denk dat jullie er vast wel een paar herkennen uit het verleden of nu. Ik ben er sowieso een paar vergeten, want het stikt ervan in mensen: moeilijke gevoelens of innerlijke kritiek. Toch zijn deze monsters niet allemaal even slecht. Ze horen erbij, ze horen bij het leven en je blijft jezelf erdoor ontwikkelen. Ik vind het wel interessant om ze te leren kennen en vooral om met ze te leren omgaan.

Ik vind het leuk om op deze speelse manier naar mijn eigen negatieve kanten en valkuilen te kijken, omdat ik ze nu eenmaal heb en ik er maar beter mee kan leren dealen dan mezelf ervoor straffen. Jij kunt er niets aan doen dat je deze monstertjes nu eenmaal hebt toch?

Herken jij ze?