Er ging geen week voorbij dat ik niet in tranen uitbarstte of erger… Dat de tranen maar niet kwamen, omdat het allemaal zo zinloos leek. Huilen, wat gaat dat oplossen? Het verdriet kon zo hoog zitten dat ik er niet meer bij kwam. Kon ik dit gevoel maar weg maken. Kon ik niet gewoon weer besluiten om te lachen. Wat is de oplossing voor verdriet?
Verdriet is geen fijne emotie en wordt door iedereen anders ervaren. Of je nou verdrietig bent omdat het met eten niet wil lukken, omdat je je niet goed genoeg voelt, omdat je je alleen voelt, omdat je heimwee hebt, omdat je vriend het heeft uitgemaakt, omdat je iemand bent verloren, een stomme fout hebt gemaakt op werk of omdat je een slecht cijfer hebt gehaald op school. Allemaal uiteenlopende dingen, maar de oplossing kan te vinden zijn in dezelfde punten.
Huilen, wat gaat dat oplossen?
Huilen, wat gaat dat oplossen? Wat heb ik er aan? Het verandert niet daadwerkelijk iets aan de situatie, maar het kan wel heel erg veel veranderen aan jouw gevoel. Hoewel huilen niet voor iedereen even makkelijk is, misschien van nature of misschien omdat je er bepaalde gedachten over hebt, is het wel een hele goede manier om te ontladen. Dat we moeten huilen gebeurt immers niet voor niks.
Onderzoek heeft aangetoond dat het accepteren van negatieve gevoelens helpt. Je hoeft dan niet eens in tranen uit te barsten als dat gewoon niet bij jou past, maar laat het gevoel er wel zijn. Duw het niet weg, want juist door het gevoel te ontkennen werk je jezelf tegen en kan je je alleen maar rotter gaan voelen. Naast dat je gewoon de tijd nodig hebt om iets te verwerken, betekent dat voor mij ook een stukje zelfacceptatie. Negatieve gebeurtenissen in het leven zijn niet te voorkomen, dus waarom zou ik mezelf daarom veroordelen?
Elke dag gelukkig?
Een oplossing voor verdriet. Betekent dat dat je nooit meer verdrietig kan zijn? Is dat mogelijk? Nee, ik denk het niet. Ik weet het eigenlijk wel zeker. Verdriet hoort nu eenmaal bij het leven. Het is geen leuke, maar wel een heel gezonde emotie. Als we ons nooit verdrietig zouden voelen zouden we ons denk ik ook nooit echt gelukkig voelen of ons daadwerkelijk verbonden kunnen voelen met onze omgeving. Je ergens aan binden, wat dan ook, betekent automatisch ook dat je iets kan verliezen. Dat is naar, maar is het rede genoeg om dan maar niet meer te leven en een torenhoge muur om jezelf heen te bouwen?
Nee, ik denk niet dat dat gezond is. Ik denk dat verdriet niet te vermijden is, maar dat je er wel op een constructieve manier meer om zou kunnen gaan. Door het er te laten zijn, jezelf te accepteren, steun te zoeken en je verbonden te voelen met de mensen en de wereld om je heen. Verdriet hoort erbij en dat is oké. Het maakt je geen zwak mens, het maakt je juist een liefdevol mens. Een mens die geraakt kan worden. Een mens die er echt is. Een mens net als alle andere mensen.
Het geluk opzoeken
Echter is het wel frustrerend als je heel vaak verdrietig bent en je er een beetje moedeloos van wordt. Verdriet is niet iets slechts, maar het is fijner om je wel vrolijk of gelukkig te voelen. Soms kan dat geluk echter lastig om te vinden zijn. Zeker wanneer je worstelt met een laag zelfbeeld of somberheid. Je hebt wel manieren waarop je het geluk kunt opzoeken. Bijvoorbeeld door het bijhouden van een positief dagboekje. Één van mijn persoonlijke favorieten. Schrijf aan het eind van elke dag 3 dingen op waar je blij of dankbaar om bent en je zal merken dat die positieve dingen je na een tijdje steeds makkelijk gaat opvallen. Je leert echt met andere ogen naar de wereld om je heen kijken.
Daarnaast is het ook fijn en belangrijk om je dagen te vullen met dingen die jou blij maken. Daar kan je natuurlijk ook actief keuzes in maken. Soms voelde het voor mij alsof dat niet mocht, omdat het niet nuttig was, maar je fijn voelen is juist iets hartstikke nuttigs. Waarom zou ik nu de Sims gaan spelen als ik eigenlijk die saaie en stomme huiswerkopdracht moest maken? Ja, dat huiswerk moet uiteindelijk ook, maar hoe beter jouw gemoedstoestand is, hoe makkelijker dat huiswerk wordt, om maar wat te noemen. Dan kan de Sims spelen ineens een waardevolle bijdrage zijn, als het maar in balans is. Hetzelfde geldt voor het schrappen van dingen die niet nodig zijn en die jou niet gelukkig maken. Bijvoorbeeld door een ‘fuck it list’ inplaats van een bucketlist te maken. Dus doe wat je fijn vindt, omring jezelf met fijne mensen, luister muziek waar je van houdt, eet wat goed voor je is en waar jij zin hebt.
Samen lachen, samen huilen
Je hoeft het niet alleen te doen. Ja, die zin kennen we intussen wel, maar hoe doe je het niet alleen? Hoe vraag je om hulp? Hoe ben je niet vervelend of tot last? Wanneer mag je om hulp vragen? Hoe deel je waar je mee zit? Wat als je het niet onder woorden kan brengen? Wat als je het niet weet? Wat als het teveel is? Hoe kan iemand mij helpen? Kan iemand mijn gevoel wegnemen? Kan iemand het even van me overnemen? Ben ik werkelijk niet alleen? Dat zijn een hele hoop vragen. Ik weet natuurlijk niet of iedereen met die vragen worstelt, maar voor mij golden deze vragen wel of dat nou bewust on onbewust was.
Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan de keer dat mijn ex-vriend het uit had gemaakt via de telefoon. Ik liep op dat moment op straat, niet dicht bij mijn eigen huis, en wist door het plotselinge nieuws even helemaal niet meer waar ik heen moest. Ik realiseerde mij dat ik dicht bij het huis van een kennis was. Ze was niet een heel close vriendin van mij, maar ze kende me wel. Uit wanhoop heb ik haar toen gebeld. “Kan ik langs komen? Ik weet het even niet meer.” “Tuurlijk.” Zei ze. Op het dakterras in de zon vertelde ik in tranen wat er was gebeurd. Plots begonnen bij haar ook traantjes te prikken, want zij had toevallig ook relatieproblemen. Het werd een heel bijzonder moment daar op het dakterras. We zaten in een andere situatie, maar begrepen elkaars pijn. We voelden ons even niet meer alleen, zetten het nummer ‘Ik hou van mij‘ van Harrie Jekkers (aanrader) op en moesten zelfs weer een beetje lachen.
Het was super toevallig en haast te mooi om waar te zijn, daarom staat het misschien ook zo in m’n geheugen gegrift. Het grappig is dat we daarna nooit meer zoiets met elkaar hebben gedeeld. Ik zie haar nu zelfs nooit meer. Misschien geeft dat het ook wel z’n kracht op een bepaalde manier. Het staat voor mij symbool voor het feit dat we allemaal mensen zijn. Hoe goed of slecht we elkaar ook eigenlijk kennen. We begrijpen elkaar. We begrijpen wat verdriet is, zelfs al zou het om iets heel anders gaan. Als ik terugkijk op mijn leven tot nu toe heeft het oprecht delen van verdriet wel vaker heel mooie en betekenisvolle momenten opgeleverd. Momenten waarin ik me verbonden heb gevoeld met de mensen om me heen. Samen lachen, samen huilen.
Professionele hulp
Wanneer is verdriet erg genoeg om professionele hulp te zoeken? Het antwoord is: Als jij er last van ervaart. Verdriet is er in alle soorten en maten, maar ook hulp is er in alle soorten en maken. Als jij merkt dat je verdriet je in de weg zit, het idee hebt dat je iets moet verwerken, er maar niet uitkomt voor jezelf, door de bomen het bos niet meer ziet of niet weet hoe nu verder… Zoek dan hulp. Wat dat mag, kan en dat verdien jij. Net als bij lichamelijk kwaaltjes, mag je ook voor psychische kwaaltjes (of kwalen) naar de dokter gaan. Zorg goed voor jezelf. Het gaat tenslotte om jouw welzijn.
♥
Geef een reactie