Wanneer ik thuis kom vind ik in de brievenbus een groene ansichtkaart met op de voorkant de tekst ‘Have yourself a healthy little Christmas’. Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een onschuldig en goedbedoeld gebaar van een sportschool uit de buurt, maar persoonlijk voel ik de bui al hangen en denk ik “Nee hè, daar gaaaaan we weer.”
Mijn vermoeden wordt direct bevestigd als ik de kaart omdraai, en de zin ‘Geniet van de kerst zonder schuldgevoel’ me aanstaart. Het is dat ik nu iets steviger in mijn schoenen sta dan pakweg een paar jaar geleden, maar anders had precies deze kaart wel eens de aanleiding, of op z’n minst de laatste druppel, van een problematische kerst kunnen zijn geweest. Problematisch in de zin van: mijn eetlust is voor de rest van het jaar verknald want de overtuiging dat ik van eten kilo’s aankom is voor de zoveelste keer bevestigd, dat ik me daar schuldig om moet voelen evenzeer, en dus kan ik maar beter mijn best doen om dat lot te ontlopen door ofwel op slinkse wijze eetmomenten te skippen, ofwel wat er toch door mijn mond naar binnen moet gaan direct te compenseren. Op welke manier dan ook.
Nu denk je misschien, “Zeg Anne, is dat niet wat overdreven?”, en mijn antwoord op die vraag is een volmondige “Nou nee!”
Ik kan oprecht heel boos worden van ‘Sport de kerstkilo’s eraf’ flauwekul en andere teksten die aansporen jezelf in het nieuwe jaar met enige haast naar een sportschool te begeven. En dan vooral om de achterliggende gedachten en de in onze maatschappij diepgewortelde overtuigingen die in dergelijke onzin schuilgaan. Namelijk, dat geluk en gezondheid gelijk staat aan dun en slank zijn, en dat niet dun en slank zijn je dus ongelukkig maakt (of zou moeten maken, want als dat niet het geval is ligt dat waarschijnlijk aan jouw struisvogelpolitiek); dat bij het nuttigen van niet-superfood-bevattende producten een schuldgevoel op zijn plaats is, en dat jezelf het leplazarus eten inherent is aan feestdagen en iets te vieren hebben. Says who???
Goed bedoelt of niet, van de ‘Have yourself a healthy little Chrismas’ kerstgroet en opsteker krijg ik alles behalve een gezellig en gezond gevoel. Dat geldt trouwens niet alleen voor deze kaart, maar voor alle publieke reclames en posters in de categorie ‘Sport de kerst/vakantie kilo’s eraf’, waarvan het gewauwel van Tatjana Simik rondom sportschool Basic Fit misschien wel de aller koudste douche verdient.
Het feit dat genieten en lekker eten zo impliciet doch overduidelijk aan een schuldgevoel wordt gekoppeld, andersom dun aan gelukkig zijn, en die boodschap op grote schaal wordt gecommuniceerd, maakt me niet alleen boos en gefrustreerd maar ergens ook verdrietig. Verdrietig omdat ik maar al te goed weet wat de impact van deze overtuigingen kan zijn op een iets wat kwetsbaar en onzeker mens, van elk geslacht en in alle leeftijdscategorieën tussen ‘schrikbarend jong’ en ‘stok oud’ in.
Verdrietig omdat het de valse belofte wekt dat zolang ik maar genoeg sport en niet te veel eet en slank genoeg ben of blijf, mijn leven wel gezellig en gelukkig zal zijn. Want dat is wat het doet, zeker als het om wat voor reden dan ook even niet zo lekker gaat en ik gevoeliger ben voor dergelijke kletspraat over eten en gewicht. Als ik dan niet oppas zit ik binnen no time weer aan de detox smoothies en ren ik ‘s avonds laat weer rondjes door de straat, of ga ik op een andere manier met eten lopen kloten. Zo werkt dat namelijk in mijn systeem, en ik durf te wedden lang niet alleen in die van mij.
Lang verhaal kort, wat ik maar wil zeggen is dit: ik wens je hele gezellige feestdagen, een ontzettend gelukkig nieuwjaar, dat wat je de komende dagen dan ook maar mag eten bijzonder lekker mag smaken, je er tot in je tenen van zal genieten, je elke vorm van schuldgevoel achterwegen laat, én dat je in 2015 maar heel erg veel van jezelf mag (gaan (leren)) houden en goed voor jezelf zorgt. Met of zonder kerstkilo’s, met of zonder sportschool abonnement, gewoon, omdat het kan.
Geef een reactie