Ik kan van geluk spreken dat ik niet ben geboren in oorlogsgebied. Ik heb het recht om naar school te gaan en om me te ontwikkelen. Ik kan afspreken met vriendinnen, kiezen waar ik studeer en hoef mij geen zorgen te maken over een warme maaltijd aan het eind van de dag. Ik ben in Nederland geboren en gezegend met een rijkdom die mijn ouders niet hadden toen zij jonger waren. Sterker nog, ik behoor tot de eerste generatie in Nederland. Iedereen heeft hoop gevestigd op mijn toekomst, met alle kansen die ik heb. Iedereen kijkt vanaf de zijlijn mee en mijn prestaties liggen onder een vergrootglas. Ik voel mij enorm bevoorrecht, ik ben dankbaar en juist dat geeft mij druk. Ik wil niemand teleurstellen.
Farah is sinds 2021 gastblogger bij Proud2Bme. Ze blogt onder andere over haar ervaringen met eergerelateerd geweld, trauma’s, opgroeien in een instelling als minderjarige en hoe ze contact heeft verbroken met haar familie. Je vindt al haar blogs via de tag ‘Farah blogt‘.
Alles voelt als een race waarin ik vooraan moet rennen; een ware competitie. Ik geef het niet altijd graag toe, maar ik ben erg competitief. Ik wil niet dat ik faal en dat ik daarmee mijn familie laat falen. Ik wil mijn ouders’ moeite niet vergooien en ik wil niet dat hun lange en slopende weg voor niks is geweest. Ik heb alle kansen hier en ik ben bevoorrecht in vergelijking tot mijn nichten die niet in Europa zijn geboren. Zij hebben geen toegang tot onderwijs, ik wel. Ik ben mij ongelooflijk bewust van alle opofferingen die mijn ouders hebben gedaan om ons in een veilig land de kansen te geven die wij nu hebben. Ik ben ze immens dankbaar en ik ruil mijn positie voor geen goud in. Ik heb alles waar anderen van dromen, want helaas is opgroeien in een welvarend land niet voor iedereen vanzelfsprekend. Je heel erg bewust zijn van alle factoren waar jij geen invloed op hebt kan je echter juist beknellen. Je hebt een competitie met jezelf en wil steeds beter. Je bent de wereld om je heen dankbaar, maar waar ben jij in dit verhaal? Ben je jezelf ook dankbaar?
Het kan lastig te zijn om altijd in het donker te gissen naar antwoorden op vragen omtrent schoolniveaus, vakkenpakketten en stromingen. Deze vragen kan je je ouders niet stellen, want ze zijn onder compleet andere omstandigheden opgegroeid. Ik heb overigens wel het geluk dat ik oudere zussen en een broer heb, maar dan alsnog was het soms lastig. Het zou fijn zijn om ouders te hebben die je hierin de weg kunnen wijzen, zoals dat dat bij vrienden vriendinnen gaat. Bovendien stelden mijn ouders mij soms heel technische vragen en ook dit bracht druk met zich mee, want ik wist het niet. Ik had geen antwoorden. Het uitleggen van het scholingssysteem en alle haken en ogen die er zitten aan elk vakkenpakket kan soms vermoeiend zijn, vooral wanneer je er zelf nog middenin zit. Je hebt geen antwoord op alle vragen, al zou je die graag hebben. Er komt een aanvullende druk op je kennis en capaciteiten. Jij bent hierin opgegroeid, dus jij moet het weten, toch?
Eigenlijk is opgroeien vooral ontwikkelen. Je weet dus nog niet alles en je leert elke dag van de stappen die je gisteren hebt gezet. Misschien hoef je niet ‘alle opties open te houden’ met een technisch vakkenpakket op de middelbare school. Misschien is er meer dan geneeskunde, tandheelkunde en architectuur. En heel misschien mag je gewoon fouten maken. Niet alles zal van een leien dakje gaan en eigenlijk is dat maar beter ook. Met tegenslagen om leren gaan is deel van je ontwikkeling. Iedereen heeft ermee te maken en daarin hoef je je niet te meten aan alle moeilijkheden die jouw ouders hebben gezien. Ja, je bent bevoorrecht in vergelijking met zoveel andere kinderen, maar dat is geen reden voor jou om het jezelf moeilijker te maken. Jij hebt nu meer kansen dan je ouders hebben gehad en je kan dus ook kiezen uit meer opties. Daar zullen opties onder vallen waar zij nog nooit van gehoord hebben. Onbekend terrein waar ze het wellicht niet mee eens zijn op gebied van relaties, onderwijs of je woonsituatie. Het is logisch dat zij het eng vinden om je los te laten in een opleiding met weinig baankansen of in een relatie met iemand die een ander geloof aanhangt. Maar geef je ouders hier ook tijd in en realiseer je dat hun leven er heel anders uit heeft gezien. Er zullen spanningen ontstaan over zaken die bij andere mensen misschien vanzelfsprekend lijken, maar vergeet niet dat het normaal is om af en toe spanningen te hebben. Uiteindelijk zal je pas echt je frustratie durven uiten bij mensen waar je van houdt, dus het hoeft niet negatief te zijn. Integendeel zelfs, je geeft beide partijen een kans om zich te ontwikkelen.
Er hangt vaak een negatieve lading op ‘verwestersen’ en dit kan ook een bepaalde druk met zich meebrengen. Mensen roddelen over jouw gebruiken en het contrast wat er is tussen jou en je nichtjes en neefjes in je vaderland. Je wordt snel ondankbaar genoemd en jouw lijden wordt vergeleken en gedegradeerd aan de hand van vergelijkingen. Er wordt geroepen dat je verwesterd bent. Verkaasd, naïef, egoïstisch, ondankbaar. Slechts een kleine greep uit alle verwijten die ik zoal gehoord heb. Terugkijkend is het niks anders dan menselijk om jezelf aan te passen aan je omgeving en te verwesteren. Je woont nou eenmaal in Nederland; de buitenwereld kan niet verwachten dat jij je niet aanpast aan de omgeving waar je in woont. Verwesteren is geen belediging, maar een feit. Of je het nou leuk vindt of niet, het zal gebeuren. Bij sommigen wellicht meer dan bij anderen, maar ook dat is normaal. Jij bent geen boegbeeld van je afkomst of een vertegenwoordiger van hoe mensen in je vaderland zich gedragen. Jij bent je eigen persoon. Daar hoort ook bij dat jij je eigen opvattingen en ideeën gaat creëren. Er is niks mis met het contrast tussen jouw manier van leven en dat van je familie. De kracht ligt in het respecteren van elkaars keuzes en leren van de diversiteit die op natuurlijke wijze ontspruit.
Je ouders trots willen maken is meer dan hoge cijfers halen of uitmuntend zijn in elke hobby die je hebt. Ik weet hoeveel druk je kan ervaren om altijd maar uit te willen blinken, maar weet dat ze al heel trots op je mogen zijn als je af en toe misstappen kan maken. Jij kan het je permitteren. Jouw huidige staat is heel anders dan die van je ouders, want jij hebt een sociaal vangnet om je heen gebouwd. Je kan aanspraak doen op talloze financiële hulpmiddelen en de kans dat jij geen warme maaltijd op tafel kan zetten is veel kleiner dan die voor je ouders was. Pak de mogelijkheden en de risico’s, want je mag je ontwikkelen. Jij hebt meer riemen om mee te roeien dan je ouders hebben gehad; gebruik ze ook. Gebruik het voorrecht dat je hebt in je voordeel. Je ouders zijn voor de veiligheid gekomen, dus neem die nu jezelf niet af. Jij bent veilig.
Geef een reactie