De week van Daphne – photo blog 21

De ene dag lijk ik mijn weg wel gevonden te hebben in het thuisblijven, de andere dag voel ik me ongelofelijk sip. Ik probeer er een feestje van te maken, terwijl ik ook regelmatig huilend op de bank zit. Uiteindelijk komt er altijd weer een nieuwe dag, uiteindelijk gaat het altijd voorbij. Met een jarige moeder, genoeg zon op mijn gezicht, voldoende amandel-croissantjes en veel Disneyfilms is ook deze week toch weer snel voorbijgegaan. 

♥ Maandag (Koningsdag)
Gister was ik de koningin van het bal, vandaag had ik een koninklijke kater. De restjes van het feest van gister – voor een vervroegd Koningsdagfeestje samen had ik het huis versierd en spelletjes bedacht – plakken nog aan de muren. Naast een klein aspirientje en een restje tompouce voor mezelf, ook antibiotica voor onze kat Job. Vanwege een ontstoken oor moet hij een kuurtje, dat met genoeg smeerworst gelukkig wel naar binnen gaat. 

Bij ons is de verjaardag van de koning een beetje bijzaak, want mijn moeder was er eerder. Die is op deze dag jarig en werd 60 jaar! Dat hadden we ons natuurlijk wel anders voorgesteld, er stond namelijk een groot feest gepland. Als verrassing versierden mijn zus en tante midden in de nacht haar tuin en hadden we een video opgenomen waarin familie en vrienden haar alsnog konden feliciteren. Zodra het leven weer wat normale vormen aanneemt, neem ik mijn moeder en zus mee naar een chocoladeworkshop. Daar heb ik zin in; in die workshop, maar stiekem ook in het normale leven. Tussendoor proberen we vooral te genieten van de dingen die, met afstand, wél kunnen. 

Brak zijn vind ik nooit zo erg. Het gebeurt me niet vaak, maar als ik me zo voel vind ik het luieren eigenlijk heel fijn. De rest van de dag hoeven we alleen maar te knuffelen met de katten in bed, kapsalon te eten en Disneyfilms te kijken. Terwijl we ijsjes eten. 

♥ Dinsdag 
Na een succesvolle, rustige boodschappenronde vroeg in de ochtend, stond Ikea voor de deur! Een nieuwe tunnel en nieuwe krabpallen voor de katten en een nieuw dienblad voor ons. Dat ontbijt op bed moeten we toch ergens kwijt.  

Nu we elkaar niet meer wekelijks zien op kantoor is dat niet alleen een stuk minder gezellig, ook de vlog-camera wordt niet meer doorgeven. Ik heb het geluk in het bezit te zijn van een heel fijn autootje en zie het ook echt als een uitje om de camera te mogen vervoeren! Eerst even gezellig langs Irene en dan naar het groene Arnhem om nog even bij te kletsen met Lonneke. Het is een flinke rit en toch voel ik me erna best opgeladen. 

Tijd voor pizza en daarna tijd voor een lekkere koek. Opgevolgd door mijn lievelingsmoment van de dag: de smeerworst-antibiotica- kuur. Job krijgt de pillen, Olaf profiteert mee van de smeerworst.

♥ Woensdag 
Na een warm welkom op mijn fietszadel mag ik eindelijk weer op pad deze woensdag. Het koffiezaakje Tigershark – waar ik eerst elke woensdag stond – is open voor take-away-bakkies! En ik mag ook weer een paar uurtjes (uiterst schoon en veilig) koffiezetten. Ik heb er weer zin in! 

Na veel koffies en veel schoonmaken nog even snel mijn gezichtje in de zon en in de rij voor de Albert Heijn. Hoe gaat dat nu bij jou? Wen jij ook een beetje aan de manier van boodschappen doen in deze tijd? 

Het is weer gelukt een prima curry op tafel te krijgen en na The Incredibles en Jungle Book is het tijd voor The Incredibles 2. Als tegenhanger van het nieuws dat elke dag binnenkomt, neem ik mijn Disney Plus abonnement heel serieus. 

♥ Donderdag 
Koffie, ontbijt, aan het werk en tussendoor even wat frisse lucht vangen. 

Het schoonmaken heb ik in deze dagen wel echt te pakken. Doordat ik toch alleen maar thuis werk, heb ik vaak de mogelijkheid om even iets te doen in huis. Wat tegelijkertijd ook een valkuil is, want ik erger me nu – voor het eerst in mijn leven – als het even niet gedaan is. Stofzuigen, dweilen, de was, tussendoor vast koken. Vandaag kwamen er strepen op de vloer, door de dweil of door mij. Dus ben ik er met de hand nog eens overheengegaan. Dat doe ik ook nooit meer… Merk jij dat je die lat voor jezelf ook wat hoger legt? 

Tijdens het koken ging de bel. Oh. Mijn. God. “HEB JIJ DIT BESTELD!?” Maar nee, mijn vriend had niets besteld bij ‘Brownies per post’. Als we gezamenlijke post krijgen, wacht ik altijd tot hij er is om dit soort leuke momenten samen te delen. Dus eerst een bordje pasta, dan de chatavond beginnen en daarna eindelijk dat pakje openmaken!

Een lief cadeautje voor ons van een vriendin! Heerlijk! Ze smelten echt in je mond en zulke verrassingen kunnen je zo goed doen. Je ziet het; we waren blij, dankbaar en op het randje van extase. 

♥ Vrijdag
De dag waarbij we normaal allemaal op kantoor werkten. Ik probeer elke vrijdagochtend iets meer aan mezelf te doen, alsof ik de deur uitga. Ik vind het een fijn ritueel en vaak werkt het ook positief op mijn stemming, behalve vandaag. Hoewel het heel leuk is dat Job eindelijk zelf op het hoogste bedje is gaan liggen – ik heb dit leuke systeem dus gelukkig niet voor niets bedacht – regent het, is het donker en voelt alles een beetje te veel vandaag. 

Ik vind het altijd onwijs leuk om mijn collega’s op deze dag virtueel te zien. Om ‘samen’ aan het werk te gaan, dat maakt op deze dagen echt een verschil. Maar toch voel ik me minder goed. Ik had niet zo’n goede nacht en vind het lastig dat mei vandaag begonnen is, op een totaal andere manier dan ik graag had gewild. Ik heb gehuild, wat gesnackt en soms is het ook gewoon goed om een beetje mee te gaan met de dag. Ik klap mijn laptop dicht, schenk een Gin-Tonic in. En ga nog even naar buiten. 

Buiten loop ik mijn hardlopende vriend tegemoet en bedenken we waar er eten besteld gaat worden deze avond. Het wordt Indonesisch, een rijsttafel voor twee. Heerlijk!

 

♥ Zaterdag 
Een nieuw ritueel in het weekend is beginnen met een kleine wandeling. Wel een vrij specifieke wandeling; eerst langs Boulangerie Michel voor amandelcroissantjes en daarna langs mijn eigen koffiezaakje, voor een koffie to go. 

Onder het genot van mijn croissant ga ik verder met lezen, ik vind Confettiregen van Splinter Chabot echt een ontzettend mooi boek. Het is grappig, soms verdrietig en omdat mijn stemming ongeveer hetzelfde is als gister, wordt er ook vandaag gehuild. Maar dat is oke. 

Eindelijk weer een ‘Too Good To Go’- aanwinst van Vlaams Broodhuys. De vriezer kan weer gevuld worden. 

Ik geniet van de restjes indo van gister en besluit dat het tijd is voor een nieuwe film. The Tourist. Ik word opnieuw verliefd op Angelina Jolie en val in slaap op de bank.

♥ Zondag 
Gelukkig komt er altijd weer een nieuwe dag en dat is soms het enige dat nodig is. Ik ben beter opgestaan vandaag en begin enthousiast aan een ontbijt van zoete-aardappel pannenkoeken. Ik eet er altijd vijf los tijdens het koken en de laatste vier – of de mooiste vier – eindigen op mijn bord voor de foto. 

Mijn vriend pot één van onze planten om, de katten willen een soepeler buiten-speel-beleid en ik ga weer op pad voor wat lekkers. 

Nog even uitwaaien op het strand en snel de bruine bananen omtoveren tot bananenbrood, voor ze de keuken uitlopen. 

Deze hele week voelt als boodschappen doen met te weinig tassen. Het is allemaal net te veel, gaat soms erg onhandig en ongemakkelijk, maar uiteindelijk komt het steeds ook wel weer goed. “Wil je niet liever Disney kijken vanavond?”, vraagt mijn vriend. “Ja, goed idee. Eerst Disney, daarna komt vanzelf een nieuwe week.” 

Je mag voelen wat je voelt. Dat het in deze dagen allemaal wat heftiger is, is denk ik helemaal niet gek. Je mag huilen en je mag de hele dag Disney films kijken als je dat wilt. Zorg goed voor jezelf, ook komende week weer. 

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

12 reacties op “De week van Daphne – photo blog 21”

  1. Job, Olaf en Disney. Vollen week?

  2. Ik wen aan veel, maar niet aan boodschappen doen in deze tijd! Vreselijk stressvol vind ik dat.

    Verder heel troostend te lezen dat jij zo ook je downs hebt. Met een vleugje kracht omdat je ook laat zien dat je gewoon kunt blijven staan. šŸ™‚ ik had deze week ook een mindere week, en soms lijkt iedereen er positiever in te staan dan ik. Terwijl dat misschien niet altijd is hoe we ons voelen, maar meer waar we ons aan vasthouden en willen voelen. Uiteindelijk doe ik dat zelf ook, maar om te lezen dat het soms ook gewoon hdkwkehrnwkwidh voelt, is heel fijn

  3. Eerlijk dat je naast de ups ook de downs aandacht geeft. Wil je het bananenbrood recept delen? Stay safe.

  4. Fijn blog dank je wel!

  5. Het ging bij mij in het begin heel goed, rust, geen afspraken.
    Maar mijn stemming is nu heel slecht, dan huil ik snel en ben ik snel van slag, de dodenherdenking, minder contact alles is verdrietig.
    Ik heb dan geen zin om te eten, niet de puff om voor mezelf te zorgen.
    Vind het super knap dat je je neer kunt leggen bij de downs.
    Fijne plog

  6. Het was leuk om te lezen en te zien, gemoedelijk en zo leuk met de katten en alles wat je onderneemt, zo kom je idd. toch de week door en dan weer verder, mooie instelling. En ook samen is niet altijd ideaal, maar ik voel me nu wel eenzaam, het is soms zo fijn als iemand je snel begrijpt en je dan gewoon samen iets kunt doen en dat het dan juist fijn en gezellig is, ik wil het ook niet idealiseren, want weet dat het niet altijd zo gaat, ook niet als mensen samen zijn, maar altijd alles alleen, kost ook veel kracht, niemand die voor je meedenkt voor ook de dag. Iig dank je wel voor de mooie blog en inspiratie.

  7. Wat een heerlijke blog, en wat schrijf je gezellig!
    Geeft me veel goede moed, dankjewel hiervoor.
    Vaker dit soort mini reportages graag…
    En wat ben je een leuk persoon. Je helpt me door jou te zijn!
    Liefs šŸ˜‰

  8. (Haha, ik moet trouwens wel lachen om ‘hou je Haags’. Ik had ooit een kaakoperatie en kreeg een kaart met geschreven erop ‘hou je kaaks’, deed me eraan denken.)

  9. Je hebt een hele leuke en eigen manier van schrijven, dat vooropgesteld. Maar ik kan hier geen "dramadagen" uithalen. Als je die keer dat je huilt al zo noemt, dan weet je niet wat Ć©cht drama is.

    1. Oeps dit vind ik wel pijnlijk geschreven, je kunt nooit voor een ander oordelen hoe het voor die persoon is. Ik vind persoonlijk, dat het sowieso heel knap is, als je een eetstoornis (hebt gehad) je dus ‘gewoon’ kunt huilen, zonder het dus nog ‘nodig’ te hebben of het te laten verzanden in idd. een echte dramadag.. hoe erg ook, ik weet er alles van, maar ik kan DIT dus nog steeds niet, ‘gewoon’ huilen en daarna weer verder gaan. Daarom kan je nooit oordelen over hoe het voor die persoon is en wat voor moeite die persoon moet doen, om niet of juist alleen maar te huilen om iets wat misschien heel diep zit. Ik begrijp het wel, maar er schrijven hier ervaringsdeskundigen dus ik denk dat zij heus wel weten wat echt drama is.. want dat ervaren de meesten wel met een (langdurige) eetstoornis en een eetstoornis is al snel langdurig.. lees jaren, dat alleen al is een echt drama.

  10. Echt goed geschreven en met leuke foto’s!

  11. Hoi Daphne,

    wat leuk om weer een weekje met je mee te kijken! šŸ™‚ Ik vind het heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die er een feestje van probeert te maken, maar ook vaak genoeg huilend op de bank zit. Heel inspirerend om te zien wat jij zoal doet om er een feestje van te maken en lief te zijn voor jezelf, thanks! Misschien ga ik deze week ook maar eens lekkere broodjes halen of een lekker ontbijt maken. šŸ™‚

    Fijne week weer! Liefs!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *