Leuk dat je weer benieuwd bent hoe mijn week eruit heeft gezien. Het was de week van de ‘World Eating Disorders Action Day’, waar ik enorm naartoe hebt geleefd! Maar ook de week waarin de terrassen weer opengingen en ik regelmatigĀ de minicursus ‘accepteren en loslaten’ op mezelf uit moest uitoefenen. Ik hoop dat ik wat frisse zeelucht jouw kant op kan laten waaien en je een beetje kan inspireren; want ook worteltaart kan een perfect ontbijt zijn!Ā
♥ Maandag
“Croissantjes! Croissantjes!” We dachten onze vrije PinksterdagĀ lekker te beginnen, maar helaas. Michel heeft voortaan de maandagochtend vrij. Dan eerst een lekkere koffie halen en een nieuw plan bedenken.
Dat nieuwe plan diende zich snel aan. Met een heerlijk ontbijt op zak – je ziet het misschien niet zo goed, maar dit waren heerlijke pannenkoekjes – vervolgdenĀ we onze weg naar het strand. Eens per week hier ontbijten is een nieuw voornemen.Ā
Het was precies de rustige en vrije dag die we ons voorgenomen hadden. Totdat kat Olaf besloot de tuin van de buren te ontdekken. Al drie keer nemen we ons voor ‘ze nu echt los te laten buiten’, maar telkens vinden we het toch te spannend.Ā Nu nog even niet…Ā Olaf hebben we ook dit keer teruggehaald.Ā Wanneer laat je een kat los? Wanneer is het moment erop te vertrouwen dat hij de weg terug naar huis vindt?Ā
We sluiten bijna elke avond af met een kleine wandeling. Even geen telefoon of laptop, maar gewoon wandelen of kletsen. Hij wandelt en ik klets, meestal. Ons oog viel op een etalage waar iemand een typfoutje had gemaakt, of waar een grappige marketing medewerker aan de slag is geweest…Ā
♥ DinsdagĀ
Vandaag is een dag waar ik echt naartoe heb geleefd: deĀ National Eating Disorders Action Day! Helaas geen wandeling zoals vorig jaar, in het mooie Park Sonsbeek, maar een livestream waar een zeven uur (!!) durend programma te volgen was. Het was anders dan normaal en het wasĀ een beetje zoeken, maar toch vond ik dit een hele mooie manier om deze dagĀ vorm te geven. Het was online, maar niet minder verbonden.
Ook bij Proud2Bme namen we een stukje vanĀ de programmering voor onze rekening: een virtuele ‘Over De Streep’. Je kent het misschien wel van het gelijknamige televisieprogramma. Het is een manier om – zonder te praten – openheid te geven en meer respect te voelen naar elkaar. Vandaag liepen we niet over die streep, maar deden we dat door middel van rode en groene vlakken voor de camera te houden. Ik voelde me bevoorrecht om dit stukje te presenteren, hoewel ik ook voorafgaand altijd tien keer spijt heb. Wat is het toch spannend om iets te doenĀ dat je niet gewend bent!Ā
Maar het was vooral heel leuk! Ondanks de schermen voelde het intiem en vond ik het heel mooi om alle antwoorden en verhalen te horen over toch wel heel gevoelige thema’s.Ā Een bijzondere dag voor iedereen die hierbij betrokken is geweest. Voor mij persoonlijk heb ik ook een nieuw doel: meer dingen doen die ik eng vind. Volgens mij ligt daar de groei. Nu tijd voor burgers. En wijn.
Nog een snelle, bewolkte zonsondergang om de dag mee af te sluiten. Hoe graagĀ zoudenĀ de katten naar buitenĀ willen?Ā
Ā
♥ Woensdag
Op naar een dagje koffie zetten! Hele fijne afwisseling, zo midden in de week.Ā
Daarna zelf voor de eerste keer weer naar een terras! Het voelde gek, onwennig en heel vertrouwd tegelijkertijd. Alsof de tijd hiertussen even stil had gestaan, maar het oude ook nietĀ meteen normaal voelt.Ā Het boodschappen doen gaat een stuk gemakkelijker inmiddels. Het went, denk ik. Hoe is dat bij jou? Weet jij er een weg in te vinden?
Vaste prik op woensdag: een middagdutje op de bank. Het is heerlijk weer in een koffiebar te staan, maar hoe deed ik dit fulltime?!Ā Ik merk hoe mijn lichaam zich echt aanpast naar het werkĀ dat ik doe en het leven dat ik leid. Eerst kon ik niet langer dan een uur achter een scherm zitten, maar wel de hele dag staan. Nu is dat precies andersom. Ik vind dat soms lastig om te accepteren, maar ik denk dat het goed is om in ons achterhoofd te houden dat die veranderingen normaal zijn. En vooral dat ze niet erg of ‘zwak’ zijn.Ā
Vriendlief is gaan hardlopen, ik ben er achteraan gaan fietsen. Inclusief waterfles en eenĀ spontane “Gaat heel goed!” tussendoor. Thuis aangekomen stond Jaap, de dakloze man waar ik eerder over vertelde, in de straat. Vandaag was zijn verjaardag en hij mocht van mij alles kiezen wat ‘ie wilde. Het werd volle melk en lasagne.Ā
♥ Donderdag
Bah, het is zo donker en somber buiten. Vandaag werk ik in pyjama en vanuit bed. En ik besluit mezelf te trakteren op een luxe lunch. Zo komen we er wel.Ā
Ā 
Toen ik toch even een frisse neus wilde halen, begon het ook nog eens veel harder te regenen.Ā Verregend en met honger kwam ik thuis, maar de ‘1+1 gratis’-actie van Domino’s deed me goed.Ā
Tijd voor deĀ chatavond, mijn nieuwe lievelingstoetje en nog snel een schone kattenbak voor het slapengaan.Ā
♥ Vrijdag
Elke vrijdagochtend maak ik wat meer werk van mezelf, dat geeft toch een andere wending aan mijn dag en weekritme merk ik. Volgens mij wennen de katten ook aan het feit dat ik alleen maar thuis ben en worden voor mijn gevoel alleen maar aanhankelijker.
De dag sluit ik af met een wijntje. Al met al toch een stuk rustiger dan hoe ik mijn vrijdagavond het liefste zie. Dit keer gewoon stofzuigen, koken en vlak voor het slapen erachter komen dat de was nog moet worden opgehangen…
♥ Zaterdag
Ik begin mijn dag prima! Lekker bakken – voordat de bananen zelf weglopen – en rommelen in huis.Ā
Maar die vrije dag gaat me al vrij snel niet zoĀ goed meer af. Een wandeling, een aantal bladzijdes en twee natuurdocumentaires verder moet ik toch accepteren dat ik me heel onrustig kanĀ voelenĀ op dit soort dagen.
Maar dat is okƩ. Gelukkig hebben we die avond weer een activiteit. Eten bij mijn vader! Dat betekent gin, tonic en veel lekker eten.
♥ Zondag
Wederom moest het ‘gewoon’ morgen worden. De rust is terug en het enthousiasme ook. “Ik wil taart! Jij?” Meteen na het wakker worden ren ik naar buiten, neem ik na wat boodschappen per ongeluk mijn winkelwagen mee de hoek om en haal de lekkerste worteltaart voorĀ het ontbijt!Ā
Die middag zou ik het haar van mijn buurmeisje knippen. “Wil je ook taart!?” Snel rende ik terug voor het laatste stukje, het had zo moeten zijn. Als bedankje kreeg ik hele mooie bloemen, waar zowel ik als Job enorm van genieten!
Nog Ć©Ć©n keertje naar het strand deze week. En zo’n druilerige zondagavond vraagt om een bank en een tafel vol hapjes.
Ā Wees lief voor jezelf de komende week, hoe je je ook voelt.Ā
♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diƫtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie