De week van Irene – photo blog 59

Mijn goede voornemen deze week: even de rem erop en back to the basics. Fysiek, maar zeker ook mentaal wat rustiger aan doen. Ik heb wat te veel hooi op mijn vork gehaald. De afgelopen weken voelde ik me wat moe en overweldigd, ging ik moeilijker met tegenslagen om, had ik meer moeite om ergens aan te beginnen en voelde het of ik nooit genoeg kon doen. Dat is geen wenselijke staat van zijn. De oplossing is niet ‘beter mijn best doen’, maar juist minder van mezelf en anderen verlangen, bewust zijn waar welk verlangen vandaan komt, stilstaan bij of dat helpend is en meer vertrouwen hebben in dat het goed komt en is. Het blijft een proces, maar ik denk dat ik deze week een aardige switch heb weten te maken. Dit is mijn weekje in foto’s… en toch ook weer een hoop tekst, haha.

Maandag

Wanneer ik wakker word en aan het werk ga, zie ik even door de bomen het bos niet meer. Het is druk op werk. Er is nog niet iemand in de plaats van Daphne en ook is Lonneke ziek. We hadden op het forum al iets van een tropenrooster aangekondigd, maar het lukt me mentaal nog niet helemaal om me daarbij neer te leggen. Is het echt oké om rustiger aan te doen en niet alles te kunnen wat voorheen wel lukte?

Een hoop tranen, een lange pauze op het balkon, een goed gesprek met m’n vriend en wat contact met Daniël verder, vind ik toch mijn concentratie weer en kan ik het wat meer loslaten. (En was dat niet gelukt, dan was het ook wat het was, maar vaak helpt even loslaten juist beter dan je ergens tevergeefs in blijven vastbijten en alleen maar meer gefrustreerd raken.) Het blijft een beetje gek om hier te schrijven, maar het is gewoon erg druk op het moment achter de schermen van Proud. Dat gaat niet voor altijd zo zijn, maar nu is het even schakelen! Ik hoop in ieder geval dat jij er geen dagboekpost minder om gaat schrijven. Echt blijven doen hoor! Maar misschien laat een reactie iets langer op zich wachten. 

Het zit hem niet alleen in m’n werk, maar ook in de rest van m’n leven. Dat gaat het prima en ik geniet  ervan, maar als dan bijvoorbeeld werk de pan uitreist, houd ik die andere ballen ook niet hoog. Want tel erbij op dat ik ook nog een super rockster wil worden, nog twee handen vol aan hobby’s heb en eigenlijk nooit in een week kan doen wat ik eigenlijk allemaal zou willen doen – dan is dat zo ineens te veel, als je dat wel van jezelf verwacht. Het is voor mij dus echt een optelsom van allerlei dingen. Mijn levensles, die ook tijdens mijn eetstoornis al speelde: prioriteiten stellen en niet jezelf verliezen in wat wel of niet lukt. Als iets lukt – zoals rockster worden, haha – is dat fijn en extra. Als dat niet lukt, is dat niet het belangrijkste in het leven en gaat het veel meer om hoe je je wilt voelen in plaats van wat je wilt hebben of bereiken. Zo, dat is een lekkere binnenvaller he. 

Even verlies ik dan mijn balans, die heb ik vaker verloren en zal ik nog wel vaker verliezen, maar ik weet er dan niet in weg te zinken, weer een pas op de plaats te nemen, op te pakken wat lukt en niet te zwaar te tillen aan wat niet lukt. Het leven gaat ook niet over altijd een perfecte balans houden en altijd ‘in control’ zijn, maar over hoe je daar uiteindelijk mee omgaat – van accepteren tot niet oordelen en gepaste actie ondernemen. Mooie blog van oud-redactielid Lotte hierover trouwens: ‘wanneer vind ik balans?‘ En wat ik vandaag in mijn vrije tijd doe? Ik dwing mezelf even tot die rust. We maken samen een korte wandeling in de buurt, doen een middagdutje en gaan rustig koken. Even geen prestaties vandaag. Gezondheid gaat altijd voor. 

Dinsdag

Iets anders dat ongemerkt misschien toch ook een hoop stress geeft, is de wereld om ons heen. De één zal het misschien meer voelen dan de ander, maar om me heen merk ik dat veel mensen ziek worden, veel stress hebben, zich overweldigd voelen en niet lekker in hun vel zitten. Naast iedereens persoonlijke sores speelt er ook een hoop op het moment.

Dure boodschappen, stijgende huizenprijzen en vaste lasten, oorlogen en protesten. Zorgen over of covid wel of niet weer gaat oplaaien. Veel uitval en hoge druk op de werkvloer. En vergeet niet dat we behoorlijke switches hebben moeten maken terwijl we lockdown in en uit gingen. Dat terug naar ‘normaal’ misschien best een grote verandering is. Van heel weinig prikkels en wel moeten onthaasten, naar plots weer last hebben van FOMO en weer die snelle maatschappij in gejaagd worden. Ik kan me voorstellen dat het een hoop mentale energie kost om je zo aan te moeten passen. Van onderprikkeld naar overprikkeld. Weten dat niets hoeft en alles mag, maar dat door die eindeloze mogelijkheden en kansen, je misschien juist wel het gevoel kan hebben dat je faalt, omdat niet alles ook daadwerkelijk te doen is. 

Met sommige mensen zal het ook wel prima gaan, maar ik merk dat het niet vanzelfsprekend is en soms is het ook niet mogelijk om precies je vinger erop te leggen. Weet in ieder geval dat als jij je soms of vaak overweldigd voelt, er ook veel kan spelen in een mensenleven. En laat dat je vertellen dat je juist extra goed voor jezelf mag zorgen. Het is soms een vage grens tussen dingen willen en dingen moeten. Je kan wel aan iets willen bouwen en ervaren dat presteren op een bepaald vlak je een goed gevoel geeft, maar ten koste van wat? En wanneer is ‘goed’ goed genoeg? En kan je het ook (even) loslaten of is dat moeilijk te verdragen?

Deze photo blog is inmiddels al een heuze blog geworden, maar een foto zegt nu eenmaal niet altijd meer dan duizend woorden. Zeker in de sociale media-wereld waarin we nu leven, zegt het eigenlijk bar weinig. Het laat vooral de buitenkant zien, terwijl er van binnen, onder het oppervlakte, van alles kan borrelen. En dat betekent niet dat alle foto’s, alle hoogtepunten, alles waar ik van geniet, niet echt is. Het betekent niet dat het niet goed met me gaat. Het betekent wel dat iedereen een mentale gezondheid heeft en dat die net als je fysieke gezondheid kan variëren gedurende de tijd. Dat het wat te verduren kan krijgen. En net als bij je fysieke gezondheid, is het belangrijk om dat niet te negeren en grenzen over te blijven gaan, want dan ga je wel echt schade aandoen. Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en dat is zeker niet te veel gevraagd.

Dus wij gaan nog eens voor een blokje om op een rustige zomeravond. Kleine, fijne dingen. Het doet me denken aan de wandelingetjes die ik maakte toen er een lockdown was. Over onthaasten gesproken… Ik zou er niet terug naar willen, maar die rust en de blokjes om deden me goed. Nu weer toepassen.

Woensdag

Zo, dat is eruit. Vanaf nu kan ik denk ik wel weer wat korter van stof worden, haha. Of las je lekker mee? Vandaag weer een werkdag vanuit huis, ik heb weinig rust in mijn lijf en beweeg van het bureau, naar de bank, naar languit liggend op de grond. Ondanks dat ik goed heb geslapen, ben ik moe, maar het werken gaat prima en ik voel me wel oké.

Een goede pauze in de buitenlucht om mijn hoofd weer even leeg te maken. Het is een erg mooie dag vandaag. Niet te warm, maar wel heel aangenaam. 

Sinds gisteren ben ik aan het twijfelen om wel of niet te gaan sporten. Sporten is in principe gezond, een uitlaatklep, je maakt weer even endorfine aan en je krijgt er energie van. Bovendien vind ik sporten erg leuk. Maar sporten kan ook te veel zijn. En als ik eind van de middag toch last krijg van hoofdpijn en eigenlijk gewoon best moe ben, blaas ik het sportplan ook vanavond af. Het komt wel weer als het komt!

En dat is prima, want een beetje huishouden en zorgen voor een fijne, opgeruimde en schone omgeving, is ook zelfzorg die er bij mij wel eens bij in kan schieten. Ik eindig de dag in een vers gewassen bed met een nieuw boek. Wellicht merkt iemand op dat ik eerder aan dit boek was begonnen, maar toen kwam ik er niet doorheen. Dat lijkt nu een stuk beter te gaan!

Donderdag

Ondanks allerlei vreemde dromen voelt het of ik diep geslapen heb en word ik een kwartier voor mijn wekker wakker. Ik word eigenlijk bijna altijd een half uur of een kwartier voor mijn wekker wakker, zo chill is dat. Want wie houdt er nou van wekkers?! Ik kan goed mijn rust bewaren en zit er lekker in vandaag op werk, fijn!

Ik snoep twee uurtjes van mijn werkdag af en ga ik Pokémon spelen in het Spellenhuis. Daarna heb ik met m’n bandvriendinnen afgesproken, want we moeten iets regelen voor de band, wat samen zo gepiept is. Het is dus vooral ook gezellig en een hoop geklets. Ik ben vergeten om een foto te maken hiervan, dus je moet het doen met een foto van een sticker van ons onderweg naar huis!

Vrijdag

Die twee Proud-uurtjes van gisteren zet ik nog even in deze ochtend en dan is het weekend. In de vroege middag voel me fit genoeg om te gaan boksen bij de sportschool. Het toeval wil dat ik de enige ben die de groepsles had geboekt, dus nu heb ik een privé les! Wat een luxe dat alle aandacht er dan voor mij is. Ik heb echt lekker gesport.

Thuis ga ik even op bed liggen en een serie kijken. Dan krijg ik een berichtje op mijn telefoon dat er een gitaarpedaal voor me klaar ligt in de winkel. Het is mooi weer en ik besluit er een kleine wandeling van te maken. Het pedaal moet natuurlijk meteen uitgetest worden. Ik kom lekker in de flow om gitaar te spelen, kijk nog een serie, lees nog wat in m’n boek en zo is het een heel fijne en ontspannen dag! 

Ook druppelen de shows met de band voor het najaar binnen. Daar krijg ik toch wel kriebels in m’n buik van. Tegen die tijd is het waarschijnlijk ook op werk wat rustiger, is de vakantieperiode voorbij en hebben we een nieuwe collega (ben zo benieuwd!) Ook is dan het Proudfeest (geweest) en starten we echt aan de beginselen van het vormgeven van de nieuwe website. Oh, ook echt zin in! Een extra reden om nu echt m’n rust te pakken en weer wat op te laden, zodat ik daar lekker van kan genieten! 

Zaterdag

Dit weekend heb ik wel wat plannen. Een plan op zaterdag en een plan op zondag. Verder houd ik alle tijd daaromheen lekker leeg, om goed bij te kunnen tanken en te doen waar ik op dat moment wel of geen zin in heb. Ook komt de blog over het tropenrooster vandaag online, met wat meer punten dan die maandag op het forum, waar ik de dag ervoor nog met Daniël over heb overlegd. We moeten even wat rustiger aan doen. Natuurlijk doen we ons best, maar meer kunnen we niet doen en dit zijn even de omstandigheden. Met het doorhakken van die knoop, de mededeling (en de lieve reacties) valt er ook een last van mijn schouders. Ik sta er een stuk fijner in, merk ik al.

Een vriendin van mij heeft haar eigen atelier geopend en ter ere daarvan viert ze deze middag een openingsfeest. Natuurlijk kom ik even kijken! ‘Even’, want de uren vliegen voorbij, zo gezellig is het. Er waren veel bekenden en lekkere gin-tonics. 

Zondag

In het begin van de blog grapte ik een beetje over ‘rockster worden’. Al is dat stiekem toch iedereens tienerdroom? Maar waar het echt om gaat is samen met leuke mensen toffe muziek maken, avonturen beleven en zoals vandaag, op een dag in de studio, samen gillen over hoe vet je het vind wat je hebt gemaakt (nog voordat wie dan ook z’n mening er wel of niet over heeft gegeven of wat je er ook wel of niet mee bereikt). Die momenten zijn goud!

Al gaat het zeker niet altijd van een leien dakje. Ook wij krijgen te maken met covid-besmettingen, stress, vervelende privé omstandigheden, verloren gitaarsporen, moeilijk administratief gedoe en keelontstekingen. En dat is niet om pessimistisch te zijn of het minder tof te maken dan het is, want het is mega tof. Maar vooral om te zeggen dat het er ook allemaal bij hoort, de tegenslagen. En dat dat niet betekent dat jij het niet goed genoeg doet of niet goed genoeg bent. En de ene keer zal er meer lukken dan de andere keer, dat kan gewoon wisselen. Niet elke week, niet elke periode, is hetzelfde, voel jij je hetzelfde, om wat voor reden dan ook. 

Dus wanneer je die lat ergens neerlegt mag je daar trots op zijn en van genieten, maar weet dat je hem altijd mag verplaatsen als dat gezonder is. Geniet met volle teugen van de hoogtepunten, maar weet dat je niet altijd maar kan pieken. Zorg daarin voor jezelf in plaats van jezelf voorbij te rennen. Dat is ook echt het thema van mijn week, waar ik voor mijn gevoel goed mijn weg in heb gevonden door erover te praten, verwachtingen bij te stellen en goed voor mezelf te zorgen – want dat laatste is het allerbelangrijkste, anders is de rest namelijk ook niets waard en dat zou doodzonde zijn, want het leven kan heel mooi zijn. 

Dan ga ik nu genieten van mijn welverdiende vakantie. Tot over twee weken!
♥