De week van Irene – photo blog 76

Voor m’n gevoel zeg ik elke keer dat er weer ‘extra veel muziek’ in m’n photo blog zit, maar ik denk dat ik nu wel moet toegeven dat het structureel een groot deel van m’n leven is geworden. Het boulderen daarentegen wisselt zich nog altijd elk jaar af met de groepslesjes bij de sportschool. Dat laatste abonnement heb ik dus weer eens opgezegd in ruil voor een strippenkaart om te klimmen. Je kan alles, maar niet alles tegelijk. En ik duik zowaar de college-banken weer in voor een dag! Hoe, wat, waar, waarom? Dat zal ik allemaal vertellen.

Maandag

M’n werkdag verloopt een beetje moeizaam. Niks lijkt er echt uit te komen zoals ik het voor ogen heb. Maar wanneer ik het er even met Phoi Cai over heb, inspireert ze me het roer gewoon even om te gooien. En daar komt een video over kruidnoten bakken, eetbuien en hoeveelheden uit, waar ik uiteindelijk toch erg tevreden over ben! 

De avond heb ik vrij genomen, want ik heb een ticket voor het concert van Melanie Martinez. Zij is al lang een van mijn favoriete artiesten en haar album ‘Portals’ heb ik zo ontzettend veel geluisterd dit jaar.

Ik ga in mijn eentje, want mijn enige vriendin die dit ook leuk vindt, kan vandaag niet. Samen gaan is altijd super gezellig, maar alleen gaan vind ik op een andere manier net zo leuk. Ik sta vooraan en een fan deelt zelfgemaakte armbandjes uit die ze speciaal voor vanavond had gemaakt. Heel lief! De show vond ik nog toffer dan ik had verwacht; die hebben ze echt heel mooi in elkaar gezet. ♥

Dinsdag

Het begint allemaal als een prima, rustig werkdagje. Ik edit m’n video’s, reageer op het forum, beantwoord wat mails en maak een wandeling over het strand en door de duinen…

…maar dan krijgen we plots een super toffe klus voor de band in onze mailbox. Ik kan er nog niks over zeggen, maar wow! Het is een korte deadline, maar tijdens een spoed-Discords-overleg wisselen we gedachtes uit, maken we een goede planning, en het lijkt wel te doen! Team work makes the dream work. 100 procent zeker is het nog niet, maar ik geloof hier wel in en ik kan niet wachten om dit te delen wanneer het allemaal is gelukt. Eigenlijk is het voor een photo blog best saai om een geheim te hebben, dus al ben ik hier tussendoor wel mee bezig, ik zal er verder niets meer over zeggen, haha.

Woensdag

Wakey, wakey. Wat een fijne zonnige ochtend is het vandaag! 

De vega cheeseburger van de Smullers = life en in de avond spreek ik af met mensen met wie ik wel eens wat muziek maak, gewoon voor de lol.  

Donderdag 

Grote trui, chille broek, sportsokken en Crocs. De werkdag verloopt gemoedelijk.

Nog even rommelen in huis en dan ga ik naar de boulderhal, waar ik – in tegenstelling tot afgelopen weekend – die dagen heb je ook – écht lekker klim. Ik had al maanden niet geklommen, maar zit ineens best snel weer op het niveau waar ik zat toen ik stopte. Blijkbaar onthoud je lichaam dat toch!

Vrijdag

Een tijdje terug had ik een lichte ‘identiteitscrisis’ en besloot mijn moeder mij een college-dag filosofie cadeau te geven. Niet dat we verwachtten dat ik mezelf dan uit die zogenaamde ‘crisis’ zou filosoferen (dat viel allemaal heus wel mee hoor en is bovendien al lang weer oké), maar gewoon, omdat we via dat gesprek hier toevallig op kwamen en het leuk is om soms gewoon eens iets heel nieuws en anders te gaan doen – al is het voor een dagje. “Nog voor je verjaardag dan!” zegt ze wel vaker, want liever iets geven wat op dat moment echt leuk en waardevol is, dan op je verjaardag noodgedwongen iets zoeken dat nog niet zo ‘logisch’ voelt. Vind ik leuk.

Anyhow, die dag is vandaag! Op een regenachtige ochtend stap ik gewapend met een boek in de trein naar Amsterdam. Daar dragen vier interessante sprekers hun colleges voor, terwijl ik aantekeningen maak in mijn fluffy schrijfboekje. Om het later terug te kunnen lezen, maar ook omdat meeschrijven mij gewoon heel erg helpt om beter op te letten en het bewuster mee te krijgen.

Er wordt gesproken over de moed om je eigen verstand te gebruiken, over hoe je niets niet kunt zien of toch wel, over het oplossen van paradoxen, over wat ‘oplossen’ überhaupt betekent en over of emoties wel of niet deel uitmaken van ons redelijk instrumentarium. Te veel om te noemen eigenlijk, maar heel interessant. Er zit een lunch bij inbegrepen en we kunnen het ARTIS Grootte museum bezoeken. 

Zaterdag

Weer een dagactiviteit vandaag, namelijk Pokémon. Er is een lokaal tournament en we spelen tot het buiten weer donker is. Ik kan je vertellen: uren spelletjes spelen is super leuk, maar ook best vermoeiend. Niet voor niets is het denkspórt he?

Zondag

Ik slaap bijzonder goed, dus ben helemaal ready voor een heerlijke bandrepetitie en nog een lekker potje klimmen, daar sluit ik de week tevreden mee af. 

Waar ben jij tevreden over afgelopen week? ♥


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

6 reacties op “De week van Irene – photo blog 76”

  1. Leuk om weer mee te mogen lezen.
    En als antwoord op je slot vraag. Ik heb afgelopen week te horen gekregen dat ik aan een aangepast therapie programma mag gaan deelnemen waardoor het medisch gezien ook nog verantwoord is. Ik ben heel blij dat ik na iets aansterken toch weer mag deelnemen en verder kan werken aan mezelf.

    1. Wauw, wat goed lieve Amy! Zet hem op ♥

  2. Wow, mooi uitzicht heb jij zeg, dat heb ik hier op 4/5 hoog niet…
    En over hoogte gesproken; doe jij dat boulderen zonder touw/beveiliging?

    Leuk ook dat van jou en je moeder over cadeautjes wanneer het toepasselijk is in plaats van wanneer de tradities het voorschrijven; helemaal mee eens!

    Ik wil het woord "triggering" niet in de mond nemen, maar die clip van die Melanie Martinez vind ik persoonlijk wel verontrustend… Of begrijp ik de aantrekkelijkheid gewoon niet van, dat kan (hopelijk) natuurlijk ook; een verschil van een persoonlijke smaak/mening in plaats van dat het sociaal geaccepteerd of afgekeurd moet worden.
    Zou benieuwd zijn naar wat jij/jullie van het laatste album "Hit Parade" (2023) van Róisín Murphy vindt, en ook het album "Masochism" van Sky Ferreira zou binnenkort een keer uit moeten komen. Enigzinds vergelijkbare stijl (of onderwerpen), maar meer gericht op het zoeken naar jezelf (in positieve zin), in plaats van het verdwalen (zwelgen) in (de negatieve kanten van) jezelf… Maar goed, zoals ik al zei; misschien begrijp ik het gewoon niet…

    Anyway, succes met je eigen band; super trots op je en blij dat je er zo veel plezier aan beleeft!
    (P.S. Niet helemaal mijn ding, maar "Sugar Rush" vind ik toch een goed nummer.)

  3. Thanks Bas! 🙂 Boulderen is inderdaad zonder touw. De maximale hoogte van een boulder is 4,5 meter en er liggen matten onder waar je op kan vallen.

    Wat betreft MM, dat is denk ik eigen interpretatie (en niet te vergeten smaak), dat kan. Voor het gemak copy-paste ik even van de fan-website over dit nummer: "The song is about self-reflection and processing emotions, thoughts, and actions from your past life. There is no one there besides your harshest critic, yourself, to judge you. The song can also be interpreted as a metaphor for escaping depression and anxiety, how society pushes unrealistic standards onto people, and how you should overcome your insecurities"

    Dat is ook hoe ik hem opvat! 🙂

    En nogmaals dankjewel en leuk om te lezen over SR!

  4. leuke blog irene,
    leuke foto’s van jou!

    aparte clip van melanie maar mooi liedje

  5. Dit leest als leven. Met alle golven en ook luwte die erbij horen. Fijn dat je zo een leuke week had.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *