De week van Lonneke – photo blog 38

Nou, een heuse feestweek was het wel. Alle dingen waar ik naar uitkeek, kwamen in één week bij elkaar! Een week die – op een heel fijne manier – voelde als een maand aan events. Veel te vieren en dat doe ik ook met volle overgave. Terwijl ik er rustig van bijkom, kan jij er alles over lezen in deze photoblog!

Zaterdag

Nou, het is gelukt hoor: ik heb een nieuwe sportschool gevonden. Vorige week deed ik daar mijn eerste proefles en vandaag ben ik er echt als ‘lid’. Het was een pittige maar heel gezellige les. Ik heb een paar weken ‘pauze’ gehad wat sporten betreft, en ook dat was lekker. Maar nu weer bewegen vind ik toch wel heel prettig. Én omdat de sportschool net iets verder is, kom ik door een stukje Arnhem waar ik niet vaak fiets, ook best leuk.

Bij thuiskomst ruim ik het huis een beetje op, stofzuig en dweil ik de vloer – samen met hulp Sopje – en maak ik me klaar om daarna haastig weg te gaan. Ja, zo gaat dat toch wel. Ineens is er haast. 

Hoe dan ook, mijn vriend had een hardloopwedstrijd. Dus als de supportive girlfriend die ik ben, sta ik aan de kant alles te filmen. 

‘s Avonds vier ik – net als voorgaande jaren – mijn verjaardag alvast in een stukje bos (ik ben dinsdag jarig). Nou ja, bos; je hoort alsnog gewoon de snelweg. Maar er lopen ook eekhoorns, geen mensen, en er staan veel bomen. We snacken, kletsen en spelen Kubb. Als het donker begint te worden, spelen we verstoppertje en gaan we sardienen (een soort reversed verstoppertje; één iemand verstopt zich, de rest gaat zoeken en als je die persoon vindt, moet je erbij gaan zitten).

Zondag

Vandaag werk ik de hele dag voor Marli. Gisteren had ik trouwens tussen alle bedrijven door ook nog een cake gebakken (als ik het zo terughaal heb ik werkelijk geen idee waar ik die energie nog vandaan toverde, maar enfin) en die glazuur ik vandaag. Mijn moeder en haar vriend komen tussendoor nog even langs om een spelletje te doen en mijn zusje sluit wat later aan met haar man en dochtertje.

Terwijl ik alweer druk aan het werk ben, tovert mijn vriend asperges met hollandaise-saus op tafel.

Maandag

Een mental detox, dat grapte ik in de ochtend al naar mijn vriend. Om 7 uur werd ik namelijk opgehaald voor mijn praktijkexamen. Waar ik de hele vorige week – tot misselijk aan toe – ontzettend gespannen was, voelde ik me nu opvallend rustig. Het voelt toch een beetje alsof alles van dit moment afhangt (ik ben meer dan 10 jaar geleden zelfs al eens begonnen met rijles, maar door de opname heb ik het nooit meer opgepakt). De rit naar het CBR toe reed ik trouwens wel heel slordig, toch wel onrustig, maar het examen zelf verliep rustig. Terwijl ik mijn zelfreflectieformulier overhandigde, hoorde ik zeggen: ‘Gefeliciteerd.’ Terwijl het nieuws een beetje op me inwerkte, voelde ik al direct de ontlading. Al die jaren aan ‘sluimerspanning’ voelde ik van me af vallen. Ik had, just in case, al een bedankje mee voor mijn rij-instructrice. Klaprozen zijn een beetje de rode draad in haar leven, dus dat leek me een mooie afsluiting.

Bij thuiskomst had mijn vriend al taart gehaald. Hmm!

Deel twee van de detox: ik heb, voordat ik met mijn huidige vriend een relatie kreeg, een relatie van 4,5 jaar verbroken. Hij heeft mij tijdens mijn eetstoornis en depressie meegemaakt en gesteund, en ook al ben ik daar heel dankbaar voor, het was voor ons beiden een pittige tijd. Ik heb een jaar van onze relatie ook klinisch gezeten en was daardoor weinig thuis, terwijl we ook door een verhuizing gingen. Daardoor is er niets uitgezocht en veel spullen belandden daardoor in de berging (mijn moeder verhuisde destijds ook, dus al mijn baby- en kinderspullen lagen daar dus ook). Toen ik daar wegging, heb ik schijnbaar de schuursleutel meegenomen. Toen we daar afgelopen jaar achterkwamen (meer dan 5 jaar later..), hebben we maar direct een opruimafspraak ingepland. Vandaag hebben we, met mijn vriend en zijn zusje erbij, de hele berging leeggetrokken en zijn we met alle spullen naar de stort gereden. Dat was ontzettend fijn en er viel wéér een last van mijn schouders af. 

De rest van de dag was ‘vrij’ en dat was ook echt wel even nodig. De moeder van mijn vriend had nog wel een heerlijke BBQ georganiseerd, alvast voor mijn verjaardag morgen, dus in de middag ploften we daar op de bank. Helemaal ‘leeg’, maar ook voldaan.

Dinsdag

Ook als je jarig bent moet je nog steeds vroeg opstaan: een dagje Leiden it is. Daniël en Irene waren beiden op kantoor en verrasten me met taart, een hele lieve kaart en bloemen. 

Na de lunch was het tijd voor een nieuwe proefvideo! Ik had van vrienden al wat blikjes fris gekregen met bijzondere smaken en dat was de aanleiding voor deze ‘drinken met calorieën’-video. Binnenkort zie je hem voorbij komen!

‘s Avonds hadden mijn vriend en ik beiden geen zin meer om te koken, maar we hebben toch de moed bij elkaar geraapt om een hartige taart met witlof, ui, brie en appel te maken. 

Woensdag

Het vroeg opstaan zet nog even door, want ik had me vorige week heel enthousiast ingeschreven voor een sportklas om 7 uur. Dat was gisteravond een leuke verrassing. Gelukkig was het prachtig weer en eigenlijk was het ook wel heel lekker om zo vroeg te bewegen. Wakker ben ik in ieder geval! Misschien dat ik het volgende week wel weer doe. 

Na het werken door naar het gemeentehuis. Dat ik ooit nog een rijbewijs zou aanvragen; ik had het eigenlijk niet meer verwacht. Zo zie je maar: je blijft jezelf verbazen. 😉

Donderdag

Rennen en vliegen, zo was de ochtend wel een beetje. Net voordat ik de deur uitging om een ‘Too Good To Go’-box van de bakker op te halen, ging de deurbel: de nieuwe vlogcamera! Net op tijd voor de social walk vanmiddag!

Want ja, dat gaat weer gebeuren. Live dit keer! Vandaag staan we, in het paars en hand in hand, op voor eetstoornissen. Vragen we aandacht voor eetstoornissen als ernstige, maar ook behandelbare ziektes.

En oh, wat was het een prachtige dag. Zoveel indrukken, inspirerende mensen. Zo bijzonder om ook een aantal van jullie te ontmoeten! Het thema van dit jaar was verbinding, en ik denk dat dat thema doorstraalde in de hele dag. Ik voelde me in ieder geval ontzettend verbonden, door de eenheid, de raakvlakken, de prachtige optredens en de lieve en fijne gesprekken. Als jij erbij was hoop ik dat jij het ook zo hebt ervaren, dat je je gesteund en gesterkt voelt, dat je echt hebt gevoeld dat hoe eenzaam en rot een eetstoornis ook is, je er niet alleen voor en in staat. Heb je het gemist? Op de instagrampagina van de Wedad kan je veel terugzien!

Na afloop bracht Daphne me snel naar huis, want in de avond stond er – zoals gewoonlijk – gewoon een chatavond op de planning. Ook begeleidde ik een speciale Wedad-chat, met verbinding als thema.

Nou, er lijkt – op een goede manier! – geen eind aan deze dag te komen. Mijn vriend en ik zijn ook 5 jaar samen én hij had vandaag zijn eerste werkdag bij een nieuwe baan. Dus na het werken, dronken we nog een wijntje op de galerij. 

Vrijdag

Vandaag gelukkig een rustige dag. Overdag duik ik lekker achter mijn laptop, verzet ik veel werk en tussendoor willen deze snoetjes ook wat aandacht natuurlijk.

Na het werken spring ik snel op de fiets, haal ik een nieuwe TGTG-box op, dit keer bij de Lidl, en fiets ik meteen langs het nieuwe werk van mijn vriend.

Om het toch nog feestelijker te maken, laten we de wortels in de koelkast voor wat ze zijn, en stappen we op de fiets naar een van onze favoriete restaurantjes. 

Inmiddels ben ik alweer aardig gewend aan de Lonneke zonder die sluimerlasten, de Lonneke mét rijbewijs. Ik kijk terug op een ontzettend drukke, maar fijne week, vol gezelligheid. Een week waarin ik een periode flink heb afgesloten, maar daarnaast vooral lekker aan het bouwen ben. Ik hoop dat jij, net als ik, een fijne week hebt gehad. Dat je momenten hebt gevoeld waarin je je verbonden voelde: met anderen, met jezelf, met het leven. Dat verdien je. Veel liefs! ♥