De week van Lonneke – photo blog 39

Het was een heerlijke week, veel gelachen, fijne momenten, veel herinneringen, maar ook vol afscheid nemen. En afscheid nemen is nooit leuk. Ik ben daarnaast toch ook vooral dankbaar en blij voor alle momenten die eraan vooraf zijn gegaan. Het één sluit het ander niet uit: smile because it happened.

Zaterdag

Rustig opstarten, ontbijtje, laptop open… Tijd om onze vakantie écht rond te maken. Het was wat gepuzzel, aangezien mijn vriend in september een nieuwe opleiding begint en we deze glad waren vergeten toen we onze vakanties doorgaven. Maar inmiddels staat alles weer op de rit en kunnen we echt gaan plannen (en ernaar toeleven). We volgden al maanden een camping op Instagram waar we graag naartoe willen – en die staat inmiddels vast. 

Daarna heb ik kort geschilderd. Ik ben hier sinds een tijdje weer mee begonnen en pff, wat is het moeilijk om ergens mee te beginnen als je er niet (meer) goed in bent. Gewoon verdragen, vertel ik mezelf. Je mag ook gewoon lekker knoeien zonder dat er iets uit hoeft te komen, gewoon omdat je dat leuk vindt. Oh ja, en even nieuwe schilderstape kopen die het papier niet helemaal stuktrekt. 

Tijd om me klaar te maken, want er staat een middagvullend feestje op het programma. Dat klaarmaken gaat nu gelukkig heel snel: mijn haar hoef ik niet meer te doen. Afgelopen weken heb ik – na lang nadenken toch impulsief – besloten om alles eraf te halen. Inmiddels ben ik er zelf al wel aan gewend, en de mensen om me heen ook. Maar toch vind ik het wel spannend om mensen ‘voor het eerst weer’ te zien. De waarom komt binnenkort in een blogje online, mocht je daar nieuwsgierig naar zijn en het leuk vinden om dat te lezen. 🙂 

Het was een prachtig feestje en we bleven zelfs langer dan we hadden verwacht. Het was ook zo lekker warm, de hele avond buiten zitten vond ik heerlijk. Aan het einde van de avond kroop er zelfs nog een egeltje door de tuin. En ja, ik reed in het donker ook zelf weer terug naar huis. 

Zondag

“Komen jullie spelletjes spelen?”, vroeg een vriend vannochtend. Uhhh, ja! Nog steeds voel ik me vrij ongemakkelijk achter het stuur, maar we blijven het doen. Het inparkeren gaf me wat kriebels, hij woont in een klein en smal straatje. Dus ik reed wat verder weg, om ‘m daar neer te zetten. In één keer best goed in het vak, vond ik zelf. Soms moet je jezelf even een schouderklopje geven. 

Later in de middag reden we naar de moeder van mijn vriend. Ze had heerlijk voor ons gekookt en na het eten haalden we samen een ijsje. 

Daarnaast was het vandaag ook vaderdag. Voor veel mensen hier een beladen dag. Mensen die geen vader hebben, hun vader missen om wat voor reden dan ook – het is niet voor iedereen een makkelijke dag. Ik weet niet zo goed wat ik hoop voor jou, want ik weet ook dat ik dat verdriet, die gevoelens, niet weg kan nemen, maar ik hoop dat je de dag oké door bent gekomen. Dat hij snel voorbijging en je vanuit je omgeving liefde en warmte hebt ervaren. Dat gun ik je in ieder geval. ♥

Maandag

Vrije dagen: normaal vind ik ze heerlijk. De laatste weken (maanden misschien al) ben ik alleen extreem moe. Ik slaap overdag en ben amper vooruit te branden, zeker als ik alleen ben. Ik kijk wat er vandaag haalbaar is, kook tussendoor wat eten en de dieren houden me gelukkig prima gezelschap.

‘s Avonds kook ik nog wat meer en na het eten fietsen mijn vriend en ik met een andere vriend naar de heide om nachtzwaluwen te spotten. Ze vliegen als een soort papieren vliegtuigjes, zo leuk om te zien! Ook spotten we nog wat hertjes, dat is wel echt de mazzel van dicht bij de Veluwe wonen. 

Dinsdag

Niet naar Leiden vandaag, thuiswerken it is. Vergezeld van mijn lievelingssnoep van het moment gaat de dag zo voorbij.

Weer wat schilderen. Het voordeel van zo’n boekje is dat ik het niet weg kan gooien: gewoon accepteren en verdergaan. 

En de beloning van vanavond was toch wel deze lucht, zo prachtig! 

Woensdag

Wie mij een jaar geleden had verteld dat ik nu voor de lol om 7 uur ‘s ochtends zou gaan sporten, had ik voor gek verklaard. Wat kan er veel veranderen in een jaar tijd. Zeker met dit weer vind ik het heerlijk, de drukte en de warmte voor – en gelijk goed wakker.

Het sporten vond ik al vrij enthousiast en op het werken na komt er vandaag niets uit mijn handen. Prima excuus om wat meer te Simsen. Soms ook wel lastig aanvoelen vind ik: aan die moeheid toegeven, of juist iets ondernemen? 

Donderdag

Vandaag wel naar Leiden. Ik ben de deur nog niet uit of Sop heeft het wasrek al naar beneden getrokken. Dat wordt nog wat vandaag. 

Het is een dag vol afscheid. Onderweg hield ik het al bijna niet droog: mijn lievelingsradioprogramma stopt er mee. Vandaag was de laatste uitzending van Sanders Vriendenteam. Jeetje, dat luister ik inmiddels geloof ik al 2 jaar elke doordeweekse ochtend. Echt zo jammer dat het voorbij is.

Maar het grootste en meest ingrijpende afscheid is toch wel het weggaan van Daphne. Het was een gekke dag vond ik: de laatste keer insta-live met ons drieën, ter afsluiting, en het toeval wil dat er ‘s avonds een feest is georganiseerd door de Ursula.

Het was een prachtig feest, vol fijne mensen, lekker eten en heerlijke old-skool muziek. Vol warme herinneringen en fijne energie reed ik ‘s avonds weer terug naar huis, samen met Phoi Cai en Peggy. Zo leuk om bijna het hele team ook zo bij elkaar te zien en lekker bij te kletsen.

Vrijdag

Een ietwat kortere nacht, dus ietwat langer uitgeslapen. Snel douchen en aan het werk. Waar het gister warm en zonnig was, is het vandaag grijs en regenachtig. Stiekem vind ik dat best even een verademing. Fiep vindt het ook heerlijk, die ligt de hele dag lekker voor het raam te snoezelen.

En daarmee zijn we aan het einde gekomen van de week. Lieve Daph, we gaan je missen! Bedankt voor alle lieve woorden, wijze inzichten en onmisbare herinneringen. Lachen met tranen. Be Proud. 

♥