De week van Lonneke – photo blog 42

Een week vol leuke dingen op de planning, maar ook een week waarin ik weer met mijn neus op de feiten werd gedrukt dat het leven niet te sturen is. Dat 1 telefoontje je wereld even stil laat staan, je misselijk maakt van de spanning, maar ook dankbaar bij het besef dat het overkomelijk is. Zo, pff, lekker abstract allemaal weer, maar ik vertel het je allemaal in deze photoblog. Gelukkig is het niet alleen kommer en kwel, want er zijn ook veel fijne en leuke dingen gebeurd die ik ook maar wat graag met je deel. 

Zaterdag

De wekker ging weer vroeg, want ik had een lesje pilates geboekt. Sinds ik corona heb gehad, gaat het sporten nog vrij moeizaam. Mijn spieren verkrampen en verzuren heel snel. Maar hoe frustrerend ik dat ook vind, ik probeer rustig te blijven bewegen. Daarnaast zijn de klasjes ook erg gezellig, dus dat is altijd een fijne reden om toch te gaan.

“Moeten we geen boodschappen doen?” Vroeg mijn vriend nog voor ik weggging. Met gezonde tegenzin grijp ik mijn rugzak nog mee, zodat ik op de weg terug naar huis even langs de supermarkt kan. 

Terwijl mijn vriend de restjes van gisteravond opwarmt, maal ik wat bonen. We lunchen met gado gado, aardappelsalade en koffie. Vreemde combinatie? Ja. Maar ook lekker. 

Daarna pak ik samen met mijn vriend de bus naar de stad. We hebben namelijk met zijn moeder afgesproken om naar het museum te gaan. Dat is na een flinke verbouwing eindelijk weer open en we waren allemaal benieuwd naar het resultaat én de nieuwste tentoonstelling over het klimaat. 

De foto aan de rechterkant is een kunstwerk waarbij er zwarte platen tentoongesteld staan van ‘verloren’ eilanden. Die kan je zichtbaar maken door ze op een warmteplaat te houden. Heel heftig en indrukwekkend vond ik. 

Daarna dronken we nog een kopje thee in een cafeetje onderweg naar huis. 

Zondag

Ook vandaag is er weer een wekker gezet, mijn vriend en ik hebben namelijk (voor het eerst) een dagje wellness geboekt! Superveel zin in en geen idee wat ik allemaal kan verwachten. Ik laat het maar op me afkomen.

We hebben hier thuis een soort grapje dat er elke keer een andere kat ‘in charge’ is als er niemand thuis is. Vandaag is Fiep aan de beurt. Leuk dat ze dat vindt.

Niet veel foto’s gemaakt vandaag, want veel was een telefoonvrije zone, maar wat was het heerlijk! We hebben een massage gehad, een klankschalen-sessie bijgewoond, gedreven in een zoutwatergrot, flink wat sauna’s gehad en tussendoor heerlijk gegeten. We kwamen helemaal rozig en ontspannen thuis.

Maandag

Om maar een vervolg aan de spa-dag van gisteren te plakken; vandaag zijn de tandarts, mondhygiënist en de manueel fysiotherapeut aan de beurt. Ik ben begin dit jaar voor het eerst weer naar de tandarts geweest na een aantal jaren niet gaan, dus ik vind het nog steeds best spannend allemaal. Zeker voor de eerste afspraak destijds moest ik wel echt even een drempel over. Ook vanwege mijn eetstoornis. Ik was heel bang dat ik toch wat schade had aan mijn tanden, maar gelukkig zijn mijn tanden helemaal in orde. Tijdens mijn eerste afspraak heb ik ook verteld over de eetstoornis en destijds hebben ze iets grondiger gekeken. Spannend om aan te geven, maar ook prettig dat er goed en fijn op werd gereageerd. 

Door het park ben ik terug naar huis gelopen, de zon scheen prachtig en het soort licht vind ik in de herfst veel prettiger dan in de zomer.

Nog even wat minuten in mijn codeerprojectje stoppen en daarna weer door naar de fysiotherapeut. Naast het gebruikelijke kraken en masseren, heeft ze mijn schouders en bovenrug nu ‘gedryneedled’. Daarbij voel je even een scherpe pijn wanneer ze een naaldje in de knoop in de spieren drukt, maar daardoor ontspant de spier daarna ook direct, waardoor het veel losser en soepeler is. Ik merkte direct verschil! Ik merkte later op de dag wel hoe moe ik daarvan was geworden, het is schijnbaar best een ingreep en je lichaam moet daar echt even van herstellen, dus voordat ik nog wat klusjes in huis deed, heb ik een uurtje geslapen.

Terwijl ik mijn laptop erbij pak om het codeerproject af te maken waar ik eerder al mee was begonnen, word ik geappt door een vriend. “Samen eten vanavond? Wij hebben paddestoelen!” Ja, leuk! Vol enthousiasme wil ik mijn laptop dichtklappen om de keuken op te ruimen, als ik word gebeld door mijn vriend. Auto-ongeluk. Een best flinke klap ook… Dit zijn van die momenten die ik gelukkig niet vaak heb: dat je wereld echt even stil staat en je alleen maar heel misselijk kan zijn. Gelukkig geen gewonden, wel een auto die net gerepareerd was maar nu total loss is. Adem in, adem uit… In de loop van de avond, ook wanneer ik zie dat mijn vriend echt oké is, ebt de misselijkheid wat weg en slaat het om in opluchting: het had echt veel en veel erger gekund…

Dinsdag

Een beetje misselijk word ik nog wel wakker, het is direct het eerste waar ik aan denk, maar als ik zie dat mijn vriend gewoon ongedeerd naast me ligt, zakt het snel. Het was geen droom, maar het is ook oké. Snel maak ik me klaar want… vandaag begint Anne officieel als collega bij Proud2Bme! Misschien ben je haar al tegengekomen op het forum of heb je zelfs al een berichtje van haar mogen ontvangen. Binnenkort kan je meer over haar lezen, in haar voorstelblog! ♥

Het is een hectische dag, dus om toch een beetje lekker te kletsen sluiten we de werkdag af met een wijntje, heel gezellig. Én onderweg naar huis zie ik dat het boek waar ik naar uitkeek online is verschenen op Nextory. Dat maakt de wereldreis naar huis een stuk leuker!

Woensdag

Ik stond op met gigantische buikpijn, dus het lesje crossgym zeg ik af. Wel heel jammer, het zou weer de eerste keer zijn na corona. Ik vind het wel spannend om het weer te gaan doen, ook omdat pilates nog niet helemaal goed gaat en ik fysiek echt nog niet helemaal fit ben, maar ik mis het zo! Gelukkig weet ik dat ik bij de lessen crossgym ook rustig aan kan doen en me niet hoef te laten leiden door de gewichten die anderen pakken, maar echt bij mezelf moet blijven. Dat vond ik weleens ingewikkeld en lastig, je hebt toch snel de neiging om te spieken hoe anderen het allemaal doen. Maar dat is niet helpend en daarmee riskeer je ook blessures, uiteindelijk dus helemaal niet helpend!

Nou, ik had nooit verwacht dat ik me zo zou hechten aan een stuk blik, maar met tranen in mijn ogen houd ik voor de laatste keer de reservesleutel vast voordat mijn vriend de deur uitstapt naar zijn werk. Het voelde toch wel echt als iets dat bij ‘ons’ hoorde, en nu is hij weg. Toen mijn vriend later de ‘afscheidsfoto’ stuurde terwijl hij de laatste spulletjes ophaalde, schoot ik opnieuw vol. Jemig, het voelt zo raar maar het deed echt een beetje pijn om de auto zo te zien. Hij gaat er in ieder geval met een flinke knal uit, denk ik dan maar.

Bij gebrek aan een auto, maar wel met een lekker zonnetje gelukkig, loop ik richting de stad om een pakketje voor Vinted op de bus te doen. Altijd best een gedoe. Aangezien ik geen printer heb, moet ik ook nog langs een copyshop. Maar goed, ik maak er een mooie wandeling van.

Donderdag

Arme Fiep is ook een beetje ziek – alles komt hier altijd in tweevoud. Nog licht onder de invloed van wat meer en andere medicatie dan normaal, ligt ze de hele ochtend in de zon. In ieder geval gaat het langzaam weer een stuk beter dan in het begin van de week, toen ze zich nog meer afzonderde.

Ik stop een uurtje eerder vandaag, omdat ik vanavond met Daniël en Irene naar een toffe voorstelling in Nijmegen ga. We hebben er ook wat beelden gemaakt, dus een uitgebreid verslag volgt! 

Vrijdag

De laatste werkdag van de week en dan zit het er alweer op! De dag vloog voorbij en na mijn dienst fiets ik naar de Lidl voor een nieuwe TGTG-box. Het wordt steeds drukker op de app, maar ik kwam er gisteravond nog net even tussen.

Mijn vriend wacht me daar op en samen rijden we naar twee vrienden, die heerlijk voor ons hebben gekookt. 

En daarmee zijn we aan het einde van mijn week gekomen. Dit weekend ga ik lekker bijkomen en alles maar eens laten bezinken. Ik hoop dat jij er een goed weekend op hebt zitten, waarin je kon doen waar je behoefte aan hebt. Ook hoop ik dat alles waar je tegenop ziet komende week mee zal vallen en dat je tussen alles wat zwaar en veel voelt, ook vast kan houden aan wat wél goed gaat en fijn is. 

Veel liefs van mij voor jou, tot snel.