De week van Lonneke – photo blog 63

Het was weer een drukke, maar ook gezellige week. Sinterklaas was in het land (en daarna weer uit het land), de winter was neergestreken in het Openluchtmuseum en wij dus ook en het was weer tijd voor een kantoordag, waar de kerstkaartjes-actie die wij organiseren, centraal stond. Genoeg te doen en ook genoeg gedaan!

Weekend

Mijn oudste nichtje is inmiddels op de leeftijd dat Sinterklaas wel echt een ding is, dus besloten we vorige maand om een datum te prikken en gezamenlijk Sinterklaas te vieren. Och, wat is ze weer verwend. Wij allemaal trouwens, want nadat we ons tjokvol zelfgemaakte erwtensoep hadden gegeten, sloten we de avond af (toen de kindjes eenmaal naar de bed waren) met lootjes die we eerder hadden getrokken. Ik kreeg twee boeken die ik al even op mijn lijstje had staan.

De volgende dag hebben mijn vriend en ik lekker leeg gehouden, om die vervolgens te vullen met een wandeling in de zon, een heerlijk vuurtje in de tuin en zijn BBQ-kookkunsten.

Maandag

Normaal is de maandag mijn vrije bijkomdag, maar vandaag had ik andere plannen. Samen met mijn moeder, zusje en mijn nichtjes zijn we naar het Openluchtmuseum geweest. Vooral het treintje was een hit.

Dinsdag

Vorige week schepte ik nog op tegen Rihan dat ik al zo lang met mijn sjaal deed en eergisteren is ‘ie per ongeluk in de was geraakt en gekrompen tot een klein viltje. Ontroostbaar is een groot woord, maar ik was er wel heel gek op. Die ene die ik had is natuurlijk allang niet meer te krijgen, maar ik heb wel twee andere gevonden die gelukkig ook lekker warm zijn.

Verder knutsel ik na mijn werk aan wat kerstkaarten (of nou ja, meer gedichten) en breng ik een bezoekje aan de buurkat, waar ik de komende week op pas.

Woensdag

Kijk nou wat een blije Ireen! Het is een drukke dag op kantoor, want naast onze gebruikelijke taken, schrijven we onze handen met liefde kapot aan kerstkaartjes voor de kerstkaartenactie die we dit jaar organiseren. Hartverwarmend om te zien hoeveel mensen er meedoen! Ook neem ik mijn gedichtjes voor het team mee bij wijze van kerstkaartje.

Donderdag

De griep hing al even in de lucht, en in de loop van de middag krijg ik keel- en hoofdpijn. Mijn plan was om tussen het werken door even te sporten, maar ik buig de plannen om en eindig in bed met een boek.

Echt tijd om ziek te zijn is er even niet vandaag, want in de avond begeleid ik een chatavond. Gelukkig houdt Sop alles goed in de gaten.

Ik leg de laatste hand aan de plog op donderdagavond en ik vermoed dat ik morgen niet aan het werk ben. Mocht dat het geval zijn, dan houdt de plog hier nu op.

Bij deze bedankt weer voor het meekijken, ik hoop dat je het leuk vond om weer een blikje achter de schermen te krijgen. Ik hoop dat het oké met jou gaat. Veel liefs.


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

Eén reactie op “De week van Lonneke – photo blog 63”

  1. Leuke plog Lonneke (begon leuk, jammer voor je dat ‘ie zo moest eindigen); van harte beterschap en fijne feestdagen toegewenst! (Neem aan dat je binnen 2 weken al wel weer beter zult zijn…)
    Hoop dat je je goedgenoeg voelt om tussendoor toch nog even een wandelingetje te kunnen forceren, daar knap ik zelf meestal wel van op.
    Onze (Zuid) Hollandse kust met z’n wilde duingebieden is de enige plek die voor mij als thuis aan voelt, maar als ik de foto’s zie die jij vaak deelt met al die frisse weilanden en imposante bossen, dan doet me dat soms toch nog even twijfelen… Het gras is altijd groener, zeg maar…
    Heel raar, want aan de kust voel ik me vrij, en in het binnenland op de een of andere manier een beetje claustrofobisch, terwijl de zee juist de meest definitieve grens voor mijn mobiliteit vormt…
    Leuk ook om je zo te zien met je nichtje, maar vreemd om me in te beelden hoe een Sinterklaas-ervaring anno 2024 zou moeten zijn…
    Anyway, ik hoop dat iedereen weet te waarderen wat ‘ie heeft, en toch ook uit kan kijken naar dat wat (nog) voorbij de horizon ligt.
    Beste wensen!

    P.S.
    Geen tekst/uitleg bij de foto met die hond? 😆

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *