Welkom bij weer een nieuwe photoblog, waarin mijn vriend en ik weer verder werken in de tuin, maar helaas ook afscheid moeten nemen van onze luipaardgekko Zelda. Nadat ik twee maanden geleden op een heel brute manier afscheid moest nemen van mijn katje Fiep, staat deze week opnieuw in het teken van een verlies.
Vrijdag
Ik begin mijn plog deze keer eens op een vrijdag, voor de verandering. Na een ochtendje werken (ik had al wat meer uren gedraaid eerder in de week, zodat ik wat eerder kon stoppen), hielp ik mee in de tuin waar mijn vriend met nog een vriend en zijn stiefvader al druk aan het klussen waren. Er was een stuk van de tuin verhoogd toen we het huis kochten en er stond ooit een schutting door het midden van de tuin. Want ja, waarom ook niet. De verhoogde bak hadden we al eerder uitgeschept (of nou ja, ‘zij’, ik keek vooral en klaagde over de warmte), maar het muurtje stond er nog. Dat ging er vandaag aan. Ook is meteen het hek helemaal dichtgemaakt, zodat de kans nog kleiner is dat Sop tussen de planken door naar de buren (en de hond van de achterburen) gaat.
En pfff, wat is er weer veel gedaan! Inmiddels zijn we 4 containers en heel veel stenen minder verder en het begint eindelijk een beetje ergens op te lijken. We zijn nu klaar met de afbrekende fase en nu kunnen we eindelijk weer een beetje gaan opbouwen en vergroenen. De meeste tegels gaan er nog uit, dat wordt gras. Ook hopen we snel de muur te kunnen verstevigen en een klein houten trappetje te maken. En dan verder lekker kabels spannen voor druiven en lekker plantjes en een boompje neerzetten. Zo’n zin in.
Ook vinden we een Noorse Esdoorn als onkruid?? Heel voorzichtig hebben we ‘m met wortel en al tussen de tegels uit gepeuterd en in een pot gezet. Hoe leuk is het nou als ‘ie zo kan groeien!
Iedereen was flink gaar, dus we halen Surinaams bij een tentje om de hoek en genieten van het stuk tuin dat al lekker in bloei staat.
Zaterdag
We beginnen het weekend met een ontbijtje (en later ook lunch) in de tuin.
Sop vindt het ook maar wat mooi allemaal.
Net zoals in mijn vorige photoblog, haal ik ook deze week weer een ijsje van de lokale ijskar.
Zondag
We beginnen de zondag met dit prachtige beeld van een vlindertje dat Sop iets later ook in de smiezen had en heeft gedood (:’)).
Omdat we nog niet echt een goed zitje hebben om daadwerkelijk ook lekker buiten te eten, rijden we naar de Ikea vandaag. En tsja, dan moet er ook een hotdog gegeten worden.
De ouders van mijn vriend wonen daar vlakbij en daar eten we ‘s avonds. Ik kreeg van zijn moeder ook een prachtig stekje van een blauwe regen. Ik vind een blauwe regen prachtig en het lijkt me zo mooi om die over de voordeur heen te laten groeien!
En bij de ijssalon hadden ze zure matten ijs?? Het klonk nogal vies, maar ja, ik moest het wel proberen en oké, dat was prima te doen!
En tadaaaaa, daar kunnen we morgenochtend prima koffiedrinken!
Maandag
Zo gezegd, zo gedaan. Voordat mijn vriend naar zijn werk gaat, drinken we buiten graag een kopje koffie samen en met een tafeltje en stoelen, gaat dat toch een stuk makkelijker. Nadat hij weg is, ontbijt ik aan het zelfde plekje en maak ik een matcha-aardbei latte.
Daarna maak ik me klaar om even een rondje door het bos hard te lopen.
Tussendoor stop ik graag om de knappertplantjes aan te raken. Ik vind het zo leuk als ze zo uit elkaar springen, haha.
‘s Avonds fiets ik naar een vriend om daar weer D&D te spelen. Vanwege de vakantieperiode zijn we niet compleet. In plaats van dat we de gebruikelijke ‘campaign’ verder spelen, doen we one-shots. Vandaag maakten we characters voor elkaar. Zo leuk, want dan speel je iets wat je zelf eigenlijk niet zo snel kiest.
Halverwege de avond kreeg ik een appje van mijn vriend: ‘Ik denk dat je naar huis wilt komen’. Toen hij daarna belde, wist ik al wel wat er was gebeurd. Eén van mijn luipaardgekko’s Zelda (ik had haar al sinds 2016, ze was toen al een paar jaar oud), was al een paar weken ziek en ze is die avond gestorven.
Dit is typisch zo’n event waar ik jaren geleden niet goed mee kon dealen en al snel in destructie – zoals mijn eetstoornis – schoot. Begrijpelijk, maar het is ook niet erg om te voelen vertel ik mezelf nu. Hoe groots en overweldigend dat gevoel ook kan zijn, uiteindelijk betekent het vooral dat ik ook veel van iets kan houden. En dat is – hoe groots het verdriet ook is – best een mooi iets.
Ik ben direct naar huis gefietst en samen hebben we haar, in hetzelfde rotstuintje als waar ook Fiep al ligt, begraven. Heel dankbaar dat we haar, nu we een tuin hebben, op die manier toch bij ons kunnen houden.
Een vriend van ons kwam ook nog even langs en we hebben een drankje op Zelda gedaan. Het is ‘gelukkig’ allemaal best snel gegaan en niemand kon ook iets voor haar doen, dus hopelijk heeft ze niet te lang geleden. De afgelopen weken was ik me er op aan het voorbereiden, waardoor ik gelukkig goed afscheid heb kunnen nemen. Ze was gewoon echt helemaal op en dat was zo vreselijk om te zien, wetende dat je niets kunt doen. Heel verdrietig voor ons, maar ik denk beter voor haar.
Dinsdag
Sinds we zo druk zijn in de tuin, kan ik niet vaak genoeg stofzuigen. Het zand ligt overal en met een beetje geluk vind ik modderafdrukken van ons en Sop op de vloer. Sop doet haar naam niet echt eer aan. Tijd om toch weer even te dweilen.
Na een dag werken, hebben mijn vriend en ik het terrarium van Zelda ‘s avonds weggedaan. Omdat ze ziek is geworden en we niet weten waardoor ze precies gestorven is, besluiten we het terrarium kapot te maken en weg te doen in plaats van schoon te maken en weg te geven/verkopen. Dat had nog wat voeten in de aarde en halverwege was het me even te veel. Een paar weken geleden was er niets aan de hand en nu was ik haar terrarium met een hamer kapot aan het slaan. Toch een vreemde gewaarwording.
Woensdag
Ik zou vandaag weer naar kantoor in Leiden gaan, maar…. Omdat er veel aan het spoor gewerkt wordt hier, was ik zo lang onderweg dat ik maar besloot om toch thuis te werken. Zo jammer, maar het is niet anders.
Terwijl Sop denkt dat ze nog niet heeft gegeten vandaag, installeer ik mijn werkplek buiten nu er nog wat schaduw is op ons zitplekje.
Ik wilde eigenlijk een rondje hardlopen, maar mijn lichaam zag een rondje wandelen meer zitten, dus na het eten stap ik nog even door het bos. Dat ik direct flink verdwaalde toen ik een afslag miste, laten we maar even in het midden.
Donderdag
En daarmee zijn we alweer aangekomen bij de laatste dag van de plog. Terwijl ik een ontbijtje achterover sla, geniet Sop ook van onze nieuwe aanwinst.
Omdat ik in de avond werk op donderdag, ben ik ‘s middags een paar uur vrij. Ik kwam er laatst achter dat een oud-huisgenootje van mij verderop woont, dus ik ga daar even koffie drinken.
Terwijl ik mijn avonddienst draai, gaat mijn vriend met nog twee andere vrienden verder in de tuin. Het muurtje van het terras moet verstevigd worden en dan moet er nog een trapje gemaakt worden. Het begint nu echt al ergens op te lijken! Nog even en we kunnen graszaad gaan strooien.
En dat was ‘m weer! Ik ben benieuwd hoe het met jou gaat en hoe jij afgelopen week hebt ervaren. Zijn er dingen gebeurd die je bezighouden of misschien fijne momenten die je je zal herinneren? Laat het me vooral weten in de reacties!
Voor nu veel liefs en tot snel! x
Geef een reactie