De week begon in quarantaine. In eerste instantie dacht ik dat ik last kreeg van mijn astma, maar na een positieve zelftest wist ik genoeg. Ik had corona… Het dikke rode streepje was toch wel even schrikken. Vervolgens testte ik ook bij de GGD positief, dus dat ik corona heb (gehad), is een feit. Mijn herstel gaat ook niet helemaal zoals gehoopt, maar uiteindelijk ben ik dankbaar dat ik niet in het ziekenhuis terecht ben gekomen of nog erger.
Maandag
Mijn dag begon al zeer vroeg. Negen van de tien keer komt Ronja – mijn lieve snoezepoes – in de nacht even op m’n deur kloppen. Deze week was dat heel handig, want dan kon ik ‘s nachts ook een keer vernevelen. Ik hoest namelijk veel slijm op en door extra deze medicatie te nemen, gaat het niet vastzitten op mijn borst.
Voor ik het wist, was het weer tijd om op te staan. Natuurlijk zal ik deze week thuis moeten werken en ook echt nog even rustig aan moeten doen. Rustig aan doen komt niet vaak in mijn woordenboek voor, maar ik merk dat mijn lichaam het echt wel nodig heeft. In de ochtend heb ik ook overleg gehad met mijn huisarts. Er is een luchtweginfectie bijgekomen, dus moet er nog een pilletje antibiotica bij.
In de middag kwam mijn moeder nog wat boodschapjes bij de deur afgeven en was ze voor me naar de apotheek geweest. Erg fijn dat ze dit voor me wil doen. Verder bestond de middag eigenlijk uit werken, even rusten, werken, even rusten….
Sinds een tijdje ben ik me een beetje aan het verdiepen in astrologie. Via Irene heb ik hierover ook een leuke app gedownload – Co-Star. Vandaag was het een hele typerende quote voor Proud2Bme: ‘A little bit of vanity isn’t a bit thing.’ Een beetje trots mag je dus zeker op jezelf zijn. Persoonlijk vind ik het best moeilijk om te vertellen dat ik ergens trots op ben. Maar als ik kijk naar afgelopen dagen dan kan ik zeggen dat ik behoorlijk trots ben op mijn lichaam. Ondanks dat ik astma heb en nog niet van mijn eetstoornis af ben, heeft m’n lichaam er wel voor gezorgd dat ik al snel van de kortademigheid af was en elke dag iets meer opknap. Waar ben jij een beetje trots op?
Dinsdag
Dinsdag, studiedag! Er stond een zeer lange studiedag op de planning. Ik volg de deeltijdopleiding Social Work en vandaag zijn we met een nieuw blok gestart. Om 08:45 uur kroop ik achter mijn laptop en om 18:00 uur sloot ik af. Wat een vol hoofd…!
Gelukkig hadden we af en toe even pauze en kon ik mijn huis weer even swifferen en ben ik een korte wandeling gaan maken. Mijn coronaklachten zijn zo goed als over, dus met niemand om me heen durfde ik toch even het zonnetje te proeven. De avond is niet zo spectaculair meer geworden. Een warme douche en Paradise Hotel kijken was prima ;).
Woensdag
Na bijna een week in quarantaine te zitten, begin ik me toch wat eenzamer te voelen. Als je m’n vorige photo blogs hebt gelezen dan weet je dat ik graag op pad ben en onder de mensen. De ochtend begon dan ook met wat tranen. Opeens kwam het gemis van mijn vader weer om de hoek kijken.
De rest van de dag bestond weer uit thuis werken. In de middag had ik nog een Teams-vergadering met mijn leidinggevende, dus gelukkig toch nog iemand gezien (al is het via een beeldscherm). Ook heb ik nog wat uurtjes aan mijn studie besteed. Dat is dan wel het voordeel van binnen moeten blijven, ik heb alle tijd voor mijn studie ;).
Eind van de middag kreeg ik opeens een berichtje van een vriend ”Zie je het zitten om buiten een wandelingetje te maken straks?” Dat klonk als muziek in mijn oren! Lekker in de buitenlucht en enige afstand van elkaar moet toch veilig genoeg zijn. Morgen mag ik officieel ook weer uit quarantaine, dus het voelde goed genoeg om even met hem langs de haven te wandelen.
Donderdag
Yeah, vandaag mocht ik uit quarantaine! Helaas stond ik eigenlijk slechter op dan gisteren. Weer die hoofdpijn en dat vele hoesten…. Vandaag heb ik me dan nog maar een dagje opgesloten in m’n huis. In de middag viel er een envelop op de deurmat en die maakte mijn dag helemaal goed. Een superlieve kaart van het Proudteam! Het was een beterschapswens, maar tegelijkertijd ook een bedankje voor mijn 7 jaar inzet bij Proud. Ongelooflijk dat ik mij alweer zeven jaar mag inzetten voor jullie. Ik doe het nog altijd met veel liefde en plezier!
Vrijdag
Yes, vanochtend stond ik vol frisse moed op om weer – sinds mijn herstel van corona – een lesje BRN in de sportschool te gaan volgen. Helaas pakte dit anders uit dan gehoopt. Mijn lichaam moet blijkbaar toch rustiger opbouwen. Na ongeveer drie nummers ben ik uit de les gestapt, alles draaide rondom me heen. Ik heb nu met de sportinstructeurs afgesproken dat ik ga kijken wat haalbaar is en zal een tandje terug moeten nemen. Dit doet me eerlijk gezegd behoorlijk veel verdriet. Niet alleen voor mijn eetstoornis sport ik graag, maar ik geniet ook echt van de gezelligheid. Daarnaast is mijn astma er bijna door genezen, dus in dat opzicht is sporten ook heel goed voor mijn gezondheid. Maar ja, er is geen keuze… Stap voor stap word ik vast en zeker weer de oude!
In de middag en avond ben ik niet veel verder dan de keukentafel en de bank geweest. Nog wat gewerkt voor mijn andere werk, weer aan een studieopdracht gezeten en Married at First Sight gekeken.
Zaterdag
Een nieuwe dag, een nieuwe poging! Vanochtend ging ik vol goede moed, maar toch met een beetje zenuwen naar de sportschool. Zou het nu wel lukken? Na een uurtje spinning kon ik blij verrast zeggen dat het veel beter ging dan gisteren! Met een warme douche en nog veel kletsplezier op de sportschool vloog de ochtend voorbij. Ook ben ik nog langs een vriendin geweest om een kaartje van alle fietsers (van onze sportschool) te brengen. Ze is al een maand lang aan het herstellen van corona en het einde is nog niet in zicht. Zo heftig!
In de middag heb ik allerlei klusjes in huis gedaan en ben ik weer langs de begraafplaats geweest. Gisteren was het ook de Internationale Dag Tegen Kanker. Zowel mijn moeder als ik hadden het vandaag zwaar. Het is bijna 17 maanden geleden dat mijn vader is overleden, maar het voelt nog steeds als de dag van gisteren. De dood is zoiets onwerkelijks, iets ontastbaars. Waar zou je nu zijn, pap? We missen je heel erg veel! Dagelijks denk ik aan hem en wat zou het leuk zijn geweest als hij Ronja – mijn katje – had gekend. Of wat zou het leuk geweest zijn als hij hoorde dat mijn nieuwe studie zo bevalt. Ergens hoop ik dat hij me beschermt en met me meekijkt.
Zondag
De laatste dag van de week levert ook niet veel spannends op. Vanochtend had ik opnieuw last van duizeligheid, dus ben op m’n gemakje opgestaan en daarna achter de laptop voor Proud gekropen. In de middag heb ik ook nog even met de SEH overlegd, omdat ik zeker wilde weten of dit geen kwaad kon. De arts stelde me (telefonisch) gerust dat duizeligheid inderdaad nog een klacht van het coronavirus kan zijn. De dag dus maar rustig voortgezet en af en toe met Ronja geknuffeld en gespeeld.
Hopelijk vond je het ondanks mijn quarantaine leuk en inspirerend om mijn weekje te zien.Ik wens je heel veel beterschap toe als je momenteel ook corona hebt!
Geef een reactie