Wanneer je aan de kustlijn staat, te kijken naar het water
Word je meegesleurd in het leven van later
De golven pakken je mee,
brengen je naar de donkere, zwarte zee
De zee van het leven zit vol anderen
die je telkens zullen willen veranderen
Je hebt niet genoeg kracht en kan de golven niet weerstaan
die telkens zo hard tegen je slaan
Als de ene voorbij is, laat de ander je niet met rust
Zo word het vuur in je ogen langzaam geblust
De zee van het leven scheurt je uiteen en gooit je alle kanten uit
de gedachte aan opgeven klinkt luid
Ik kan alleen niet weg, omgeven door ellende
In mijn hoofd is het een grote bende
Je gaat steeds kopje onder,
Dat je het zo lang volhoud is al een wonder
Zal je ooit terug boven komen en je weg vinden,
Of zal je voor eeuwig op de bodem blijven liggen?
♥
Geef een reactie