Floor is 15 jaar oud en heeft een eetstoornis gehad. Inmiddels is ze hersteld. Tijdens haar herstel heeft ze veel geschreven. Gedachtes die ze had, gevoelens die ze ervoer… De komende weken kan je via een aantal blogs meekijken in haar hoofd en hoe zij herstellen van een eetstoornis op zo’n jonge leeftijd aanpakte en waar ze tegenaan liep. Vandaag lees je deel 5. De andere blogs vind je via de tag ‘Floor blogt‘.
Herstellen van je eetstoornis… Hoe moet dat, waar moet ik beginnen en wanneer eindigt alle drama? Hoe zeg ik vaarwel tegen de dingen die voor mij veilig voelen, de dingen die voor mij als controle voelen. Hoe zeg ik vaarwel tegen al die stemmen in mijn hoofd, hoe ga ik tegen deze stemmen in en kan ik dit wel echt aan?
Je hebt het niet door. Langzaam word je overgenomen door de stemmen in je hoofd. Steeds wordt er een beetje meer van je verwacht. Het sluipt in je hoofd tot het daar muurvast zit.
Eerst voelt het als controle, je hebt je leven in handen. Je behaalt alle domme opdrachten die je in je hoofd voorgeschoteld krijgt. Maar dan wordt het vervelend. Eigenlijk wil je dat allemaal helemaal niet doen… maar je moet! Anders word je gek. Je wordt bang van je eigen hoofd en ondanks dat je er eigenlijk tegenin wilt gaan, blijf je plakken aan je vaste patronen. Telkens weer stel je het uit naar morgen, maar die morgen blijft elke dag maar weer morgen.
Jij bent niet die negatieve gedachten en gevoelens… Diep van binnen wil jij weer terug, naar de kleine vrolijke ik, de jij die niet nadacht bij eten en bewegen. Die hield van lekkere dingen en zich nergens zorgen om maakte.
Die knop moet om en jij bent de enige die dit kan. Die knop hoef jij niet alleen om te zetten, dat mag met hulp, je bent dan niet zwak. Als jij deze knop om durft te zetten, word je sterker dan ooit. Al die dromen, doelen en wensen, kom je in actie of sta je maar te kijken? En nee, nog meer tijd aan die eetstoornis verspillen gaat het echt niet waard zijn.
Begin met kleine stapjes, kleine stapjes telkens weer. Je kan niet opeens herstellen en dat wordt ook niet van je verwacht. Jij bent sterk en moedig, omdat je elke dag weer opstaat en niet opgeeft.
Ik ga jou nu vertellen dat het oké is om slechte dagen te hebben, dat jij – ja jij, goed genoeg bent zoals je bent. Dat jij dit echt kan en dat morgen vandaag wordt.
Je hebt de keus, de keus om jouw dromen en doelen werkelijkheid te laten worden. De keus om jouw angsten recht aan te kijken en ze te verslaan, de keus om te kiezen voor het leven en tegen jezelf te zeggen: ik kan dit.
Die motivatie hoef jij niet te zoeken, Jouw dromen, doelen en wensen zijn al genoeg. Motivatie dat als jij dit redt, je kan zeggen: i made it. Het maakt niet uit hoe je herstelt. Elke keer dat jij tegen die stem in durft te gaan, wordt het minder eng en neem je steeds weer een stukje terug van je eigen leven.
De kleine jonge ik, die ergers diep van binnen nog steeds op je wacht, is er nog steeds. Elke keer dat jij je angsten recht in de ogen aankijkt, mag je trots zijn op jezelf. En nee, niet alle angsten zijn in een keer weg. Zoals je weet: soms moet je wel 100x in hetzelfde gat vallen. En ja, er gaan obstakels komen, er gaan moeilijke momenten komen, maar geef niet op. Klim tot aan die top. Ik weet het, er lijkt soms geen einde aan het pad te komen, maar ik beloof je dat is er wel en jij gaat daar komen, als je jouw morgen vandaag laat worden en begint met vechten, vechten voor jou. Omdat jij het waard bent, omdat je mooi bent zoals je bent, om al die spontane dingen weer mee te kunnen doen, om andere mensen te inspireren dat herstel het waard is. Om niet de hele dag aan eten te denken, om het niet constant koud te hebben en om je gewoon weer volledig vrij te voelen, met die mooie lach op je gezicht.
Wij zeggen samen vaarwel, vaarwel tegen die controle, angst, pijn, gedachtes en dieetcultuur.
En knoop dit goed in je oren: je kan echt alles aan wat er op je pad komt, je bent goed zoals je bent en het is NOOIT te laat om te beginnen met herstellen.
Ik ben trots op je,
You can do it.
Geef een reactie