Depressieve treinvertraging

Het is weer herfst. De blaadjes vallen, het wordt sneller donker en ‘s morgens later licht. In de trein op weg naar huis denk ik na over de naderende feestdagen. Opeens staat de trein met een klap stil. Iedereen schrikt en sommige mensen zuchten. We vragen ons af hoeveel vertraging we zouden oplopen en wat er ‘nu weer met het spoor aan de hand zou zijn’. Ineens wordt het omgeroepen ”De trein heeft een aanrijding met een persoon gehad. We hopen u zo snel mogelijk meer te kunnen informeren.”

Mensen reageren geschokt. Anderen hebben het vaker meegemaakt en zuchten. Ik schrok. Ik hoorde niet voor de eerste keer over zelfmoord deze week en dacht meteen Heeft nou niemand meer zin in het leven?” En ik maar vrolijk naar mijn werk, een college geven en gezellig met mijn vriendinnen naar Ikea gaan. Ik bedenk me dat op dit moment een persoon uit het leven is gestapt. En het is niet de eerste keer dat ik hier over hoor deze week…

Er zijn teveel mensen die het leven niet meer zien als iets leuks. Het lukt niet meer om het leven te vieren. Zelfs niet als mensen hen proberen om te praten of van hen houden. In de trein denk ik aan het verdriet dat broertjes, zusjes, ouders, familieleden en vrienden zullen hebben wanneer ze over een paar uur dit nieuws te horen krijgen… Wat verschrikkelijk.

Ondertussen hoor ik iemand bellen: ‘’We hebben een aanrijding met een persoon, dus kan je wat eten voor me bewaren?” Voor zoveel mensen gaat het dagelijks leven gewoon door. Toch staat de wereld stil op dat moment. Iemand die net zo goed in plaats van de lieve mevrouw naast mij in de trein had kunnen zitten, is zonet overleden. Zomaar iemand, voor wie misschien ook wel hele leuk en mooie dingen te gebeuren stonden.

Iemand die zelfmoord pleegt is niet alleen maar een beetje somber door de verandering van het seizoen, problemen thuis of onzekerheid, er is vaak wel wat meer aan de hand. Maar een winterdip, somberheid of wat levenslust verliezen in het najaar is voor veel mensen erg herkenbaar. De donkere dagen maken dat je minder zonlicht binnen krijgt en naar buiten gaan minder uitnodigend is. De dagen worden korter, het geborgen gevoel van warmte om je lijf is weg en ook de zomervakantie is voorlopig niet in zicht.

Winterdepressie heb je in alle soorten en maten. En even voor de duidelijkheid, zelfmoord heeft daar zeker niet vanzelfsprekend iets mee te maken! Integendeel. Veel mensen hebben last van winterdips, maar gelukkig kom je daar ook weer uit! Wij hebben daarom wat tips verzameld om jezelf de herfst en winter door te helpen en vooral te zorgen dat je de leuke dingen van het leven mag blijven zien!

Natuurlijk heeft het leven mindere kanten, gebeuren er veel nare dingen op de wereld. Maar er zijn nog steeds zo ontzettend veel mooie dingen, die het zo verdienen om gezien te worden! De natuur, vriendschap, liefde, hobby’s, feestjes, dieren, kinderen, werk of wat dan ook. Er is genoeg om van te genieten. Lukt dit even niet of heb je moeite om hier in het najaar van te blijven genieten, dan heb je zeker wat aan onze tips om hier uit te komen!

Beweeg
Als er iets bewezen is en werkt tegen somberheid is het beweging. Niet overmatig en ook niet teveel met ondergewicht, maar bewegen is goed. Wandelen tegen depressie, dansen tegen depressie of fietsen is dus belangrijk tijdens de wintermaanden. Dat het donker of koud is weerhoudt je misschien om naar buiten te gaan, maar juist even iets sportiefs doen is hartstikke belangrijk!

Luister naar de natuur
In de zomer is er veel fruit te koop en in de winter juist winterkost. Luister naar de natuur, want juist in de wintermaanden heb je wat aan de vitamines in die boerenkool, andijvie en hutspot. Eet dus wat de pot (natuur) schaft. Eet daarnaast wat vaker vis, zoals makreel, zalm, haring, maar ook eieren! Hier zit lekker wat vitamine D3 in, die je te kort komt door het gebrek aan zonlicht deze maanden.

Pik ieder straaltje mee
De zon is minder aanwezig, maar schijnt hij wel, ga dan vooral naar buiten. Zoek dat licht op en ga bijvoorbeeld onder een plaid lekker in de tuin zonnen. Een kop thee en wat lekkers en je kunt even lekker wat vitamine D aanmaken in de zon!

Blijf sociaal
Juist in de wintermaanden heb je misschien wat minder zin om de deur uit te gaan. Geef daar niet te veel aan toe. Blijf juist dingen doen met de mensen om je heen en trek je niet teveel terug in je kamer of huis. Dwing jezelf dan ook om in ieder geval twee keer per week iets sociaals te doen (werk en school tellen dan niet mee).

En als je een hekel aan de kou hebt, kun je ook gaan winkelen in een overdekt winkelcentrum, ergens wat gaan drinken of eten, of gewoon bij een van je vriendinnen thuis een spelletje gaan doen. Vergeet ook de gezellig schaatsbanen, herfstwandelingen of sneeuwballengevechten niet!

Goede nachtrust
Slaap in ieder geval 8 uur per nacht en zorg voor een gelijkmatig ritme. Sommige mensen vragen zich af waarom ze slaapproblemen hebben, maar wanneer ze kijken naar de regelmaat die hierin zit, ontdekken ze waarom. Probeer jezelf te trainen in het slapen.

Door iedere avond om 23:00u in bed te gaan liggen en om 07:00u op te staan leert je lichaam dat het moet slapen tussen die uren. De eerste dagen zal je nog wakker liggen, maar op ten duur went je lijf en zal je automatisch moe worden rond 23:00u en wat minder diep in slaap zijn rond 07:00u. Je kunt hierbij ook een Philips Wake-up Light gebruiken. Deze wekt je met licht en een zacht geluid gedurende het laatst half uur van je slaap, zodat je niet zomaar wakker schrikt in een pikdonkere kamer.

Denk Positief!
Misschien heb je het niet eens meer door, dat je alles ombuigt tot iets negatiefs. Wees eens alert op je gedachtes en trek aan de rem wanneer deze telkens naar het negatieve gaan. Sta je ‘smorgens in de spiegel: noem dan eens je positieve punten. Word je ‘s morgens wakker, zeg dan hardop: Vandaag wordt mijn favoriete dag! Moet je naar school en heb je geen zin, benoem dan de dingen die wel leuk zijn op school… en ga zo maar door. Dus niet: Herfst = vies weer, MAAR Herfst = mooie gekleurde bladeren overal op de grond. Let’s get Positive!

Blijf je somber of heb je zelf last van gedachtes over zelfmoord, dan is het handig om hier met een vriendin, je ouders, een hulpverlener of je huisarts over te praten. Vertel dat je last hebt van een winterdip en hier graag wat ondersteuning bij wilt. Of juist je ouders of vriendin nodig hebt om de deur uit te komen of om op te staan. Schaam je niet. Meer mensen hebben er last van.

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

26 reacties op “Depressieve treinvertraging”

  1. Hahaha, ik heb idd de Wake Up Light. Ik ben zoveel relaxter wakker.

    Maar euh, vitamine D maak je helaas niet aan in de wintermaanden door te zonnen, en moet je dus vooral uit je eten zien te krijgen. Desalniettemin is het wel erg lekker om bij zonneschijn even wat zon te pakken. Al is het maar omdat het lekker is voor je humeur/stemming.

  2. Best heftig. Ik wilde gisteren bijna voor de metro springen, niet gedaan en dan hoor ik nu dat iemand gisteren voor de trein is gesprongen.

  3. Een ex-therapiegenootje van mij is voor de trein gesprongen. Ik had nog niet eens zó’n sterke band met haar, maar toch heeft het me ontzettend veel verdriet gedaan, en dat doet het me nog steeds….

    Heb er ook nog steeds moeite mee om op het betreffende station te komen. (Wil het nou het dat de hogeschool waar ik op zat náást dat station lag…en ik dus wel moest :s).

  4. Ik heb ook altijd te doen met de machinist van zo’n trein. Die heeft er ook een levenslang trauma bij…

    (niet dat het voor hem net zo erg is als voor de familie, maar you-know-what-I-mean.

  5. Ja erg he, gisteren ook op centraal, en als iknaar school moet hoor ik dat ook wel eens, laatstmoesten welangzamer rijdenbij driebergen omdat eriemand op het spoor scheen te lopen… ik vind dat aktijd zo eng en kan dan wel huilen. Omdat ik er zelf ook erg meebezig was en ben, en het is gewoon bestwel naar.
    Verder eg mooi geschreven dit stukje.

  6. Hm… realiseer me bij nalezen dat mijn bericht toch niet zo een geweldige reactie is. Misschien omdat ik niet meer stilsta bij de inleiding. Excuus.

  7. Dat begin. Een aantal weken geleden is de trein waar ik zat ook over iemand heen gereden. Helaas zat ik vrij ver vooraan – en je merkte dat je over iets/iemand heen reed. Pijnlijk.
    Wat ik nog het ergste van alles vond, was dat iemand die bij mij in de coupé zat, boos werd op de conducteur. Sorry hoor, maar die arme vrouw die is naar buiten geweest om te kijken hoe het lichaam erbij stond, of diegene nog leefde.. houd je alsjeblieft even in zeg.. kan toch niet.

    En @Lexii: waarom is jouw reactie niet goed? ik vind er niks mis mee..

  8. Één halte voor onze school zit een instelling waar mensen vaak ‘springen’ om het zo maar even te noemen. Heel naar om er over na te denken dat er op dat moment mensen een kind/vriend/vriendin/neef/nicht/etc kwijt zijn geraakt.

    @anoniem, Ik snap wat je bedoeld! Voor de hoofdconducteur trouwens ook erg die dekt het ‘lijk’ af en ruimt het op.

  9. Hee, wij zater gisteren denk ik in dezelfde trein!
    Ik schrok er ook behoorlijk van, aangezien je ook gewoon echt voelde dat er iemand voorsprong. Heel eng. Na een tijd in de trein zitten werd het echter ook vervelend voor mij, aangezien ik daardoor mijn tentamen heb gemist. Maar het heeft me wel laten nadenken. Ik heb zo vaak gedacht aan zelfmoord. Zo vaak gedacht, zal ik gewoon voor de trein springen? Dan is alles voorbij.. Gelukkig heb ik dit nooit gedaan, want het leven heeft zoveel moois te bieden, ookal moet je soms even heel goed zoeken voordat je dat mooie vind!

  10. Ik heb volgens mij ook een gigantische winterdip. En het is best confronterend dat ik die persoon misschien ook wel had kunnen zijn als ik niet zoveel zelfbeheersing had…

  11. Heftig om te lezen. Lijkt me zeker heftig als je in die trein hebt gezeten.

    xx

  12. Goed stuk 🙂

  13. Mooi geschreven, zoals altijd.

  14. 300 dagen per jaar springt er iemand voor de trein in NL.. In de winter dus ongeveer elke dag.

  15. zat 2 weken geleden ook in zo’n trein, echt een hele rare sfeer ontstaat er dan ineens.

  16. Wat een nare ervaring! Sterre Never (en de andere meiden die hetzelfde hebben meegemaakt). En hoe kan iemand dan ook nog boos worden op de conducteur…alsof die er wat aan kan doen!

  17. Bij mij is het niet alleen het gebrek aan licht dat het moeilijker maakt in de winter…ook de kou en alles. Eerst al moeilijker om je bed uit te komen, dan ook de deur uit…
    Dat kost me op een ‘normale’ dag al moeite genoeg :s

  18. In de vijf jaar die ik heen-en weer trein naar school en terug, is er 2x iemand voor de trein gesprongen waar ik in zat, en een keer iemand er tegen aan gefietst. Op die momenten zie je in de trein de stemmingen van mensen in een milliseconde omslaan. super gespannen enz.

    Voor de trein springen vind ik misschien wel de meest lullige manier om er een einde aan te maken. Vooral voor de conducteur, die een levenslang trauma daaraan over kan houden…

  19. Ik heb 1 keer op het punt gestaan om zelfmoord te plegen. Ik was compleet in een roes, ik fietste door rood, door een kruising, door door door, terug naar het spoor, toch maar niet, naar de brug, toch maar niet, in de trein, terug, naar het spoor, terug naar huis, uit het raam, toch maar niet…

    Ik ben angstig dat dit is geweest en dat het echt weinig had gescheeld…

  20. @Ik: misschien is het een idee om de wake-up lamp van Philips te gebruiken om zo de dag fijner en lichter te kunnen proberen te laten beginnen?

  21. Ik woon in en plaats waar het station naast een psychiatrische instelling is gebouwd (briljant). Gemiddeld springt er hier elke week iemand, machinisten krijgen meer betaald als ze over dit traject rijden. Ik denk elke keer als ik sirene’s hoor dat er weer iemand is gesprongen…

  22. Ik zat ongeveer een half jaar geleden in de trein van Den Haag naar Utrecht Centraal.Toen we bij Zoetermeer kwamen ,sprong er ook iemand voor de trein.Ik heb alleen een soort schaduw gezien,(ik zat voorin in de trein,en de zon scheen).Ik heb 2 uur vastgezeten in de trein.Ik was ook van slag,en heb ook soms nog nachtmerries.Ik vind het vooral erg voor nabestaanden erg ,en natuurlijk de machinist.Maar ik hoop ook dat die persoon de rust vond die hij/zij zocht.(sorry,ik wou dit even kwijt!)Ik vind het gewoon erg dat dit sowieso moet gebeuren.

    Ik heb vaak (al 6 jaar ) depressieve klachten.Dat heb ik door een trauma.Ook door een zelfmoordpoging van een familielid waar ik bij was.Ik denk soms ook aan zelfmoord ,maar ik zal niet voor een trein springen.Ik ben ook bang om erover te praten ,maar ook om mijn familie te kwetsen of mijn huisdieren achter te laten.

    Ik hoop dat zelfmoord geen taboe meer wordt,en dat we het samen kunnen voorkomen!!Voorkomen is beter dan genezen !!

  23. Ik vind het erg vreemd dat ze steeds maar instellingen bouwen in de buurt van stations. Ik bedoel ik heb in 6 instellingen gezeten en 5 daarvan lagen vlak naast een station. Ik vind het nogal lastig om dit te begrijpen. Dat is nogal een mankement in de bouwplannen zeg!! In plaats van daar eens rekening mee te houden. Ze weten dat toch?!

  24. Psychiatrische zorginstellingen werden vroeger over het algemeen naast stations gebouwd zodat ze toch wat afgelegen konden liggen, terwijl er tegelijkertijd wel de mogelijkheid was om de mensen in de instelling makkelijker te bezoeken door het station – naar wat ik gehoord heb. Maar tactisch, nee, niet echt…

  25. Het ergste Wat een nabestaande kan horen…..nu heb ik mijn aansluiting gemist!

  26. De grond is goedkoper dat is de reden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *